Met twee ouders die regelmatig de hele wereld rond reizen met een backpack op de rug, moet zoonlief wel een globetrotter in spé zijn. Hij bewees het al tijdens een maand rond reizen door de Verenigde Staten toen hij nog maar 10 maanden was. De reis verliep zo soepel en vlot, ondanks dat we elke dag op pad waren en overal en nergens sliepen, dat belooft veel goeds!
Met zulke reislustige ouders, is het logisch dat zoonlief veel in aanmerking gaat komen met onze buitenlandse vrienden, kinderen uit andere landen, andere gewoonten en andere talen. En met dat in onze achterhoofd, hebben we de keuze gemaakt om zoonlief tweetalig op te voeden. We voeden hem op in het Nederlands en Engels, waarbij ik de Engelse taal op me heb genomen.
Hickory Dickory Dock
Ben ik dan Engels van oorsprong? Nee, absoluut niet. Ik ben Nederlands met een vleug Indonesisch dankzij mijn beide ouders. Maar ik bezit wel een talenknobbel, waarbij ik net zo makkelijk Engels praat als Nederlands. Natuurlijk zijn sommige dingen lastig, want ik ben niet opgevoed met Engelse kinderliedjes (en het is erg verleidelijk om vrolijk ‘Berend Botje, Paardje in Galop en Op een Grote Paddenstoel’ te zingen) wat je van nature wil zingen met een kind. Maar Spotify is my best friend en tegenwoordig zing ik vrolijk mee met ‘Three Blind Mice’, ‘London Bridge Is Falling Down’ en ‘Hickory, Dickory, Dock’.
Where did you learn how to speak Dutch?
Het is van belang dat je de correcte grammatica en uitspraak meegeeft als je je kind opvoedt in een andere taal, dan de taal van het land. Maar nadat ik van diverse onbekende Britten vragen kreeg zoals: “So, when will you return to England?” (omdat men dacht dat ik als native Engelse tijdelijk in Nederland zat) of juist: “Where did you learn how to speak Dutch? ” (toen ik Engels sprak met een Brit in Londen en ik iets in het Nederlands zei naar een ander), gooide ik mijn twijfels overboord. Ik ga van mijn spruit een wereldburger maken en tweetalig opvoeden is een mooi begin!
Nijntje en Miffy
Ik heb vanaf de geboorte van zoonlief alleen maar Engels tegen hem gepraat, volgens de OPOL-methode: One Parent, One Language. Dit houdt in dat eén ouder de tweede taal spreekt en de ander zich houdt aan de basistaal. Doordat ik altijd al gewend ben om veel te praten en/of schrijven in het Engels, gaat dit me natuurlijk af. Ik ben hier dan ook consequent in en doe dit ook in het bijzijn van Nederlandse mensen of buitenshuis. Manlief leest voor in het Nederlands, ik doe dit in het Engels. Hij heeft het over Nijntje, ik over Miffy. En met Netflix, You Tube of bepaalde apps beschik je natuurlijk gemakkelijk over Engelstalige kinderfilmpjes en spelletjes. Ik let er zelf op dat ik me houd aan de Britse spelling, omdat deze afwijkt van het Amerikaanse. Dat dat niet altijd mogelijk zal zijn (veel Engelse boeken die in Nederland verkrijgbaar zijn, zijn Amerikaans), is natuurlijk niet heel erg.
Alles is meegenomen
Ik heb niet de illusie om van hem een ‘native speaker’ te maken, maar alles is al meegenomen, is mijn theorie. Ik merk vanzelf hoe dit voortzet en of zoonlief tegen mij mama zal zeggen of mommy. Maar het kost me geen moeite, dus waarom niet. Daarnaast is mijn schoonmoeder maatschappelijk werkster voor Logopedie Nijmegen, die me ook van tips heeft voorzien (in die enkele gevallen dat ik even twijfelde).
Overigens zijn de meeste kinderen die meertalig zijn opgevoed, heel goed in staat om accentloos Nederlands te spreken. Onze meertaligheidsdeskundigen hebben het sterke vermoeden dat meertalige kinderen die wél met een accent spreken, dat heel bewust doen om hun (culturele) identiteit te tonen.
10 voordelen van het tweetalig opvoeden
Ben jij aan het twijfelen of je jouw kind tweetalig (of meertalig) wil gaan opvoeden? Ik zet de voordelen voor je op een rij:
1. Het begrijpen van anderen
Logisch natuurlijk, maar doordat je kind een tweede taal machtig is, kan hij ook communiceren met mensen die die taal spreken. Voor mensen die familie hebben in het buitenland, is dit vaak dé reden waarom zij hun kind tweetalig opvoeden. Zo kan de kleine nog steeds praten met oma en opa thuis of alles meekrijgen tijdens een familiebezoek. Maar ook tijdens het reizen (in het geval van Engels) is je kind niet beperkt tot het praten met of via zijn ouders. Natuurlijk spelen kinderen samen in elke taal, maar het is meegenomen dat je kind ook zelf een vraag kan stellen aan een ander of samen een filmpje kan kijken met zijn nieuwe vrienden.
2. Tolerant zijn naar anderen
Doordat je kind zelf ook een tweede taal kan spreken, zal hij/zij tolerant reageren ten opzichte van anderstaligen. De reactie is dan niet: “Wat praat je raar”, maar “welke taal is dat?”
3. Het vergemakkelijkt het oppikken van andere talen
Door vroeg te beginnen om een 2e taal te leren, blijkt je kind makkelijker open te staan om ook andere talen op te pikken. Dit is altijd meegenomen op school, gezien er natuurlijk ook les wordt gegeven in Frans en Duits (of in mijn geval, ook Spaans en daarnaast kan ik me ook iets verstaanbaar maken in het Indonesisch). Maar wie heeft je kind juist interesse in het Mandarijn of Swahili. Door vanaf jonge leeftijd al geleerd te hebben om te schakelen tussen talen, zorgt ervoor dat het ook later makkelijk(er) schakelen wordt naar een 3e taal.
4. Meer carrière mogelijkheden
Als je een 2e taal machtig bent, heb je nog meer keuze uit het vinden van een baan. Je kan kijken buiten je landgrenzen. Het wil niet zeggen dat je kind die behoefte heeft, maar het vergroot wel de mogelijkheden.
5. Het sneller en beter leggen van verbanden
Het blijkt dat kinderen die tweetalig zijn, een voorsprong hebben op school met lezen en rekenen. Doordat ze telkens hebben geleerd om te schakelen tussen twee talen, hebben ze geleerd om sneller en beter verbanden te leggen. Doordat ze continu actief bezig zijn met omschakelen, blijken ze zich in het algemeen beter te kunnen concentreren op school en betere resultaten te halen. Niet alleen op de basisschool, dit zet zich ook door in hun latere studies.
6. Je kind is grammaticaal sterker in het Nederlands
Doordat je kind zo bewust bezig is met taal, is het ook bewuster bezig met de moedertaal. Dit herken ik ook in mezelf. Doordat mijn ouders beiden Indonesisch zijn, zijn zij grammaticaal niet sterk (en nooit geweest) in het Nederlands. Hierdoor zocht ik alles zelf uit (want ik had niemand om te helpen mijn huiswerk na te kijken) en lette ik extra goed op op school. Nederlands is daardoor altijd één van mijn favoriete vakken geweest en ik ben altijd sterk geweest in grammatica.
Soms hoor je kinderen/jongeren, die thuis een andere taal hebben meegekregen, Nederlands praten met een sterk accent. Dat is vreemd, want de basis qua Nederlands ligt ook in je omgeving, zoals jij en ik dat ook hebben geleerd op school. Als je dus meertalig bent opgevoed, met name vanaf zeer jonge leeftijd, ben je absoluut in staat om accentloos je moedertaal te spreken. Deskundigen hebben het sterke vermoeden dat meertalige kinderen die wél met een accent spreken, dat heel bewust doen om hun (culturele) identiteit te tonen. Ik deel die mening.
7. Beter aanpassen aan veranderingen
Doordat je continu bezig bent met meerdere talen, kan je dus snel schakelen. Kinderen kunnen zich beter aanpassen aan veranderingen. Ook dat is iets wat handig is voor je verdere leven.
8. Beter verplaatsen in andere culturen
Kinderen die meertalig zijn, kunnen zich beter verplaatsen in andere culturen. Juist doordat ze de taal van dat lang begrijpen, kunnen ze het lezen en krijg je informatie mee. Ze kunnen in gesprek gaan met de ander en zich uiten. Dit zorgt er ook sneller voor dat je je open stelt en je dus kan verplaatsen in andere culturen.
9. Een groter aanbod
Als je kind een 2e taal beheerst, heeft het meteen de beschikking tot een veel ruimer aanbod. Het is niet meer afhankelijk van Nederlandstalige boeken en uitzendingen en dat vergroot weer je wereld, kennis en woordenschat.
10. Het houdt jou als ouder scherp
Je moet natuurlijk wel gek zijn op een andere taal, wil je dit meegeven. Met name als je er niet eens mee bent opgegroeid. Door deze keuze bewust te maken, moet je elke dag consequent doorzetten. En dat houdt je scherp. Ook jij moet schakelen als ouder en in mijn geval… wel eens woorden opzoeken als ik het iets niet ken. Als cadeautje krijg ik dat ook mijn woordenschat wordt vergroot.
Overweeg jij of heb je wel eens overwogen om je kind tweetalig op te voeden?
Een extra leren is hartstikke goed om daar vroeg mee te beginnen. Hij pakt nu het meeste op.
Je kan er daarom maar niet vroeg genoeg bij zijn, dacht ik zo 🙂
Hoewel het hopelijk nog een aantal jaar duurt voor er bij ons een kind zal komen, is dit wel iets waar we al over nagedacht hebben. Allebei vinden we het een meerwaarde een kind tweetalig op te voeden. Het lijstje aan voordelen wat je hier ook opnoemt, zijn inderdaad die punten waar wij ook op uit kwamen. Een goede keuze om je kind dit mee te geven!
Thanks! Ik hoop ook echt dat ik het lang ga volhouden en consequent kan blijven. Volgens mij valt en staat daar al alles mee. Misschien dat ik over 5 jaar weer een blog moet schrijven om te laten weten hoe het is gegaan 🙂
Ik heb geen kinderen dus ik weet het niet. Ik snap de voordelen heel goed, maar ergens vind ik het ook weer een beetje overdreven. Lastig dus want voor beide kanten is wat te zeggen. 🙂 Misschien dat ik daar anders over denk mocht ik ooit moeder worden!
Grappig, want wat vind je er overdreven aan? Daar ben ik wel benieuwd naar. In mijn geval, omdat ik vaak aan het reizen ben en in het dagelijkse leven in het Engels communiceer met mijn vrienden via whatsapp, Facebook of mail, heeft het ook echt een toegevoegde waarde. Met al die reizen gaat zoonlief natuurlijk ook mee, dus dat hij nu al Engels mee krijgt vind ik juist heel nuttig. Zelf had ik ook gewild dat mijn ouders me meer Indonesisch hadden meegegeven.
Ik kan me voorstellen dat je er niet anders over gaat denken als je zelf tweetalig bent, als je ooit kinderen krijgt. Want dat is het wel, je moet wel de taal beheersen. Als je daar niet zo mee bezig bent, kan ik me voorstellen dat je dus geen tweetalige opvoeding zal aanbieden. En daar is logischerwijs niets mis mee.
Wauw!
Ik heb daar ook over getwijfeld, maar nu is het te laat natuurlijk 😉
Kinderen zijn zo ontvankelijk voor taal – ik stond te kijken van Warre toen we een week in Engeland waren geweest en hij vrolijk: “Thank you very much” zei toen de over zijn bordje voor hem neerzette – hij was net vijf!
Oh echt? Wat leuk dat hij dat zei! Weet je, door alle internationale tv en de lessen op school krijgen ze heus wel wat mee. En pas vanaf hun 7e (geloof ik) neemt het af om zo snel een vreemde taal op te kunnen pikken. We leven wat dat betreft natuurlijk best in een internationaal land. En om dan al wat proberen mee te geven vanaf het begin, lijkt me gewoon meegenomen. Je doet er zeker geen kwaad mee.
Top dat jullie dit doen. Ik heb eraan gedacht om mijn kids Duits mee te geven. Ben zelf een jaar in Zwitserland geweest en mijn Duits is daarom best goed. Omdat ik vind dat het niet goed genoeg is, en ik wilde ze geen verkeerde dingen aanleren, heb ik ervoor gekozen om ze geen tweede taal mee te geven vanaf de geboorte. Wel pikt dochter talen ontzettend snel op, erg leuk.
Voordeel van tweetaligheid is dat je andere talen ook sneller leert!
Oh, ik kan me dan heel goed voorstellen dat je daar over na hebt gedacht. En daar heb je ook gelijk in. Ik wil ook zeker geen verkeerde dingen aanleren. Als ik toevallig eens niet 100% zeker weet wat een bepaald woord is, zoek ik het maar gewoon op. Ik kan erg goed Engels. Maar dat is natuurlijk altijd op volwassen niveau geweest. Het wordt heel anders als je tegen een baby of dreumes praat. Dan komen er toch andere woorden om de hoek kijken :).
Hier geen tweetalige opvoeding ondanks dat mn man van buitenlandse afkomst is. Toen mijn man pas hier was spraken we Engels met elkaar en later (mn man) ook tegen onze pas geboren dochter. Maar toen zij bijna 1 jaar was is hij naar school gegaan om de Nederlandse taal te leren. Vanaf dat moment mocht er thuis geen Engels of Singalees meer worden gesproken want mijn man moest in het Nederlands leren denken. Maar we hebben wel een aantal plaatjes en leesboeken in het Singalees in huis. Die heeft mijn man zijn vader opgestuurd vanuit Sri Lanka. Erg leuke boekjes zijn het. Want ik vind het wel leuk als de kinderen wat van mn man zijn moedertaal mee kunnen pikken. En uiteraard hebben we ook vaak mijn man zn ouders op de Skype. Dan fluistert mn man de Singalese woordjes in hun oor die ze dan weer na kunnen zeggen tegen opa of oma. Dat vinden ze erg leuk. Allebei spreken ze ook al een klein beetje Engels. Vooral mn dochter is erg in talen geinteresseerd en vraagt vaak wat een bepaald woord in het Engels is of de taal van haar vader. Hopelijk komen ze straks een beetje uit hun woorden als we weer eens naar Sri Lanka gaan.
In jullie situatie kan ik me dat ook heel goed voorstellen. Heel goed juist dat je bewust die keuze hebt gemaakt, om juist jouw man te ‘dwingen’ om Nederlands te leren. Er zijn namelijk ook genoeg mensen (Chinezen bijvoorbeeld) die thuis alleen maar Chinees praten. Bepaalde generaties kunnen daardoor gewoon niet of nauwelijks de taal van het land spreken waarin ze wonen en dat terwijl ze er al jaren wonen. Dat vind ik dan ook een slecht voorbeeld. Je beperkt jezelf juist heel erg als je er niet voor open staat om de taal van het land te spreken waar je woont. Ik was eens in Australië en deelde een dorm met een Chinees meisje. Ik vroeg hoe lang ze al in Australië was. Ze sprak ontzettend slecht Engels, dus het ging echt met handen en voeten. Ze stak 6 vingers op. Dus ik: ‘6 weeks?’ Nee, ze bedoelde 6 jaar…
In dat geval vind ik het juist super verstandig dat je zo vast hebt gehouden aan het Nederlands. Het is juist de toekomst van je man waar je dan aan werkt. En je kinderen pikken heus wel wat op in het Singalees.
Zo gebeurde dat ook met het Indonesisch bij mij thuis. Mijn ouders spraken Nederlands, maar toch krijg je genoeg cultuur en woorden mee. Je roots liggen daar toch. Dus op de één of andere manier gaat dat heel makkelijk. En zo gaat het vast ook met jouw kinderen.
Zelf heb ik geen kinderen, maar als ik ze ooit zou krijgen dan zou ik ze ook tweetalig opvoeden. Een vriendin van me heeft twee zoontjs, worden ook tweetalig opgevoegd en zie zoveel voordelen (en ik sta ervan versteld hoe makkelijk het gaat). Liefs.x
Oh wat leuk om te horen! Wat is hun 2e taal en hoe pakt die vriendin dat aan? Een vriend van mij komt uit Argentinië. Zijn vader is Nederlands en die vriend woont nu al jaren in Nederland. Samen met zijn Nederlandse vriendin heeft hij nu een dochter van 3 maanden oud. En hij praat Spaans tegen haar om haar ook tweetalig op te voeden. Dat zal makkelijker gaan, omdat hij zelf natuurlijk Spaans spreekt. Maar het is leuk om te kijken hoe zich dat ontwikkelt, omdat hij de enige in mijn vriendkring is die tweetalig gaat opvoeden naast mij. Dus ben erg benieuwd. Zijn familie woont in Argentinië, dus de kleine zal straks veel kunnen skypen met oma en opa. Dat helpt natuurlijk ook.
Hun tweede taal is Engels, mijn vriendin is in het buitenland opgegroeid. Haar vader is niet mee gekomen naar Nederland en spreekt Engels, daarom heeft ze ook deze keuze gemaakt. Dus een beetje dezelfde achtergrond als die vriend van je :). Ze spreekt en Nederlands en Engels tegen ze (al spreekt ze meer Engels met ze daar haar partner Nederlands spreekt met de kids). Liefs.x
ik vind dit bewonderenswaardig, maar zie het niet iedereen zomaar doen.
Je moet per slot van rekening ook die andere taal machtig genoeg zijn om die aan je kinderen door te geven.
Ikzelf heb mijn Frans geleerd door op vakantie te gaan bij een oom en tante die in Wallonië woonden. Daar boodschappen gedaan en andere kinderen leren kennen, waarmee ik dus enkel in het Frans kon praten. De beste leerschool!
Klopt zeker! Het is inderdaad niet iets wat je zo maar even doet. Familie leden zeggen nu ook wel eens wat in het Engels tegen mijn zoon, maar dat wil ik liever niet. Zij hebben een sterk Nederlands accent en dat wil ik hem niet aanleren.
Knap hoor, ben heel benieuwd hoe het je zal blijven bevallen. Die van mij (5 en 2,5) zijn nu af en toe van die foute Youtube liedjes naar elkaar aan het zingen. “Johnny, johnny? Yes papa.” Hilarisch. Vooral uit de mond van de peuter.
Ben ik ook benieuwd naar. Maar ook of het ook wat gaat opleveren. Een Nederlandse vriendin beheerst de Amerikaanse taal heel goed en begon ook met tweetalig opvoeden. Maar toen de oudste eenmaal naar school ging, praatte die Nederlands terug. En ze vond het moeilijk om het Engels dan vol te houden, dus is er mee gestopt. Ik heb de intentie om het dan alsnog vol te houden, maar wie weet hoe ik er straks over denk,
Ik vind eigenlijk dat ieder kind van jongs af aan tweetalig opgevoed zou moeten worden, het is zo makkelijk voor later, ook voor het kind zelf, vooral voor het kind zelf bedoel ik eigenlijk 🙂 Ik heb dus helemaal geen talenknobbel, Engels en Nederlands gaan goed maar Duits en Frans.. Vreselijk. Ik haalde altijd vieren op school.
Dat was dus wellicht anders geweest als je heel vanzelfsprekend de taal had meegekregen. Wie weet. Ik heb dat juist dus met de vakken zoals wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Dat was één en al onvoldoendes! Zo kansloos.
Ha ik vroeg me laatst nog af waarom je Engels tegen je knapperd aan het praten was op een van je insta filmpjes 😀
SUPERTOF! Dat is het enige wat ik er op kan zeggen.
Ook hier is het even ter sprake gekomen maar gezien mijn ex amper Engels spreekt hebben we het niet gedaan. Ik vond het oneerlijk dat hij dan amper wist waar we het over zouden hebben als ik Engels zou spreken met S. Achteraf gezien vind ik dit een hele slechte reden van mezelf… het had juist voor motivatie kunnen zorgen om zichzelf ook Engels te leren.
Maar ach… Ik heb zelf ook ‘pas’ Engels geleerd toen ik +/- 7 jaar was en uit de laatste test die ik heb gedaan bleek het ‘native speaker’ niveau te zijn dus ik maak me niet zo druk om dochterlief. Maar… ik vind tweetalig opvoeden echt super kicken en het geeft een leuke voorsprong!
Oh wat grappig om te lezen! We hebben steeds meer gemeen met elkaar.
Ik begon met Engels in de laatste klas van de basisschool. Dus het kan zeker nog alle kanten op gaan. Als je een talenknobbel hebt, pikt ze het vanzelf wel op. Vooral met het internet en de makkelijke toegang tot Engelse boeken, wat ik toen nog niet had.
Mijn man kan ook erg goed Engels. Vriendlief overigens ook. Alleen hebben ze beiden een Nederlands accent. Daarom dat we de keuze hebben gemaakt dat ik alleen Engels spreek met zoonlief.
Leuk artikel! Ik heb zelf nog geen kinderen, maar denk er wel regelmatig over na hoe ik mijn kind op zou willen voeden wat betreft zijn/haar talen. Ik ben zelf Nederlandse en mijn man is Frans, we wonen ook in Frankrijk. Ik zou ons kind wel graag Nederlands willen leren, aangezien het later waardevol is om vloeiend Frans + goed of misschien wel vloeiend Nederlands te spreken maar ik wil zelf wel zoveel mogelijk inburger en Frans ‘zijn’ en dus in het openbaar en waar andere mensen bij zijn (zoals mijn schoonfamilie die geen Nederlands spreken) gewoon Frans spreken. Ook omdat ik vervelend vind voor mijn man als ik in het Nederlands praat tegen ons kind zonder dat hij er ook maar iets van begrijpt. Daarbij spreken mijn man en ik thuis ook regelmatig Engels onderling (mijn schoonmoeder is Brits) Dus ja, what to do, lastig…
Dankjewel :).
Oh… ik zou zeker in het Nederlands proberen mee te geven. Weet je, ook al doe je het alleen in huis. Je kind gaat het echt wel oppikken. En als ze eenmaal een soort basis heeft, komt de rest makkelijker vanzelf als ze eens bij familie is. Volgens mij zit het in je genen. Mijn ouders praatten ook Nederlands en toch heb ik genoeg Indonesisch kunnen oppikken. De woorden worden vanzelf eens genoemd en het wordt ook gecombineerd met de Indonesische cultuur die ik mee kreeg van mijn geboorte. Het Nederlands is wat dat betreft ook een stukje eigen cultuur wat je meegeeft en dat lijkt me erg waardevol.
Mijn vader is franstalig opgevoed en ben altijd een beetje boos geweest dat hij mij dit niet heeft meegegeven. Aangezien ik in belgië woon, is het zou handig om Frans te kunnen spreken..Tweetalig opvoeden is top, heeft volgens mij enkel en alleen maar voordelen!
Oh wat bijzonder! Vooral in België! Het merendeel spreekt daar Frans, dus het lijkt me een gemis als je de Franse taal niet beheerst. Ik moet wel zeggen dat ik het zo irritant vind dat bijna niemand Nederlands spreekt in Brussel. Als hoofdstad van een tweetalig land, vind ik juist dat daar beide talen gebruikt zou moeten worden. Maar je hebt het wel op school geleerd toch? Is dat voldoende voor je? Ik heb zelf helaas geen gevoel voor Frans. Ik heb diverse talen op school gehad; Engels, Frans, Duits, Spaans en Indonesisch (dat laatste was een keuze vak op het HBO), maar voor Frans had ik de minste aanleg.
De meerderheid in belgie spreekt NL hoor 🙂 (6 miljoen Vlamingen, 4 miljoen Walen) Brussel is inderdaad een geval apart, ze verstaan NL over het algemeen wel een beetje maar een uitgebreid gesprek moet je er inderdaad niet gaan voeren!
Echt? Want behalve in Antwerpen en vlak bij de grens word ik altijd in het Frans begroet of staat alles in het Frans vermeld. Hmm… ik kom dan die ander miljoen mensen tegen dus 😉
“So how long have you lived in Amsterdam?’ Deze vraag kwam na een college waarin de prof uitlegde dat zolang je complimenten kreeg over hoe goed je die andere taal wel sprak, je dus niet goed genoeg sprak om als native speaker door te gaan.
Andersom denken sommige mensen dat mijn Britse vriend Nederlands is, omdat ze in London de combinatie van het accent van het Noorden en de Nederlandse klanken die hij heeft opgepikt niet als ‘native’ opmerkten.
Ondertussen ben ik al gevraagd of ik Canadees of Australisch ben, en of ik in Boston aan de universiteit gestudeerd heb (overigens is mijn accent nu weer wat vernederlandst, gelukkig).
Kennissen van mij gebruiken ook de OPOL methode, maar dan met Nederlands en Litouws. Een ander ouderpaar deed het met Duits en Nederlands. Mits het kind het leuk vind, kan dat heel goed uitpakken. En het lijkt me zeker leuk om het zelf te doen, als ik een ouder zou zijn.
Je mist de beste reden om tweetalig op te voeden: het maakt de hersenen meer flexibel op oudere leeftijd en geeft mensen een voordeel mits zij ooit met dementie te maken krijgen. Mensen die als kind tweetalig zijn opgevoed houden langer stand tegen die aftakeling.
Grappig. Die opmerkingen heb ik nog niet gehad. In mijn geval waren het waanzinnige complimenten juist omdat ik word verward voor een native.
“Where did you learn how to speak Dutch”, kwam van een Brit. Ik sprak met hem in Londen en zei tussendoor iets in het Nederlands naar een vriendin. Waanzinnig compliment natuurlijk. Vooral omdat ik toen 16 jaar oud was. Hij was verbaasd dat ik zo goed Nederlands kon als (dacht hij) Britse. En over wanneer ik terug ga naar Engeland? Die kwam van een Brit die ik in Utrecht sprak. Hij dacht dat ik Engels was en tijdelijk in Nederland was.
Leuk om te lezen dat je ook snel accenten oppakt. Ik vind Amerikaans niet mooi. Ik moet me dus heel goed concentreren als ik in Amerika ben. Mijn Brits accent wordt dan ook vanzelf minder sterk daar, omdat ik wel gevoelig ben voor de accenten die hoor. In Australië spreek ik dus ook met een Australisch accent en in New Zealand, New Zealands (al wist ik nooit wat het verschil was met Australisch, nu weet ik het). Mochten jullie ooit kinderen krijgen, kan ik me heel goed voorstellen dat jullie ook kiezen voor een tweetalige opvoeding.
Die laatste reden die je noemt is inderdaad een hele mooie bijkomstigheid!
Heel goed dat jullie het zo doen! OPOL is me niet gelukt. Mijn moedertaal is Frans en mijn ex-man is Nederlands maar de voertaal in huis is Nederlands. Toch keek ik wel Franse films met de kinderen of las ik ze Franse boeken voor waardoor de klanken al snel vertrouwd klonken. Toen wij op een gegeven moment naar Frankrijk verhuisden gingen ze naar een Franse school. Binnen drie maanden spraken ze het vloeiend. Dankzij het reizen spraken onze kids eigenlijk al vanaf kleins af aan ook vloeiend Engels. Ik merk wel dat het Engels er echt inzit, dat raken ze niet meer kwijt maar voor het Frans moet ik waken. Vooral bij mijn jongste moet ik opletten dat hij het niet kwijtraakt. Ik ben zelf meertalig opgevoed en ik heb er veel baat bij gehad maar ik sprak toen ik 16 was 5 talen en nu spreek ik er nog maar 3 dus ik ben ook wel het levende voorbeeld dat je talen ook echt weer kwijt kunt raken en dat is zonde. Ik baal er zelf in ieder geval altijd erg van omdat het op mijn leeftijd echt moeilijker is om een taal te leren dan voor een kind.
Wat mooi om te horen dat ze het binnen 3 maanden toch vloeiend spraken! Datgene wat je ze wel hebt kunnen meegeven, heeft daar vast aan bij gedragen. Erg fijn om meertalig te zijn. Dat opent alleen maar deuren voor ze. Super!
Ja, ik kan me voorstellen at Frans er sneller uit gaat als je het niet meer actief spreekt. Ik heb dat met Spaans. Ik heb jaren Spaans gehad op school (en ik kon het beter dan Frans). Maar je doet niets met die taal in Nederland, dus ik ben alles echt wel vergeten. Wat betreft Engels zal dat niet snel gebeuren, omdat er zoveel om je heen in het Engels gebeurt.
Gaaf dat je 5 talen sprak! Als je 3 vloeiend spreekt, is het nog steeds indrukwekkend.
Wat een prachtverhaal!
Ook de reacties vind ik mooi om te lezen.
Vrolijke groet,
Dank je 🙂
Super, mijn grootouders dede vroeger met het Frans net het zelfde 🙂
Bij jouw ouders bedoel je? Of praatten ze juist Frans tegen jou? En heb je het dan ook goed zelf meegekregen?
Nee, m’n grootouders. Zij waren Franstalig van origine, spraken wel Nederlands hoor, maar het Frans primeerde bij hun, ik keek dus altijd naar Franse zenders bij hun en ze spraken Frans tegen me. Uiteraard spreken m’n ouders Nederlands, maar was héél leuk om zo twee-talig opgevoed te worden.
super dat je dit doet! Ik ben zelf ook tweetalig opgevoed, met het Indonesisch en het Nederlands pas vanaf de kleuterschool. Dat wilde ik eigenlijk ook mijn dochter meegeven maar dat hebben we niet doorgezet wat ik eigenlijk erg jammer vind. Sommige neven van mij hebben het wel volgehouden (het kost zeker doorzettingsvermogen van de ouders.. dus chapeau!) en daar spreekt 1 ouder Indonesisch en de ander Nederlands. Daar kan ik nog steeds soms jaloers op zijn 🙂
Vooral toen we met onze dochter naar Indonesië gingen en zij inderdaad ‘via’ ons moest communiceren met familie en vrienden. Ik hoop dat je ons op de hoogte houdt van je ervaringen en de leuke verhalen omtrent het tweetalig opvoeden.
Liefs, Marleen
Wat fijn dat je ouders dat zo hebben gedaan! Daar ben ik een klein beetje jaloers op. Mijn ouders kozen ervoor om me geen bahasa Indonesia te leren. Alles ging in het Nederlands thuis, met natuurlijk wel de nodige Indonesische woorden er tussendoor. Die pikte ik heus wel op Daar groeide ik mee op. Maar ik had zo graag ook het Indonesisch willen beheersen als extra taal. Maar toch heb je er van nature een feeling voor. Ik geloof ook dat Mahina dat straks ook gaat hebben.
Inmiddels ben ik zo’n 8 keer in Indonesië geweest. Ik red me nu wel met de basic dingen en elk jaar gaat het beter dan vorig jaar. Heel leuk is dat. En het boekje ‘Hoe & Wat Indonesisch’ gaat altijd mee. Toen ik in 2014 ging, moest ik alleen het woordje zwanger opzoeken. Die was natuurlijk nieuw voor me 🙂
Zeker handig om dit te doen, omdat jullie zo veel op reis zijn! Ik zou mijn kindje wel wat basics van de Engelse taal meegeven, puur omdat ik het leuk vind.
En dat is toch ook al mooi meegenomen? De rest pikt die wel op via tv, internet en natuurlijk school.