Laatst deelde ik 10 bijzondere Nederlandse gewoontes met jullie. Maar natuurlijk kunnen ze er in het buitenland ook wat van. Ik deel vandaag 10 rare, bijzondere of juist leuke gewoontes met je. Gewoontes die me zijn opgevallen en die me zijn bijgebleven. Gewoontes waar ik of één van mijn mannen mee in aanraking zijn gekomen tijdens onze reizen. Ik neem je daarom mee naar Amerika naar Nieuw Zeeland en van alles wat er tussen ligt.

Je persoonlijke bediening – VS

In Amerika is het heel gebruikelijk dat je een vaste persoon toegewezen krijgt als je uit eten gaat. De waitress of waiter stelt zich dan ook standaard voor om dat goed duidelijk te maken: “Hi, my name is Amy and I’m your waitress for today. Holler if you need anything!” En deze Amy blijft ook de rest van de avond je verzorgen, inclusief om de 4 minuten aan tafel checken of alles naar wens is. Irritant voor ons als Nederlander, logisch voor de Amerikaan. Deze vriendelijke Amy is namelijk geheel afhankelijk van haar fooien (een 15-jarige verdient hier meer dan het minimum loon daar) en doet er dan ook alles aan om je alle persoonlijke aandacht te geven die ze nodig acht.

De fooi cultuur – VS

Aansluitend aan bovenstaande uitleg, begrijp je dus dat veel mensen het moeten doen met hele lage (minimum) lonen. Daarom dat mensen het in Amerika echt moeten doen met fooien. Het is erg gebruikelijk om overal fooi te geven. Minimaal 10% van je totaal rekening wordt zelfs verwacht. Nu zijn fooien ons niet geheel vreemd. Het is alleen niet iets wat we standaard of overal doen. Maar in Amerika draait het om meer mensen dan de bediening. Vergeet ook de bediende van het tankstation niet bijvoorbeeld. Of je reisgids. En elk ander die je een service verleent. Dit verklaart ook waarom Amerikanen deze gewoonte mee nemen naar andere landen en daarmee uit verhouding of ongepast fooi geven (in Azië bijvoorbeeld).

Dippen in pindakaas – VS

Amerikanen hebben, voor ons, rare eetgewoontes. Natuurlijk doet niet iedereen het zelfde, maar hier heb ik de meest rare combinaties voorbij zien komen. Zo heeft James uit Las Vegas altijd een pot pindakaas in huis om daar zijn rauwe groente in te dippen, bijvoorbeeld. Pindakaas is daar sowieso erg populair voor in Amerika.

Blijf van iemands hoofd af – Azië

In Aziatische landen wordt het hoof gezien als het meest heilige deel van je lichaam en daar ga je met zorg mee om. Dat betekent ook dat je niet het hoofd van een onbekende mag aanraken. Ook niet bij kleine kinderen. Het wordt gezien als uiterst onbeleefd. Als je een hele persoonlijke band met iemand hebt (bijvoorbeeld je eigen kind of partner), dan mag je best iemands hoofd aanraken. Maar het is dus not done om het in andere omstandigheden te doen.

De 2 lettergrepen cultuur – Australië

Aussies korten vrijwel alles af. Er is geen ander land ter wereld waar dit zo’n normaal onderdeel van hun cultuur is geworden. Australiërs houden niet van 3 lettergrepen of meer en gaan dus het liefst voor een maximum van 2. Een typische Australische gewoonte die ik zelf erg leuk vind, overigens. Australische slang is even wennen en al bijna een heel nieuw vocabulaire op zich. Niet alles is even makkelijk te ontcijferen, maar als je het eenmaal door hebt, kom je een heel eind. Bijvoorbeeld (voor de goede orde, we hebben het over spreektaal, geen schrijftaal):

brekkie = breakfast
barbie = barbecue
cuppa = cup of tea
pressies = presents
devo = devastated
defo = definitely
Maccas = McDonald’s
mozzie = mosquito
Aussie (Oz) = Australians
arvo = afternoon

Spugen en scheten – China

Ik denk niet eens dat dit verdere uitleg nodig heeft. Ok, laat ik het kort houden. In China is het heel gebruikelijk om gewoon op de grond te spugen of scheten te laten in het bij zijn van anderen. En nee, dat ziet/klinkt/ruikt (er) niet smakelijk (uit). Ik zat ooit aan tafel met een kennis die het ook heel normaal vond om tijdens het spugen en smikkelen zijn mond niet af te vegen. Het slijm droop uit zijn mond en over zijn kleding. Gecombineerd met zijn bezwete voorhoofd zag het er zo onsmakelijk uit, dat ik mijn gehele eetlust verloor.

De  blote voeten en korte broeken cultuur – Nieuw Zeeland

De gemiddelde Kiwi’s (zoals Nieuw Zeelanders zichzelf noemen) houdt niet van schoenen. Met name op het zuider eiland (waar minder steden zijn), kwam ik dit veel tegen. Naar school of de supermarkt? Blote voeten is de norm. Zelfs als het frisjes begint te worden. En anders worden er slippers aan gedaan. Kiwi’s doen niet moeilijk, gaan graag voor gemak en zijn niet graag formeel. Daarom ook dat men graag voor korte broeken gaat. Zelfs als het frisjes wordt. Daarom dat ook de schooluniformen gewoon uit korte broek bestaat, ook in de winter. Het gebruik is zo gewoon voor een Kiwi. De Nieuw Zeelandse Tim woont in Arnhem en wat het weer ook is, als we elkaar ontmoeten loopt hij altijd op teenslippers in korte broek.

Ja – Azië

In Azië zeggen mensen niet graag nee. Daar zijn meerdere redenen voor. Zo zullen kinderen nauwelijks nee zeggen tegen ouders, omdat dat gewoon uit den boze is. Aziatische jongeren tonen wat dat betreft sowieso meer respect naar ouderen toe, vergeleken met onze cultuur (merk ik ook, als Indo). Aziaten vinden het ook niet prettig om iemand teleur te stellen. Als je toch niet zeker weet of het antwoord ja of nee is, kan je daarom net zo goed ja zeggen. Dan komt de teleurstelling achteraf en dan wordt die persoon er in ieder geval niet mee geconfronteerd. Want ook confrontaties gaat de gemiddelde Aziaat liever uit de weg. Aziaten zeggen daarom ook liever ‘ja, ja, ja’ om ergens van af te zijn. Een ja als bevestiging op een afspraak, betekent dus niet dat je ook daadwerkelijk een afspraak hebt gemaakt. Of dat die persoon zich er aan gaat houden.  Ook vervelend als je de weg wil vragen in Azië. Niemand zal toegeven als die het niet weet, dus het is altijd maar de vraag of de route die je krijgt ook echt klopt.

Baby yoga – Rusland

De vreemdste en meest storende gewoonte, is wel baby yoga (ook baby gymnastiek genoemd) in Rusland. Iedereen weet dat je voorzichtig moet doen met een baby en kent het ‘Shaken Baby Syndrome‘. Bij bewust ernstig schudden van een baby, kan het onder andere ernstige hersenletsel oplopen. Alles wat een baby lijkt op te lopen bij een Russische baby yoga sessie. Zo’n sessie is niet iets wat mainstream wordt toegepast, maar desondanks is het nog steeds een gebruikelijke gewoonte in dit land. De praktijk wordt ook toegestaan door de Russische overheid, al kan het wereldwijd op veel kritiek rekenen. Er werd met afgrijzen gereageerd op Lena Fokina nadat een video viral ging. Let op, de beelden uit dit artikel kunnen als redelijk schokkend worden ervaren.

Sigarenrollers en boeken – Cuba

Als het je werk is om uren achter elkaar een sigaar te rollen, kan je je misschien voorstellen dat dat geestdodend is. Om de werknemers (torcedores) toch te kunnen stimuleren en te entertainen, is er sinds 1865 een oplossing bedacht. Sinds dat moment worden sigarenrollers voorgelezen. Het zorgt niet allen voor vermaak, maar ook voor educatie. Zo worden stukken uit de krant voorgelezen, maar natuurlijk komen ook (klassieke) boeken aan bod. Vanaf de helft van de 19e eeuw is hier ook een functie (lectore) voor in het leven geroepen en daarom bestaat deze gewoonte nog steeds. Een lectore leest van achter een microfoon voor, zodat het voor elke roller hoorbaar is. Lectores dragen zo ook bij aan de (algemene) ontwikkeling van sigarenrollers. Werknemers kunnen ook een verzoek indienen van bepaalde boeken die ze willen horen. Een lectore voldoet daar graag aan, vertelde een Cubaanse voorlezer eens.

En jij?
Welke buitenlandse traditie heb je leren kennen en is jou bij gebleven?

 

Comments

comments