De rechten van de mens. We hebben ze. Jij, ik en elk ander mens op deze wereld. Sommige rechten zijn bekender dan anderen, zoals het recht op vrije meningsuiting. Maar vanzelfsprekend zijn ze niet. En dat lijken we wel eens te vergeten. Net zoals niet iedereen op de hoogte is dat ook kinderen hun eigen rechten hebben.
De rechten van het kind. Weet jij ze te noemen? Er zitten namelijk hele mooie tussen, waar je waarschijnlijk nooit bij stil hebt gestaan. Dus daarom doe ik dat nu voor je. Lees mee en leer enkele rechten waar elk kind recht op heeft.
Op 20 november 1989 nam de Verenigde Naties het Kinderrechtenverdrag aan. Er zijn 195 landen lid van het Kinderrechtenverdrag en daarmee is dit verdrag het meest onderschreven mensenrechtenverdrag in de geschiedenis. Geloof het of niet, maar een westers land zoals De Verenigde Staten is nog steeds geen lid van dit verdrag.
Recht op een naam
Toen ik in mijn jeugd hoorde over de rechten van het kind, is deze me altijd bij gebleven. Hoe vanzelfsprekend is het om je kind een naam te geven. Maar wat mooi dat het ook is vast gelegd als recht. Een naam is een belangrijk en krachtig iets, wat absoluut niet mag worden onderschat. Een naam maakt je tot een individu en zorgt dat je geen nummer bent. Een naam maakt een kind tot een persoon en door een naam kan je persoonlijk worden aangesproken. Daarom is een naam bijzonder en heeft een kind recht om er één te hebben.
Recht op leven
Elk kind heeft het recht op een leven. Een leven met veiligheid en geborgenheid. In Nederland is dat wellicht vanzelfsprekend, maar denk eens aan kinderen in oorlogsgebieden of zeer arme landen. Ook zij hebben recht op het leven wat jij je eigen kind toewenst. Helaas is de realiteit dat het leven dus niet voor iedereen is weg gelegd.
Recht op vrijheid van meningsuiting
Deze kennen we voor volwassenen. Maar ook kinderen hebben het recht om een mening te hebben. Daarbij hebben ze ook recht op informatie om deze mening te vormen. Vervolgens heeft een kind recht om haar of zijn mening in alle vrijheid te verkondigen, zonder bang te hoeven zijn voor gevolgen zoals discriminatie of gevangenschap.
Recht op hoorrecht
Een kind heeft het recht om gehoord te worden. Volwassenen beslissen veel over en voor kinderen. Je zou bijna vergeten dat ze een eigen mening hebben, maar vooral dat hier ook naar geluisterd dient te worden.
Recht op onderwijs
Natuurlijk zijn er genoeg kinderen of jongeren die met tegenzin naar school gaan in een welvarend land als Nederland. Dat is spijtig. Want in vele landen kunnen kinderen alleen maar dromen van onderwijs. Door financiële of andere barre omstandigheden, zit onderwijs er niet altijd in. Terwijl onderwijs ontwikkeling betekent en ontwikkeling betekent vooruitgang. Onderwijs brengt je verder en met onderwijs werk je aan je toekomst. Onderwijs, daar heeft elk kind recht op.
Recht op bescherming
Tegen kinderarbeid, (seksueel) misbruik, ontvoering en mensenhandel, drugs en vele andere zaken. Kinderen verdienen alle bescherming die nodig is.
Recht om niet veroordeeld te worden tot de doodstraf of levenslang
En daar gaat het mis in een land als de Verenigde Staten. Desondanks dat ook kinderen zware misdrijven kunnen ondergaan, zouden zij niet veroordeeld mogen worden tot de doodstraf of levenslang. Denk hierbij aan Sean, de gevangene waar ik mee schrijf. Kan jij je voorstellen dat je als kind de verkeerde beslissing maakt en daarvoor de rest van je verdere leven in de gevangenis zit?
Recht op recreatie
Een kind moet kind kunnen zijn. Elk kind heeft recht op vrije tijd, spelen en deel te nemen aan kunst en cultuur. Desondanks dat je een kind er recht op heeft, zijn er helaas genoeg landen ter wereld waarbij dit niet eens aan de orde komt.
Recht op gezinshereniging
Een kind heeft het recht om herenigd te worden met zijn of haar ouders, ook als deze niet in hetzelfde land wonen. Als je bedenkt hoe het momenteel in Europa vergaat met de vluchtelingen, is het duidelijk dat dit recht regelmatig over het hoofd wordt gezien in de huidige beslissingen die worden gemaakt.
Vrijheid van vereniging
Wie is er als kind niet lid geweest van een voetbalvereniging of badmintonclub (als je Indonesisch bent zoals ik, is dat laatste bijna vanzelfsprekend)? Maar wist je dat een kind ook het recht heeft om lid te zijn van een vereniging naar keuze? Daarnaast heeft een kind zelfs ook het recht om zelf een vereniging te starten. Zo begon ik als 10-jarig meisje een eigen magazine, die ik zelf maakte en verzamelde op papier, het kopieerde en aan elkaar niette. Ieder kind bij mij in de straat kreeg maandelijks een exemplaar door de bus gestopt.
Defence for Children
Als ouder is het goed om stil te staan welke rechten jouw kind heeft. Maar hoe zit het met kinderen die geen ouders hebben om voor hen op te komen? Of die geen regering heeft die hen beschermt? Daar zijn natuurlijk diverse organisaties voor. Defence for Children is zo’n internationale organisatie die opkomt voor de rechten van kinderen. Door onder andere onderzoek, advisering, scholing en actie zorgen zij voor naleving en bewustwording van deze bijzondere en mooie rechten. Een andere bekendere organisatie is Unicef.
Was jij je bewust van de rechten van het kind?
Ik had ooit een kleurboek gekocht voor mijn dochter met de rechten van het kind, was volgens mij van Unicef. Hoe dan ook, de meeste waren blijven hangen maar niet allemaal. Als je er echt bij stilstaat dan is het echt verdrietig om te beseffen hoeveel kinderen op de wereld deze basisrechten niet hebben. Wat leuk dat je je eigen magazine had trouwens, ik schreef ook een soort van tijdschriftje rond die leeftijd maar was er nooit op gekomen om het ook daadwerkelijk uit te delen – alleen mijn ouders kregen het 🙂
Ja, dat zeg je goed. Als je je realiseert hoeveel kinderen zoveel rechten gewoon niet ontvangen, is dat echt iets om verdrietig om te worden.
Leuk dat jij ook je tijdschriftje maakte! Het was echt zo heerlijk ouderwets. Een kleurplaat tekenen of ik verzon een eigen rebus. En ik knipte en plakte. Toen ging ik daarmee naar de supermarkt om het te kopiëren en dan gooide ik het in de bus bij iedereen. Heel anders dan het digitale werk van nu 🙂
Ja klopt. Ik vond laatst een opstel terug van vroeger (over reggae!) , ook helemaal knip en plakwerk en gekopieerd van de bieb. Liet ik helemaal trots aan mijn dochter zien – die had echt zoiets van: wat een ouderwets gepruts 😉
Nederland heeft die rechten ook pas eind jaren negentig (1997 uit mijn hoofd) erkend. (Bizar laat eigenlijk voor iets wat we als vanzelfsprekend zien.)
We hebben daar destijds met de schoolkrant nog een thema-editie over geschreven.
In 1989 werd het verdrag dus aangenomen door de Verenigde Naties en in 1990 ging het van kracht. Nederland ondertekende het wel in 1990, als ik het zo lees (want dat moest ik natuurlijk opzoeken, alsof ik dat uit mijn hoofd weet). Ze zijn voortgekomen uit de rechten van de mens. In dat opzicht is het mooi dat er een apart verdrag is gekomen voor kinderen. Je merkt ook wel dat kinderen pas veel later als belangrijk werden beschouwd, om dit specifiek voor ze op te stellen. Ik wist ook niet dat het pas in 1989 was (dat moest ik voor mijn blog ook opzoeken). Dat betekent dat ik dus ben geboren in een wereld zonder dat kinderen rechten hadden, als je het zo bekijkt. Pas op mijn 12e kwam er pas een dergelijk verdrag. Dat verklaart ook waarom sommige rechten me zo zijn bij gebleven. Ze werden op de basisschool besproken en dat kwam natuurlijk omdat het verdrag nog maar net bestond. Dat zal de aanleiding moeten zijn geweest.
Mooi dat je dit benoemt. Want ik stond daar niet eens bij stil!
Ik ben nog eens gaan graven, maar de schoolkrant editie was inderdaad in 1997. Dat was het eerste jaar dat Nederland verantwoording moest afleggen. Vermoedelijk was het daardoor “het jaar van de rechten van het kind” ofzoiets, waar we dat themanummer aan op gehangen hebben.
In 1990 schreef ik nog niet voor de schoolkrant.
Heel belangrijk dat iets wat wij, hier in onze contreien, misschien als vanzelfsprekend achten toch op schrift te stellen en te laten ondertekenen door zo veel mogelijk landen. Er zijn – naar mijn mening – nu eenmaal universele humanitaire aangelegenheden, ongeacht de culturele achtergronden.
En dan is het toch niet te geloven dat Amerika het verdrag dus niet ondertekent? Het is wel bizar dat in dat land zulke extreme straffen bestaan die eigenlijk ook onmenselijk zijn.
ik had er eerlijk gezegd niet bij stilgestaan nee.
Over welk rechten het dan allemaal gaat had ik het raden naar…
Leerzaam logje dus, Sheila!
Dankjewel Billy! Fijn om te horen dat je er nu even bij stil hebt kunnen staan.
Rechten van het kind wist ik wel van maar ik kende ze lang niet allemaal. Goed om eens te lezen want ze zijn wel belangrijk.
Inderdaad, erg belangrijk. Dankjewel!
Dat is nog eens een interessante en goed geschreven blog!! Kort maar krachtig en duidelijk!! Ergens vaag in mij geheugen kan ik me herinneren dat ik zoiets op de opleiding heb gehad maar na de toetsen is die informatie ver weggezakt. Goed om het hier terug te lezen!!
Dankjewel. Tof dat het voorbij kwam tijdens je opleiding. Welke opleiding was dat?
ik heb op Fontys pedagogiek gestudeerd en ben vorig jaar afgestudeerd, hoera! 😀
Yup, werk als jurist en ben altijd van de regels geweest. Rechten van het kind was ik van op de hoogte toen ik zelf een kind was. Maar goed dat je hier aandacht op vestigt!
Dat lijkt me ook leuk werk, een jurist zijn. Ik ben ook wel van de regels en dat soort dingen. Ik kan er wel van afwijken, maar vanuit het perspectief vanuit het werk, vind ik het wel leuk om me daar mee bezig te houden.
Mooi om de rechten van het kind zo op een rij te zien. Zelf wist ik wel dat er ook voor kinderen specifieke rechten waren, maar dit is wel even een opfrisser voor mijn geheugen. Best vreemd eigenlijk dat de V.S. vanwege de doodstraf/levenslang geven aan een kind niet meedoet, voor mij is het altijd vanzelfsprekend geweest dat een kind nog niet 100% verantwoordelijk kan worden gehouden voor fouten die het maakt en dat het daarom ook juist bescherming/veiligheid nodig heeft.
Ik denk dat ik je even verkeerd begrijp? Juist doordat ze de doodstraf geven aan een kind, doen ze niet mee. Als ze tekenen, betekent het namelijk dat ze die straf niet meer mogen uitvoeren. Dus bedoel je dan dat het vreemd is dat ze, anno 2016, nog steeds de doodstraf of levenslang geven aan kinderen en dus niet willen meewerken aan het verdrag?
Ik vind het inderdaad bizar dat het kan en al helemaal in een westers land.
Jazeker wel. Het is goed om ze zo nog eens te lezen!
Zeker bij stil gestaan! Ik hield er vroeger mijn spreekbeurt over en ik deed later een project over kinderarbeid. Het is inderdaad triest dat niet alle kinderen een zelfde veilige thuishaven hebben. Nu ik net moeder ben (yaye, hormonen!) grijpt mij dat nog meer aan.
Wat leuk dat je dit als onderwerp hebt gebruikt voor een spreekbeurt! Dan blijft toch altijd iets hangen. Ja, dat herken ik. Sinds ik moeder ben, denk ik… jemig.. wat erg dat veel dingen niet standaard zijn voor alle kinderen.
Laast was Jo Frost weer op tv bij een tienermoeder. Dat meisje was geadopteerd, maar werd op haar 12e bij een politiebureau afgegeven met de mededeling dat haar ‘ouders’ niet wisten wat ze met haar moesten doen! Ooooh…. wat er dan door je heen gaat als moeder. Zo schandalig erg.
Als moeder en juf zou je verwachten dat ik deze rechten wel ken, maar wist ze lang niet allemaal… zo zie je wat ik mijn klas altijd vertel: ook een juf weet niet alles en kan nog veel leren. 🙂
Maar wel leuk om dit misschien eens als onderwerp aan te kaarten in de klas! 🙂