Elk land heeft zo haar eigenaardigheden. Je kent het wel, je bent op reis of vakantie en dan valt het je op hoe raar bepaalde buitenlandse gewoontes zijn. Of hoe afwijkend of juist bijzonder. Maar sta je er wel eens bij stil dat wij dat natuurlijk ook hebben? Door mijn reizen en mijn internationale vriendenkring, realiseer ik steeds meer dat wat voor mij normaal is, een ander vreemd vindt. En dat zijn soms kleine dingen. Benieuwd over welke gewoontes ik heb? Ik deel er 10 met je.
Drop
Zelfs als je er niet van houdt, is drop voor ons heel gewoon. Dropveters, Engelse drop, katjes drop, honingdrop, tikkels en mijn favorieten: salmiak en zoute drop. Maar buiten Nederland, zijn er maar weinig landen waar drop wordt gegeten. Daarbij heeft drop zo’n specifieke smaak, dat je niet weet wat je kan verwachten als je er één voor het eerst eet. En dat resulteert bij veel buitenlanders tot het uitspugen van dit zwarte snoepje! Nee, drop is niet populair en wordt vaak zelfs gezien als iets smakeloos. De meeste buitenlanders snappen dan ook echt niet waarom je vrijwillig een dropje kan eten en wie dat grote aanbod in de supermarkten nou zo kopen.
Haring
Als we het over sushi hebben, is het wereldwijd geaccepteerd dat we rauwe vis eten. Maar haring? We hakken de kop er af, houden het vast aan het staartje en met de mond omhoog eten we het? Zelf vind ik verse haring heerlijk. En hij staat ook altijd op de ’to do’ lijst als we buitenlandse vrienden over de vloer hebben. Maar ik krijg nooit iedereen zo ver om het te proberen. Shin Ngee uit Kuala Lumpur en James uit Las Vegas waagden wel de stap en verbaasden zich over de zachtheid van de vis. Maar het merendeel vindt de traditionele manier van eten een rare en/of afschuwelijke gewoonte.
Ooievaar
Bevallen? Daar stellen we graag de hele wereld van op de hoogte. En die gewoonte bestond al voordat sociale media haar intrede deed. Nee, in Nederland pakken we dat aan door ooievaren op onze ramen te plakken en borden buiten te plaatsen met de naam van de nieuwe wereldburger. Je staat er niet bij stil, maar zo’n aankondiging is niet wat standaard in andere landen wordt gedaan. Overigens wordt er wel leuk gereageerd op deze traditie.
Beschuit met muisjes
Nog een bijzondere gewoonte om de geboorte van de baby te vieren, is beschuit met muisjes te presenteren. Niet al mijn buitenlandse vrienden konden de smaak van anijs waarderen, maar vonden de Nederlandse tradities die wij om de geboorte heen hebben prachtig. Het liet hen nadenken of zij ook een typisch geboortehapjes hadden. Esteban uit Argentinië liet weten dat zij niets hadden, maar dat hij deze traditie wel waardeerde. Hij kwam er mee in aanraking toen zijn Nederlandse vriendin hun eerste kindje op de wereld zette.
Hagelslag en vlokken
Chocolade op brood is absoluut niet vanzelfsprekend. Chocolade pasta kent men wel, maar wij Nederlanders gaan een stapje verder. Dat realiseerde ik me voor het eerst toen ik stage liep in een hostel. Een Japanner strooide vlokken in zijn melk om chocolademelk te maken. Waar zouden de vlokken ander voor zijn?
Felicitaties
Voor ons de normaalste zaak van de wereld, iemand feliciteren met de verjaardag van een ander. “Gefeliciteerd met de verjaardag van je vader,” is geen rare uitspraak. Zelfs als we geen familie zijn, worden we gefeliciteerd met Jan en alleman. Heel normaal. Althans, voor ons. Maar dit is dus iets wat geen ene buitenlander begrijpt en zeker als raar wordt beschouwd. Aan de andere kant, vertelde Amy uit Engeland mij, dat ze het best attent vond toen anderen haar feliciteerden met de verjaardag van haar dochter.
Verkleinwoorden
De Israëlische Avi woonde een tijdje in Amsterdam. Ik ontmoette haar in Nieuw Zeeland waar ze mij om duidelijkheid vroeg. Hoe zat het nou met dat ’tje’? Als je bijvoorbeeld een kopje thee bestelt, krijg je dan ook een kleinere kop thee? En krijg je bij een frietje, maar één frietstengel? En duurt een potje tennis dan minder lang dan een normale tennis sessie? Goh, bedacht ik me. Het is inderdaad waar dat we wel heel veel woorden verkleinen en dat dat zo ingeburgerd is, dat we er niet eens meer over nadenken.
Ziek naar school
De Engelse Kelly, Duitse Ina en Nieuw Zeelandse Emma blijven zich er over verbazen. Gezamenlijk met heel veel andere buitenlandse mensen in Nederland met schoolgaande kinderen. Hier mogen kinderen gewoon naar school of de opvang als ze ziek zijn. Uiteraard mogen ze thuis blijven als ze té ziek zijn, maar niemand houdt een kind thuis met bijvoorbeeld stevige verkoudheid of de waterpokken. Vreemd, vinden deze moeders dat. In Nieuw Zeeland, vertelt Emma me, moet je het niet proberen om je kind naar school te sturen. Dat wordt niet geaccepteerd. En dat blijkt niet anders te zijn in Engeland en diverse andere landen. Want stel je voor dat je een ander kind ziek maakt! De dames voelden zich dan ook erg ongemakkelijk om hun eigen kind naar school te laten gaan en begrepen totaal niet dat wij, Nederlandse ouders, ons daar niet druk om maakten. Wij zijn gewoon nuchter, legde ik uit. Je kan je kind thuis houden, maar als iets heerst, verspreidt het zich toch wel. Mits je je kind opsluit in huis, wordt die alsnog verkouden door te spelen in de speeltuin, deurhendels vast te houden in openbare plekken en ga zo door. Dus wat is het nut? Plus, goed voor de weerstand. Geen idee of dat de reden is, maar ik vind het plausibel klinken.
2e Kerstdag
Kerst wordt natuurlijk wereldwijd gevierd. Althans, als we het hebben over landen waar een Christelijk geloof wordt aangehangen. In de aanloop bezoeken we kerstmarkten, gaan we winkelen in sfeervol verlichte straten, steken we kaarsjes aan rond de kerstboom en we dekken de tafel voor een kerstmaaltijd met familie of vrienden. In Australië en Nieuw Zeeland wordt kerst dan wel gevierd in korte broek en rond de barbecue, we vieren in ieder geval met z’n allen kerstavond en kerst. En dan is de kerst weer voorbij, maar niet voor ons Nederlanders. Wij vieren namelijk nog een 2e kerstdag. Handig om zo je tijd te verdelen tussen eigen familie en schoonfamilie en… twice the fun! En het is al helemaal mooi dat het ook nog een officiële feestdag is, waardoor je vrij bent van werk. Maar een 2e kerstdag is absoluut niet de standaard in andere landen. En zelfs als is er een soort 2e kerstdag (zoals Boxing Day in Engeland), dan nog wordt het niet echt meer gezien als een dag waar we kerst vieren.
Mee eten
Spontane bezoekjes wordt in Nederland weinig gewaardeerd. Hier moet dat gepland worden en het liefst ook ruimt van tevoren. Een Nederlandse gewoonte waar veel buitenlander aan moet wennen. En mocht je ook nog bij iemand op visite zijn, maar het is bijna etenstijd, dan word je zonder pardon weg gestuurd (als je de subtiele hint om te vertrekken nog niet hebt begrepen). Want als er iets is wat Nederlanders nóg erger is dan spontaan op bezoek komen, is het spontaan mee eten. De gemiddelde Nederlander heeft precies gekookt voor het aantal eters en de maaltijden zijn niet dusdanig ingericht dat er gedeeld kan worden. Een rare gewoonte, vind ik nog steeds. Door mijn Indonesische achtergrond heb ik altijd geleerd om te koken voor meer mensen, voor het geval er iemand spontaan mee eet. En ik heb altijd genoeg in de vriezer, om spontaan over te stappen naar een andere maaltijd, mocht er dus iemand mee eten zonder dat ik er gerekend heb. Zelf vind ik het dus erg raar als bezoek aanstalten maakt om te vertrekken als het bijna etenstijd is. Nederlandse vrienden moesten er aan wennen dat ze gewoon konden blijven zitten en dat ik spontaan voor ze kookte. En andersom heb ik geleerd om van tevoren af te stemmen of ik wel of niet kan blijven eten. Maar zo maar blijven mee eten in Nederland, is toch best een ding.
En jij?
Welke typische Nederlandse gewoonte valt jou op? Of is er juist iets wat jou nooit is opgevallen?
Wat een heerlijk stukje heb je geschreven ik heb er wel enorm om gelachen eigenlijk. Je bent je er echt niet van bewust dat die tradities in het buitenland niet zijn en voor ons zo normaal. Geweldig vind ik het hihi..
Haha, dankjewel!
Dat van dat mee-eten herken ik helemaal niet. Iedereen is hier van harte welkom, ook onverwachte gasten. Leuk zelfs, en ik gooi wel wat extra’s in de pan of we eten gewoon meer pudding na afloop. 😉
En toch is het echt typisch Nederlands. Gelukkig zijn er ook genoeg mensen die het niet erg vinden, maar het is zeker een cultureel iets. Als het vrienden onderling zijn, doet men sowieso minder moeilijk. Maar ben je gewoon een bekende, wordt het minder gewaardeerd. Ik hoor er ook veel buitenlandse vrienden over. Grappig dat het opvalt.
Tja er zijn vast nog veel meer NL tradities die je vergeet. Ik weet er zo even geen. Althans: misschien die van 3 zoenen. Van de kleine groep buitenlanders die ik ken, vind het gros het bij 1 of 2 zoenen wel welletjes. Oh en de mate van directheid wordt door hen vaak oomopmerkelijk gevonden. Dat we alles durven te zeggen en dat we dat ook gewoon zonder gene doen, tegen iedereen. Of het nu een meerdere is of niet.
Jaaa, chips, ik dacht nog… die 3 zoenen met ik onthouden. En toen vergat ik hem in mijn lijstje van 10. Jep, typisch Nederlands. Om awkward momenten met buitenlanders te voorgingen, kondig ik aan dat ik voor de Nederlandse methode ga en er nog een 3e kus komt.
En nogmaals jep, die directheid…. heel herkenbaar! Ja, hoor ik ook vaak. Dat buitenlanders daar aan mieren wennen
De traditie met de ooievaar kennen we hier in België ook, alsok de haring (maar ik lust het niet) en zoals in de comments al vermeld, 3 zoenen 😉 Al zijn we dat laatste bij ons thuis minder gewend. Soms is het zelfs awkard en weet geen van beiden of we nu moeten kussen of niet, haha.
Oh leuk dat jullie ook de ooievaar traditie hebben of een ander bord, neem ik aan :). Leuke traditie vind ik het. Ja, die 3 zoenen hè. Dat is best een ding als niemand anders het doet. Ik kondig het daarom altijd aan als ik een buitenlander kussend wil begroeten. Anders stoppen ze halverwege 😉
Een heleboel dingen die je noemt waren me al bekend. Dat feliciteren van iemand met bijvoorbeeld zijn vader of tante vind ik trouwens ook maar een beetje vreemd en doe dat de laatste jaren steeds minder. Haring eten, zo lekker! Vind het altijd grappig om te zien als iemand voor het eerst haring eet 😀
Ik moet trouwens bekennen dat ik ook niet zo goed tegen onverwachts bezoek kan. Vind het fijner om van te voren te weten wat me te wachten staat en wat de planning is. Of dat zo is omdat ik Nederlands ben of dit gewoon een karakter ding is weet ik niet. Tommy heeft er helemaal geen moeite mee, spontane bezoekers. Ik kan er juist een beetje geïrriteerd op reageren. Erg eigenlijk als ik het zo lees maar kan het niet helpen. Ik kan er beter mee omgaan als iemand een uurtje van te voren belt en zegt: joh ik ben in de buurt, komt het uit? Dan zeg ik bijna altijd ja. Zelfde over het mee eten. Zelf koken wij ook altijd alleen voor ons twee en hebben niet vaak genoeg in huis voor meer.
De verse haring is ook zo lekker! Ik denk dat je het nooit helemaal zal weten of het ook typisch Nederlands is of een karakter eigenschap. Als je in een Aziatisch land was opgegroeid, had je er wellicht anders in gestaan, omdat het heel normaal is. Kan je er misschien soms geen zin in hebben, maar dan was je er misschien toch anders mee om gegaan 🙂
Leuk lijstje, iets waar je inderdaad niet altijd bij stilstaat.
Hoewel ik van Nederlandse afkomst ben, kan iemand bij ons altijd wel mee eten. Is er niet genoeg gekookt, dan verzinnen we daar wel wat op. Maar bij de meeste Nederlandse gezinnen is dat wel ander ja.
Mmmm drop. Lekker
Die verkleinwoorden had ik eigenlijk nooit bij stilgestaan, maar het is echt supergrappig nu ik er over nadenk! Inderdaad, drinken we dan maar een heel klein kopje thee?
Salmiakdrop kwam ik ook eens tegen in Finland. Kennelijk is salmiak een Fins product. Dus ik kreeg een snoepje en iedereen zat vol spanning naar mijn gezicht te kijken of ik het niet heel vies zou vinden… Maar niet dus, want ik kende het gewoon al 😉
Over zoenen, wat ik heel gek vond is dat ze in België, je (als vrouw zijnde) collega’s ’s ochtends een zoen geeft! Ik werkte eens samen met een Vlaams team en m’n mannelijke collega vroeg “mag ik u een kus geven?” hahahaa! En toen vroegen we onze vrouwelijke collega er naar en het blijkt dat de dames eerst álle collega’s een kus op de wang geven als ze met hun werk beginnen. Wat ik ook interessant vond daar (het was een internationaal bedrijf met Franse roots) dat de Franse directeur ’s ochtends langskwam om alle werknemers een handje te geven.
Okay ik dwaal nu een beetje af want eigenlijk past dit beter bij je blog over vreemde buitenlandse gewoontes 😉 Dus om weer even terug naar het onderwerp te gaan: wat wij Nederlanders ook doen, is overal (ongevraagd) feedback op geven. Met onze beste bedoelingen hebben we altijd wel een tip om iets beter te maken. Daarbij denken we vaak zelf dat het een win/win situatie is, maar niet iedereen zit daar op te wachten natuurlijk. Ik kwam ook een erg tof artikel tegen over de botte Nederlandse eerlijkheid: https://www.thrillist.com/travel/nation/dutch-culture-brutally-honest-people
Ik vind Amerikanen soms ook te onecht vriendelijk overkomen, en bij een Amerikaanse vriendin heb ik ook vaak gevalletjes van miscommunicatie gehad omdat ik iets zei dat ik gewoon meende, en zij dacht dat ik daar totaal iets anders mee bedoelde maar het op een aardige manier probeerde te zeggen.
Ok, tot zover m’n essay over cultuurverschillen 😉
Grappig hè? Wat betreft de verkleinwoorden besef je nauwelijks, totdat iemand je er op wijst. Pas toen dacht ik ook; jemig, wat zeggen we veel – tje achter dingen. Ik merk het vooral ook toen ik begon met het tweetalig opvoeden. Woorden klinken in het Nederlands heel makkelijk kindvriendelijk of lief. Zoals speentje, armpjes, hoofdje, knuffeltje, bedje en ga zo maar door. Vervolgens begon ik dus met Engels praten en toen begon ik dat ineens heel erg te missen. Wat inderdaad, het is niet dat ik kon zeggen dat ze naar een klein bed gaan of een kleinere speen kregen.
Wat grappig van dat gezoen in België. Dat is wel wennen voor een gemiddelde Nederlander. We zijn best afstandelijk wat dat betreft.
En ja! Mee eens, dat is nog een typische Nederlandse gewoonte. We geven zo snel commentaar op werkelijk álles. Soms als feedback, maar ook vaak gewoon omdat we het nodig vinden om onze mening te geven.
Bedankt voor je leuke aanvullingen.
In Oostenrijk vindt men het raar als je bijvoorbeeld € 1,99 cash betaald met (een) munt(en) van één of twee Euro die ene Eurocent niet als wisselgeld terugkrijgt, maar bij het betalen met een pinpas wordt dan wel maar die € 1,99 gerekend.
Reken je daar in een supermarkt cash af voor die € 1,99 krijg je gewoon een Eurocentje terug.
Ook vindt men het daar erg raar dat onze kinderen dol zijn op friet met appelmoes!
Appelmoes wordt daar vrijwel uitsluitend als toetje met meestal ook nog een gekonfijte rode kers erop geserveerd.