Laat ik eens in het kader blijven van sterke vrouwen en dat we er vooral meer van nodig hebben op de wereld. Niet alleen heb je er zelf veel aan op persoonlijk vlak. Maar ook doe je de wereld er een plezier mee. Mentaal sterke vrouwen betekenen veel voor de maatschappij en maken het verschil. Niet persé door een grote scheikundige ontdekking te doen. Nee, het verschil maken kan ook subtieler.

Vandaag deel ik 10 ‘ordinary’ vrouwen die het verschil hebben gemaakt in de geschiedenis of dat zelfs, nog steeds doen. Deze vrouwen maakten het verschil puur door vechtlust, vastberadenheid en een sterke visie. Vrouwen waar iedereen wat van kan leren door alleen al te beseffen dat één kleine daad, er voor gaan voor waar jij in gelooft, het grote verschil kan maken.

Miep Gies

Toen haar baas, Otto Frank, haar vroeg om te helpen met onderduiken tijdens WWII, twijfelde Miep geen moment. Gedurende die tijd hielp ze het gezin aan voedsel en andere benodigdheden. Een klein gebaar, maar met immens grote betekenis. Miep deed dit belangeloos. Ze heeft zelfs geprobeerd, met gevaar voor eigen leven, de Duitsers om te kopen om de onderduikers  vrij te laten. We weten allemaal hoe het is afgelopen voor de familie Frank. Maar minder mensen weten dat Miep Gies verantwoordelijk is geweest voor het veilig stellen van Anne Franks dagboek. Zij overhandigde het boek aan Otto Frank, toen bleek dat Anne (natuurlijk ook één van de grootste voorbeelden van jonge meisje die de wereld veranderden) de oorlog niet had overleefd. Miep overleed op 100-jarige leeftijd in 2010.

You don’t have to be a hero to do your human duty. I am afraid nobody would ever help other people because who is a hero? I was not. I was just an ordinary housewife and secretary

 Rosa Parks

Soms is iets weigeren omdat het strookt met waar jij voor staat, genoeg om een belangrijk verschil te maken in de rechten van de mens. In 1955 was het in Alabama (Verenigde Staten) de wet dat 1) zwarten alleen achterin een bus mochten zitten en 2) zij hun zitplaats moesten afstaan aan blanken, zodra de bus vol werd. Rosa besloot simpelweg om haar zitplaats niet af te staan. Hiervoor kreeg ze een boete die ze ook weigerde te betalen en een arrestatie volgde. Martin Luther King startte als gevolg de Montgomery busboycot en riep alle zwarte mensen de bus te vermijden. Hierop ging het bedrijf bijna failliet. Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten verklaarde de raciale scheiding in bussen ongrondwettelijk. Hierop werd Rosa vrij gesproken en kwam er een einde aan de scheiding in de bussen van Alabama. Rosa Parks overleed in 2005.

People always say that I didn’t give up my seat because I was tired. No, the only tired I was, was tired of giving in

Audrey Hepburn

Audrey Hepburn is in vele opzichten en voor veel mensen een inspiratie bron. Ze is geboren in België en kwam via Engeland uiteindelijk in Arnhem terecht. Haar gescheiden ouders besloten om Audrey bij haar moeder in Arnhem te laten wonen wat als veilig werd geacht tijdens WWII. Audrey was 10 toen de oorlog uitbrak en maakte, zoals vele andere kinderen, traumatische dingen mee. Ballet was haar passie, maar Audrey’s bekende loopbaan startte toen ze na de oorlog een rolletje als KLM stewardess in een Nederlandse film had. Audrey werd niet alleen een veel geprezen actrice (ze won o.a. een Oscar en is nog 4 maal genomineerd), ook werd ze een stijlicoon met haar klassieke schoonheid, smaakvolle smaak en bescheiden karakter. Maar nooit vergat ze hoe ze tijdens de oorlog de verschrikkelijke Honger Winter mee maakte. Voor haar maakte Unicef het verschil en dat inspireerde haar om zich namens Unicef in te zetten voor alle kinderen in ontwikkelingslanden. Audrey stopte zelfs als actrice om zich volledig te kunnen wijden aan haar taak als ambassadrice. Want Audrey was niet gewoon een boegbeeld. Nee, zij ging het veld in, bezocht de armste gebieden, regelde steun en bracht de problematiek onder de aandacht. In 1993 overleed Audrey aan kanker, maar niet alvorens zij het verschil heeft kunnen maken voor miljoenen kinderen op de wereld.

The ‘Third World’ is a term I don’t like very much, because we’re all one world. I want people to know that the largest part of humanity is suffering

Bobbi Gibb

In 1966 wilde Bobbi deelnemen aan de lange afstanden van de Boston Marathon. Een startnummer werd haar echter geweigerd, omdat het voor vrouwen niet was toegestaan deel te nemen. Dit, omdat ze fysiek niet in staat zouden zijn om marathonafstanden te lopen. Bobbi besloot om stiekem deel te nemen, zonder startnummer. Juist, omdat ze door de afwijzing besefte dat haar deelname belangrijk was voor een groter belang. Laten zien dat vrouwen wel degelijk hetzelfde kunnen als mannen en niet ondergeschikt zijn. Ze voltooide de marathon sneller dan twee derde van de mannelijke deelnemers. En was onofficieel hiermee de eerste vrouwelijke deelnemer aan de Boston Marathon. In 1967 deed ze opnieuw zonder startnummer mee, omdat vrouwen nog steeds geweigerd werden.

I thought about how many preconceived prejudices would crumble when I trotted right along for 26 miles

Kathrine Switzer

Kathrine Switzer kreeg wel een startnummer voor bovenstaande marathon, doordat ze alleen haar initialen opgaf om door te gaan als man. Hiermee werd zij de eerste officiële vrouwelijke deelnemer van een Boston Marathon. Toen een official haar ontdekte in de marathon, wilde hij haar hardhandig van de baan trekken. Beschermd door haar vriend en medelopers, is dat niet gelukt. Dit moment is vast gelegd en haar vastberadenheid ging hierdoor de wereld over. Pas in 1972 werden vrouwen officieel toegelaten tot de marathon. Maar zowel Bobbi als Kathrine lieten zien, dat sterke vrouwen zich niet laten tegenhouden en zelf geschiedenis kunnen schrijven. Kathrine is nog steeds actief in de marathon wereld.

Talent and capability is everywhere. All it needs is opportunity

Bethany Hamilton

In oktober 2001 werd de  13-jarige Amerikaanse surfster Bethany tijdens een surfsessie in Hawaii aangevallen door een haai. Bethany overleefde de aanval, maar verloor haar arm, net onder haar schouder. Bethany revalideerde en was vastberaden om te kunnen blijven surfen, ondanks het gemis van één arm. Nadat ze zichzelf had aangeleerd om te surfen met een aangepaste plank, deed ze een jaar later mee met een belangrijke surf wedstrijd. Inmiddels gebruikt ze een normale plank (met een gemaakte lus voor grip) en is Bethany al jaren een professioneel surfster. Sinds ik de verfilming ‘Soul Surfer‘ heb gezien jaren terug, ben ik fan van deze krachtige dame. Bethany laat zien dat het onmogelijke mogelijk is, zelfs als je ledematen mist. Daarbij straalt ze altijd positiviteit uit en is ze ‘friends of Bethany‘ gestart om anderen (die een ledemaat missen) te steunen. 

I know life can be hard, but I’ve learned that we can rise above even the biggest challenges and fears

Nujood Ali

Nujood uit Jemen was 9 jaar toen ze in 2008 door haar ouders werd uitgehuwelijkt aan een man van in de dertig. Nujood werd stelsematig geslagen door schoonouders en verkracht door haar man. 2 maanden na haar huwelijk, lukte het haar om te ontsnappen en een rechtbank te bereiken. Met behulp van haar advocate Shada Nasser, de eerste vrouwelijke advocate in Jemen, vroeg ze om een scheiding. Ze kreeg akkoord, wat Nujood een 10 jarig gescheiden meisje maakte. In een land als Jemen, waar mannen de regels bepalen en vrouwen dienen te volgen, heeft de moedige Nujood een groot verschil gemaakt door op te komen voor haar zelf. Maar vooral door een voorbeeld te zijn voor andere meisjes in haar situatie in een land waar meisjes weinig waard zijn. Nujood laat zien dat je voor jezelf moet opkomen, iets wat elke vrouw zou moeten doen, wereldwijd. Over haar leven, huwelijk en scheiding schreef ze dit boek. Inmiddels is Nujood moeder van twee dochtertjes.

I have always obeyed the orders of my father and brothers. Since forever, I have learned to say yes to everything. Today, I have decided to say no

Malala Yousafzai

Malala was in Pakistan al actief bezig om op te komen voor het recht op educatie voor meisjes in een gebied waar deze meisjes werden uitgesloten van school. In 2012 werd door de Taliban een gerichte aanval op Malala gepleegd, waarbij ze zwaar gewond raakte door een kogel in haar hart en hals. Ze was 15 jaar oud. De kogel werd verwijderd en voor verdere specialistische behandeling, maar ook bescherming, werd Malala en haar gezin naar Engeland gebracht. Inmiddels is Malala een kinderrechtenactiviste en is ze een voorbeeld en inspiratie voor de wereld. Malala ontving hiervoor vele belangrijke prijzen. In 2013 ontving zij in Den Haag  de Internationale Kindervredesprijs. Malala ontving in 2017 (toen 17) ook de nobelprijs voor de Vrede en is daarmee de jongste nobel winnaar ooit.

If one man can destroy everything, why can’t one girl change it?

Joan Trumpauer – Mulholland

Joan is ‘southern Amican girl’ en de achterkleindochter van slaven bezitters. Ze groeide op in een blank en welvarend milieu in een tijd waarin rassenscheiding gold. Op jonge leeftijd besefte ze dat wat de kerk predikte, niet overeen kwam met de realiteit van de rassenscheiding en met haar ouders visie. Hierop besloot ze om op 10-jarige leeftijd het verschil te maken daar waar ze kon en zich in te zetten voor de Civil Rights Movement. Joan deed als de één van de weinige blanke mensen mee aan sit ins, die niet vreedzaam verliepen. Met name in Mississippi liepen de gemoederen zeer hoog op. Door onder haar deelname aan sit ins, boycots, marsen (zoals de verfilmde Selma to Montgomery March) werd Joan verstoten door haar familie, werd ze aangevallen, beschoten, mishandeld, gearresteerd (en in de dodencel geplaatst) en werd ze achtervolgd door de KKK voor executie. Maar Joan bleef moedig en zette door, waarbij ze ook werd gesteund door andere belangrijke leden van de Civil Rights Movement, zoals Martin Luther King. Inmiddels is Joan 78 en zet ze zich nog steeds in voor de Afro-Amerikaanse burgerrechten beweging. Inspirerend? Absoluut. En in een tijd waarin vluchtelingen niet door iedereen geaccepteerd worden, is het inspirerend om aan Joan te denken en haar voorbeeld te volgen door je open te stellen voor mensen met een andere achtergrond en huidskleur.

I  saw something was wrong and decided to do something about it

Lou Xiaoying

Van 1979 t/m 2015 gold in China de eenkindpolitiek. Omdat jongens werden gezien als kostwinner, degene die de familie naam voortzette en degene die bij de familie blijft en dus voor de ouders zou verzorgen, ging daar de voorkeur naar uit. Abortussen werden gepleegd, zodra duidelijk werd dat men een meisje verwachtte. Of…. meisjes werden op straat ter vondeling neergelegd. De straatarme Lou ving gevonden baby’s op. Ondanks dat ze zelf nauwelijks rond kwam en geld moest verdienen met het verkopen van dingetjes die ze maakte van gevonden afval. Het lukte haar om 4 kindjes zelf op te voeden en vond families die de overige ‘weg gegooide’ kinderen wilden adopteren. Gedacht wordt dat Lou op die manier zo’n 30 baby’s heeft gered. Ze ging door tot haar overlijden en werd geholpen door haar man en eigen kinderen. Zelfs op haar 82 redde ze nog een gevonden baby op straat. Het is Lou zelfs gelukt om enkele kinderen naar school te sturen, ondanks de grote armoede waarin ze verkeerde. De liefde die Lou voelde voor alle kinderen, inclusief de vondelingen, is onbeschrijfelijk, laat een dochter weten.  Lou bewijst dat er geen excuus is om anderen niet te helpen.

I realized if we had strength enough to collect garbage how could we not recycle something as important as human lives?

Weetjes

• Audrey Hepburn woonde aan de Jansbuitensingel 8A in Arnhem, mijn geboortestad. Jaren later spendeerde ik veel tijd in dit pand, omdat mijn (inmiddels ex) vriend hier woonde. 
• Wil je meer te weten te komen over de rassenscheiding en het leven van Martin Luther King? Dan adviseer ik je om Memphis te bezoeken, inclusief het National Civil Rights Museum. Mijn reisverslag vind je hier.

En jij?
Natuurlijk zijn er zo veel meer krachtige vrouwen die het verschil maken. Wie vind jij inspirerend en had je al eerder gehoord van bovenstaande vrouwen?

 

Comments

comments