I’m a 1978 girl. Ik hoor erbij sinds afgelopen zondag! De club van veertigers. Een bijzondere mijlpaal. Ik begrijp dat niet iedereen er naar uit kijkt om 40 te worden (of 30 of 50), maar ik ben er blij mee. Ik ben gezond, word omringd door mensen die me lief hebben en heb genoeg mensen om van te houden. Ik ben in staat om mijn reizen te maken en ga met plezier naar mijn werk. Ik heb genoeg levenservaring opgedaan om te weten dat je zo oud bent zoals je jezelf voelt (en misschien overkomt). Maar 40 past net zo goed bij me, zoals elke leeftijd bij me paste op dat moment.
Wat ik vervolgens wel merk, is dat mensen verbaasd (tot zeer verbaasd) reageren als ik mijn leeftijd vertel. In de afgelopen 3 dagen heb ik vaak ‘moeten’ verklaren dat ik echt de waarheid spreek. Dat ik echt 40 ben geworden. Het is natuurlijk een compliment dat mensen me jonger inschatten dan dat ik ben. Maar het brengt me ook naar het onderwerp van vandaag. De bijzondere en grappige misvattingen/vooroordelen die ik heb ontvangen de afgelopen jaren. Gebaseerd op mijn uiterlijk.
Mijn leeftijd
Ja, ik ben echt 40. Sinds mijn 27e heb ik elke verjaardag uitgelegd dat ik echt zo oud ben als ik zeg dat ik ben. Ik realiseer me heus wel dat ik een jeugdig uiterlijk heb. Mijn ouders zijn Indonesisch en die Aziatische genen hebben een positieve uitwerking op je uiterlijk. Ik word altijd veel jonger geschat dan ik daadwerkelijk ben. Had ik verteld dat ik nu 30 ben geworden, had waarschijnlijk iedereen me ook geloofd. Daarbij denk ik ook dat ik een jongere uitstraling heb dan de meeste veertigers. Het is natuurlijk een groot compliment en je hebt altijd liever dat mensen je jonger inschatten dan ouder. Zo is de opmerking “wat fijn dat je jong zwanger bent.” mij ook niet onbekend, terwijl ik in werkelijkheid zelfs tot de risico doelgroep behoorde in verband mijn leeftijd. Maar ik hoop toch altijd wel dat het op basis is van mijn uiterlijk. En dat men, als men met mij in gesprek gaat, toch wel kan merken dat ik ouder en volwassener ben.
Vegetariër
Ik heb 10 jaar lang (echte) dreads gehad, totdat ik het afknipte in 2015. Ik was gek op mijn dreads en kreeg altijd leuke reacties. Maar het zorgde ook voor heel veel vooroordelen. Zo viel het me op dat veel mensen altijd verbaasd naar me keken als ik vlees at. “Huh, eet je niet vegetarisch?” Blijkbaar gaan dreadlocks voor veel mensen samen met een vegetarische levensstijl.
Jointjes
Samen met dreadlocks, gaan jointjes. Althans, volgens (met name) veel Aziaten. Telkens als ik in Azië was (toen ik mijn dreads nog had), werd ik aangesproken of ik jointjes bij me had. Of met de vraag of ik mee naar binnen wilde, waar jointjes klaar lagen. Of mij werd gevraagd waar wiet werd verkocht. Als we het hebben over vooroordelen, vind ik dit één van de meest irritante. Nee, ik rook geen jointjes. Nooit gedaan. Ik moet er niets van hebben. Net zoals roken. Overigens, het kan met name in Azië erg verkeerd met je aflopen als je je bezig houdt met (soft) drugs.
Alcohol
Gezien mijn uiterlijk, ook gecombineerd met mijn tattoos, moest ik wel van een drankje houden. Door mijn dreadlocks, zag ik er niet stijlvol genoeg uit voor wijn. Dus was ik van de bier. Dat kon niet anders. Het verbaasde blikken die ik telkens kreeg als ik zei dat ik helemaal geen alcohol dronk, kon ik niet meer bijhouden. Vervolgens kreeg ik de vraag of daar een religieuze reden voor was of dat het een principieel ding was. Nee hoor, ik lust het gewoon niet.
Tattoos
Sinds ik tattoos heb, word ik minder aardig ingeschat. Blijkbaar. Ik heb het één en ander aan tatoeages. 24 jaar geleden liet ik mijn eerste tattoo zetten (je ziet hem op de foto, de tattoo op mijn rug). Een paar jaar later wilde ik een tweede. “Zonde, ” vond de moeder van mijn vriendje toen, “want je bent zo’n leuke meid.” Dat vond ik maar een vreemde gedachte. Alsof ik ineens niet meer zo vriendelijk zou zijn? En zo kreeg ik meer opmerkingen in die trant. Op de één of andere manier gaan aardige en nette mensen, niet samen met tattoos. Gelukkig is dat beeld door de jaren heen ontzettend veranderd. De laatste vreemde opmerking hoorde ik 7 jaar geleden. Toen een collega toegaf dat ze verbaasd was dat ik zo aardig was. Dat strookte niet helemaal met de eerste indruk die ze had toen ik nieuw op de werkvloer kwam met mijn tattoos, piercings en dreads. Ook de familie (die geheel tattoo-loos was op dat moment) van mijn vriend moest aan mij wennen. Waarschijnlijk meer aan mijn tatoeages dan aan het feit dat ik getrouwd was. In de tussentijd heeft mijn vriend zijn eerste tattoo laten zetten, een complete sleeve. En tattoos zijn nu zo goed als volledig ingeburgerd. Maar goed, het waren toen andere tijden.
Trouwen
Dat ik getrouwd ben, gaat er ook niet bij iedereen in. Het wordt toch als iets burgerlijk gezien. Niet dat dat negatief bedoeld werd. Maar burgerlijk gaat voor veel mensen niet helemaal samen met mijn uiterlijk en levensstijl. Nu moet ik wel zeggen dat ik mezelf ook totaal niet burgerlijk vind. Maar ik heb dan ook een andere visie wat betreft het huwelijk. Mijn beeld van een huwelijk, is anders dan van de meeste mensen. Dus dat ik getrouwd ben, past wel degelijk bij me. Maar was ik niet getrouwd geweest, net zo goed.
Kinderen
Toen ik verkondigde dat ik zwanger was, werd er blij, maar soms ook verrast gereageerd. Dit heeft niet specifiek te maken met mijn uiterlijk, maar wel met mijn persoonlijkheid. Ik had nog nooit een kinderwens uitgesproken. Dit vond (en vind ik nog steeds) een persoonlijk onderwerp en mijn wens om wel of geen moeder te worden, gaat niemand wat aan. Daarbij heb ik de sterke mening dat er niets mis is als je geen kinderwens hebt, als je mijn artikel nog kan herinneren. Als ik de opmerking ‘wordt het niet eens tijd…’, hoorde, kreeg je een rake opmerking terug. Omdat ik na zo veel jaar huwelijk dus niet zwanger was, ging men er gewoon van uit dat het nooit ging gebeuren en we dus ‘anti’ waren. Toen ik eenmaal zwanger was, kwamen naast de lieve reacties, dus ook de vreemdere reacties. Zoals: “Eindelijk, zeg!” Hoezo eindelijk? Wat als we geen kinderen wilden? En de meest onbeschofte: “Oh, is het gepland?” Dat ik een sterke mening heb over kinderloze stellen, wil toch niet zeggen dat ik anti ben?
Rijtjeswoning
Weer door mijn uiterlijk én de manier waarop ik in het leven sta, schatten mensen blijkbaar in dat ik op een hutje in de hei woon. Of midden in het centrum van een levendige stad. In ieder geval, niet in een rijtjeswoning in een nieuwbouwwijk. Als ik ze vraag wat ze dan hadden verwacht, is het antwoord vaak dat ze dat niet weten. Maar in ieder geval niet een rijtjeshuis en misschien ook geen koopwoning. Toegegeven, het is absoluut niet mijn droomhuis. Maar het is ons huis in oud Hollandse stijl (waarop ik vervolgens hoor: “Oooh… ja, dat past beter bij je) midden in een kindvriendelijke wijk. Een huis wat ruim genoeg is voor ons én we kunnen nog steeds maanden reizen, terwijl we er gewoon een hypotheek bij hebben. Fine by me!
En jij?
Herken jij die mensen die er bij jou ook wel eens compleet naast zaten? En eerlijk zeggen, had jij ook één van bovenstaande misvattingen over mij?
Ik lach me krom…
Grappig toch hoe mensen denken.
Bij mij past geen hard rock muziek.
Het is een wonder dat ze niet denken dat je de leider van een motorbende bent of zo… sjonge, jonge…
Haha, dat denk jij. Stiekem ben ik de aanvoerder van de plaatselijke vrouwelijke motor club voor huismoeders. Want die kunnen overdaad. De rit wordt onderbroken voor een thee kransje natuurlijk.
Haha, ik dacht echt geen van de dingen die mensen over jou dachten hoor! En ja, bij mij zeggen ze ook wel eens van goh, jong moeder, als ze mij met mijn zoon zien. De grootste misvatting over mij is dus dat mijn werk een bijbaantje is en dat ik nog studeer. In sociale situaties kom ik afwachtend over, daardoor denken mensen dat ik juist niet sociaal ben. Soms stap ik toch maar op iemand af en dan zegt deze persoon dat ik eigenlijk best wel tof ben, en dat dat muurtje best meevalt.
Bijzonder dat mensen die conclusie dan trekken dat je niet sociaal zou zijn. Ik vind afwachtend namelijk niet bepaald hetzelfde als niet sociaal zijn of geen interesse hebben in een ander. En jij hebt ook je uiterlijk mee. Kan me helemaal voorstellen dat mensen jou jonger inschatten!
Leuk om je op deze manier beter te leren kennen. Ik word door mijn bitchy resting face vaak als arrogant gezien, maar eigenlijk ben ik best oké (haha).
Ik ben nu erg benieuwd naar bijbehorend foto materiaal 🙂
Als ik dit lees kan ik alleen maar denken, jeetje wat hebben mensen veel gedachtes over jou. Ik volg je al heel lang en ik kan alleen maar denken dat ik sommige dingen gewoon nog niet van je wist. En ja dat je veertig bent geworden is er daar wel een van want ik vind je er echt veel jonger uitzien, maar dat is dan ook een compliment toch 🙂
Ja, dat is natuurlijk een super leuk compliment. Beter dan dat ik 50 word gevonden :). Bijzonder hè, hoe lang wij elkaar eigenlijk al volgen!
Jaaa volgens mij zelfs nog in de tijd dat we blogden via web-log.nl Scubasheila! Ik vond jouw layout altijd zo fantastisch mooi!
Tja, vooroordelen hè.. Toevallig had ik laatst een vooroordeel over iemand en ik bleek er compleet naast te zitten. Ik heb erover geschreven, maar die post staat nog steeds in mijn concepten.
En nog gefeliciteerd!
Dankjewel en ik ben erg benieuwd naar je artikel!
Haha zo herkenbaar .. en ook bloed irritant soms hoe mensen hun mening al klaar hebben… en daar gaan we weer even verantwoorden hoe t wel zit. ( doe ik doorgaans niet meer )
Standaard vraag bij mij is of ik van de kerk ben… hoe kan het anders te verklaren zijn dat ik op mijn 23ste getrouwd ben.
Ooooh… vragen mensen dat echt? Ik verantwoord mezelf sowieso niet. En de meeste dingen zijn wel ok. Maar dat er zo veel mensen op me af kwamen voor een jointje, dát vond ik echt reuze, reuze irritant.
Al die vooroordelen zeg, hahaha!
Toen ik nog op de middelbare school zat, in de brugklas, weet ik nog dat ik van een meisje echt dacht: ‘Zo, jij bent echt veel met make-up bezig en echt een beetje popi-jopi aan het doen. Wij zullen echt nooit vrienden kunnen worden.’ Drie keer raden. In de derde kwamen we in een klas en sindsdien zijn we goede vriendinnen. We hadden het een keer over onze vooroordelen en toen kwam ter sprake dat zij ook vooroordelen over mij had gehad. We konden er toen gelukkig om lachen. De vooroordelen sloegen natuurlijk helemaal nergens op 🙂
Wat een leuk verhaal. En mooi daar je allebei over die vooroordelen bent gestapt.
Nog gefeliciteerd! Mooie mijlpaal, en idd, je ziet er niet uit als veertig. Goed werk :D. En interessant he, hoe mensen eigenlijk vol met vooroordelen zitten. Vind je tattoos prachtig trouwens. Ben zelf ook mega tattoo fan, en dat zien mensen ook niet aan mij af. Ik ben zo’n ‘schattig, klein, braaf’ meisje (alleen klein klopt ;-)). En dan zien ze de tattoos en zijn ze van slag. Ze maken me totaal geen ander persoon en zou niet mogen uitmaken. Mijn ex vond het VERSCHRIKKELIJK. Maar goed dat we uit elkaar zijn, haah. De dreads stonden je prachtig, trouwens!
Hahaha, thanks. Het zijn gewoon mijn genen ;). Al zal het misschien ook helpen dat ik niet rook en drink. En leuk om te horen dat je een tattoo fan bent! Best leuk wel weer dat je zo mensen kan ‘verrassen’. Het is echt grappig/bijzonder/soms irritant dat mensen gewoon een beeld hebben gebaseerd op je uiterlijk. En als het om tattoos gaat. Ik vind het echt raar als mensen dan ineens anders over je zouden denken, terwijl ze 5 minuten daarvoor je tattoos nog niet hadden gezien. Geldt voor alles eigenlijk, lesbisch zijn ofzo. Alsof je dan ineens iemand anders bent.
Vond je ex ze echt verschrikkelijk? Wat was zijn reactie dan toen hij jouw tattoos voor het eerst zag? Compleet in schok? Wat vond hij er dan verschrikkelijk aan? En nu wil ik een blog zien met foto’s natuurlijk 😉
Niet roken en drinken helpt zeker!! Ja, hij vond tattoos écht niet mooi. Ook niet bij mannen. Dus toen hij ze bij mij zag, moest hij wel even slikken ja. Ik wilde destijds al een derde, maar omdat hij het niet wilde stelde ik uit (slecht he!!!). Wat er zo erg aan was? Geen idee. Het standaard ‘je verminkt je lijf ermee’ verhaal, vrees ik. En ik ga m’n best doen voor foto’s ?
Haha ik moest toch ff lachen hoor, al die stomme voordelen altijd. Ik word ook altijd veel jonge geschat, ben blijkbaar als enig kind zijnde verwend en dat ik geen kids heb is ook maar raar.
En uiteraard nog van harte gefeliciteerd<3
Hoop dat je een hele fijne dag met veel dierbare hebt gehad.
Oh ja, dat van dat enig kind herken ik wel. Zelfs mijn moeder riep dat altijd rond over andere kinderen (die geen broertjes of zusjes hadden). “Die is dan verwend.” was haar conclusie. Niet eens een aanname, hè. Echt een conclusie. Wat dat betreft ben ik heel anders dan mijn moeder. Want die opmerking slaat natuurlijk nergens op.
Online sta ik nergens meer verbaasd van, want ik weet donders goed dat je iemand niet leert kennen uit een paar blogposts.
Of mensen mij anders inchatten: geen idee. Volgens mij zijn mensen wel verbaasd dat ik een trekkie ben (star trek fan), dat ik hardcore bordspellen speel, dat ik game (voorbij de sims: ik heb echt van alles gespeeld), dat ik aardig wat weet van het Marvel Universe (ik had de Deadpool comics gelezen voor Deadpool een film was… snobby me), dat ik webpagina’s met de hand kan maken (nou ja, al heb ik alleen maar Notepad/Kladblok beschikbaar: ik maak een werkende webpagina als het moet), kortom: ik ben echt nerdy. Nerdy in de originele zin van het woord en niet een ‘ik heb wel eens een aflevering van The Big Bang Theory gezien en nu ben ik ook een nerd’-nerd.
Want daarnaast kan ik af en toe heel meisjes-achtig zijn, ondanks dat ik niet gek ben op roze, ik heb een chihuahua en ik kleed me over het algemeen misschien ofwel wat klassiek ofwel een beetje hippie-achtig. Ik ben ook moeilijk in te schatten…
Misschien verwachten mensen bij mij juist meer een ouderwetse emo te zien, of iets anders alternatiefs. Misschien verwachten mensen zelfs wel dat ik een verborgen tattoo heb! Heb ik niet. Geen idee wat mensen verwachten. Maar dat ik een nerd ben, dat verbaasd mensen vaak het meest. ‘Closet nerd’ ben ik wel genoemd. En ik ben kom er toch echt wel recht voor uit, niks closet.
40 worden is leuk (gefeliciteerd), 45 worden nog leuker. Ik verheug me op 50. Komt ook steeds dichterbij.
Ik ken wel wat van vooroordelen hebben. Je gelooft nooit wat ze allemaal over mij zeggen, gek word ik er soms van. De pijnlijkste vind ik dat mensen denken dat ik niets kan omdat ik nog thuis woon. Euh hallo!
Dat je niets kan? Echt? Jemig, dat vind ik wel erg bizar. Misschien een leuk idee om er eens een artikel over te schrijven?
Je brengt mij op een idee 😉
Grappig dat mensen altijd allerlei ideeën hebben terwijl die vaak nergens op gebaseerd zijn.
Ik ben 48, denk dat ik er ook wel uitzie als 48, maar voel me veel jonger. Zeker in vergelijking met mijn ouders toen die 48 waren.
Ik voel me ook jonger dan 40. Volgens mij is dat al het begin. Dan ga je dat ook uitstralen en schatten mensen je al sneller iets jonger in.
Grappig om te lezen hoe anderen hun beeld over je vormen op basis van verschillende kenmerken. Vind je het dan niet stiekem een beetje leuk dat je de stereotypes lekker door elkaar husselt en mensen even aan het denken zet?
Ja tuurijk :). Maar met uitzondering van dat jointjes gedoe. Daar erger ik me echt aan.
Leuk! Zo leer ik je toch weer een beetje beter kennen. En gefeliciteerd natuurlijk, 40? Nee, die had ik je ook nog niet gegeven 🙂
Thanks. Blijft natuurlijk een mooi compliment 🙂
Je ziet er inderdaad jonger uit dan je bent! Kan me voorstellen dat sommige mensen dat niet geloven als je het zegt. Overkomt Tommy ook wel eens als hij zegt dat hij bijna 50 is, vind het altijd wel grappig en een mooi compliment. Alcohol had ik in eerste instantie niet gedacht, had je eigenlijk wel voor een wijn type aangenomen 🙂 Vooroordelen zijn zo iets stoms maar ook zo menselijk. Ik dacht dat onze buren een jaar of 39 waren, alleen maar omdat ze schipper zijn en 2 kinderen hebben. Blijken ze 1 jaar ouder dan ik te zijn 😀
Dankjewel 🙂 Het is ook een mooi compliment. Je houdt elkaar ook jong. Mijn man is 46. Maar niemand die hem dat geeft. Al helemaal niet omdat hij een ‘veel jongere’ vrouw heeft (denkt men dan). Er is ook niet persé iets verkeerds met vooroordelen. Het is absoluut menselijk. En het kan inderdaad heel verrassend uitwerken. Zoals bij jouw buren.
Wat een onwijs leuk artikel! Wat een vooroordelen hebben mensen vaak hé, op basis van je uiterlijk. “Huh, eet je niet vegetarisch?”, omdat je dreadlocks had.. Jeetje! Ik vind dreads wel erg gaaf trouwens. En dat verhaal over je tattoos “zonde, want je bent zo’n leuke meid” is ook opvallend. Volgens mij begint die kijk op tatoeages tegenwoordig wel te veranderen, dat vind ik leuk. Ik heb het gevoel dat de wereld langzaam maar zeker wat meer open minded aan het worden is. 🙂
Ja absoluut. Het is nu heel normaal. Zelfs als je gaat solliciteren hoef je je tattoos niet te verbergen. Dat was vroeger wel heel anders. Wereld van verschil. Ik deed altijd een brede armband om, om mijn tattoo om mijn pols te verbergen. Nu zou ik daar niet meer over nadenken. En dan zijn er mensen die toen zeiden, men moet je maar nemen zoals je bent. Ja, helemaal mee eens. Maar er heet ook zo iets als een eerste indruk. En als die verkeerd valt, omdat men oppervlakkig mijn tattoos zou beoordelen, zou ik de kans niet eens krijgen om mezelf te laten zien. Dus daarom dat ik er altijd rekening mee hield.
En dat vegetariër gedoe. Maf hè. Het viel me pas op toen ik een paar keer verbaasde blikken kreeg waarbij mensen zeiden dat ze hadden verwacht dat ik het zou zijn. Toen had ik pas door dat het door mijn uiterlijk kwam.
Leuke blog! En wat leuk dat je dreads had, staat je goed! Ik wil ze zelf ook al stiekem jaren, maar ik ben teveel gehecht geraakt aan mijn korte kapsel denk ik. Het uitgroeien daarvan lijkt me een verschrikkelijkere periode ( één keertje geprobeerd, mwah)
En tja misvattingen, vooroordelen wie hoort ze niet. Ik kleed mij donker, alternatief, anders. Ik heb piercings en tatoeages. Ik heb jarenlang fel paars haar gehad. Als vrouw zijnde heb ik een kort, assymmetrise kapsel met opgeschoren zijkanten. Ehh tja dan kijken mensen je wel eens raar aan. Of langer dan normaal haha. Ik heb het idee dat hierom mensen al iets meer afstand soms houden. Ik ben van mijzelf stil en terughoudend dus denk dat mensen mij soms moeilijk kunnen inschatten.
Oh, het is ook geen kwestie van uitgroeien geweest. Ik heb het gewoon afgeknipt :). En ik houd van korte kapsels. Ik vind jouw kapsel mooi bij je passen.
Ik kan me dus helemaal voorstellen dat je met jouw uiterlijk soms bedenkelijke gezichten krijgt. Niet persé omdat mensen het raar vinden, maar meer dat ze het niet kunnen plaatsen. Zo van: wat voor moeder zou zij zijn?
IK heb ooit de reactie gekregen: ‘Ja maar als je moeder wordt, dan ehhh dan doe je dat toch niet meer?’ Duidend op mijn piercings, tatoeages , kleding etc 😛 haha
Wat grappig dit, maar tegelijk ook kortzichtig. Dat mensen al een oordeel klaar hebben over iemand al voordat ze diegene beter leren kennen. Daar word ik echt niet vrolijk van. Mijn motto is ‘never ever judge a book by its cover’. Van mij denken mensen soms serieus dat ik veel problemen heb of boos ben omdat ik meestal een frons heb. Zo kijk ik gewoon…that’s me hahahaha. Eerlijk is eerlijk, veel lezers trekken ook conclusies op basis van iemands blog en denken dan meteen alles te weten en te kennen over de blogger. Maar tussen wat er gelezen wordt en er op de blog te zien is aan foto’s en hoe de blogger werkelijk is zit een groot verschil. Ik bedoel te zeggen Oprah Winfrey herken je toch ook niet aan haar teksten, maar de halve wereld loopt met haar weg. Jij mag er dan wel uitzien met tattoos, piercings enzo maar zolang ik jou nooit eerder ontmoet heb kan ik geen oordeel vellen over. Not done vind ik….
Oh echt? Lijkt me ook heel irritant al mensen gewoon denken dat je boos bent, terwijl je dan net in een vrolijke stemming bent. Of ‘gewoon’ bent.
Als we het hebben over bloggen, vind ik dat toch anders dan als je een mening of vooroordeel hebt puur op het uiterlijk. Dat is zo nietszeggend. Maar een blogger geeft zeker haar/zijn persoonlijkheid weer. En op basis daarvan kan je best een mening vormen. Of denken dat je iemand ‘kent’. Ik kan oprecht zeggen ‘what you read is what you get’. En dat idee heb ik ook bij specifiek een paar andere bloggers. Natuurlijk wel in het achterhoofd houdend dat dat gebaseerd is op iets wat de blogger (of Instagrammer of wat dan ook) bewust laat zien. Maar er zit altijd een kern van waarheid in. En de één is daar authentieker in dan de ander.
Ik vind een Oprah Winfrey daar dan weer een te ver van mijn bed show, omdat ze beroemd is. Veel wordt ook gevormd door de media buiten haar om. Maar bloggers die persoonlijke teksten plaatsen of hun visie delen. Daar kan ik wat meer mee. En vaak als ik iemand dan in het echt ontmoet, voelt het ook dat ik die persoon eigenlijk al ken. Zo heb ik in de loop van de jaren mensen ontmoet die ik eerst digitaal kende en mijn beeld klopte volledig. Maar een beeld hebben, is toch zeker anders dan een oordeel vellen. Dus ik snap je punt zeker 🙂
Mmm
Niet veel de kerk getrouw.
Waarom niet dopen of geboortelijst.
Die vragen krijgen we de laatste tijd, is toch onze keuze
Jaaahaa, je leeftijd. Daar was is de eerste keer echt heel erg verbaasd over (en nu maak ik er bij je verjaardag grapjes over). Gek eigenlijk omdat ik zelf half indisch ben en de voordelen ken (helaas niet heb). Toch was ik verbaasd omdat je er echt heel veel jonger uitziet. Daarnaast ben je ook veel levendiger, actiever dan de meeste 40-ers die ik ken. Al met al vanuit mij niet bedoeld als een vooroordeel, maar een gigantisch compliment. Ik vind het heerlijk zoals je bent.
Altijd weer die gekke opmerkingen ‘oh, was het gepland?’ haha vreselijk. Toen ik hertrouwde afgelopen januari vroeg iemand of ik dan zwanger was… uhm pardon? Mensen kunnen soms dingen zeggen waar je echt even je van af gaat vragen of ze überhaupt hebben nagedacht voor ze hun mond openden… zucht.
Wat een leuke blog! Leuk om die misvattingen te lezen. Ik drink zelf weleens een biertje en daar hebben bij juist veel mensen aan moeten wennen(denk omdat ik niet zo’n stoer uiterlijk heb en klein ben)
Geweldig dit. Ik herken het van die tattoos idd. Trouwens schatten ze mij ook vaak jonger dan dat ik werkelijk ben. En als ik mij vergelijk met vrouwen van mijn leeftijd dan vind ikzelf ook wel dat ik er, qua kledingstijl en mijn gedragingen, vaak jonger uitzie.
Wat een vooroordelen kunnen mensen hebben. Jammer is dat en tegelijkertijd is het ook mens eigen ben ik bang. Ik heb ooit eens de grote fout gemaakt bij een nieuwe baan. De collega waar ik veel mee zou werken zei de eerste dag dat collega X een moeilijk mens is. Ik geloofde dat toen meteen. En ja, het was ook een moeilijk mens. Telkens als ik haar belde deed ze moeilijk. Ze werkte nooit mee etc etc. Dat frustreerde enorm. Ik bedacht mij dat dit totaal niet fijn werkte en probeerde mijn eigen instelling te veranderen. Misschien moest ik stukken eens op tijd gaan inleveren bij haar, of van te voren wat voorwerk doen. Of gewoon eens interesse tonen. En jeetje, wat bleek collega X toch eigenlijk een fijne collega te zijn. Een collega die mij zelfs een kaartje stuurde in een moeilijke periode. Terwijl ik van mijn vaste collega niks hoorde. Hierdoor heb ik wel duidelijk geleerd mensen zo veel mogelijk met een open blik te benaderen. En dat mensen juist interessant zijn. Het denken in hokjes is zo beperkend.