Nog iets meer dan 2 maanden te gaan en we vertrekken richting Nieuw Zeeland. Voor degenen die het gemist hebben; samen met manlief, vriendlief en de kinderen, ga ik 3 maanden backpacken door mijn favoriete reisbestemming ter wereld.
Toen ik zwanger was, gingen veel mensen er vanuit dat het reizen nu wel verleden tijd zou zijn. Toen dat niet zo bleek te zijn, krijg ik regelmatig de opmerking dat het nu dan in ieder geval heel anders moet zijn dan voorheen. Maar… dat valt eigenlijk heel erg mee. Ja, uiteraard moet je rekening houden met kinderen. Maar toch ervaar ik het niet als grote verschillen. Verrassend genoeg, lukt het ons nog steeds om te reizen zoals we gewend zijn.
Backpack vs koffer
Koffers hebben we altijd onhandig gevonden. Ik zou me ook niet kunnen verplaatsen op de manier zoals wij dat doen, als we koffers bij ons hadden gehad. Dus, zoals een backpacker beaamt, reizen we met backpacks. Eén bij ieder op de rug en een zeer klein rugzakje voor op de borst en de camera.
En nu? Als we het hebben over bagage, lukt het nog steeds om met 2 backpacks te reizen. Het komt er op neer dat wij zelf nóg minder meenemen aan kleding, om ruimte te maken voor de nodige dingen voor kinderen. Wel hebben we een grotere dag rugzak mee en meer losse dingen. De deryan bedjes bijvoorbeeld (afhankelijk van de bestemming). Iets waar we natuurlijk voorheen niet mee reisden. En als laatste een opvouwbare kinderwagen en een draagdoek. Daarbij draagt de oudste zijn eigen mini rugzakje met zijn favoriete speelgoed en andere dingen om de vlucht mee door te komen.
Auto vs camper
In landen zoals Amerika en straks Nieuw Zeeland, reizen we met de auto. Een camper trekt me niet aan. Alhoewel het voor velen juist ultieme vrijheid biedt, vind ik het niets om ‘alles’ binnen de ruimte van 4 automuren te doen. Daarbij moet ik er niet aan denken om maanden alleen maar met mijn reisgezelschap te zitten in diezelfde ruimte. Die zie ik thuis al uitgebreid genoeg. Ik snap wel heel goed waarom de meeste gezinnen alleen per camper reizen. Je hebt alles bij de hand bijvoorbeeld én je hoeft niet na te denken over je slaapplek. Maar voor mij voelt het juist als een beperking. Als bacpacker zijn we wel gewend om snel in en uit te pakken en van slaapplaats naar slaapplaats te gaan. Reizen betekent voor mij namelijk ook mensen ontmoeten. Je ontmoet heus mensen onderweg, maar toch werkt het voor mij met een camper anders. Heb je een auto, dan ben je gedwongen om ook accommodatie te vinden. Die nieuwe mensen ontmoet ik bijvoorbeeld in dorms of in gedeelde ruimtes in hostels.
En nu? We kiezen nu niet meer voor de goedkoopste auto die met tape aan elkaar hangt. Met kinderen wil je de kansen verkleinen dat je ineens met pech langs de weg staat in de middle of nowhere. Dus de auto die we nu huren is luxer dan ooit. Maar nog steeds kiezen we voor de auto. De reisafstanden passen we wel wat aan. Samen reden we met gemak 9 uur om de dag om ergens te komen. Nu maken we kortere ritten.
Openbaar vervoer
In Aziätische landen reizen we nooit per auto, maar gebruiken we het openbaar vervoer, boten, treinen of bussen. Je weet dan niet exact hoe laat je ergens aan komt en waar je wordt afgezet, maar dat laten we over ons heen komen. We zijn vaak genoeg in een bus gestapt, waarvan we niet konden lezen wat de eindbestemming was. Het voordeel in Azië is dat je in ieder geval altijd op één ding kan vertrouwen. Eetmogelijkheden genoeg onderweg. Af en toe regelen we een binnenlandse vlucht, maar dat is meer uitzondering dan regel.
En nu? Zelfs nu we ouders zijn geworden, reizen we nog steeds met het openbaar vervoer als we in Azië reizen. Zo stapten we nog steeds in een bus die er 10 uur over deed om in Bangkok te komen. En we zaten als enige met kind tussen andere backpackers op een longtail boot om in een afgelegen gebied te komen. Het enige verschil zit hem er in dat we nu willen weten waar de bus heen gaat en hoe lang die er over doet. Ook pakken we niet zo maar alle boten met kinderen. Maar voor de rest, is het praktisch hetzelfde. We zullen, ook met kind, nog steeds op een station kaartjes kopen en wachten op de eerst volgende trein of bus om zo naar een volgende bestemming te gaan.
Contact met anderen
Het ontmoeten van mensen maakt het reizen compleet. Ik geniet er van om met mensen in te contact te komen. Mede reizigers of de lokale bevolking. Ik maak graag praatjes of onderneem graag dingen samen. Het komt regelmatig voor dat ik iemand maandag middag heb leren kennen en dat we de volgende dag samen vertrekken om een gedeelte van de reis samen te reizen.
En nu? Contact maken met anderen zie ik nog steeds als verrijking van mijn reizen. Alleen het spontaan samen reizen wordt lastiger tot onmogelijk, omdat niet zo maar met 2 kinderen bij iemand in de auto kan zonder auto stoeltje. Althans in westerse landen. Plus, je moet wel een specifieke klik hebben met iemand die zo maar kan aanschuiven bij een gezin met kinderen. Dus, het contact tot andere reizigers verloopt zeker anders en dat vind ik wel eens jammer. Wel merk ik dat lokale mensen sneller op ons afkomen, omdat kinderen snel het ijs breken. En dat levert ook weer leuke en bijzondere momenten op. Wat ik wel verwacht wat compleet anders zal zijn, is het contact met het thuisfront. Voorheen hoorden mijn ouders heel weinig van mij, zelfs als ik een half jaar onderweg was. Ik vind het heerlijk om mijn ding te doen en dáár te zijn in plaats van nog steeds hier in Nederland met mijn gedachten. Maar nu mijn oudste bijna 4 is, kan ik me voorstellen dat hij gewoon af en toe met het thuisfront wil spreken via whatsapp. En dus zullen we uiteraard (als het tijdsverschil het toe laat) eens video bellen.
Accommodatie
Wat betreft accommodatie was het pre-kids gemakkelijk. Als backpacker ben je gewend om met een beperkt budget rond te reizen. Onze eisen qua accommodatie waren dan ook erg basic. We wilden een schoon bed, stopcontacten, een ventilator of a/c en op z’n minst een wastafel. In Azië maken we voornamelijk gebruik van guesthouses, in Amerika van motels langs de weg. Extra’s zoals een zwembad, was geen vereiste. We spendeerden toch weinig tijd in onze kamers. In andere landen slapen we in slaapzalen in hostels of gaan we couchsurfen.
En nu? Nog steeds zijn we gemakkelijk, maar nu stellen we uiteraard wat meer eisen. Omdat je in de avonden met kinderen gebonden bent aan je kamer, is een tv geen overbodige luxe meer. Ook moet de kamer schoon en ruim genoeg zijn, zodat hun reisbedjes er in passen en wij wat meer bewegingsruimte hebben. We maken nog steeds gebruik van Aziatische guesthouses, maar kiezen niet meer voor het goedkoopste van het goedkoopste. En bij tropische hitte, boeken we nu een hotelletje met een zwembad. In hostels verblijven we ook nog steeds, maar het is geen optie meer om gebruik te maken van gedeelde slaapzalen. Daar doe je niemand een plezier mee. Ook maken we nog steeds gebruik van gratis overnachten via couchsurfen. Dus er is niet heel veel veranderd, we zijn gewoon wat luxer gaan doen.
Sport
Tijdens het reizen zijn we graag sportief. Niet dat je mij joggend over het strand kan vinden. Maar we houden van diepzeeduiken, surfen, raften en dat soort sporten. Zo hebben we in Australië een paar dagen achter elkaar op een boot gezeten om vrijwel non stop te kunnen duiken. Iets wat ik zelfs twee keer heb mogen ervaren!
En nu? Logischerwijs zijn dit activiteiten die we niet meer tegelijk kunnen doen. Het is jammer dat we niet meer gelijk een duik kunnen maken. Samen de diepe wateren van de oceanen verkennen, vind ik nog steeds één van de mooiste dingen die je kan beleven. Maar onze reis naar Nieuw Zeeland maken we met 3 volwassenen. Vriendlief heeft minder met bovenstaande sporten (hem zie je wel over het strand joggen en met een kettle bell in de weer gaan). Dus voor de volgende reis zullen er zeker momenten zijn dat ik die sporten wel kan doen met manlief, omdat er dan altijd iemand bij de kinderen is. Maar in andere gevallen, is het meer plannen en moeten we dus afwisselen.
Activiteiten
Ik zit niet graag op één plek. Een vakantie aan het strand of aan het zwembad, valt bij mij niet eens in de categorie ontspanning. Nee, ontspanning vind ik juist in het avontuurlijke, het ontdekken, naar onbekende plaatsen gaan en mijn weg vinden om er te komen. Tijdens het reizen verblijven we gemiddeld 2 nachten op 1 plek. Overdag gaan we op pad en verkennen we graag historische plekken, musea, mooie natuurparken of pretparken. Uitslapen vind ik zonde van mijn dag en ik haal graag alles er uit wat er in zit. Afhankelijk van waar we zijn, ga ik ook graag in de avond op pad. Ergens wat drinken of genieten van de ondergaande zon. Gezelligheid rond een kampvuur of samen koken met een groep mensen die ik overdag heb ontmoet.
En nu? Die drang naar avontuur en het onbekende is er nog steeds. En dat gebeurt ook, ondanks dat er nu kinderen zijn. Alleen zorgen we nu dat de reis in balans is, door ook rustmomenten te creëren. Bij warmte, bezoeken we een halve dag een tempelcomplex en zijn we de andere helft in het zwembad te vinden. Of we gaan een hele dag op pad, maar zorgen de volgende dag voor een ontspannen activiteit. In Bangkok bezochten we ook indoor speelparadijzen, omdat daar airconditioning was. Als we merken dat de kinderen net wat meer rust nodig hebben, pakken we die natuurlijk ook. Zo kunnen we dus nog steeds vrijwel alles doen wat we zelf interessant vinden, door ze af te wisselen met specifieke kindgerichte activiteiten. En vroeg op staan, gebeurt sowieso met kinderen. In de avond op pad, wordt lastiger. Als het niet te laat wordt, gaan de kinderen mee. En anders moeten we elkaar afwisselen. Maar goed, dat is ook te overzien.
Tempo
Als we reizen, gaat dat in een vlot tempo. We vinden het niet erg om 4500 in 3 weken te rijden. We hebben alsnog genoeg tijd onderweg. Maar houden niet van treuzelen. Als we willen vertrekken, hebben we alles binnen een half uurtje ingepakt (sneller als het moet) en gaan we op pad.
En nu? Ons reistempo passen we natuurlijk aan op de kinderen. En het gaat allemaal langzamer, uiteraard. Je bent minder snel de deur uit, moet dingen timen met eet momentjes en dutjes. Onderweg wil je kind de kleinste dingen aandachtig bestuderen en noem maar op. Geweldig om zo ook stil te staan bij dingen waar je anders geen oog voor had gehad. Ondanks dat, kunnen we nog steeds alles doen wat we hoofdzakelijk willen doen. Alleen doen we daar nu meer dagen over, vergeleken met toen we nog met z’n tweetjes waren. Dit is wellicht de grootste verandering, wat de meeste aanpassing vraagt. Maar vergeleken met andere reizigers, merk ik dat het tempo er toch nog steeds prima in zit. Je vindt je weg er wel in.
Planning
Als ik reis plan ik zo min mogelijk. Als mijn vlucht midden in de nacht arriveert op een locatie die bij mij onbekend is, wil ik nog wel eens van tevoren een accommodatie boeken. Maar voor de rest wordt vrijwel alles bepaald tijdens het reizen. Vaak hebben we thuis wel al een globale route bedacht (gaan we noord of zuid en dan links om of recht om?). Maar het is net hoe de wind draait, waar de zon schijnt, met welk been ik uit bed ben gestapt en waar ik die ochtend zin in heb. Dat bepaalt of we ergens langer blijven of dat we gewoon een plaatsje overslaan. Of afwijken van een route die we in gedachten hebben. Soms bekijken we 2 dagen vantevoren of we nog iets online kunnen vinden qua accommodatie. Maar vaak zoeken we gewoon ter plekke, met name als we weten dat er voldoende aanbod zal zijn.
En nu? Voor onze aankomende reis, hebben we alleen accommodatie in Singapore geboekt. Hier maken we een tussenstop. Wat betreft Nieuw Zeeland boeken we alleen de eerste 2 nachten, omdat we dus midden in de nacht arriveren. Met 2 kleintjes wil je niet na een lange vlucht nog zoeken. Maar voor de rest gaan we ook op de bonnefooi en bedenken we onderweg waar we zin in hebben. Soms zullen we kort voor aankomst alsnog iets reserveren, als we tenminste zeker weten welke kant we op gaan. Maar vaak genoeg zal dat niet zo zijn. En dat weinig plannen werkt voor ons prima. Ook met kinderen.
Weinig veranderd
Al met al, is er bij ons relatief weinig veranderd. De basis blijft het welzijn van de kinderen. Uiteraard. Maar dat betekent niet dat ik mijn eigen interesses en behoeften op zij moet schuiven. Naar mijn idee hebben we daar dus een goede balans in gevonden, waardoor we nog steeds kunnen reizen zoals wij graag reizen. En daar ben ik eerlijk gezegd, heel blij mee.
En jij?
Hoe ervaar jij het reizen of op vakantie gaan, nu je kinderen hebt? Is het een groot verschil met vroeger?
Leuk om te lezen dat jullie nog altijd jullie dromen en reisen kunnen waarmaken met een kleine verrandering voor de kinderen.
Dankjewel 🙂
Wat leuk om te lezen dit. Ik denk er echt wel eens over na, voor in de toekomst. Ik vind het altijd heerlijk om te zien dat er mensen zijn die hun reisstijl helemaal niet zoveel hebben aangepast, en dat het leven (en je identiteit) niet ophouden bij het krijgen van kinderen!
Oh nee, inderdaad. Ik hoorde het zo vaak; mijn leven zou compleet anders worden, zodra ik moeder werd. Kan, maar dat heb je ook voor een groot gedeelte zelf in de hand. En ik vind dat mijn leven niet om de kinderen hoeft te draaien. Ik word daar ook een betere moeder door, doordat ik zo meer in balans ben en gelukkig ben. Reizen is voor mij heel belangrijk en vooral de manier waarop we dat al deden. Ik was er altijd van overtuigd dat het niet veel anders zou zijn. Maar ik denk dat je het ook gewoon moet ‘doen’ en gaat het ook vanzelf.
Heel erg leuk om te lezen dat jullie deze reizen ook gewoon met de kinderen maken.
Zelf zijn dit soort backpack reizen helaas niet voor mij weggelegd. Terwijl het me wel geweldig lijkt om op deze manier te reizen.
Mag ik vragen in welk opzicht niet? Wel jammer als het je wel aanspreekt. Ik vind het ook een fantastische manier van reizen. Het heeft me veel gebracht. Vriendschappen, inzichten, levenservaringen en ga zo maar door.
Je kunt je prima aanpassen zonder echt te hoeven inleveren op je vakantie-ervaring. Het moet ook bij je gezin passen. Hoe raar was het niet voor jou geweest om vanwege kinderen ineens naar all-inclusives in Benidorm te gaan (… niks mis mee. Gek genoeg hebben we dit ook op ons lijstje ‘willen we wel eens meemaken’ staan.).
Wij hebben geen kids, maar passen onze vakanties aan op onze budgetten en interesses. En dit jaar voor het eerst met de hond naar het buitenland! Ja, okay: België. Maar hij heeft daarvoor nog steeds zijn paspoortje nodig! Zo benieuwd of de honden daar Vlaams of Frans blaffen 😀
Ja precies. Als het al iets is wat je graag deed en je er ervaren in bent (ook al kamperen of in een resort zitten op een Spaans Eiland), lukt het heus wel. Ik kan me voorstellen dat als je nog nooit bent wezen backpacken en je dat ineens wil doen met kinderen, dat een (te) grote stap is. Backpacken leer je ook met de jaren merk ik. Dat je steeds beter wordt in wat nu wel of niet nuttig is qua meeneemlijst. Hoe je niet meer in toeristen scams intrapt en ga zo door. Maar wij hebben al zo’n eigen systeem en ritme er in ontwikkeld, dat het een kleine moeite is om die paar aanpassingen door te voeren met kinderen.
Als mijn vriend Nederlands kon, had ik ‘m je blog laten lezen. Eén van zijn grootste angsten is dat we niet meer kunnen reizen zodra we een kind hebben. Ik ben er zelf ook van overtuigd dat het prima moet kunnen, maar hij voelt zich nu al belemmerd. Heb een collega die vorig jaar een camperreis door Canada heeft gemaakt met haar zoontje van toen nog geen jaar. Kan prima dus!
Tuurlijk gaat dat. Kinderen zijn zo veel meer flexibel dan dat wij denken!
Wij gingen vorig jaar met drie ( toen 6, 4 en 3) voor vijf weken naar China – piece of cake!
Al moet ik wel zeggen dat ik op voorhand ook mijn twijfels had!
Maar je bent toch gegaan! En dat is de eerste stap, denk ik dan. Voor mensen die twijfelen, denk ik altijd. Maar als je het niet probeert, weet je ook niet hoe het écht is. En als de eerste keer lastig is, moet je het gewoon nog eens proberen. Want naarmate je het vaker doet, wordt reizen met kinderen ineens stukken makkelijker 🙂 Want die flexibiliteit zit wel in de kinderen, inderdaad.
Oh, werkt google translate niet? En anders, kan jij het vast vertalen 🙂
En ik hoor die angsten vaker. Maar echt, vrijwel alles is mogelijk als je je maar flexibel instelt en je er op aanpast dat dingen niet altijd gaan zoals je wil. En het is zonde als je je al belemmert voelt, terwijl je het nog eens een kans hebt gegeven. Een camperreis is overigens het makkelijkste. Dan heb je alles bij de hand! Zo’n reis kan je dan helemaal maken met kinderen. Wij moesten tijdens onze road trip in Amerika echt zoeken naar plekken waar we baby voeding konden opwarmen. Want Amerikanen doen heel moeilijk over het magnetron laten gebruiken door gasten/klanten, merkte ik.
Grappig om te lezen dat een camper je ook niets zegt. Het lijkt me dus ook niks!
Al vertelde een vroegere collega me dat ze de hele kust van Amerika (Oost en West) gedaan had met een camper en dat ze het geweldig vond!
Haha, soms heb ik het idee dat we de enige zijn. Vrijwel iedereen kiest voor een camper. Met name als er gereisd wordt in Amerika, Australië en Nieuw Zeeland. Ik snap het wel, maar nee…. het is echt niets voor mij/ons. Dus leuk om te lezen dat jij dat ook hebt.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het soms stressvoller vind met kinderen op vakantie. Vooral de laatste keer toen ik alleen met onze 2 kinderen naar Marokko ging. Maar de stress woog niet op tegen alles wat ik ze daar heb kunnen laten zien en ervaren. Heel bijzonder en mooi!
Sowieso knap dat je met 2 kinderen alleen naar Marokko ging! Ik heb nog niet alleen gevlogen met 2 kinderen. Moet wel zeggen, dat ik dat nooit zou doen helemaal naar Nieuw Zeeland toe. Dat is dan toch echt te ver/lang om alleen te doen met de kinderen.
Ik heb geen kinderen en moet niet denken aan die verre landen. Wel denk ik dat je als ouders verantwoordelijk bent en je ook zo moet gedragen. Als ik zie dat ouders hun kinderen al niet mee kunnen nemen door de supermarkt, dan kan je er zeker niet mee op vakantie in een vliegtuig.
Ik snap dat dat zo lijkt. Maar ook ouders en kinderen kunnen een off day hebben. En soms is er meer aan de hand. Bijvoorbeeld de drukte of een slechte nacht. Dat wil natuurlijk niet persé zeggen dat vliegen ook niet lukt. Maar ik snap wel wat je bedoelt dat als een bezoek aan een supermarkt niet lukt, dat er wel hele grote uitdagingen zitten in het aangenaam maken van een vlucht.
Leuk om te lezen!