Backpacken met een dreumes; 12 tips

En daar ben ik weer…. terug van weg geweest. En niet zomaar weg geweest natuurlijk. Terug van backpacken in Thailand mét dreumes. En ik kan je vertellen… het ging geweldig! Fantastisch en verrassend soepel. Alhoewel, verrassend was het niet eens. Ik ken mijn zoon van bijna 2 (zoals ik eerder schreef), ik had eigenlijk niet anders verwacht. Desondanks is het fijn als het tijdens zo’n reis bevestigd wordt dat backpacken met een dreumes prima kan. En dat het nou niet eens zoveel verschilt van wat je voorheen gewend was.

Om te beginnen moet wel gezegd worden, voor de mensen die het nog niet weten, dat ik een ervaren backpacker ben. Met zo’n 16 jaar aan reiservaring, heb ik geleerd om dingen los te laten, weinig tot niets te plannen, snel te kunnen schakelen en ongelooflijk flexibel te zijn. Elke dag is een verrassing en ik zou niets anders willen. Manlief heeft zelfs nog meer jaren reiservaring en het kon niet anders dan dat het in de genen zou zitten van zoonlief. Dus was het na onze roadtrip door Amerika vorig jaar, logisch dat we dit jaar zouden gaan backpacken in Azië.

Wat maakt backpacken anders dan ‘gewoon’ reizen?

img_20161001_222144Puck schreef al eerder dat we reizen anders zien dan vakantie vieren. Binnen het reizen is backpacken weer een aparte subcategorie. Los van het feit dat je niet met koffers reist, komt er natuurlijk meer bij kijken. Voor mij betekent het ook dat je je zoveel mogelijk verplaatst zoals de lokale mensen het zouden doen. We spendeerden een dag samen met een Nederlands gezin met hun dochter van 1,5 jaar. Zij kozen er voor om voor gedeeltes een auto te huren. Natuurlijk is dat makkelijker, maar wij hadden het reizen niet veel anders aangepakt dan zoals we voorheen deden. En natuurlijk kies je dan voor de goedkoopste manier. Een vlucht neem je voor zeer lange afstanden of tijdgebrek, maar heeft absoluut geen voorkeur. Daarnaast gaat backpacken vaak samen met low budget reizen. Je maakt gebruik van hostels, overnacht gratis (het couch surfen waar ik al eerder over schreef), goedkopere guesthouses/hotelletjes en je eet in Azië regelmatig bij een eetstalletje. Door contacten te leggen met andere reizigers en samen naar een bestemming te gaan, kan je kosten delen. Nog een kenmerkend iets wat backpackers doen. Verder boek je niets tot weinig vooruit, want wie weet waar je morgen zin in hebt of wie je tegenkomt om verder mee te reizen?

Alles is mogelijk met een dreumes

Het klinkt daardoor uitdagend om te combineren als je met een dreumes reist, maar het is absoluut mogelijk. Je past je aan. Wát is natuurlijk persoonlijk. Het is natuurlijk afhankelijk van de behoefte van je kind, maar ook van jouw reiservaring en instelling. Want als ik wel één ding heb geleerd, is dat jouw karakter invloed heeft op de zijne (of hare). Dus als je bijvoorbeeld oprecht relaxed dat vliegtuig instapt (en je het geluk hebt dat je kind geen last heeft van druk), is jouw kind dat ook.

Dreumes tijdens de vlucht

Onze heenvlucht duurde 11 uur in totaal + 2 uur overstaptijd (terug hadden we een vlieguur meer). Zoonlief heeft vrolijk gespeeld, gelachen, boekjes gelezen, uit het raam gekeken, gesjanst met de andere reizigers, 4 uur geslapen, films gekeken en in totaal maar 3 kwartier gejammerd. Maar omdat wij erg relaxed waren en ook ‘gebonden’ zaten aan onze stoelen, was zoonlief ook relaxed. Hij had niet eens de behoefte om heen en weer te rennen. Hij speelde gezellig tussen ons in (we hadden een lege stoel). We kregen zelfs complimenten van mensen om ons heen, wat best attent is. Want zeg nou eerlijk, wie wordt nou niet bij voorbaat chagrijnig als je een kind aan boord ziet?

Dreumes en speelgoed

img_20160921_162349Als je zulke lange vluchten en ritten hebt, heb je gewoon speelgoed nodig. Maar als je bacpackt, heb je weinig ruimte. Daarnaast moet je ook alles tillem wat je meeneemt. Dus wij hadden vooral mini boekjes, veel stickers, kleurboekjes, stiften en klein speelgoed mee. En natuurlijk een tablet voor spelletjes of filmpjes. Het neemt nauwelijks ruimte in beslag, maar het zorgde voor heel veel speelplezier! Ook had zoonlief een mini strandsetje met een schepje, vormpjes en emmertje. Dit was ideaal op het strand, maar ook leuk voor in bad of onder de douche.

Dreumes doet mee met je activiteiten

img_20160930_091926Hoezo kan een tempelbezoek niet met je dreumes? Dat gaat prima. Bekijk de wereld vanuit een ander perspectief en je ziet dat er ook in tempels veel te ontdekken valt voor kleine kinderen. En dat geldt natuurlijk ook voor elke andere culturele activiteit die je wil ondernemen. Kinderen kunnen daar prima in mee gaan en je hoeft dat soort dingen dan ook zeker niet te laten. Tenslotte reizen we niet naar Thailand om weken aan het strand te liggen. Dat is sowieso nooit mijn ding geweest. Voordat ik kinderen had, was ik gerust een maand in Azië waarvan ik 1 dag een strand had gezien. Maar zorg wel voor balans. Zo hebben we ook indoor plaugrounds bezocht en hebben we (voor ons doen) regelmatig gezwommen (of zandkastelen gebouwd). We zorgden er ook voor dat we geen volle dagactiviteit hadden als we iets boekten (zoals een bezoek aan de drijvende markt of een olifanten opvang), zodat zoonlief zijn tijd had voor een middagdutje.

Dreumes en de middagdutjes

Je ontkomt er niet aan om daar rekening mee te houden. De meeste kinderen van die leeftijd hebben nog een middagdutje nodig. In ons geval hebben we het geluk dat meneertje ook prima in slaap kan vallen in zijn buggy of onderweg op schoot in een bus/tuk tuk. Dus als het eens zo uitkomt en hij was super moe, zat dat wel goed. Maar natuurlijk zorgden we er in principe voor dat hij zijn middagdutje op de kamer kon doen. Want een uitgeruste dreumes (en uitgeruste ouders) is bevorderlijk voor eke reis of vakantie!

Dreumes en de hitte

img_20161006_133155Met de hitte van Thailand kon hij goed mee om gaan. Als het een hete dag was, zorgden we ervoor dat we niet een hele dag op pad waren. In dat geval gingen we zo vroeg mogelijk naar de tempels om in de middag door te gaan naar het zwembad of een indoor playground met airconditioning. Natuurlijk zorg je tussendoor voor voldoende vocht en schaduw. Verder kochten we een kleine paraplu die zoonlief zelf kon vasthouden. Zo had hij altijd zijn eigen schaduw bij zich als hij zelf aan de wandel ging. En een groot voordeel van zo’n blauwe paraplu tijdens een bezoek aan het paleis van Bangkok? Je dreumes is snel te herkennen in de menigte!

Dreumes en je accommodatie

Normaal gesproken gaan we in veel gevallen pas op locatie op zoek naar een accommodatie. De één blijft met de backpacks ergens in een café zitten, de ander gaat op zoek. Veeleisend zijn we dan niet. Als er maar een bed en douche, toilet en wastafel was. Met een dreumes vonden we het wel zo praktisch om direct door te kunnen naar een slaapplek. Dat verschil zat er dus wel in. Net voor vertrek naar een nieuwe plaats, gingen we online op zoek en boekten we een accommodatie. En gezien je de avonden niet meer zomaar op pad kan, kozen we deze reis voor wat ruimere kamers met een tv en koelkast. In Azië is het niet gewoon dat kinderen in een babybox/kinderbed slapen. Daarom hadden we een Deryan slaaptentje mee, zodat hij altijd zijn eigen plekje had. Ideaal!

Dreumes en het verwerken van alle indrukken

Dat we met dat tentje een eigen plekje voor zoonlief konden creëren tijdens het reizen, was natuurlijk erg fijn. Het maakte hem dan ook niet uit waar we sliepen, hij had altijd zijn plek. Zoonlief heeft goed geslapen tijdens de reis en ook jetlags deden hem niets. Om alle indrukken van overdag te verwerken, had hij alleen zijn speentje en knuffel nodig en voldoende slaap. Erg knap, want je krijgt nogal wat indrukken binnen tijdens zo’n reis als klein kind. Maar ik voor niet het belangrijkste vergeten. Wij waren er voor hem. Continu en 24 uur per dag (wat anders is dan als je thuis bent). En daar kan geen speen of knuffel tegenop natuurlijk.

Dreumes en je low budget verplaatsen

Backpacken betekent voor ons dus een bestemming bedenken en ter plaatse bekijken hoe we daar konden komen. Zo vlogen we vanuit Bangkok naar Krabi. We wilden naar een afgelegen baai (West Railay) en blijkbaar is dit alleen bereikbaar per boot. De accommodatie bood transport aan vanaf de airport voor 1000 baht p.p. (€25). Nee, als backpacker koop je een kaartje voor een busrit naar de kade. Daar koop je een kaartje voor een boottocht. Vervolgens prop je jezelf met je backpacks en 10 andere backpackers in een mini busje (iedereen was het er mee eens dat ik voorin mocht zitten met een dreumes) om daarna over te stappen in een long tail boot, terwijl het hard regent.

Dreumes tijdens het regenseizoen

img_20160909_215918Door het slechte weer kan de boot niet dicht bij het strand stoppen. Het water komt dus tot aan mijn onderrug als we uit de boot springen. Een man tilt zoonlief met kinderwagen en al boven zijn hoofd en brengt hem zo op het strand. Zoonlief vindt alles prima en kijkt ontspannend rond. Manlief draagt alle backpacks (want die houd ik onmogelijk droog) en ik til de rest naar ons resort voor de komende dagen. Zeiknat komen we aan, maar wat geniet ik hiervan. Vooral omdat het ons in totaal 300 baht p.p. (€7,70) heeft gekost. De tropische regenbui maakt het alleen maar extra avontuurlijk. En de backpacker in mij wordt daar dus gewoon blij van. Terug is het trouwens droog, dat maakt de boottocht wel wat comfortabeler. Maar reizen tijdens het regenseizoen is goed te doen. Bereid je er alleen goed op voor. En geniet er ook van. Want die donkere luchten zijn ook schitterend om te zien!

Dreumes en de busrit van 10 uur

Een ander moment dat zoonlief bewijst dat hij gemaakt is om te reizen, is als we spontaan besluiten Sukhothai aan te doen. Ik wilde graag per trein reizen, maar hier is geen direct treinstation. Op een busstation kopen we een buskaartje. Aangezien ons hotel langs de weg staat, zijn we zelfs zo brutaal om de chauffeur te vragen bij het hotel te stoppen. En dit doet hij ook nog. En zoonlief heeft zich perfect gedragen tijdens de busrit van 8 uur. Ook de volgende busrit van 10 uur kon hij prima aan. Dat hij het laatste uurtje even geen houding meer wist te vinden (want gezien zijn leeftijd, had hij nooit een eigen stoel), nam ik hem absoluut niet kwalijk.

Dreumes en het buitenlands eten

img_20160905_202901Het grote verschil van deze reis, vergeleken met die van Amerika, is dat je niet meer afhankelijk bent van babyvoeding en kunstmelk (mocht je geen borstvoeding geven). Dat maakte het makkelijker wat maaltijden betreft. Zoonlief at dus mee van onze borden en dat ging erg goed. In Azië is volop keuze uit rijst en dat lust ieder kind wel. Vergeleken met Amerika, is het ook makkelijk om gezonde maaltijden te vinden. Af en toe bestelden we heus wel frietjes voor hem of aten we pizza, gewoon.. omdat elk kind dat wel eens lekker vindt. Zelf ben ik gek op verse vruchtensap en zoonlief ook. Dus aan fruit geen gebrek gehad. We zorgden er wel altijd voor dat we voldoende snacks mee hadden voor tussendoor.

Dreumes en ziek worden

Ziek is zoonlief niet geweest. Manlief wel, typerend genoeg. Dat ging gepaard met veel overgeven en wc bezoek. Gelukkig is dat mijn zoon bespaard gebleven. Maar goed, hoe bereid je je voor als je gaat backpacken? We reizen met een eigen goed gevulde EHBO set. Vooraf aan de reis, wordt deze altijd zorgvuldig geïnspecteerd. Deze keer werd ook alles aangevuld met speciale kinder medicatie. Denk daarbij bijvoorbeeld aan kinder paracetamol, ORS, neusspray voor kinderen en bepanthen. Daarnaast verdiepen we ons altijd in het aanbod en kwaliteit van plaatselijke ziekenhuizen. Zo weten we dat als je in Laos ziek wordt, je de beste zorg in Thailand vindt, waar de ziekenhuizen en het personeel van hoger niveau zijn. De zorg in Thailand is goed en staan als beste aangeschreven in zuid oost Azië. Natuurlijk plaats ik daar weer kanttekeningen bij, want als het echt ernstig is, wil je liever naar Australië vliegen. Dus je begrijpt ook wel dat als ik ergens niet op bezuinig, is dat wel een goede reisverzekering!

Kortom, backpacken met een kleine is ontzettend goed te doen. We hebben een geweldige reis gehad en zoveel mooie dingen (terug) gezien en gedaan. Het was leuk om weer in Thailand te zijn, maar ook om samen nieuwe avonturen te beleven. Natuurlijk zal ik daar later over schrijven. Maar goed, ik ben weer in het land!

Hoe gaat het met jullie?

signature sheila

Comments

comments

28 gedachten over “Backpacken met een dreumes; 12 tips

  1. Frederique schreef:

    Hee, daar ben je weer. Leuk om te lezen. Ik ben echt super-jaloers 🙂 Ik ben helemaal voor reizen met kleintjes. Ik vond het zelf zelfs makkelijker toen ze kleiner waren dan nu, eerlijk gezegd 🙂 Alleen qua gezondheid moest je inderdaad wat voorzichtiger zijn. De eerste woordjes van mijn kleinste waren in verschillende talen, dat vond ik toen zo leuk <3

  2. Daenelia schreef:

    Ik zei het al eerder, maar het is dus niet echt anders dan we met onze hond doen :S En dat zegt dan denk ik weer meer over hoe wij ons hondje behandelen… als een … eh … dreumes? Terwijl we allebei altijd zeiden dat we de hond niet als vervangend kind zouden behandelen! Maar goed, er zijn wel verschillen, zoals bijvoorbeeld het eten. Voor de hond moet je wel ‘vertrouwd’ eten meenemen, omdat ‘menseneten’ niet altijd geschikt is.
    Feit blijft dat je kind (en dus ook hond) prima kunt meenemen, als je maar rekening houdt met wat daarbij komt kijken. Een hond meenemen naar een museum of tempel kan niet; wel naar een park of bos, waar het is toegestaan. Een dreumes wordt misschien niet echt blij van wandelingen van 15 km; wel als je ze een stuk in een wagentje mee kunt nemen. Het is geen beperking, maar inderdaad wat je zegt: even anders tegen de situatie aankijken en beslissen hoe het voor iedereen leuk blijft.
    Leuk toch, zo’n kleine wereldreiziger!

    • Sheila schreef:

      Grappig, ik snap dat er wel wat overeenkomsten zijn. Maar om nou eten mee te moeten nemen, lijkt me ook lastig. Als je in ieder geval beperkt bent aan een bagage limiet. En honden zouden toch wel altijd onvoorbereid vlees kunnen eten, zou ik denken? Zonder kruiden enzo. Ik bedoel, kan je dan niet op de markt een stuk vlees kopen, bij wijze van? Al zou de Thai je voor gek verklaren dat je dat spendeert aan een hond. Niet iedereen heeft daar genoeg geld voor zichzelf. Dus dat ze het absurd vinden dat je het aan honden besteed, snap ik vanuit hun perspectief ook wel weer. Maar inderdaad, gewoon rekening houden. En dan vooral kijken hoe je het beste je eigen gang kan gaan en de ander daarin te helpen, dan het als een beperking zien.

  3. Yvonne schreef:

    Wat leuk om te lezen! Goed om te horen dat het allemaal zo goed verliep. En jullie kindje past zich aan aan jullie, geloof ik. En jullie aan hem natuurlijk, zoals met de slaapjes. Je moet je goed voorbereiden wat betreft speelgoed en medicatie. Daar heb je goed over nagedacht. Ik ben benieuwd naar meer verhalen over jullie reis. Fijn dat je weer terug bent!

    • Sheila schreef:

      Dankjewel. Inderdaad, het is een wisselwerking. Eigenlijk team work, als het zo wil noemen. Geven en nemen van twee kanten en als je dat door hebt, gaat het perfect!

  4. sammie schreef:

    Wat tof om te lezen en zo gaaf dat het goed is gegaan allemaal. Ik had uiteraard al wel wat voorbij zien komen op Instagram en ben benieuwd naar jullie avonturen! Welkom thuis!

  5. Nina schreef:

    De foto’s zijn sowieso prachtig! Ik vraag mij alleen af of je een buggy meeneemt of kan Oz al veel lopend? (Wat ik wel bij hem vind passen, als ik jullie verhaal zo lees).

    • Sheila schreef:

      Thanks!

      Ja, we hebben zeker een buggy meegenomen. Oz heeft ook veel gelopen, maar met zijn leeftijd is dat natuurlijk alsnog een opgave. En bij hitte is een draagdoek voor niemand comfortabel. De buggy kochten we al voor Amerika,om er Walt Disney World mee aan te doen. Oz slaapt er ook gewoon in en dat is dus ideaal.

  6. Renate schreef:

    Wat een verhaal, maar ik heb het wel aandachtig gelezen! Ik moet mee beginnen dat je inderdaad ontzettend chagrijnig wordt van kinderen in het vliegtuig, terwijl ik toch echt wel dol ben op kinderen. Alleen paar weken geleden toen ik van vakantie terug naar Nederland vloog zaten er voor en achter mij kinderen en die konden alleen maar janken en zeuren en het kind voor mij was gewoon een k*tkind haha. Maar als ik het zo hoor denk ik dat je inderdaad geen last kan hebben van jullie dreumes!
    Ik vind het sowieso heel knap dat je het aandurfde om met zo’n klein kind op vakantie te gaan, ik zou dat never kunnen, maar ik ben dan ook geen relaxe reiziger.
    Ieder geval leuk dat je dit gedeeld hebt!

    • Sheila schreef:

      Dankjewel voor je leuke reactie. En ja, het is ook voor niemand leuk als een kind lang huilt in het vliegtuig. Het kind zelf niet, de ouders en passagiers. Ik merk wel dat ik het beter kan hebben als je merkt dat ouders echt hun best doen om hun kind rustig te krijgen. Maar het helpt echt als je er zelf wel relaxed in staat.

      Gaaf dat je alles hebt gelezen. Ik ben niet zo goed in korte blogjes ??. Maar ik probeer het wel nuttig en boeiend te houden. Dankjewel!

  7. Miranda schreef:

    Leuk om over jullie ervaringen met een kleintje in het buitenland te lezen. Je hebt helemaal gelijk, kinderen passen zich zo snel aan dat je prima met hen een verre reis kunt maken. Het hangt inderdaad grotendeels van de instelling van de ouders af! Bovendien leer je een land dan ook door hun ogen kennen, wat het extra bijzonder maakt. Maar toch petje af voor die lange vluchten en busreizen, daar zie ik altijd nog tegenop…

    • Sheila schreef:

      Dankjewel! Ja, dat dus. Je kan als ouder echt meer beïnvloeden dan je denkt. Zelf kijken we niet op van een vlucht of rit van zoveel uur. En je merkte daardoor meteen dat je kind dus gewoon mee gaat in die instelling. Al is het natuurlijk anders als je kindje niet in een goede gezondheid verkeert of op dat moment net iets onder de leden heeft. Dat begrijp ik ook absoluut.

  8. Jana schreef:

    Wat een leuk reisverhaal! Tussen alle vele blogs die geschreven worden over reizen en backpacken, gaan er maar weinig zo informatief in op backpacken met kinderen. Ik vind het erg leuk dat je hier aandacht aanbesteedt. En sowieso klinkt het als een super vakantie 😉

    Grappig trouwens hoe je, als volleerd backpacker, nu toch weer op een nieuwe manier kan reizen en de landen en culturen kunt bekijken door nieuwe ogen.

    • Sheila schreef:

      Oh dankjewel voor je leuke reactie! Ik ga zeker nog meer schrijven over onze ervaring in Thailand, gecombineerd met praktische tips. Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat je met gemak overal luiers kan kopen, maar geen geurzakjes om de poepluiers in weg te gooien 😉

  9. Sabien schreef:

    Yay, wij gaan 14 december 5 weken naar Thailand (Moge koning Bhumibol in vrede rusten…). Mijn 7de keer, dus ben enigszins bekend met de Thai en kan niet wachten om er 5 zalige weken te zijn met De Kleine Directeur en Object d’Amour, heerlijk. Wij blijven lekker 5 weken bij mijn tante en de familie en gaan zelf kleine trips maken als de familie oppast, ideaal.

    • Sheila schreef:

      Oh heerlijk!! Is het de eerste keer met de kleine man?

      Inderdaad. Wat een verlies voor Thailand nu koning Bhumibol er niet meer is. Je zag en voelde overal de liefde die men had voor deze koning. Dat is zelfs voor mij even wennen, omdat je straks natuurlijk in eens hele andere foto’s, beelden en posters zal zien (uiteindelijk). Ik ben wel blij dat we net terug waren, voor zijn overlijden. Het was een uniek moment geweest om in Thailand te zijn. Maar het had ook zo kunnen zijn dat er geen bussen meer reden en dat had het voor ons wat lastiger gemaakt.

      Lekker dat je oppas hebt, zodat je zelf er ook even op uit kan. Ga je nog dingen doen die je nog niet eerder hebt gedaan?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *