Project ‘Breastfeeding Goddesses’ van fotografe Ivette Ivens
Het ziet er altijd zo makkelijk en sereen uit, dat borstvoeding geven. Regel een goede fotograaf, trek je mooiste jurk aan, zorg voor een ondergaande zon, laat je haren los en leg de kleine bloot aan de borst. Een foto om in te lijsten gegarandeerd. Pinterest staat er vol van. Dus zet jezelf op de kaart, maak het moment historisch, baar een kind en hopla… let it flow!
Ja, het ziet er allemaal erg makkelijk uit, dat borstvoeding geven. Miljoenen vrouwen gingen je voor. Dus, waarom zou het jou ook niet lukken, zou je denken? Maar als er iets is wat ik heb geleerd, is dat borstvoeding helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Daarbij, misschien haal jij juist wel meer voldoening uit het voeden van kunstvoeding via de fles.
Mijn brelfie
Op mijn instagram account plaatste ik een selfie, terwijl ik borstvoeding gaf. Een brelfie dus. Niet om te promoten dat borstvoeding beter is dan kunstvoeding. Of om te laten zien dat je iets bijzonders mist als je geen borstvoeding geeft. Of omdat ik mensen wil laten choqueren met mijn ontblote borst. Nee, ik plaatste die foto puur omdat ik trots ben dat het mij is gelukt om mijn dochter borstvoeding te geven. En ik kreeg er veel mooie reacties op, dat dat me weer heeft geïnspireerd om een blog te schrijven.
Je hoeft je nooit te verantwoorden
Laat ik duidelijk zijn. Ik veroordeel niet op hoe jij je kind voedt. Er lijkt al genoeg onbegrip te zijn tussen de borstvoeding moeders en de kunstvoeding moeders. En dat is nergens voor nodig. Doe daarom wat voor jou en alleen jou (en jouw kind) goed voelt. Er is geen moment dat jij jezelf hoeft te verantwoorden als jij kiest voor kunstvoeding. Of dit nu een ongewenste of gewenste keuze is, het is jouw keuze. Laat je dus vooral niet gek maken en voel je niet schuldig als het niet lukt/kan. Net zoals jij je niet hoeft te verantwoorden als jij bijvoorbeeld besluit om je kind langer te voeden dan door de maatschappij normaal wordt gevonden.
Respecteer de ander
Laat je oordeel achterwege en respect de keuze van de ander wat betreft het voeden. Wat de keuze of reden ook is, het is niet aan jou om een oordeel te vellen. Op fora kom je hatelijke opmerkingen tegen van moeders gericht aan moeders die de fles geven. Moeders die vinden dat anderen wel heel snel opgeven. Of dat je niet genoeg doorzettingsvermogen bezit. Of de vraag of je wel genoeg over hebt voor je kind als je niet eens door de pijn heen kan bijten. Of andersom, of je wel helemaal van deze tijd bent als je nog borstvoeding geeft aan een peuter. En waarom je in godsnaam op een vol terras wil voeden? Wat bezielt vrouwen om dit soort opmerkingen te maken naar een ander? Wat bereiken we daar mee? Helemaal niets. Het gaat niet om snel opgeven (want als jij na 2 dagen besluit dat borstvoeding toch niets voor je is, mag je dat lekker zelf weten). En er zijn geen regels dat je moet stoppen met borstvoeding als je kind 1 jaar is geworden. Zijn we niet allemaal moeders en zouden we juist niet meer begrip voor elkaar moeten hebben?
Bostvoeding gaat niet vanzelf
Ik heb er altijd neutraal in gestaan. Ik wilde borstvoeding geven, maar als het me niet zou lukken, is kunstvoeding ook prima. De borstvoeding kwam bij mij (en volgens mij bij velen anderen) echter niet vanzelfsprekend op gang. Ik heb 2 kinderen die 3 weken te vroeg op de wereld kwamen via een keizersnede. Vaak hebben deze kindjes minder zuigkracht (al deed mijn dochter het gelukkig uitstekend). En de borstvoeding komt vaak langzamer op gang als je bevalt via een keizersnede. Daarnaast is het goed aanleggen van een baby ook niet zo makkelijk als je zou denken. Vooral als je niet alle bewegingen kan maken door je keizersnede. Borstvoeding zou niet pijnlijk moeten zijn, behalve dat je misschien even moet wennen aan het aanzuigen van de tepel en (het deel van) je tepelhof. Maar daarna zou je toch over moeten gaan naar die serene foto momentjes, omringd door fluitende vogels, reeën en fladderende vlinders (dat Disney Sneeuwwitje moment). Bam…… niet dus!
Huilen van de pijn
Want…. auw! Ik heb gehuild van de pijn. Niemand heeft me ooit verteld dat borstvoeding ook pijn kan doen. Tranen liepen over mijn wangen en het liefst wilde ik mijn tepel direct uit haar mond trekken. Zelfs de kraamhulp had met me te doen. Bij mijn zoon lukte borstvoeding ook niet. Uiteindelijk gaf ik moedermelk door 3 maanden lang full time te kolven. Niet bepaald een hobby van me en deze keer wil ik dus niet zo lang kolven. Ondanks de pijn, produceerde ik wel melk. En mijn dochter deed het geweldig. ik wilde haar belonen met in ieder geval een periode van moedermelk en zette door. Maar wel op mijn manier. Met een tepelhoedje (ter bescherming van mijn tepels), af en toe kolvend (om mijn tepels rust te geven) en af en toe aangevuld met kunstvoeding (om te zorgen dat ik er relaxed onder bleef en mezelf geen druk oplegde), als ik niet genoeg had.
En daarom mijn brelfie
Maar inmiddels (3 weken later) lukt het me om pijnloos borstvoeding te geven. Ik heb geen tepelhoedje meer nodig en zit steeds minder te stuntelen om haar zelf aan te leggen. En daarom postte ik de foto. Omdat ik zo trots ben op mezelf. Ik heb niet opgegeven om een ander een goed gevoel te geven. Ik heb het voor ons samen gedaan. Ik ben ook trots dat het me nu dus lukt om in het openbaar te voeden (want ‘all eyes on me’ gegarandeerd als je dat huilend en stuntelend met tepelhoedjes doen). En ook, omdat ik graag bij draag aan het normaal vinden van borstvoeding in het openbaar. Of je er nu zelf wel of niet voor kiest. Want laten we eerlijk zijn, het is gewoon natuur wat je ziet. Over lammetjes in de wei die drinken bij de moeder hoor ik ook niemand klagen. Dus ja, daarom mijn brelfie!
Niets mis met kunstvoeding
Geen idee hoe lang ik dit wil/kan doen. Mijn tepels zijn nog steeds gevoelig en ik kolf nog steeds als ik mezelf rust wil geven. Misschien ga ik over een maand over naar kunstvoeding, als ik daar genoeg van heb. Wie weet? Dat is mijn keuze en daar is niets mis mee. Ik ben er zelf ook groot op geworden.
En aan alle moeders (to be), zoals ik al op mijn Instagram schreef:
Do whatever works for you (and your kid) and only you. Don’t you ever defend yourself if you choose not to breastfeed your baby. Or if you choose to breastfeed longer than what society finds normal! And don’t judge someone else, who also made a decision how to feed her child. We’re all mothers after all! Be grateful for that.
En jij?
Hoe heb jij jouw kindje gevoed of heb je een idee hoe je het wil doen?
Echt zo dik veel respect voor jou, dat je doorgezet hebt en het nu ‘gewoon’ lukt. Bikkel! Dikke liefde voor jullie en amen. Mooi geschreven!
Aaah, dankjewel voor je lieve en mooie reactie.
Zo vervelend als het pijn doet! Ik heb heel wat weekjes een tepelhoedje gebruikt, vooral de rechter deed megazeer. Wat ik het vervelendst vond was dat ik blijkbaar D-TSR had (negatief gevoel tijdens de toeschietreflex). Maar dat heeft verder het geven van de borstvoeding niet beïnvloed.
Mijn ‘streven’ was een jaar borstvoeding geven mocht het allemaal goed gaan. Ik vond een jaar gewoon genoeg en na dat jaar at mijn zoontje toch zo goed als alles mee en dronk hij nauwelijks bij mij (behalve op zijn eerste verjaardag, hij was zo ziek, toen heb ik hem extra aangelegd voor een ‘boost’, in hoeverre dat ook helpt ;)) Openbaar borstvoeding geven kan ik alleen maar toejuichen, het is jammer dat andere mensen daar negatief op moeten reageren. Mij heeft dat ervan weerhouden om het in het openbaar te doen helaas. Verder moet iedereen doen wat goed voelt. Ik ken genoeg mensen die er alles aan deden om borstvoeding te kunnen geven maar waarbij het niet lukte en dat is jammer. Anderen wilden het gewoon niet om diverse redenen. Leven en laten leven..
Dankjewel voor je openhartige reactie. Het is zo fijn als meer mensen dit delen. Want voordat je gaat beginnen, denk je toch eerst aan serene foto’s dan aan tepelhoedjes (wattes?). Dus, het is goed om te realiseren dat borstvoeding niet persé vanzelf komt.
Knap dat je het zo lang hebt gedaan. Daar heb ik alle respect voor. Jammer dat je geen borstvoeding in het openbaar hebt gegeven, als je het zelf had gewild. Ik moet zeggen dat ik nog geen rare blikken heb gehad. Maar goed, als je met een net geboren kindje aan de borst ligt, krijg je toch andere blikken dan als er een dreumes aan de borst ligt. Laten we eerlijk zijn. Daar moeten veel mensen echt nog aan wennen, denk ik.
Maar inderdaad, laat iedereen lekker haar eigen ding doen 🙂
Veel respect voor dit stukje. Je hebt het heel mooi en waar verwoord. Precies zoals ik er in sta. Ik wilde voordat ik moeder werd geen bv geven. Was er heel stellig in. Toen werd onze dochter geboren en bleek ziek (en overleed zelfs later). Ik heb in het zkh 2 weken lang gekolfd naast haar bedje (ze kreeg melk via een sonde). 2e zoon wilde ik weer voor bv gaan. Maar ik kreeg zo’n angst om ook hem te verliezen. Ik heb 8 weken gekolfd en gaf hem dat in een fles. Maar door alle angst was dat niet makkelijk. 3e zoon besloot ik alleen kv te geven. Geen angst, geen stress, maar comtrole dit keer. Ik kon eindelijk weer een beetje genieten van mijn kraamtijd.
Dankjewel Roeline! Fijn om te horen dat jij er ook zo in staat. Ik schrik van je berichtje dat je een kindje hebt verloren. Ik kan niet eens inschatten hoe erg dat moet zijn geweest en nog steeds is. Ik vind het wel mooi om te lezen dat je haar nog jouw moedermelk hebt kunnen meegeven en dat je voor haar hebt gekolfd. Alle respect daarvoor.
Ik kan me goed voorstellen dat je daardoor wel angst had om bij de 2e borstvoeding te geven. Wat vervelend dat je die periode dan veel angst hebt gehad. Je wist ergens vast wel dat het niet aan jouw borstvoeding lag. Maar je gevoel is natuurlijk anders en alles is jouw waarheid. Een pittige periode lijkt me dat. Fijn om te lezen dat de 3e keer anders ging. Goed dat je bewust voor kv koos. En dat is wat mij betreft dus de kern van alles: doe wat goed voor je voelt. Stress helpt niemand en het is zonde om niet te genieten. Een blije moeder, is een blij kindje. Hoofdzaak is dat ze voeding nodig hebben, bijzaak is hoe.
Bedankt voor je openhartige reactie.
Altijd zo bizar om te horen dat er 2 kampen zijn.. Laat iedereen lekker doen wat zij wil qua voeding.. Iedereen wil het beste voor zijn baby (daar gaan we dan maar vanuit) en alle baby’s worden groot. Moedermelk of met de fles, het komt allemaal wel goed!
Dat vind ik dus ook. In plaats van elkaar te helpen met advies en begrip, ga je elkaar de les lezen of een oordeel vellen! Belachelijk. Concentreer je liever op andere dingen, denk ik dan. Ik lig er toch ook niet wakker van of jij jouw boterham met fruithagel eet of geitenkaas?
Wat fijn dat voeden nu pijnloos is! Bij mij duurde het ook even voordat de productie op gang kwam vanwege de ks. Ik wilde het een paar maanden doen en voor het einde van mijn verlof stoppen. Omdat ik dacht dat ik wel weer aan het werk zou gaan. En ik ben een te grote stresskip om onder werktijd te kolven :p Ik heb een paar weken pijnloos gevoed en James kwam genoeg aan. Maar ik was eigenlijk toch te moe, ook door de stress met zijn vader. Ik voelde me een tijdje schuldig, maar toen ik merkte hoeveel rust het geven van een fles gaf, kon ik het een plek geven. En ja zeg, laten we elkaar als moeders steunen in plaats van die eeuwige fles-borst discussie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een paar seconden moet wennen als ik iemand zie voeden (moet je nagaan hoe de mens van de natuur vervreemd is dan, hè), maar daarna denk ik: haar kind heeft honger, punt. Geniet van jullie momenten samen, zo bijzonder!
Ja, dat het laat op gang kwam herken ik dus ook heel goed. En dat van het werk ook. Ik wilde ook niet op het werk kolven. Niet omdat ik een stresskip ben :). Maar omdat ik met 3 dagen werken, ik niet nog ook nog tijd kwijt wilde zijn voor het kolven. Dinsdag is een halve vergaderdag en met kolven erbij zou ik effectief minder dan 2 dagen werken. En dan krijg ik wel mijn basis taken voor elkaar, maar niet de rest wat ik ook graag doe. Dus, dat vind ik dan weer niet opschieten voor mezelf. Daarom ook bewust de keuze dat de borstvoeding in ieder geval wilde afbouwen voordat ik ga werken. Gelukkig heb ik (de vorige keer) ongeveer een half jaar vrij. Dus ik kan de bv nog best een tijd doorzetten, als ik dat wil. Ik zie het wel.
Jammer dat je je schuldig voelde, al begrijp ik dat wel. Maar tegelijkertijd heb je liever rust, dan dat je super moe bent. Want jemig… borstvoeding/kolven kost energie.
Leuk dat je eerlijk zegt dat je een paar seconden moet wennen als je iemand bv ziet geven. Misschien komt dat ook doordat je het ook weer niet heel veel ziet. Het moet gewoon weer normaal worden. En daar draag ik dan weer graag aan bij.
Als buitenstaander (niet mama) heb ik die twee kampen niet begrepen… Maar super hoe jij erin staat, en fijn dat het borstvoeding geven inmiddels pijnloos gaat!
Ach, ik ben inmiddels moeder en ik begrijp die 2 kampen nog steeds niet :).
Ik heb wel borstvoeding gegeven… Helaas maar 5 maanden (waarvan de laatste twee ook nog eens in combinatie met kunstvoeding waren). Het begon allemaal heel goed, ik had genoeg melk en Emma was tevreden… Maar het leek er steeds meer op dat Emma nooit verzadigd raakte… Van allemaal andere borstvoedende moeders kreeg ik te horen dat dat niet zomaar kon… Je lichaam zou aanmaken wat het kindje nodig had. Emma was ook niet te licht ofzo en ze viel ook niet extreem af. Toch had ik het idee dat ze niet genoeg had aan mij en toen probeerde ik kunstvoeding… Ze was daarna zo tevreden en viel in slaap dat ik voor haar wel het idee had dat dat goed was, maar ik voelde mezelf heeeeel schuldig. Tegenover mezelf ook vooral want ik had me eigenlijk voorgenomen sowieso tot 6 maanden volledig borstvoeding te geven. Later bleek dat Emma’s tongriempje net iets te kort was, hierdoor kon ze het vacuum moeilijk vasthouden waardoor het nogal vermoeiend was om uit de borst te drinken… Als ik dat eerder had geweten had ik misschien met een tepelhoedje of kolven kunnen werken… Ik ben dus niet tegen kunstvoeding, het heeft emma en mij op dat moment erg geholpen. Maar heb me wel een poos schuldig gevoeld over hoe niet uitkwam wat ik in mijn hoofd had.
Ik vind 5 maanden al lang, maar als je het zelf langer wilde doen, snap ik dat je het kort vindt.
Ik vind het wel goed dat je naar je lichaam én naar Emma luisterde. Want inderdaad, in de praktijd zou je lichaam genoeg moeten aanmaken. En hier merk ik dat Zola ook rustig drinkt en dan klaar is en lekker in slaap valt. Maar als ze heel snel weer komt of toch nog onrustig is, merk ik dat ze nog trek heeft. En dan vul ik dat lekker aan met kunstvoeding. Belangrijkste is dat ze gevoed wordt. En ik trek het zelf ook weer niet om om de 2 uur mijn kind aan de borst te hebben. Dus ik vind het wel goed dat je het zo hebt opgelost. Maar ik snap dat je het jammer vond, omdat je gewoon een ander voornemen had.
Jammer dat je er laat achter kwam dat haar tong riempje te kort is. Dat was het eerste waar de kraamhulp naar keek, toen ik zo’n pijn had. Dus ik weet dat dat wel goed zit. En in mijn geval scheelt het wel dat ik niet bepaald een streven heb qua lengte van de bv. Maar nu het wel lukt, zou ik het jammer vinden dat de productie terug loopt. Bij Oz ben ik gestopt, toen de productie terug liep. Toen dacht ik.. ach, laat ik dit moment dan maar meteen gebruiken om te stoppen. En het is ook wel weer zo gemakkelijk om de fles te geven als je 2 relaties hebt en niet altijd thuis slaapt bij de kleine. Want telkens als ik naar mijn vriend ga, moet ik het kolf apparaat mee sjouwen.
Ja, ik heb de oudste gevoed met borstvoeding. Heb ook zo onwijs veel pijn gehad. Er moet eerst eelt ontstaan ofzoiets.. Waarom héb ik jou niet op insta?!? Ik ga je meteen toevoegen. Dat kan echt niet. Ga ik meteen de pica bekijken! Xxx
Hahaha… inderdaad, waarom heb je mij niet op insta? Ik heb het je gemakkelijk gemaakt. Ik heb jou opgezocht 😉
Wij als vrouwen maken zeker verschillende keuzes als het om borstvoeding gaat. Iedere vrouw is vrij om een eigen keus te maken vind ik. Ik heb twee zonen die ik 1 jaar en de andere 9 maanden borstvoeding heb gegeven. Het was zeker niet vanzelfsprekend en zeer pijnlijk. Maar het geeft een goed gevoel en voldoening als moeder.
Dat heb je lang gedaan. Netjes zeg. En ja, precies. Je hebt ook een eigen keuze. Jammer dat sommige vrouwen nog steeds vinden dat ze zich moeten verantwoorden naar de ander toe.
Bizar dat daar zoveel discussie over kan ontstaan. Ik vind het heel dapper hoe jij erin staat en dat je dit met ons deelt!
Ontzettend bizar! Je kan elkaar beter steunen met advies of juist begrip tonen, denk ik dan. En dankjewel. Ik weet niet of het dapper is, maar ik ben blij dat ik me sterk genoeg voel om vooral te doen wat ik wil.
Wat fijn dat de borstvoeding zo’n positieve wending heeft genomen, en dat je er nu zelf ook van kan genieten!
Daarnaast is het heel inspirerend om een kijk te geven op de nuance van borstvoeding (het is geen strijd tussen het één of het ander), als zowel het bespreken van borstvoeding in publieke ruimten. Het is ironisch hoe vaak mensen vinden dat ”dit niet kan” (want, blote borsten). Terwijl borsten natuurlijk ten eerste bestaan om een baby te voeden. Dus, you go girl 😉 !
Dankjewel voor wederom, je fijne reactie. En inderdaad, het één sluit het andere niet uit. En ja.. op het moment als je bezig bent met borstvoeding in het openbaar, is er niets erotisch aan mijn borsten!
ik vind dat altijd wel iets moois, iets natuurlijks ofzo. Met de tijd veranderd er een heleboel maar een paar dingen die zijn en die blijven al zolang als de mens bestaat en dit is er 1 van, ik vind dat wel bijzonder.
Mooi gezegd!