Inmiddels zijn we 3 weken en een dag verder in ons leven van een ‘intelligente lockdown’. Ik beschouw 16 maart, de dag dat de scholen werden gesloten, voor het gemak dat alles nog een tikkeltje anders werd. Al golden al iets eerder de landelijke maatregelingen tegen COVID-19, natuurlijk. Maar goed, 3 weken later. Hoe gaat het met mij (en hoe gaat het met jullie)? Hoe gaan wij om met deze rare omstandigheden van thuiswerken én les geven. En vooral, wat doet het mentaal met me?
Lees verder
Enkele maanden geleden deden we weer een grote(re) uitgaven. In mijn wereld betekent dat simpelweg dat er weer tickets zijn geboekt naar een volgende reisbestemming. Het was even nadenken, omdat we nu voor het eerst in (zeer) lange tijd afhankelijk zijn van de zomervakantie. Dus besloten we om naar oost Canada te gaan. Canada stond al langer op onze lijst, maar we maakten er nooit eerder tijd voor vrij. Dus aten we weer eens een tijdje droog brood met water (dat is overdreven, maar het geld groeit ook weer niet op onze rug) en boekten we 4 tickets naar Montreal. Op naar Canadese steden en het walvissen broedseizoen (ter compensatie omdat we er in Nieuw Zeeland geen één hadden gezien). En toen bereikte Corona ons land en vrijwel alle andere landen ter wereld.
Lees verder
In Amerika is die er in geslopen. Een klein pilletje. Een pilletje dat vaak wordt toegeschreven als pijnstiller, als al het andere niet werkt. Een klein pilletje, dat met langdurig gebruik een kans op verslaving met zich meebrengt met alle slachtoffers van dien. Een pilletje dat ook in Nederland wordt voorgeschreven en waar ik ook ongeveer 6 maanden lang gebruik van heb gemaakt.
Lees verder
Ik herdenk op 4 mei. Altijd. Als het moet plan ik in ieder geval om 8 uur heen, want die 2 minuten stilte… daar hecht ik waarde aan. Uit respect voor iedereen die is gevallen naar aanleiding van WOII. Uit respect voor iedereen die heeft bijgedragen aan de vrijheid en uit respect voor iedereen die een ander heeft geholpen wetende dat dit niet zonder gevaar voor eigen leven was. Maar sinds WOII uiteraard ook voor iedereen die heeft deelgenomen aan vredesmissies.
Laat ik eens in het kader blijven van sterke vrouwen en dat we er vooral meer van nodig hebben op de wereld. Niet alleen heb je er zelf veel aan op persoonlijk vlak. Maar ook doe je de wereld er een plezier mee. Mentaal sterke vrouwen betekenen veel voor de maatschappij en maken het verschil. Niet persé door een grote scheikundige ontdekking te doen. Nee, het verschil maken kan ook subtieler.
Vandaag deel ik 10 ‘ordinary’ vrouwen die het verschil hebben gemaakt in de geschiedenis of dat zelfs, nog steeds doen. Deze vrouwen maakten het verschil puur door vechtlust, vastberadenheid en een sterke visie. Vrouwen waar iedereen wat van kan leren door alleen al te beseffen dat één kleine daad, er voor gaan voor waar jij in gelooft, het grote verschil kan maken.