“Op reis gaan met zulke jonge kinderen. Daar hebben ze toch niets aan? Waar doe je het eigenlijk voor? En kan je niet beter wachten tot ze groter zijn en er tenminste écht wat aan hebben?” Het zijn vragen/opmerkingen die ik regelmatig heb gehoord. Niet als ik eenmaal op reis ben, want dan ontmoet ik natuurlijk medereizigers. Mensen die me vooral complimenteren dat we op reis zijn met onze kinderen. Of het zelfs inspirerend vinden dat we deze reis zo maken. En dan ook niet zomaar een reis, maar 3 maanden backpackend door Nieuw Zeeland (plus een weekje Singapore). Nee, de desbetreffende opmerkingen en bijbehorende blikken, hoor ik vooral op eigen bodem. Soms hoor ik afgunst. Of een blik van ‘wil je soms iets bewijzen ofzo?’ Een andere keer wordt de vraag vanuit oprechte interesse gesteld, om het onbekende beter te leren begrijpen. En laat ik nou eens reageren op de kwestie. Want krijgen mijn kinderen überhaupt wat mee van onze verre reizen? Met name van onze reis waar we net van terug zijn. En had ik niet beter later kunnen gaan, als ze groot zijn en meer mee krijgen?
Categorie: Backpacken
Ik ben weer thuis… of toch niet?
Het is minder dan een twee weken geleden dat ik weer voet op Nederlandse bodem zette. Na 3 maanden backpacken door een land (voor ons) aan de andere kant van de wereld, ben ik weer thuis gekomen. ‘Thuis’. ‘Gekomen’. Allemaal tussen aanhalingstekens, want echt… hoe thuis ben ik eigenlijk? Ben ik wel daadwerkelijk geland?
Mijn hoogtepunten van Nieuw Zeeland
De tweede dag van januari. 2019 is nu echt begonnen. Een schitterend jaar is daarmee afgesloten. En met het begin van dit nieuwe jaar, betekent dat ook dat onze reis in Nieuw Zeeland tot een einde komt. Dat betekent, blog technisch gezien, dat dit mijn laatste blog zal zijn die ik vanuit Nieuw Zeeland schrijf. Althans, voorlopig. Want we gaan weer terug naar dit mooie land, over een paar jaar. Maar goed, dat is nu niet relevant. Voor nu telt dat ik in Raglan zit. Een surfersdorpje op het noordereiland.
Favorieten: 13 x wat ik ga missen aan Nieuw Zeeland
We hebben één van ’s werelds mooiste eilanden verlaten. Het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Op de ferry van Picton richting Wellington, kwam dat besef even binnen. Al het moois van het zuidereiland, waar we zo’n 2,5 maand hebben doorgebracht. De vrijheid en tijd om heen en weer te reizen en terug te keren naar plekken… omdat het kan. Al het avontuurlijke, al haar pracht en al haar schoonheid…. het is niet meer binnen handbereik. En ergens voelt dat best vreemd.
Mijn (niet zo) kerst
It’s beginning to look a lot like Christmas!
Althans, vast in Nederland. Als het niet sneeuwt, dan zorgen de vele kerstbomen er in ieder geval voor! Hier luister ik naar kerstmuziek in de auto, terwijl we door een groen heuvellandschap rijden, de bergen in, met de felle zon in onze ogen. Alvast ingesmeerd met factor 50 zonnebrand, want we gaan richting het strand. ‘It’s beginning to look a lot like Christmas’ gaat hier absoluut niet op.