Het is minder dan een twee weken geleden dat ik weer voet op Nederlandse bodem zette. Na 3 maanden backpacken door een land (voor ons) aan de andere kant van de wereld, ben ik weer thuis gekomen. ‘Thuis’. ‘Gekomen’. Allemaal tussen aanhalingstekens, want echt… hoe thuis ben ik eigenlijk? Ben ik wel daadwerkelijk geland?
De tweede dag van januari. 2019 is nu echt begonnen. Een schitterend jaar is daarmee afgesloten. En met het begin van dit nieuwe jaar, betekent dat ook dat onze reis in Nieuw Zeeland tot een einde komt. Dat betekent, blog technisch gezien, dat dit mijn laatste blog zal zijn die ik vanuit Nieuw Zeeland schrijf. Althans, voorlopig. Want we gaan weer terug naar dit mooie land, over een paar jaar. Maar goed, dat is nu niet relevant. Voor nu telt dat ik in Raglan zit. Een surfersdorpje op het noordereiland.
We hebben één van ’s werelds mooiste eilanden verlaten. Het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Op de ferry van Picton richting Wellington, kwam dat besef even binnen. Al het moois van het zuidereiland, waar we zo’n 2,5 maand hebben doorgebracht. De vrijheid en tijd om heen en weer te reizen en terug te keren naar plekken… omdat het kan. Al het avontuurlijke, al haar pracht en al haar schoonheid…. het is niet meer binnen handbereik. En ergens voelt dat best vreemd.
It’s beginning to look a lot like Christmas!
Althans, vast in Nederland. Als het niet sneeuwt, dan zorgen de vele kerstbomen er in ieder geval voor! Hier luister ik naar kerstmuziek in de auto, terwijl we door een groen heuvellandschap rijden, de bergen in, met de felle zon in onze ogen. Alvast ingesmeerd met factor 50 zonnebrand, want we gaan richting het strand. ‘It’s beginning to look a lot like Christmas’ gaat hier absoluut niet op.
Er is niet veel veranderd sinds mijn laatste bezoek aan het dorpje Franz Josef in 2009. Een dorpje in de ‘glacier region’ op het zuider eiland. Net zoals toen bestaat het vrijwel uit maar één straat, al zijn er een paar dingen bij gekomen. Franz Josef heeft zo’n 300 à 400 inwoners, terwijl het duizenden reizigers ontvangt in het hoogseizoen. En dat is geheel begrijpelijk. Want dit glacier gebied behoort zelfs tot UNESCO World Heritage Area en dat is niet voor niets. Maar wat maakt Franz Josef dan zo bijzonder, vraag je je natuurlijk af.