“Kijk maar uit als hij met barbies speelt. Dadelijk wordt hij nog homo ook,” is misschien een opmerking die je wel eens iemand hebt horen zeggen. Maar wees gerust. Een dergelijke opmerking wordt altijd gemaakt door iemand die helemaal niets tegen homo’s heeft, hoor. “Maar… ze hoeven het ook weer niet in mijn gezicht te doen.” Bevestigt de persoon nog even om je te laten weten dat hij/zij écht niets tegen homo’s heeft.
Dino vs prinsessen
Op mijn privé instagram account plaatste ik een foto van mijn zoontje in dino pak met daarover heen een prinsessenjurk. En wat zag hij er schitterend uit! Hij straalde. Had plezier voor twee. En terecht ook, want welk kind vindt het nou niet leuk om te verkleden? Mijn statement maakte ik duidelijk. Als ik ergens niet aan mee wil doen, is het wel gender stereotypering. Ik weiger om dat in stand te houden. Ik kan een aparte blog schrijven over mijn ergernis van het aanbod wat betreft meisjeskleding ten opzichte van jongenskleding (en dat ga ik ook zeker nog doen). Alleen al het feit dat kinderkleding zo nadrukkelijk gescheiden wordt. vind ik al niet correct.
Verschil word je aangeleerd
Maar voor nu, terug naar die jurk. Als mijn zoon wil rond rennen in een prinsessenjurk, mag hij dat. Mijn zoon wil het liefst een dino zijn. Daar is hij gek op. Maar het is niet zo dat ik hem gestuurd heb. Hij had net zo goed een lievelingsbarbie mogen hebben. Het zou me absoluut om het even zijn. Als hij bij vriendjes op bezoek is, speelt hij net zo goed tussen de poppenhuizen als met speelgoedauto’s). Ja, er is verschil tussen speelgoed dat meer geschikt is voor de gemiddelde jongen en het gemiddelde meisje. Die begrijp ik. Maar dat het ook als zodanig benoemd wordt dat dát het verschil bepaalt, word je aangeleerd. En ik ben de laatste die dat stimuleert. Als je zoon toevallig alleen met auto’s wil spelen, prima natuurlijk. Maar laat het vooral zijn eigen keuze zijn.
Jongens vs meisjes speelgoed
Begrijp me niet verkeerd. In het algemeen genomen klopt het dat meisjes van nature meer zorgzamer zijn en dat jongens wilder spelen. Dus het is absoluut logisch dat de meeste meisjes zich graag storten op een rollenspel met hun poppen. En het is niet vreemd dat jongens het liefst de woonkamer veranderen in een apenkooi en alles omgooien wat op hun pad komt. Maar het is niet van nature dat daar een roze en blauwe kleur aan gekoppeld moet worden. En je wordt er ook niet minder mannelijk van als je als jongen het liefst in de keuken speelt en helpt koken. Mijn zoontje is bijvoorbeeld ook gek op dansen, dus heb ik dansles voor hem geregeld (waar hij trouwens omringd wordt door meisjes in roze tutu’s).
Bang dat mijn zoon homo wordt
Of ik me dus zorgen maak of mijn zoon homo wordt? Ik kan me ergeren aan die opmerkingen van zogenaamde ‘ik-mag-homo’s-wel-zolang-ze-niet-naast-me-gaan-zitten’ mensen. Mijn zoon die een homo kan wórden? Waar zitten we met ons verstand? Zo werkt het namelijk niet. Je wordt niet wakker op een zomerse ochtend om dan te denken: “Hey, weet je wat ik vandaag eens ga doen? Ik ga homo worden. Lijkt me leuker dan trein conducteur. Ik ga mijn ambities eens bijstellen.” Het is geen beroep dat je uitkiest en je volgt er ook geen opleiding voor. Het zit in je en je bent het al of niet. Of je nou wel of niet met poppen speelt, verandert daar serieus echt niets aan. Heb je trouwens een dochter die het liefst met auto’s speelt? Wees niet bang. Niemand zal zich afvragen of zij later lesbisch wordt. Want dát ‘mag’ blijkbaar wel. Ik vind het in ieder geval belangrijk dat mijn kinderen opgroeien tot ruimdenkende mensen die zelfverzekerd, maar ook betrokken zijn en daarbij altijd hun hart durven te volgen en zich niet laten limiteren tot de norm van de maatschappij (zegt hun moeder met 2 relaties tegelijk, dus tja…). Dus ben ik bang dat mijn zoon homo wordt? Nee, natuurlijk niet.
Geen onderscheid
Overigens, als mijn zoon dus ‘besluit om homo te worden’, mag hij dat helemaal zelf weten. Ik kan zeggen dat ik hem daarin steun, maar dat vind ik nogal een rare uitspraak. Want ik houd van mijn kinderen en het zal me om het even zijn of ze homo, lesbisch, biseksueel of ‘gewoon’ zijn. Ik bedoel daar dus mee te zeggen dat ik hem/haar niet anders zou steunen dan in elke andere situatie. Daar zit geen onderscheid in. Als mijn kinderen homo of lesbisch blijken te zijn, wil ik dat ze opgroeien in de wetenschap dat dat 100% prima is en dat er niets aan verandert wat betreft de liefde van ons naar hun toe. En ik zou zelf trots zijn dat ze hun hart durven te volgen en dat kenbaar durven te maken.
Gisteren vs vandaag
Dat er ouders zijn die hun kinderen niet steunen als ze homoseksueel blijken te zijn, vind ik ongelooflijk onbegrijpelijk. Een vroegere collega, begin 20, kwam uit voor zijn homoseksualiteit. De reactie van zijn ouders? Waar het fout gegaan was. En hoe hij hen dat in vredesnaam kon aandoen. Verschrikkelijk kortzichtige en egoïstische opmerkingen. Hoor je niets iets te hebben van onvoorwaardelijke liefde naar je kinderen toe? Zulke opmerkingen kan je misschien verwachten van de buitenwereld, maar hoor je niet van je ouders te krijgen. Althans, dat is dan mijn mening. En ik begrijp het oprecht niet. Het is niet zo dat, nadat je kind uit de kast is gekomen, hij ineens een heel ander persoon is dan gisteren. Je zou juist trots moeten zijn op je kind, dat hij (of zij) zichzelf durft te zijn.
Overigens, had je dat kunnen voorkomen door je zoon niet met Barbies te laten spelen? Nee.
En jij?
Vind jij dat jongens met meisjes speelgoed mogen spelen?
Laatst wilde mijn peuter de jurk van zijn zusje passen. Het stond echt heel lief! Zijn vader moest even slikken toen hij de foto zag, maar maakte er verder geen probleem van. Ik sta er hetzelfde in als jij en toch speelt dochterlief ook graag met een pop. Maar Levi geeft de pop vervolgens borstvoeding haha! Echt, zo schattig heb je het nog nooit gezien…
Oh wat lief!!! Wel grappig dat je partner even moet slikken. Bij veel mannen zit het ergens toch die voorkeur dat je graag wil dat je zoon liever gaat voetballen. Dus dan is het extra stoer als je als vader gewoon gezellig mee speelt met de poppen 🙂
Helemaal met je eens. Mijn zoontje is werkelijk helemaal gek van auto’s, treinen en tractoren maar daarin hebben wij hem niet gestuurd. Niet expres althans. Poppen vindt hij maar eng, maar mocht hij een pop geweldig vinden, dan geef ik hem met alle liefde een pop. En mocht hij homo zijn, dan hoop ik alleen maar dat anderen dat net zoveel kunnen accepteren als ik. Ik zou zeker weten niet anders naar mijn zoon kijken of iets anders van hem vinden. Overigens, mijn vriend was nog maar een kleuter toen zijn overburen aan zijn moeder vertelden dat hij later een homo zou worden. Why? Hij was hoogstens vier jaar.. Zo raar.
Mooi om te horen dat je zoon gewoon altijd je zoon blijft als hij je mocht vertellen dat hij homo is. En zo hoort het ook!
De zoon (3) van een vriendin wil niets met roze, want dat is voor meisjes. Dan merk je toch dat er een bewustwording aan gekoppeld is, aangeleerd door volwassenen/maatschappij. En dan vraag je je dus af of dat kindje écht alleen met vrachtwagens wil spelen, of dat hij dat wil omdat het zo ‘hoort’. Ik ben benieuwd welke kant het hier op gaat. Dat vind ik dan weer mooi met een zoontje en dochtertje. Ze komen in aanraking met elkanders speelgoed.
Oh joh. Ik zou met plezier je blog lezen over jongenskleding! Want tot ik 5 was wilde ik nooit een spijkerbroek aan omdat dat ‘jongenskleding’ was. Waar ik het vandaan haalde!? Geen idee. Maar ik weet wel dat ik vanaf mijn 6de jaar nauwelijks iets anders aan had dan een spijkerbroek en dat bleef zo tot mijn 30ste. Ik heb ook geen rokken of jurken. Okay: 1 jurk. Die ik 10 jaar geleden een keer aanhad. Als ik een zoon had, en die wilde een jurk aan of een rok, dan zou ik dat prima vinden.
Ik had trouwens wel auto’s, en poppen, en lego, en playmobil, en barbies en kens. Geen action-man geloof ik. Ik speelde net zo lief riddertje met mijn vriendin, ik voetbalde, en ik vond balletlessen niks. (Nou zijn balletlessen voor 6 of 7 jarigen ook vaak niet erg uitdagend. Ik mocht een proefles doen, en ik wilde helemaal geen eekhoorntje of boompje zijn. Ik wilde balletpassen leren!). Meisjes- en jongensspeelgoed, en mannen en vrouwenkleding, ik geloof er niet zo in. Ik draag nu trouwens ook een mannent-shirt, want geloof me: voor een rondborstige dame zijn grote mannen-t-shirts veel beter. Nu is er tenminste ruimte voor mijn bos hout.
En homo of lesbo, of wat er dan ook naast, tussen, onder of boven valt: het is toch je kind, denk ik dan. Ik, als niet-ouder, dacht altijd dat een ouder-kind relatie op zo iets als onvoorwaardelijke liefde was gebaseerd? Voor sommige mensen is dat dan blijkbaar éénrichtingsverkeer: alleen onvoorwaardelijk vanuit het kind naar de ouders, zeker. Er zullen ook nog steeds ouders zijn die hun kind laten vallen als die thuiskomt met een vriend of vriendin met een andere culturele achtergrond… of een ander kleurtje.
En er zullen altijd mensen blijven die aan dit soort gedachten blijven vasthouden. Maar ik denk wel dat er steeds meer ruimte zal komen voor ieder kind om te kunnen zijn wie ze willen zijn, en om te leven zoals het hun het beste bevalt. We zijn er gewoon nog niet helemaal … maar dat komt wel.
(Ik ben overigens enorm hetero geworden. Dat met die auto’s en zwaarden had dan ook niks met mijn seksuele voorkeur te maken, natuurlijk.)
Dankjewel voor je leuke en uitgebreide reactie. Wat fijn dat je hetero bent geworden, ondanks de auto’s en zwaarden 😉
Ik geloof dus ook niet in jongens- en meisjesspeelgoed. Wel in speelgoed die beter aansluit op bepaalde interesses of kwaliteiten. Maar dat staat los van je gender.
Ik geloof ook dat we er komen. Dat mensen steeds meer zichzelf durven en kunnen zijn. Laatst zei iemand tegen me dat je vroeger natuurlijk niet een relatie met 2 mensen tegelijk kon hebben en dat het niet gebeurde. Dat is natuurlijk onzin. Het is niet dat ik het uitgevonden heb ofzo. Het bestond toen ook, maar het werd wellicht minder openbaar gemaakt. En als je verder in de geschiedenis gaat, bestond het natuurlijk ook al. Maar anno 2017 moet je er gewoon voor uit kunnen komen. En al helemaal in de kring van je familie en vrienden.
Wat zal ik zeggen; 😉 van mij mogen ze spelen waar ze mee willen spelen. Ik heb zowel typisch jongens als meiden speelgoed in huis. Jongste trekt zich er nog niks van aan wat anderen denken en draagt altijd nagellak en heeft zijn rode handtas mee als we de deur uit gaan. Als ik er op aangesproken wordt laat hij trots zijn handjes zien. Beste tegenreactie die je kan krijgen denk ik zo. Ik vind het jammer dat we elkaar zo snel afrekenen en kinderen daar voorbeeld in geven. Die zijn ook hard onderling. Oidste zoon droeg ook graag nagellak maar heeft op school een opmerking gehad en daarna twee weken zijn handjes verborgen. Sinds dien merk ik dat hij bewust keuzes maakt in wat hij draagt, en dingen die hij heel leuk vindt niet aantrekt. Zo jammer
Wat jammer dat je oudste op school een opmerking kreeg. Als leraar zou ik dat moment aangrijpen om het er over te hebben. Als ik een mannelijke leraar was, zou ik zelf meteen met nagellak naar de les komen, de volgende dag.
Sorry voor de fouten, typ op telefoon
Herkenbaar!!! 🙂
Goed om hierover te bloggen. Vervelend dat dit dan weer gekoppeld wordt aan homo zijn. alsof mensen gelijk al een label gaan plakken. Ik heb niets tegen homo’s, lesbi, transgender of wat dan ook, maar wel aal labelplakkerij.
Ik klom vroeger in de bomen, ging skateboarden met de jongens en had naast mijn barbies ook een aantal autootjes. Soms merk ik dat ik meer de man ben in de relatie. Ik kijk graag studio sport. Mijn vriend minder, maar of dat erg is? Ik denk het niet. Ieder zijn ding.
Dankjewel. Weet je, soms ontkom je niet aan een label. Ik vind ze ook niet altijd negatief. Je hebt soms een woord nodig om iets te omschrijven of om juist uitzonderlijk te zijn. Dat je daar dan labels nodig hebt, is vaak onoverkomelijk. Maar gewoon het feit dat veel mensen homo als een verkeerd iets zien, stoort me. En dan ook nog gewoon de belachelijke gedachte dat je het kan worden.
Mooi geschreven! Mijn dochtertje speelt ook gewoon met raceautos is toch stoer! Waar ik ook van baal is dat er inderdaad nog zoveel roze is in kleding voor meisjes en dan niet een roze kleur nee wel 50 verschillende tinten. Ik zou het ook leuker vinden om wat meer stoere kleding te kopen dus shop tegenwoordig op hm afdeling altijd bij de jongetjes?
Dankjewel! Geen idee waarmee mijn dochter straks gaat spelen. Ik hoop eigenlijk gewoon met de speelgoed van mijn zoon. Want dan hoef ik niets nieuws te halen én.. ik heb zelf niets met meisjesspeelgoed 🙂
Ik shop sowieso ook bij de jongensafdeling voor meisjeskleding. Gewoon.. omdat ik het niet als een verschil wil zien. Ik koop gewoon wat ik leuk vind en wat ik vind passen. En roze vind ik dus niets. Behalve dan oud roze. Geeft me een vintage feeling 🙂
Ik heb er geen enkele moeite mee. Sterker nog mijn dino-fan-zoon is momenteel verslaafd aan prinsesia van studio100 en shimmer & shine (ook een of andere meisjestekenfilm), het maakt mij niks uit. Die genderspecificering zit er al zo vroeg in, het begint al wanneer ze nog niet eens geboren zijn. Het is iets wat je dan ook echt niet voor kunt zijn denk ik. Iets dat al van oudsher zo gegroeid is. Blauw voor jongens, roze voor meisjes…. auto’s vs. poppen, dino’s vs. paarden, etc. Maar ik denk dat je daar totaal niet mee beïnvloedt of iemand homo wordt of niet.
Mijn zoontje is ook zo’n dino fan!
En die genderspecificering zoals die nu bepaald is, zit er dus niet van oudsher in. Wist je dat jongetjes vroeger ook jurken aan hadden? Al vanaf de 16e eeuw hadden jongetjes jurken aan. Ga maar eens een historisch museum in om schilderijen te bekijken en je ziet de schitterende jurken op alle schilderijen. Pas in de 20e eeuw werd roze toegekend aan meisjes als meisjeskleur. Dus dat kan er ook weer uitgehaald worden, als iedereen dat gender gebeuren los laat. Niet dat iedereen die behoefte heeft, natuurlijk. Maar goed, ik wel 🙂
Nee daar heb je idd een punt. Heel vroeger was dit inderdaad nog niet zo. En het is volgenms mij ook echt iets westers. Hoe zuidelijker hoe minder het is, heb ik altijd het idee. Het zou zo maar kunnen zijn dat dit in de 20ste eeuw zo is begonnen. Ik heb er niet specifiek behoefte aan om de genderspecificering ‘eruit’ te krijgen, maar ik vind het ook niet nodig.
Mooi geschreven! En natuurlijk nog mooier dat jij deze mening ook gewoon in praktijk toepast bij de opvoeding van je kinderen.
Jongens en meisjes verschillen natuurlijk biologisch gezien, maar niet zoveel als ons altijd wordt voorgehouden. Het meeste gedrag is aangeleerd, en dat leert een kind dus door naar zijn omgeving te kijken. En veel van de dingen die ze zien, zijn aangeleerde of sociaal bepaalde stereotypes. Wist je bijvoorbeeld dat roze vóór de Eerste Wereldoorlog een mannenkleur was? Zo zie je maar weer hoe diep aangeleerde verwachtingspatronen kunnen wortelen.
Anyways, door ouders zoals jij worden deze hokjes beetje bij beetje afgebroken zodat kinderen zich kunnen ontwikkelen hoe ze zelf willen 🙂 Go Sheila!
Dankjewel Jana! Ja, ik merk dat ik heel erg bezig ben met hoe ik mijn kinderen wil opvoeden. En dan niet op kort termijn, zo van.. je mag niet je voeten op tafel leggen (serieus). Maar echt meer, hoe zie ik je graag als volwassene en wat kan ik daar nu al aan bijdragen? Soms hoor je dat jongens respectloos met meisjes om gaan. In een relatie of gewoon op het schoolplein. Of zelfs als ze later sex zullen hebben (moet er nu natuurlijk nog niet aan denken, maar het gaat ooit gebeuren). Als je jongens daar niet in begeleid, kunnen ze echt geloven dat elk meisje het wil doen als een porno ster. En als je meisjes niet begeleid, kunnen ze ook geloven dat het normaal is en dat je geen nee kan zeggen. Is toch wel weer een gender dingetje, maar je ontkomt niet aan alles. Maar ik denk dus dat de basis bij mij als ouder ligt. Niet helemaal on topic dit, maar je snapt me 🙂
Vreselijk dat soort opmerkingen, kortzichtige mensen zijn er helaas heel veel in deze wereld. Mijn moeder heeft ook altijd tegen me gezegd toen ik in de leeftijd van daten kwam, maakt me niet uit met wie of wat je thuis komt, als jij maar gelukkig bent. Ik weet ook zeker dat als ik lesbisch was geweest, ik daar bij mijn moeder met een goed gevoel over had kunnen praten. Bij mijn hele familie trouwens 🙂 Ik speelde vroeger trouwens altijd met jongens lego en had meer vriendjes dan vriendinnetjes haha.
Klopt, dat zeiden mijn ouders ook altijd! Ik denk dat ik daarom ook ruimdenkender daarin ben, door hoe mijn ouders er altijd mee om zijn gegaan.
Als ouder zet je echt de basis voor de denkwijze van je kinderen. Daarom vind ik het zo belangrijk om hier goed mee om te gaan om ze op te kunnen voeden als ruimdenkende persoonlijkheden!
En zo hoort het ook! Maar iemand die ik ken en Christelijk is opgevoed, kwam eens thuis met een moslim vriendje. Dat werd niet geaccepteerd door haar ouders. Dus helaas, zo vanzelfsprekend is dat blijkbaar niet.
Fijn dat je moeder die insteek heeft. Alhoewel ik zeker weet dat niemand er moeite mee zal hebben als ik lesbisch zou zijn (is toch minder om aan te wennen dan polyamoreus blijkbaar), heb ik een familie lid die niet wil dat zijn/haar dochter met een jongen thuis komt van een ander geloof. Dat vind ik dus ook bizar. Ik wil mijn kinderen gelukkig zien en wil dat die persoon ze respecteert en goed behandelt. Dat zijn mijn enige ‘eisen’ 🙂
Mijn dochters mogen lesbiennes worden, geen enkel punt. Jongens mogen met meisjes speelgoed en meisjes mogen met jongens speelgoed spelen. What te hell. Ik vind de gedachte van kortzichtigheid bij ‘waar is het mis gegaan ook zoo dommig..
Ik denk niet dat ze het worden, maar ik snap je punt 😉
Ja hè. Die opmerking is zo fout, gemeen, bizar en vooral egoïstisch!!!
Eerst antwoord op je vraag: natuurlijk mag een jongen overal mee spelen. Maar misschien doel je ook een beetje op de nieuwe reclame van sire? Ik ben namelijk zelf uber voorzichtig en mijn neefje en nichtjes zeggen dan ook altijd “ja van jou mag niks, je bent zo voorzichtig” haha! Dus die sire reclame slaat absoluut op mij. Altijd aan het beschermen.
Als het gaat om geaardheid, dan kan me dat eigenlijk niks schelen. Hou van wie je wilt houden. Wel vind ik dat wanneer jongeren vroeg uit de kast komen, je wel extra begeleiding moet geven. Ik ben eigenlijk meer van slag van jouw dubbele relatie dan elke zoenende home of lesbienne hahahahaaa! Liefs, Josine
Nou, eigenlijk doel ik daar helemaal niet op 🙂 Ik heb de reclame zelf nog niet gezien. Maar ben van mening dat die verkeerd word geïnterpreteerd. Veel mensen denken dat je dan als jongen niet van roze mag houden bijvoorbeeld. Maar daar gaat het niet om. Het is gewoon een feit dat jongens in het algemeen anders zijn dan meisjes. Wilder. En dat moeten ze kunnen ontwikkelen, zonder telkens te horen dat ze voorzichtig of stil of rustig moeten zijn. Dus laat jongens jongens zijn, is het bericht. Maar dat is ook inclusief laat ze met poppen spelen, als ze toevallig daar van houden. En wat dat betreft, ben ik het juist eens met die reclame. Ik denk alleen dat ze het anders hadden kunnen verwoorden en het algemener hadden moeten trekken. Maar goed, ik snap hoe ze er bij komen. Want ik merk ook echt dat mensen om me heen zo beschermend zijn. Mijn zoontje kan zo veel voor een 2-jarige. Ik weet dondersgoed wat zijn grenzen zijn. Maar ik hoor veel mensen altijd een verschrikte kreet geven als ik hem alleen op een verhoging laat klimmen. En dat is dus precies wat Sire volgens mij bedoelt. Let it go.
Daar ben ik het ook mee eens, dat mensen de reclame verkeerd interpreteren!
Wat een goed en open artikel weer. Het zou mij geen *piep* uitmaken wat mijn kind zou worden, zolang hij maar gelukkig is. Zo ben ik zelf ook opgevoed. Vind het ook echt schandalig dat we nog in een tijd leven waarin dit een issue is. Ik ben zelf totaal geen meisje-meisje. Nu niet en vroeger al helemaal niet. Ik hield van blauw, auto’s en in bomen klimmen.
Dankjewel!
Je kind gelukkig zien zou toch de wens moeten zijn van elke ouder, denk ik dan. Ook al strookt dit niet met je eigen ideeën. Om maar bij iets kleins te beginnen. Ik ben zelf ook geen meisje meisje en heb hekel aan de kleur roze en typisch meisjesspeelgoed. Ik zou echt even moeten wennen als mijn dochtertje alleen maar in jurkjes wil rond lopen met zoete printen erop! Maar goed, als zij daar gelukkig van wordt 🙂
Ik ben enig kind en ging om met jongens die later homo bleken te zijn. Ik had er geen probleem mee, maar mijn ouders wel. Ze snapten niet dat ik mee uitging in een homobar, terwijl ik gewoon fun wilde maken met mijn beste vriend. Zelf zou ik er geen probleem mee hebben dat ik een kind heb die homo of lesbienne zou zijn. Het is jouw kind, je kunt het niet in een hoekje steken en al zeker de les niet spellen. Dat werkt alleen maar averechts.
Wat zeg je dat goed: bleken te zijn, i.p.v. homo zijn geworden. Een subtiel, maar groot verschil. Hoezo hadden jouw ouders er dan problemen mee, vraag ik me af? Bang dat je zelf lesbisch zou ‘worden’ ofzo?
Ze waren eerder bang dat ik in een verkeerd milieu zou terecht komen.
Klopt helemaal! Ik hoop heel erg mijn kinderen op te voeden vanuit het oogpunt dat je mag zijn wie je bent. Dus ik hoop dat ze dat ook voelen. Ik heb twee jongens en ik heb wel eens een doos met tweedehands speelgoed op de kop getikt, met onder andere een roze / paars poppenhuis. Wat hebben ze daar veel mee gespeeld!
Mooi! Ik heb nu een verkleedkleding besteld en daar zit ook een jurk tussen. Gewoon, omdat het kan 🙂