En toen kwam de dag. De dag van baby af. Het moment dat onze mooie dochter 1 werd. De dag dat het een jaar geleden was dat ik haar op de wereld zette via een zeer pittige keizersnede. De dag dat ons gezin werd uitgebreid en we ineens over ‘de kinderen’ praatten. De dag dat we haar in de ochtend begroetten en er ineens een dreumes in het bedje lag. Dezelfde jongedame, petite, met fijne gelaatstrekken en lange wimpers. Maar gewoon geen baby meer. Die dag was afgelopen zaterdag.

1 jaar

Mijn dochtertje is afgelopen zaterdag, 21 april, 1 geworden. Ik kan het soms nog steeds niet bevatten hoe snel dat is gegaan. Ik kan  het me nog zo goed herinneren dat ik met 36 weken in het ziekenhuis werd opgenomen met gebroken vliezen. Precies een week later, kwamen de weeën en tenslotte bracht ik haar op de wereld via een zeer pittige keizersnede. Inmiddels zijn we een jaar (+ 2 dagen) verder. Een jaar dat ik moeder ben van twee pracht kinderen. Kinderen die vrijwel altijd vrolijk zijn en om elkaar kunnen lachen zoals niemand anders dat kan. Wat heb ik genoten van het afgelopen jaar. Nog steeds voelt het raar om toe te geven dat ik het niet als pittig ervaar. Maar vandaag heb ik het voornamelijk over het kleine meisje dat dus een jaar geleden mij nog rijker maakte dan dat ik al was.

Een mooi meisje

Wat kan ik genieten van dit mooie meisje met haar stralende glimlach. Ik vind mijn dochter prachtig. Mijn dochtertje krijgt vaak complimenten. Met haar grote ogen, lange wimpers, fijn gezichtje, lang haar en vooral haar vrolijk koppie, valt ze op. Dat ze door anderen ook mooi wordt gevonden, vind ik soms lastig. Maar dat neemt niet weg, dat ik haar mooi vind. Op alle fronten.

Flexibel

Dochterlief is nog maar net 1, maar ze is net als haar broer ontzettend flexibel en gemakkelijk. Ze gaat makkelijk met ons mee op pad en kan prima om gaan met wisselende activiteiten in verschillende omstandigheden. Ze gaat volledig mee in ons ritme en onze levensstijl. Dat wil voornamelijk zeggen dat we regelmatig op pad zijn, of vakantie gaan of reizen. Ze slaapt net zo makkelijk onderweg in de kinderwagen, auto of draagdoek als thuis. En ze neemt graag alles in haar op. Wat is het fijn dat ze een tevreden en ontspannen meisje is!

Op haar gemak bij vreemden

Ze voelt zich snel op haar gemak bij vreemden. Met name als de vreemde in kwestie een open karakter en een vriendelijke uitstraling heeft. Daar is ze, net als ik, gevoelig voor. Regelmatig hoor ik vreemden lachen als we op pad zijn. Dan heeft ze weer met iemand oogcontact gemaakt en geeft ze mensen het mooiste cadeautje van de dag; haar glimlach. En haar glimlach werkt aanstekelijk en wordt altijd beantwoord met een glimlach. Ook gaat ze altijd op andere kindjes af en mengt ze zich in groepen om mee te doen. Ik kan makkelijk een ruimte verlaten, zonder dat ze in paniek raakt. Als we haar achterlaten op de opvang, neemt ze altijd lachend afscheid. Wat ben ik trots op haar dat ze dat altijd zo goed doet.

Broer en zus

De interactie tussen mijn kinderen is een genot om naar te kijken. Er is niemand die haar zo aan het lachen kan maken dan haar grote broer. En als ze huilt, roept mijn zoontje dat dat niet nodig is en dat hij er aan komt. Hij wil haar altijd kusjes geven en haar beschermen. Ook ruimt hij altijd zijn speelgoed op dat niet geschikt is voor zijn zusje. Als zij toch met haar handjes grijpt naar een zo’n stukje speelgoed, legt hij haarfijn en lief uit (in het Engels) dat het gevaarlijk is. De onvoorwaardelijke liefde tussen die twee is een prachtig geschenk. Niet vanzelfsprekend, weet ik, maar toch is het er. En ik duim dat die band nooit minder wordt. 

Avontuurlijk

Ze is avontuurlijk. Ze zit weinig stil. Dochterlief gaat graag op onderzoek uit. Ze kruipt overal onder en over. Soms valt ze ergens van af, waarop ze net zo hard weer opnieuw begint met klimmen. Bang is ze niet. Ondernemend is ze ook. Ze grijpt ook alles wat ze interessant vindt. Ze kan makkelijk alleen spelen, maar zoekt ons ook graag op. Natuurlijk vindt ze alles interessant waar haar broer op dat moment mee speelt. Gelukkig wil hij het merendeel van de tijd zijn speelgoed ook delen of zijn spel onderbreken. Als hij er geen zin in heeft, zoekt hij gewoon een plekje waar ze niet bij kan. Ook daar kan dit meisje goed mee om gaan. Dan gaat ze vanzelf op zoek naar iets waar ze wel mee kan spelen; opgeruimde dingen uit bakjes en lades halen en dit op de grond gooien.

Veel knuffel momenten

Ze wordt graag vast gehouden en komt regelmatig een knuffel halen. Dochterlief is erg van het fysieke contact, maar ze is niet aanhankelijk. Behalve als ze ziekjes is, dan laat ze je niet los. Dan komen de tranen, als je haar ook maar even probeert neer te zetten. Hét moment om ook binnenshuis een draagdoek te gebruiken. Want op die momenten kom je nergens aan toe. Soms lastig, maar tegelijkertijd ook fijn om samen lekker lang op de bank te zitten en een boekje te lezen. Dat zijn ook nog de momenten dat ze haar hoofdje op mijn borst legt en zo in slaap valt. Die momenten die je moet koesteren, omdat je weet dat ze steeds minder gaan worden.

Eigen tempo

Dochterlief heeft een ander tempo qua ontwikkeling dan haar broertje. Zoonlief rende al, voordat hij 1 jaar werd. Dochterlief verplaatst zich ook snel, maar doet dit kruipend. Ook begint er nu een 5e tandje door te komen, terwijl mijn zoontje tandloos was tot ongeveer 13 maanden. Dochterlief sprak ook veel eerder haar eerste woordjes uit; mama en papa. En ze is een gemakkelijke eter. Ze eet alles wat we haar geven en had al veel eerder behoefte aan grove voeding, vergeleken met haar broer. Ik ben heel erg benieuwd hoe zij zal zijn in haar spraak ontwikkelen en of ze Engels ook net zo makkelijk zal oppikken.

Een prachtig jaar

Oh wat heb ik genoten van het afgelopen jaar! De kusjes, de knuffels, kijken hoe ze slaapt en hoe ze mijn gezicht ontdekt met haar zachte vingertjes. De lange tijd dat ik vrij was om van mijn kinderen te genieten waarin ik al zo veel van mijn bucket list kon afstrepen. De vele vakanties die we hebben gehad en de vele uitstapjes die wij hebben mogen maken. Zoveel avonturen hebben we al mogen beleven en dit jaar is nog maar het begin van alles wat er komen gaat. Hallo dreumes, fijn dat je er bent!

Haar glimlach

Maar hoe dan ook, dochterlief sluit de dag af met haar stralende glimlach. Deze heeft ze ongetwijfeld van mij. Haar lach is zo mooi. Haar lach gaat samen met haar schitterende pretoogjes. Want als zij lacht, staat de wereld gewoon een beetje stil. Wat een eer is het om haar moeder te mogen zijn.

Comments

comments