Mensen moeten vrijwel altijd ergens wat van vinden. Niet vreemd, als je er zo over nadenkt. Hersenen maken al overuren, dus volgens mij gaat dat gewoon helemaal van zelf. Een mening of oordeel, of het nu positief of negatief is, is al snel gemaakt. Je zal nu vast denken dat ik daarom veel vreemde of nare opmerkingen heb gehad, betreffende mijn relatie met twee mannen. Niets is minder waar. Toen ik 6 jaar geleden ongepland mijn huwelijk een polyamoreuze relatie werd, heb ik verrassend genoeg nauwelijks nare opmerkingen gehad. En degenen die wel noemenswaardig zijn, zijn op twee vingers te tellen. Maar als je ze dan hoort, en wordt aangevallen op jou als persoon, doet dat heus wel iets met je.
De meeste reacties zijn leuk
Om te beginnen, wil ik nogmaals benadrukken dat we vrijwel alleen maar leuke, positieve en enthousiaste reacties ontvangen. Ik ben er van overtuigd dat het meehelpt dat we er heel ‘normaal’ en open over zijn. Mensen willen meer weten uit oprechte interesse en graag geef ik antwoord op vragen. Als je kan bijdragen aan het doorbreken van een taboe (al ervaar ik dat niet zo), doe ik daar altijd graag aan mee. Daarbij, je hoort en leest er steeds meer over. Nu ben ik niet zo naïef om te denken dat niemand er problemen mee heeft (al kan ik niet echt plaatsen waarom een ander problemen zou hebben met míjn levensstijl), maar de meeste mensen snappen dat wat zij fijn vinden, niet hoeft te betekenen dat ik dat ook vind.
De zogenaamde vriendschap
Als mensen al raar reageren, doet het me weinig. Die opmerkingen verlaten mijn herinneringen en de positieve blijven hangen. Ze zijn in ieder geval niet noemenswaardig om te onthouden. Maar sóms raakt het me wel. Zo heeft een zogenaamde beste vriend van vriendlief na jaren laten weten dat hij het niet eens was met onze relatie. Zonder daarvoor eens in gesprek te zijn geweest met mijn vriend. Bijzonder natuurlijk, want in welk opzicht kan je het er überhaupt mee eens zijn? Het is niet dat ik om toestemming moet vragen, natuurlijk. Toen zijn bruiloft kwam, liet hij duidelijk weten dat ik absoluut niet welkom was. Dit heeft me enorm gekwetst. Niet dat ik niet naar de bruiloft mocht komen, want die kon me gestolen worden. Maar dat het me persoonlijk werd aangerekend dat vriendlief verkeerde keuzes zou maken in het leven. Uiteraard ging mijn vriend er tegen in en vriendlief weigerde zelf nog naar de bruiloft te gaan. Dit verraste zijn vriend, waarop mijn vriend de opmerking kreeg dat hij maar eens heel goed moest nadenken wie zijn vrienden waren als hij niet naar de bruiloft zou komen. En of hij nou serieus die vriendschap liet schieten, door voor mij te kiezen. Dat die ‘vriendschap’ met die zin al direct over was, bleek die vriend niet te realiseren.
De aanval
Maar recent gebeurde er nog iets naars. In een voorstelronde vertelde vriendlief als trainer over onze relatie. Niets vreemd. De één vertelt dat hij al 8 jaar getrouwd is, de ander introduceert zichzelf als alleenstaande moeder van 3 kinderen. Bij ons is het gewoon zoals het is. Mensen vinden er wat van (of niet) en life goes on. Maar niet deze keer. Bij een cursiste viel het echter in het verkeerde keelgat. Ze vond het onprofessioneel en niet relevant dat hij dit over zichzelf vertelde én vond het zelfs belachelijk dat dit mocht vanuit het bedrijf waar hij voor werkte. Had hij voor haar gewerkt, zei ze, had ze hem per direct ontslagen. Ze schoof ook niet onder stoelen en banken dat iedereen uit haar Christelijke gemeenschap precies hetzelfde zou doen. Ze had niets tegen hem als trainer, liet ze nog weten. Maar als persoon… dáár zat het probleem. Dit zijn zaken die hij absoluut voor zich had moeten houden. Want poly leven (of wat dan ook), was een abominatie (hét woord wat ik vind passen in deze situatie) en daar zou iedereen over moeten zwijgen. Ze ging een klacht indienen bij het bedrijf waar hij voor werkte, dat zij hem toestemming geven om deze training te geven.
In gesprek
Vriendlief, zo professioneel en beleefd als hij is, ging in gesprek. Vroeg netjes wat hij als trainer kon doen om de training prettiger te maken voor haar. Vroeg zich ook een moment af of het inderdaad niet relevant was om zichzelf voor te stellen. Er niet bij stil staan dat die dame geen opmerking had gemaakt als hij gewoon had gezegd dat hij samen woonde met zijn vriendin en 2 kinderen had. De vrouw stookte ook de groep op. Liet weten dat tijdens de pauze iedereen over hem praatte en dat de situatie niet normaal is. Vriendlief wilde zorgen voor een prettige werksfeer en probeerde zich daarvoor in te zetten. Toch voelde hij zich achteraf naar en deelde dit uiteraard met me.
Woedend
En ik was woedend toen ik het hoorde. Woedend dat deze zogenaamde hoog opgeleide vrouw (zoals ze zichzelf introduceerde, waarin ze hoge functies had bekleed binnen diverse grote bedrijven), mijn vriend persoonlijk aanviel. Want zo zie ik het. Er was geen kritiek op de manier waarop hij zijn werk uitoefende. Nee, deze vrouw discrimineerde hem op zijn identiteit en viel hem daarop aan. Op het feit dat mijn vriend niet mag zijn wie hij is. Dit is hetzelfde dat als hij homo was geweest, hij daar absoluut niet voor had mogen uitkomen, volgens haar. Dat hij ontslagen had moeten worden en zich terug had moeten trekken in een kuil in de grond om te zorgen dat hij niemand zou beïnvloeden met verkeerde gedachten (mijn woorden, ik trek deze conclusie als samenvatting op alles wat ze zei). Ik was woedend dat ik er eigenlijk niet bij was, om haar recht in haar gezicht te zeggen wie ze wel niet dacht dat ze was (en meer). Hoe ze het in haar hoofd haalt om alleen maar te denken dat ze het recht heeft om over iemand anders te oordelen. Ik ben woedend dat ze mijn vriend zo respectloos heeft behandeld, dat zij degene moet zijn die ik gelijk zou ontslaan, had ze voor mij gewerkt. Woedend dat je, met name als Christelijke, wat ze zelf relevant maakte, je naasten lief hoort te hebben en je je dan ook zo hoort te gedragen. En ik voel me vooral naar, dat bij mijn vriend dat besef wat ze heeft gedaan, nu pas binnen komt. En dat hij vooral baalt, omdat hij achteraf heel anders had willen reageren.
De uitzonderingen
Natuurlijk snap ik heel goed dat dit, letterlijk, de uitzonderingen zijn. Mensen met een bekrompen mening die daarbij vinden dat ze het recht hebben om anderen daar vrij op te mogen oordelen. Natuurlijk mag iemand de mening hebben dat onze relatie niet ‘goed’ zou zijn. Maar dat geeft je niet het recht om je eigen mening als de waarheid te zien en die op een agressieve manier op te dringen. En ik weet ook heel goed dat ik haar de mond had kunnen snoeren, als ik er bij was. Maar ik was er niet bij. En voor mijn gevoel gaat ze nu ‘vrij uit’ voor gedag wat absoluut niet door de beugel kan. Haar klacht die ze wil indienen, is natuurlijk een lachertje. Ik adviseerde vriendlief om hier zelf een melding/klacht van in te dienen. Net zoals #METOO is dit ook een situatie wat absoluut niet geaccepteerd mag worden. Hij wordt als extern ingehuurd en er moet toch zeker sprake zijn van een veilige en respectvolle werkomgeving. De woede is wat weg geëbd, mede dankzij de vele mooie en lieve reacties die ik kreeg op Instagram. Ik laat mijn week niet door haar verpesten, maar oh… wat had ik haar graag (communicatief) onder de tafel geveegd!
Mensen hebben inderdaad snel een oordeel. Ik werd al meermaals aangevallen over het feit dat ik nog thuis woon en ik volgens hen dan niets kan. Hoe belachelijk! Of over mijn figuur die alsmaar uitbreid de laatste jaren. Dat doet pijn en mensen beseffen dat niet altijd. Zelf oordeel ik pas wanneer ik het ganse verhaal ken. En ik luister naar mensen ipv ze af te breken. Zo heb ik jouw verhaal over je relatie misschien met open mond zitten lezen, maar ik heb niet geoordeeld over het feit dat de relatie polyamoreus was. Absoluut niet. Ik vond het juist knap dat je hiermee naar buiten kwam.
Dat is zeker belachelijk! En daarbij, waarom boeit dat andere mensen zo. Het is ook zo’n idioot vooroordeel. Het is ook naar al mensen opmerkingen maken over je figuur. Mensen beseffen soms niet dat je het over een medemens hebt met ook gevoel.
Ik blijf het een trieste bedoeling vinden. Toen ik kortstondig een poly relatie had zei de moeder van mijn ex tegen hem dat ik een kutwijf was en mijn man spoorde niet dat hij het toe liet. Toen de relatie stopte zei zijn beste vriend dat het good riddance was… ach Ja… Ik heb altijd medelijden met dergelijke mensen gehad. Het lijkt me oprecht een verdrietige bedoeling als je een bekrompen en kortzichtig leven hebt…
Voor jou en je vriend een dikke knuffel!
Serieus… waar slaat die reactie op? Mensen snappen soms niet dat je eigenlijk een held bent, dat je durft te kiezen voor je eigen geluk én dat je niet vreemd gaat. Dat laatste doet het gros wel en dat lijkt beter te zijn geaccepteerd dan dit. Bizar toch?
ahhh wat erg voor je vriend…. mensen kunnen zo verschrikkelijk bot/zuur zijn,vreselijk. Ik vind het vooral chapeau voor wat jullie doen, ik kan nog niet eens mijn ene man de baas ;-). Probeer er niet teveel aan te denken wat die bekrompen heks heeft gezegd… loslaten en schijt hebben aan wat een ander denkt.
liefs floor
Dankjewel. Ik heb zeker schijt aan wat een ander denkt. Dat is het eigenlijk niet. Ik vind het gewoon schokkend dat mijn vriend is gediscrimineerd. Daar kan ik met mijn hoofd gewoon niet bij.
Wat een vreselijk ‘geval’. Hoe bekrompen kan een ‘christen’ zijn. Erg sneu voor jouw beleefde vriend. Dit is een traumatische ervaring voor hem en ik kan me zo voorstellen dat hij dit niet gauw nog eens zo aanpakt om zichzelf te beschermen. Ik voelde zelf boosheid toen ik het las. Zij is vér over de grens gegaan. Vér!! Zij moet aangepakt worden en misschien moet jouw vriend inderdaad een vette aanklacht tegen haar indienen.
Wat jouw woede betreft: Het zakt wel weer zoals je zegt. Maar dit is even iets dat je moet plaatsen, verwerken! Xxx
Dat is het ook absoluut. Vooral omdat dat besef pas achteraf kwam. Je bent ook te verbaasd om alleen maar door te hebben dat je gewoon gediscrimineerd wordt. Het is gewoon exact wat jij zegt. Dat ze écht een grens heeft overschreden en niet zo’n beetje ook. En weet je het wat erge is. Mijn vriend heeft kort een mail gestuurd naar haar leidinggevende dat hij stopt met de samenwerking. Kreeg hij iets terug in de trant van: “Ik heb met haar gepraat. Ik weet niet wat er is gezegd, maar ze is zwaar gelovig en jouw verhaal kwam als een schock. Neemt niet weg dat ze anders had moeten reageren, maar ze heeft het vast niet zo bedoeld. Bedankt in ieder geval en succes met de toekomst.”
En denk ik… serieus!! Serieus??!! “Jij zou ontslagen moeten worden!” is niet persoonlijk bedoeld? En juist hierdoor, gewoon een vette discriminatie case uit de weg gaan. Ik zou zelf ook een klacht indienen sowieso. Maar goed, dat is niet aan mij. Maar heel slecht dit.
Wat een belachelijke reactie, ik snap dat je hier van kookt. Laat iedereen toch zelf kiezen hoe ze prettig leven… Sneu voor je vriend, fijn dat hij jou en andere lieve mensen achter zich heeft staan…
Ja, dat zeg je goed. Dat heeft hij zeker.
Das het nare als je niet in het gewone plaatje past. Ik ken het hoor hiervoor had ik relaties met vrouwen en nu heb ik een vriend van mijn vaders leeftijd. Als iedereen bij jullie er blij mee is dan is het goed. Zoveel kinderen hebben tegenwoordig of meer ouders daar zal het zeker niet aan liggen.
Het is toch altijd wel bijzonder dat het mensen bezig houdt, hoe een ander zijn of haar leven leidt. Heb je niets beters te doen, denk ik dan.
Leven en laten leven, dat is mijn motto. Natuurlijk heb ik ook best regelmatig ergens een mening over, maar je kunt er vooral voor kiezen om die mening dan niet te uiten. 😉
Wordt hier nog steeds boos om. Heb er stiekem de hele dag aan moeten denken. Dan vind ik dat die dame net zo goed het recht niet heeft om te zeggen dat ze Christen is want dat is dan ook niet relevant. Het slaat gewoon nergens op. Hopelijk voelt je vriend zich niet al te naar meer na dit voorval en anders moet hij maar eens de comments op je insta en blog lezen. Zoveel liefde! Gelukkig zijn er veel meer mensen die het wél begrijpen.
Ja precies. Niets mis met een mening. Ik verkondig hier op mijn blog aan de lopende band een mening. Maar dat kan nog steeds op zo’n manier dat je de ander in zijn of haar waarde laat.
@ Jeanine, lief. Wij zijn hier ook nog steeds boos om als we er toch nog weer even aan denken. Het is fijn om alle lieve reacties te lezen.
I have learned silence from the talkative, toleration from the intolerant, and kindness from the unkind; yet, strange, I am ungrateful to those teachers.
@ Jeanine, inderdaad. Die berichten maken de dag toch weer wat leuker 🙂
Kan me voorstellen dat je hier ontzettend boos om werd. Iedereen heeft tegenwoordig een oordeel al klaar. Bekrompen mensen heet dat :’) Lekker ieder zijn eigen ding laten doen en niet met iedereen bemoeien. Bemoei je lekker met jezelf denk ik dan altijd. Zolang JULLIE er blij mee zijn is het toch allemaal prima<3 Gelukkig is de boventoon positief van reacties naar jullie toe.
Ja, gelukkig wel. In principe horen we alleen maar positieve reacties. En de mensen die er wel wat van vinden, vallen ons eigenlijk niet lastig met een bekrompen mening. Meestal krijg je dan dingen te horen als: “zou niets voor mij zijn.” Fair and square.
Oh wat naar dat soort bekrompen en kortzichtige mensen. Kan me je woede voorstellen, knap dat je vriend in staat was zo kalm te blijven.
Ik had absoluut anders gereageerd.
Mensen die vaak het hoogst van de toren blazen hoe goed ze zijn (hoogopgeleid, hoge functie in bedrijf) zijn vaak het minst tolerant naar anderen, zeker als ze ze als een bedreiging ervaren. Maar goed, dat neemt niet wat dat het een kut-reactie is die zeker niet op zijn plaats is en al helemaal niet moet worden betrokken op het professionele vlak.
Ik wil natuurlijk ook niet een snelle conclusie trekken, maar vrouwen zoals jij beschreef maken het wel heel aantrekkelijk en makkelijk om dat wel te doen. Hou het maar op karma: zo krijgen mensen heus wel hun trekken thuis uiteindelijk.
Jij bent gelukkig! Dat is wat belangrijk is, voor mij 🙂
Ik ben zeker gelukkig. Dankjewel 🙂
En nee, die reactie is absoluut niet op zijn plaats. Nooit, maar nog allerminst in deze setting. Een verstandig mens gaat dan naar huis en zegt thuis: “Piet, je raadt nooit…. ” Maar dit is ook weer zo’n bevestiging van dat een Christenen (en ze zijn niet allemaal zo, maar zo’n persoon laat je dat dan weer even vergeten) die haar geloof weer aan je wil opdringen. En dat ze het ook nog gerechtvaardigd vindt om zo te reageren. Bizar.
Blech, ik reageerde al op je IG. Hoewel ik jullie situatie bijzonder vind, zal ik er nooit over oordelen. Want ik vind dat je ieders in elkaars waarde moet laten. Dat je gaat zwaaien met het Christelijke geloof daar krijg ik helemaal jeuk van. Ik hoop dat deze blog je opluchtte en je weer normaal verder kunt. Het is het niet waard, zij is het niet waard om er té veel energie in te steken. En aan die vrouw? Oordeel niet of gij zult veroordeeld worden, bam!
Het is ook bijzonder 🙂 Deze blog luchtte zeker op, maar in alle eerlijkheid, het bleef zeker nog een tijdje hangen. Zelfs nu nog als ik er over terug denk en mijn vriend de karige reactie van dat bedrijf hebben ontvangen. Gelukkig staat zijn teamleider achter hem. Die vindt het ook belachelijk, ontzettend fout en stuurt niemand er meer naar toe. Ook zijn collega’s steunen hem enorm. Mooi vind ik dat.
mensen hebben idd heel snel een oordeel, ikzelf gun iedereen zijn of haar geluk.
Iedereen staat vrij om eigen keuzes te maken in het leven, dus als jij gelukkig bent is dat het belangrijkste en niemand hoeft zicht daarin de moeien.
hier trekken wij ons daar ook niets van aan als er geroddeld wordt over ons
Eigenlijk ben ik weinig tot geen roddel materiaal. Als dat soort dingen gebeuren op het werk, kom je er toch wel achter. Anders via via. Maar het is zo gewoon. En juist ook doordat ik er zo open over ben, valt er weinig te roddelen 🙂
Als het gebeurd, trek ik me er ook zeker niets van aan. Behalve al er leugens verspreid zouden worden, daar zou ik direct wat van zeggen. Wat die vrouw dus vindt, boeit me niet. Wat ze heeft gedaan, dát vind ik gewoon schokkend.
Toen ik begon met lezen dacht ik: “Huh?” en toen ik Christelijke las dacht ik: “Oh…” Als Veluwse is mijn advies: Don’t bother. Zo’n vrouw heeft tegen 101 dingen iets en die is wel hoogopgeleid, maar niet zelfdenkend, dat zijn twee verschillende dingen. Ik had hier ooit iemand op de bank zitten die zei dat we allemaal lammetjes waren van de Heer en zijn weg moesten volgen. En die zit al vijf jaar thuis zonder werk, heeft net een psychose gehad, is gokverslaafd, slaapt op een matras in een vies huis en wacht nog steeds tot God hem verteld waar hij naartoe moet.
Ik snap wat je zegt. Ik voel me niet aangesproken dat ik raar bezig ben met mijn relaties. Dat zeker niet. Dus wat dat betreft maakt het niet uit wat ze zegt. Maar het gaat er om dat mensen gewoon denken dat het ok is om zo te reageren op een ander. Dat is het niet. En dat had ik haar graag rechtstreeks willen zeggen om haar gezicht.
Nouja wat denk ze wel niet? Persoonlijke meningen daar gelaten, maar om er nu een punt van te maken, andere cursisten op te jutten en zelfs een klacht in te dienen? Te triest. Helaas heb ik het vaker meegemaakt en gehoord vanuit het Christelijke geloof. Zo ‘vrij’ en ‘medelevend voor de medemens’zijn ze nog niet altijd. Bah.. Gelukkig kan je dit als incident zien en krijgen jullie verder bijna nooit dit soort gezeur jullie kant op gegooid..
Dankjewel. Inderdaad, dit is echt bijzonder uitzonderlijk. Gelukkig ook. Maar echt belachelijk blijft het wel.