Dat moment dat je bijna een kind aanrijdt

Ik woon in een jonge wijk. En een zo’n jonge wijk betekent veel, heel veel, kinderen. Wat  natuurlijk ook betekent dat je extra op let. Want voor je het weet heb je een kind voor je auto liggen en daar zit niemand op te wachten! Maar toch…gaat het soms bijna mis. En dat overkwam me vanochtend, waar ik nog steeds behoorlijk van geschrokken ben.


Vanochtend

Het is vrijdag ochtend. Een schooldag voor mijn oudste. Dus stappen we samen in de auto, terwijl manlief onze dochter naar de opvang brengt. Ik rijd onze wijk uit. Met 30 km per uur. Niet alleen omdat dat de regels zijn, maar ook omdat mijn wijk zich er niet voor leent om harder te gaan. En waarom zou ik? Ik vertrek altijd netjes op tijd, ik hoef me niet te haasten.

Haaientanden

Ik rijd mijn wijk uit, rijd een stukje over een grotere weg en sla vervolgens rechtsaf een andere wijk in. Haaientanden op de weg. Een duidelijk teken dat ik fietsers voor moet laten gaan die over het fietspad fietsen en van links of rechts komen. Ik rem hier sowieso altijd af. Ik kijk zelfs extra naar beide richtingen om te controleren of er geen fietsers aankomen. Van rechts komt een fietsende moeder met twee kleine kinderen. Dus stop ik volledig en laat ze netjes voor gaan.

Milliseconden

Op het moment dat ze voorbij zijn, kijk ik nogmaals naar beiden richtingen. Echt, het is een spits. Een gebouw met 3 scholen staat 100 meter verderop, dus extra alertheid is hier wel gewenst. Geen fietsers, dus trek ik op. En juist op dat moment, besluit een  jongedame ineens precies voor mijn auto over te steken. Ze reed op dezelfde weg als ik en komt dus van tegenovergestelde richting. Ze had moeten wachten en mij voor moeten laten gaan (oh wacht, daar zijn verkeersregels voor). Maar in plaats daarvan besloot ze ineens haar stuur om te gooien en af te slaan. In die paar milliseconden zat ze al met haar voorwiel met 40 cm afstand pal voor mijn auto. Ik trapte hard op de rem en keek haar met een geschrokken blok aan. Te beduusd om te toeteren om haar te laten weten dat wat ze deed, niet ok was. De jongedame in kwestie, keek me aan en fietste onverstoorbaar verder.

Bijna

Fijn voor haar, maar ik was ontzettend geschrokken. Ik reed dus niet hard, maar zelfs bij een botsing tussen een fiets en een auto die maar 20 km per uur rijdt, wint mijn auto het. Ik had er niet aan moeten denken wat er dan had kunnen gebeuren! En aan welke ouder ik had moeten vertellen dat ik net een aanrijding had gehad met hun dochter! Nee, ik reed niet hard. Ik heb het niet over een spectaculair-bijna-ongeluk- verhaal. Maar juist omdat ze echt zo dicht op mijn auto zat en ik haar zeker had geraakt als ik niet was gestopt, heeft het me toch degelijk aangegrepen.

Lieve fietser

Dus lieve fietser, ik snap best dat je als jonge meid altijd haast hebt. Dat je vriendinnen wellicht verderop op je wachten om naar je middelbare school te fietsen. Maar realiseer je je wel dat ik je op een haar na heb gemist? Dat ik je bijna had aangereden en dat ik dat heb kunnen voorkomen? Ik weet helaas niet wie je bent, maar ik hoop toch echt dat je een volgende keer 5 seconden geduld kan opbrengen en een betere verkeersinschatting maakt. Want heus… je bent niet onsterfelijk op je fiets! Dus alsjeblieft, alsjeblieft, let de volgende keer beter op! In het verkeer rijden doen we samen, maar dat gaat niet goed als er verkeerde beslissingen worden gemaakt!

En jij?
Heb jij wel eens iets onverwachts meegemaakt in het verkeer waar je ontzettend van bent geschrokken?

 

Comments

comments

23 gedachten over “Dat moment dat je bijna een kind aanrijdt

  1. Zo simpel is dan geluk schreef:

    Dat is even schrikken ja. Over het algemeen vind ik dat mensen echt slecht opletten in het verkeer, zo gevaarlijk. Zelf ben ik laatst bijna aangereden op de fiets door een auto,. Het is dat ik het doorhad en uit kon wijken anders had ik eronder gelegen. Zelf ben ik overigens niet eens geschrokken maar de bestuurder wel. Ze zag me gewoon echt niet, ik denk een combi van donker (ik had wel mijn licht aan) en net in een dode hoek. Kon zij ook niks aan doen. Uiteindelijk ben ik degene geweest die haar gerust heeft gesteld.

    • Sheila schreef:

      Oh, fietsen zonder licht in het donker is bij mij ook een no-go. Fietsers realiseren gewoon niet dat niemand je ziet. Bij jongeren verbaast me dat niet. Maar als ik volwassenen zonder licht zie fietsen, dan denk ik… je rijdt vast auto. Dan moet je toch beter weten? En dan ben ik dus als de dood dat ik iemand over het hoofd zie ’s avonds.
      Gelukkig dat je zelf ook alert was!

  2. villasappho schreef:

    En dan nog verbaasd kijken als je wel iets durft te zeggen. Ik ben een echte fietser maar hoop al jaren dat de wetgeving gaat veranderen. Dat een onschuldige automobilist niet meer op hoeft te draaien voor het gedrag van een domme fietser. Ik moest pas remmen voor een dom konijn toen ik auto reed het is echt zo gebeurd he.

    • Sheila schreef:

      Oh ja, ik vind dat ook bizar. Het was prima tig jaar terug, maar het wordt drukker op de weg. En fietsers nemen ook vaak onverantwoorde acties. Zo zag ik laatst een jongen zich zelf nog snel voor een bus gooien met de fiets (niet letterlijk), zodat hij niet hoefde te wachten en door kon fietsen. De buschauffeur toeterde als een gek, want het was levensgevaarlijk. En dan vind ik het echt terecht dat er gewoon naar de situatie wordt gekeken i.p.v. een fietser is altijd slachtoffer.

    • Sheila schreef:

      Ik las het. Dát dus. Ik wil dat echt niet op mijn geweten hebben. En dan is er in haar geval gelukkig alleen blikschade was. Maar oh jemig, wat moet jij geschrokken zijn!!! Ik schrok nu al en dit was niet eens mijn eigen kind.

  3. Irene schreef:

    Ik snap het, ik zou ook geschrokken zijn. Maar toch pleit ik ervoor dat ouders hun kind beter mogen begeleiden in het verkeer de eerste jaren. Zo leren kinderen hoe het verkeer werkt en wat de gevaren zijn als ze zelfstandig de weg op gaan. Ik zie soms ouders met kinderen van 4/5 jaar oud zomaar voor een auto of voor mijn fiets oversteken. En daar begint het al.

    • Sheila schreef:

      Mee eens. Maar dit was een jongedame van 15 à 16 gok ik. Dan kan je als ouder ze echt leren om te wachten in het verkeer. Dit is zo’n leeftijd dat gewoon wil afsnijden in het verkeer en overal snel voor wil schieten. Ik deed dat ook eens toen ik die leeftijd had. Schoot ik voor een bus op mijn fiets, waarop de chauffeur flink toeterde (en terecht). Maar ik schrok er zelf van, want ik dacht duidelijk niet na. En vanaf dat moment heb ik het ook nooit meer gedaan. Bij dit meisje vraag ik me af of ze zich bewust was van de bijna aanrijding.

  4. Evelyne schreef:

    Het verkeer is soms moordend. Ik verloor enkele jaren geleden een vriendin in het verkeer. Ze was op weg naar een feestje. Haar vader en zus waren ook mee. Hij had zich aan de andere kant van de straat geparkeerd en hoefden dus maar enkel over te steken om op het feestje te komen. Haar vader en zus waren de baan al overgestoken en mijn vriendin liep wat achter. Er kwam geen auto aan, tot mijn vriendin overstak. Een zatlap reed over de rotonde (dus hij nam niet de rotonde zoals je normaal zou moeten doen) en reed dan nog eens aan een snelheid dat je niet kunt inschatten. Hij greep mijn vriendin mee met zijn auto en sleurde haar een halve meter over de baan. Hij is weggereden.. Mijn vriendin is overleden. Nu ik zelf met de wagen rijd besef ik hoe snel zoiets kan gebeuren, ook wat jij hebt meegemaakt. Mensen maken soms echt dwaze beslissingen in het verkeer, maar staan er niet bij stil wie of wat ze in gevaar brengen. Je moet steeds alert zijn en dan nog kun je vanalles voorhebben. Je kunt maar hopen nu dat het meisje op de fiets haar lesje heeft geleerd (al vrees ik daar wel voor), maar ondertussen heb jij wel grote schrik opgedaan.

    • Sheila schreef:

      Oh wat verschrikkelijk!! Oh oh oh. Ik krijg er gewoon kippenvel van. Wat erg. En oh, het is letterlijk dodelijk, dat soort onverantwoorde mensen op de weg. Wat een verschrikking voor de familie, maar ook voor jou als vriendin. Hebben ze de chauffeur kunnen achterhalen?

      In Nederland hebben we een programma ‘Slechtste chauffeur van Nederland’. Daar komen automobilisten aan bod die echt zo, zo slecht en gevaarlijk rijden. Het is gewoon absurd. Het is dusdanig erg, dat het gewoon absurd (en onverantwoord) is, dat zij ooit hun rijbewijs hebben gekregen. Sommige mensen vinden het programma grappig, omdat ze ook echt domme keuzes maken als ze bijvoorbeeld een parcours moeten volgen. Maar ik denk alleen maar; ik vind dit eng. Dit zijn mensen die de weg op gaan. Die een gevaar vormen. Dit is absoluut niet grappig.

      • Evelyne schreef:

        Die nacht zelf nog hebben ze de chauffeur gevonden. Hij stond gewoon thuis.. Doordat zijn achterlicht kapot was konden ze hem snel opsporen, maar thuisgekomen had hij zijn auto nog extra beschadigd om het niet op dat vluchtsmisdrijf te doen lijken maar dat hij iets anders geraakt had ofzo. Hij heeft bekend en loopt nu vrij rond..

  5. Daenelia schreef:

    Ik woonde vroeger in een buurt waar men niet over straat durfde (als men er zelf niet woonde) omdat het zo gevaarlijk zou zijn. Daar werd ik, als bewoonster, altijd netjes voorgelaten bij oversteekplaatsen, door de bestuurders van de auto’s. Ze remden af en lieten mij, en elke andere voetganger, netjes oversteken,
    Toen verhuisden we naar een wat ‘nettere’ buurt, met mensen met een aardappel in de keel, zeg maar. Ik verwachtte dezelfde beleefdheid… Maar oh man, wat rijden mensen hier asociaal. Sta je bij een zebrapad, rijden ze je het liefst aan als je nog op de stoep staat.
    Trouwens, hier zijn de mensen echt veel asocialer in veel aspecten. Er is meer rommel, meer gedoe, eigenlijk helemaal niet zo gezellig als ons oude ‘volksbuurtje met immigranten’. Maar ja. Dit is een veilige buurt, he. … Goh, ik mis mijn oude buurt.
    Ik heb wel aangeleerd om brutaler te zijn bij oversteken en op de fiets. Nu heb ik door dat de bekakte automobielbestuurders daar wel respect voor hebben. Tot ik natuurlijk een keer de verkeerde achter het stuur tegenkom.

    • Sheila schreef:

      Hahaha…

      Het is ook een samenspel. In Vietnam zijn er zoveel scooters op de weg, het is complete chaos. Het is zelfs doodeng om de weg over te steken! Maar toch werkt het daar. Mensen zijn op de één of andere manier op elkaar ingespeeld en op dat absurde rijgedrag. Ik denk dat je zelfs in chaos regels hebt. Ook al zijn ze ongeschreven. En dan heb je Singapore, waar niemand het in zijn hoofd haalt om niet te stoppen bij een zebrapad. Of om zomaar iemand af te snijden. En dan heb je Nederland… tsja….

  6. Louise schreef:

    Ik snap dat je heel erg geschrokken bent. Ik heb dat soort momenten ook wel, ook andersom, dat ik een fietser niet zie die over het fietspad rechts langs mij wil rijden terwijl ik daar de bocht om wil gaan. Maar ook met andere automobilisten. En dat zijn zeker schrikmomenten. Ik denk helaas niet dat het te vermijden is, want we kunnen nou eenmaal niet altijd constant alert zijn. En waar mensen zijn, worden fouten gemaakt. Mijn vader zei eens tegen mij: voor een aanrijding is het nodig dat twee partijen niet opletten. En als ik dan inderdaad weer vol in de ankers moet om te voorkomen dat ik een onoplettende fietser raak, of terugspring op het zebrapad (ook zo’n fijne!) dan denk ik maar aan alle andere keren toen iemand anders heeft bijgesprongen omdat ik zelf niet alert was 🙂

    • Sheila schreef:

      Ja, daar heb je zeker gelijk in. Als er veel mensen zijn, worden fouten gemaakt. Heel menselijk. En er worden ook onverantwoorde keuzes gemaakt. Dat is zeker niet te vermijden. Het zal dus zeker niet de laatste keer zijn dat zoiets gebeurd. Maar jemig… dit was wel heel dicht bij.

  7. Mevrouw Marloes schreef:

    Jeetje, logisch dat je geschrokken bent!

    Ik fietste een keer op een rotonde toen er met echt ik weet niet hoeveel snelheid (ik denk wel 70 km per uur) een vrachtwagen aangereden kwam. Toen durfde ik niet door te fietsen en bleef op een veilig stukje op de rotonde stilstaan. Nou, wat werd ik me toch uitgescholden. Hij stak ook nog eens zijn middelvinger op en tikte tegen zijn hoofd. Maar als een automobilist zo hard komt aanrijden en niet begint te remmen, vind ik niet dat je boos hoeft te worden op een fietser. Hij zat fout en had allang snelheid moeten minderen/remmen.

    Het zit me nog steeds hoog als ik erover nadenk, haha.

    Liefs,
    Marloes

    • Sheila schreef:

      Wacht, die begrijp ik niet. Jij stopte, juist omdat het niet veilig voelde om de rotonde op te gaan. En de chauffeur werd boos op jou? Heb ik dat nou goed? Wat was dan de reden om boos op jou te worden? Slim dat je bent gestopt. Soms weet ik dat als ik fietser voorrang heb, maar ziet het er niet uit dat een auto gaat stoppen. Ik ga dan echt niet eigenwijs doen. Dan stop ik liever en denk ik: prima gast, als jij zo lekker voor wil gaan. Ga je gang.

  8. Nicole Orriëns schreef:

    Oh, wat akelig. Ik kan me je schrik levendig voorstellen. Als ik ergens kinderen zie rijd ik altijd extra voorzichtig, omdat je nooit weet wat ze gaan doen. Maar dit meisje zag je dus niet eens aankomen.

    • Sheila schreef:

      Ja hè. Gaat volgens mij automatisch. Vooral bij kleine kinderen. Maar bij deze leeftijd, mag je sowieso verwachten dat ze beter weten. Maar goed, ik zag het echt niet aankomen.

  9. Saskia schreef:

    Oh dat is inderdaad schrikken. Ik heb het zelf eens gehad in mijn woonwijk, 2 tieners op fietsen die van links kwamen. Reed ook niet hard want je mag er maar 30, maar ben me toen wel een hoedje geschrokken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *