Je hebt ze er tussen zitten. Ik weet zeker dat je ze kent. Die mensen die je in het nauw drijven en iets van je eisen waar je eigenlijk totaal niet aan wil mee werken. Of die mensen die iets onredelijks doen waar andere mensen last van hebben. En dan sta je daar met je mond vol tanden. Want ja, eigenlijk wil je iets gevats zeggen, maar je komt er niet op. Of misschien durf je het toch net niet. Maar daar heb ik iets op bedacht…
Vandaag las ik een stukje tekst in de Kek Mama, editie 6 van dit jaar. Over een moeder die werd aangesproken door een andere moeder. De dochter van moeder 1 houdt een verjaardagsfeestje. Waarop moeder 2 vriendelijk, maar behoorlijk dwingend zei: “Zeg, dat feestje van Lucie op zondagmiddag hè? Kun je dat misschien verzetten naar de ochtend? Mijn dochter heeft om 2 uur namelijk Duitse les”. En dan doe ik wat ik altijd doe (een raar trekje van me); in mijn hoofd bedenken wat ik dus zou zeggen op dat moment. En dat bracht me op mijn ’techniek’.
4 woorden
Voor de goede orde, het is helemaal geen doordachte techniek natuurlijk. Het is gewoon een zin, bestaande uit 4 woorden, wat ik al jaren gebruik. Standaard. Als ik een vraag of verzoek onbeleefd of zelfs onbeschoft vind. Als ik een opmerking veroordelend vind. Als iemand iets doet, waar ik last van heb. In dat zinnetje komt alles samen. Mijn ergernis, mijn subtiele terugkoppeling hoe idioot de opmerking is die net gemaakt is, mijn verbazing én mijn hint om er onmiddellijk mee te stoppen: Wat denk je zelf? En werkt het? Ja zeker! In ieder geval 8 van de 10 keer en hij komt beter tot zijn recht als je hem zegt zonder blikken en blozen. Die 4 woorden zijn geniaal (als ik even zo bescheiden mag zijn). En ach, misschien mag je het dan wel een beetje een techniek noemen. En nu wil je natuurlijk voorbeelden.
Dat moment dat je midden in de nacht wordt wakker gemaakt
Even 15 jaar terug. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik nog maar net samenwoonde met mijn man. In een appartementencomplex met nog 2 verdiepingen boven ons. Word ik ineens midden in de nacht wakker gemaakt doordat iemand besloot om piano te spelen! Deze bovenbuurman hoorde ik wel eens overdag, maar 2 uur ’s nachts is andere koek. Klaarwakker was ik en behoorlijk geërgerd. Natuurlijk heb ik eerst 5 minuten gewacht. Want kom, ik kan niet de enige zijn die hier van wakker wordt. Meneer heeft buren en die woonden in ieder geval dichterbij. Maar nee, de muziek stopte niet. Dus hees ik mezelf in mijn badjas en slippers en liep naar boven. En na 3 bel pogingen aan de deur werd er open gedaan. “Wat denk je zelf?” was ik het enige wat ik zei (inclusief een enigszins vernietigende blik). “Oh ja, uhm… sorry..”, kreeg ik als reactie. Waarop ik me direct omdraaide en weer richting bed wandelde. En die muziek? Die heb ik sindsdien nooit meer ’s nachts gehoord.
Dat moment dat iemand je de weg verspert in een volle bus
Vroeger moest ik altijd lijn 5 hebben naar mijn werk. Aan het einde van de route was de CIOS, dus vervoerde de bus ook veel CIOS scholieren. En altijd op het moment dat ik naar mijn werk moest. De CIOS scholier was makkelijk te herkennen; sportkleding, sportschoenen én altijd een grote sporttas. En die sporttassen werden nonchalant op elkaar gestapeld midden in het gangpad. Het blokkeerde de bus behoorlijk en andere passagiers moesten hun weg er maar om heen maaien. Sommige passagiers zelfs bijna struikelend. Nee sorry, dat ging ik echt niet doen. Als iemand nou moeite doet om de tas zo veel mogelijk uit de weg te houden, zodat mensen er makkelijker langs of overheen kunnen stappen. Prima. Dan hoor je me niet. Maar hier keurden de scholieren je geen blik waardig. En dan heb je aan mij een verkeerde. Dus toen mijn halte er bijna aan kwam, bleef ik staan voor een grote sporttas. “Wat denk je zelf?” Mijn blik zei daarbij duidelijk óf je haalt hem weg óf ik stap er op. En de tas werd opgepakt…
Dat moment dat iemand eigen belang belangrijker vindt
En dan zijn er ook nog de parkeer situaties. Dat jij net die laatste vrije openbare plek hebt kunnen bemachtigen dicht bij je huis. Niet dat het een wereldramp is als het niet lukt. De volgende vrije plekken zijn 20 meter verderop. En dat er dan een buurman aan komt die je toch even ‘verzoekt’ of jíj de auto kan verplaatsen naar een andere plek, omdat deze parkeerplaats aan de achterkant van zijn tuin kruist. En hij had geen zin om zo ver te lopen, dus dit is voor hem wel zo handig. Sure.. “Wat denk je zelf?” “Laar maar,” zei de buurman.
Dat moment dat mensen voordringen
Dan heb je nog die mensen die voorkruipen in de rij. Sta jij daar netjes te wachten en springt in eens iemand voor je. “Zeg, wat denk je zelf?” 9 van de 10 keer gaan mensen dan toch de rij uit om achter aan te sluiten.
Dat moment dat iemand je laat weten dat je eigenlijk een slechte moeder bent
Van de week zocht ik zonnebrand crème voor mijn jongste. “Er bestaat toch ook een zonnebrand crème speciaal voor baby’s?” vroeg ik de medewerkster. “Nou, baby’s mogen helemaal niet in de zon, hè.” was haar reactie. Serieus? Ga je me nu veroordelen, dacht ik. “Ja, want ik kan inderdaad beter onder een steen wonen en nooit zonlicht zien. Wat denk je zelf?”
Wat denk je zelf?
En zo zijn er veel meer momenten waarop ik ‘wat denk je zelf’ heb gezegd. Het is natuurlijk ook multi inzetbaar. Geloof me, de ‘wat denk je zelf’ snoert mensen vaak de mond. Het is een opmerking die je wel met attitude moet uitspreken (gelang de situatie) om effect te hebben. Je moet hem zeker zeggen met zelfvertrouwen (fake it, until you make it, als dat je niet van nature af gaat) om resultaat te boeken. Je zegt hem als mededeling, niet als vraag. Als je hem te vragend stelt, gaan mensen de vraag beantwoorden en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Mits je natuurlijk dat resultaat wil hebben, hè. Laat dat duidelijk zijn.
‘Wat denk je zelf’ is natuurlijk enigszins sarcastisch bedoeld, je zegt het zonder dat je zelf onbeleefd bent. Want die eer houd ik altijd aan mezelf. Ik ben ad rem, maar onbeleefd ben ik vrijwel nooit (dat is dan weer de Aziaat in mij). Ik ben alleen niet het type wat over me heen laat lopen. In zulke situaties weten mensen dondersgoed wanneer iets ongepast is. En ze snappen heel goed dat ze dat met deze zin dat terug gekaatst krijgen. Die paar keer dat ik wel een opmerking terug kreeg, is op één hand te tellen. Nu moet ik wel weer zeggen dat ik daar ook weer een weerwoord op heb, maar dat terzijde. En soms… schrikken mensen er van en draaien ze bij. Dan krijg je ineens een nette vraag of toelichting. En dát maakt het verschil.
En jij?
Dus, terugkoppelend naar dat artikel dat ik vandaag las…. Je snapt wat ik zou zeggen. Wat doe/zeg jij in zulke situaties?
Briljant Sheila! Dit ga ik ook uitproberen want ik heb dat soort momenten vaak zat. Ik vind die opmerking van die verkoopster uit de drogisterij trouwens echt raar!! Waar bemoei je je mee. Alsof je dan maar de hele dag aan huis gekluisterd met je baby moet zitten.
Dankjewel! En ja hè. Ik vond het ook echt onbeschoft. Er zat zo’n ondertoon in. Ik dacht ook meteen: is dit een antwoord op mijn vraag? En: wat denk je nou zelf? Je hebt ook zon als ik van huis naar de auto loop die 20 meter verderop staat. En oh, ik loop ook door de winkelstraat als ik boodschappen moet doen. Muts!
Omg je bent mijn held. Ik ben dus helemaal niet goed in bovengenoemde situaties maar dit gaat me echt helpen! Dank u dank u dank u!
Jij dankjewel voor je leuke reactie. Ik had dit soort reacties nou ook weer niet verwacht en het geeft me echt de grootste glimlach. Zo leuk om te lezen dat mensen er ook echt wat aan hebben. En hij werkt echt, hoor. Bij is het ook een automatisme inmiddels. De zin is ook het eerste wat in me opkomt bij dat soort situaties en vrijwel altijd is die genoeg 🙂 Laat je het me weten of het ook echt voor je werkt? Dat zou ik fijn vinden om te horen.
Ohhh. Die ga ik eens proberen…
Ik weet altijd achteraf wat zeggen. ?
Hahaha… zonde toch? Ik hoop dan ook dat dit helpt. Hij is echt behoorlijk effectief 🙂
Ik ga hem ook onthouden! Bij ongepaste vragen zoals over het kinderfeestje heb ik een vast zinnetje: ‘ik ga er even over nadenken’. Ik ben gewoon niet adrem genoeg om ‘nee’ te zeggen en heb wel eens ja gezegd op dingen wat ik totaal niet wilde. Dat ik er over na ga denken is natuurlijk onzin want in mijn hoofd is het antwoord nee. Maar het geeft mij wel wat ruimte. En, het voorkomt dat ik met dingen instem wat ik niet wil. Verder vind ik het mooi dat je schrijft dat je altijd beleefd blijft. Daar ben ik het zo mee eens. Je moet altijd de eer aan jezelf houden en jezelf nooit verlagen tot een laag niveau van een ander.
Slim dat je op die manier toch jezelf helpt om te voorkomen dat je ja zegt. Lijkt me lastig als iemand er dan ook op terug gaat komen. En mee eens, ik verlaag me echt niet. Kom, denk ik dan, je bent beter dan dat.
Oh deze ga ik onthouden! Vaak in dat soort situaties weet ik niks te zeggen. Pas achteraf, als ik de situatie tien keer in mijn hoofd heb afgespeeld, weet ik pas iets wat ik erop zou kunnen antwoorden maar dan is het natuurlijk al te laat. En fijn om een kant en klaar antwoord te geven die duidelijk en direct is maar niet onbeleefd.
Vergeet hem dan niet om het te combineren met de juiste blik 😉
Gouden woorden maar ik krijg het nog niet altijd eruit… Iets meer oefenen misschien maar 😉
En die lijn 5, daar zat ik ook altijd in!
Ooh echt? Toch niet als CIOS student toevallig 😉
Leuk geschreven dit. Ik sta weinig met een mond vol tanden en heb 9 van de 10 keer gelijk een reactie terug. Dit was vroeger wel anders, toen was dit artikel wel handig geweest 😉
Oh, leuk. Dan ben ik benieuwd naar jouw uitspraken. Heb je ook een ‘vaste’ uitspraak?
Yess, ik houd van ‘wat denk je zelf?’. Gebruik het alleen bijna nooit op belangrijke momenten, haha. Zou ik echt vaker moeten doen, heerlijk! En eens: die verkoopster, wat een bemoeial. En die buurman vind ik ook best brutaal zeg.
Fijn, ligt het niet aan mij 😉
Je schrijfstijl vind ik heel fijn om naar te kijken! leest lekker weg, hihi
Dankjewel voor je leuke compliment. Daar ben ik blij om, want mijn artikelen zijn altijd aan de lange kant 🙂
Het zijn inderdaad krachtige woorden en je legt de verwantwoording bij de persoon die iets van je wil om ook even eh … na te denken over wat je eigenlijk van je willen.
Ik denk dat ik over het algemeen directer ben. Nee komt er makkelijk uit bij mij, met vaak een gegronde uitleg waarom nee (of ja). In het geval van tassen in het gangpad zou ik gewoon vragen of ze die tassen ergens anders kunnen neerzetten waar mensen er geen last van hebben. Dat doe ik ook als iemand een zitplaats bezet met een tas, terwijl er verder geen zitplaatsen zijn.
Ik heb zelfs wel eens iemand gevraagd op ze konden opstaan voor iemand die niet goed ter been was. Voor de goede orde: zelf stond ik.
Misschien moet ik eens dit minder-directe, maar duidelijk effectieve, zinnetje er uit gooien.
Ik kan me heel goed voorstellen dat jij direct bent. Bloggend heb je ook geen blad voor de mond. Heerlijk!
Haha, heerlijk dit! Ik doe het ook wel eens.
Een leuk onderwerp! Verder is het super handig om een of twee kant en klare zinnetjes te hebben. Vooral in situaties waarbij er geen tijd is om telkens opnieuw een gevatte opmerking te verzinnen, kun je jezelf zo toch nog verdedigen.
Naast opmerkingen, lijken gezichtsuitdrukkingen ook cruciaal. Bijvoorbeeld als reactie op pijnlijke ”grappen”; gewoonweg niet lachen en de ander vragend aankijken. Vaak loopt zo’n onderwerp dan snel ten einde.
Oh ja, helemaal mee eens. Dat is echt de beste manier om er mee om te gaan. Is gewoon de subtielere versie van ‘wat denk je zelf?’ 🙂
Dit zou een zinnetje zijn wat ik heel vaak op mijn werk zou kunnen toepassen. Echter is het daarvoor wel te onbeleefd. Jammer!
Je kan hem ook met een knipoog zeggen, hè. Wat dat betreft is de zin dus juist ideaal. Je kan echt je toon dusdanig aanpassen dat die Multi inzetbaar is 🙂