De tweede kamer heeft het kabinet om een wetswijziging gevraagd, waarmee het mogelijk wordt om kinderen twee achternamen te geven. Is dat nou echt belangrijk, vraag je je misschien af? Nou nee, er zullen geen levens vanaf hangen. Laten we daar duidelijk over zijn. Maar… betekenis heeft het zeker. Voor de één meer dan voor de ander. Net zoals dat voor vele dingen geldt. Maar wat betekent dat dan voor mij? Zou ik een dubbele achternaam willen voor mijn kinderen?
Zodra een dergelijk bericht bekend wordt gemaakt, wordt daar massaal op gereageerd. Want wij Nederlanders hebben graag een mening klaar. Ik ben er ook zo één. Gezien het feit dat ik graag blog, is dat natuurlijk niet zo vreemd. Alleen… kan het delen van die meningen niet met wat meer respect of begrip voor een ander?
Geweldig
Dat een kind een dubbele achternaam kan krijgen, vind ik geweldig. Dat het niet kan in Nederland, vind ik zelfs behoorlijk achterhaald. Er zijn genoeg landen ter wereld waar dat kan. Sterker nog, ik vind het in de tijdsgeest passen van nu. Een tijd waarin (jonge) ouders steeds bewuster bezig zijn met gelijkwaardige relaties en het maken van doordachte keuzes. Dat je dan een kind, dat gemaakt is door 2 mensen, maar één naam kan geven, voelt niet goed voor iedereen. Wil je vervolgens als ouders zijnde dezelfde naam hebben als gezin, moet er dus getrouwd worden. Natuurlijk is er liefde in het spel, maar ik ken mensen waarbij dit één van de belangrijkste reden is geweest om toch dat huwelijksbootje in te stappen. Is het daarom niet gemakkelijker om een kind gewoon een dubbele achternaam te geven? Daar is niets vreemds aan, getrouwde volwassenen kunnen daar immers ook voor kiezen.
Drogreden
Natuurlijk ziet niet iedereen het nut er van in. De vreemdste argumenten passeren de revue. Zoals ‘de kwaliteit van het onderwijs lijdt hier onder’. Het zou teveel tijd kosten om dubbele namen op te noemen als in de ochtend de absentielijst wordt doorgenomen. Natuurlijk. We hoeven ons niet druk te maken om het leraren tekort en de hoge stresslevel wat heerst in het onderwijs, want we gaan kinderen geen dubbele namen geven. Mooi, is dat probleem wat betreft onderwijs kwaliteit ook weer opgelost! Absurd! Daarbij, als dat wetsvoorstel door komt, wil niet zeggen dat iedereen hier gebruik van wil maken.
Verrommeling
Ook zou dubbele namen, volgens een Madeleine van Toorenburg, tweede kamerlid, niets toevoegen. Het zou een ‘verrommeling’ zijn. Waar is het begrip voor de ander? Je verplaatsen in wat voor een ander een reden kan zijn om je kind wél dubbele namen te geven. Zou je dan alsnog denken dat het niets toevoegt? Daarbij gebruik ik mijn dubbele wel en spreek deze ook altijd hardop uit. Nog nooit heeft iemand hier raar op gereageerd en zich afgevraagd, wat zit daar nou achter (op een negatieve manier)?
Onbegrip
Onbegrip lees ik terug ook op facebook. Ene Y Smit reageert met: “Nou, gewoon de naam van de vader… Pff word echt moe van dat gemoderniseerde 2019. Alles moet opeens anders en aangepast, omdat mensen zijn die overal om moeten janken ofzo. Laat het gewoon lekker als hoe het altijd geweest is. Alleenstaand je eigen achternaam, samen met partner, dan de achternaam van je partner.” Oh mijn excuses mevrouw Smit dat ik een geëmancipeerde vrouw ben, die het geven van een dubbele achternaam ook als onderdeel van een gelijkwaardige relatie zie. En zaken worden niet aangepast omdat mensen moeten ‘janken’, maar omdat tijden en behoeften veranderen. Maar ook omdat er gelukkig mensen zijn die wel vooruitstrevend zijn of zich los willen maken van de geldende norm. En dat dankzij die vrouwen, je niet meer voltijd achter het fornuis hoeft te staan en moet zorgen dat de pantoffels en krant klaar liggen als je man thuis komt van het werk. Of je doet het wel en hey… dat mag je allemaal fijn zelf weten. Net zoals iedereen zelf mag bepalen of je je kinderen wel of geen dubbele achternaam geeft. Waar maak je je druk om? Heeft iemand er nou echt last van als een ander voor een dubbele achternaam kiest? En je er geen gebruik van maakt, ook prima. Daar lig ik net zo min wakker van. Bedenk gewoon dat het mooi is dat dit kan. Een naam is onderdeel van je identiteit en een dubbele achternaam misschien zelfs meer voor sommigen. Maar goed, mevrouw Smit is vast geen lezer van mijn blog, dus is dit wellicht tegen dovemans oren gericht.
Waardevol
Want voor mij en mijn gezin voegt het wel degelijk iets toe. Een dubbele achternaam vind ik waardevol. Toen ik al jong was, maar nog nooit bezig was met kinderen, wist ik één ding. Ik wil mijn toekomstige kinderen, als ik al eens moeder word, mijn naam geven. Ik kom uit een familie waar scheidingen niet vreemd zijn en mede daardoor wist ik in ieder geval… ik zal er altijd zijn. Los daarvan ben ik ook geëmancipeerd. Toen mijn man mij ten huwelijk vroeg, wist hij dat ik zijn naam niet wilde aannemen. Maar dat ik, o.a. met het oog op eventuele kinderen, wel dezelfde naam wilde, mijn naam dus. Dus toen mijn man mij trouwde, nam hij mijn naam aan. Dat vond ik sportief, waarop ik ook zijn naam draag, maar dan áchter de mijne, na het streepje. H (die van mij) – M (die van hem). Exact dezelfde volgorde, is nu ook de achternaam van manlief. Vervolgens kwamen de kinderen. In de ideale wereld, zouden ze ook H-M heten, maar dubbele namen was geen optie. Dus hebben ze mijn naam, de H. Op papier, in hun paspoorten, maar hardop noemen we onszelf familie H-M. Ook voor mijn zoontje, is een dubbele achternaam dus heel logisch. Hij kan nog niet lezen, maar roept altijd zijn achternaam trots voluit. Dus ja, zou het niet prachtig zijn dat hij ook officieel zo kan heten? Dat hij ook officieel de naam van zijn vader kan dragen? Dus je begrijpt dat ik verheugd was om te lezen dat er nu schot in de zaak lijkt te komen. Het sluit perfect aan bij onze situatie en naam die we bewust hebben gekozen voor ons als gezin. Want de naam van de vrouw aannemen, ook al kan dit al geruime tijd, is nog steeds niet iets wat je zomaar doet. Zodra dit wetsvoorstel doorkomt, zullen wij daar daarom ook zeker gebruik van maken.
En jij?
Natuurlijk ben ik benieuwd. Hoe kijk jij er tegen aan?
Ik zou het heel mooi vinden als dat straks aangepast kan worden. Iedereen mag een eigen keuze maken vind ik. De dubbele achternaam moet een van de opties zijn.
Precies. Vind ik ook. Wil niet eens zeggen dat iedereen het ook gaat toepassen. Maar fijn dat die keuze er is.
Ik vind het ook wel iets hebben, maar ben wat dat betreft ook wel weer traditioneel. Wat dan weer niet wil zeggen dat ik het bij anderen niet vind kunnen. Maar wat ik me dan wel afvraag, hoe gaat dit in de toekomst? Jouw zoontje heet met zijn achternaam H-M en krijgt een kindje met een vrouw die C-M heet. Welke naam geef je dan het kind? H-M-C-M? Ik kan me daar niet zo’n voorstelling bij maken eigenlijk.
Nee, dat wordt wel erg bont ?. Je mag maar maximaal 2 achternamen houden. Dan behoud je dus één van je vader of moeder en combineer je dat met de nieuwe naam. In Spanje is dat bijvoorbeeld ook heel normaal. Daarom heette half Spaanse Yolanthe eerst Cabau van Kasbergen en nu Sneijder Cabau, bijvoorbeeld.
Ik heb geen kinderen, dus ik heb er niet zoveel over te zeggen eigenlijk. Ik vind het mooi dat het kan. Als er behoefte aan is, waarom niet? Ik heb er geen last van, ik gun het de mensen die er behoefte aan hebben van harte.
Kijk, als meer mensen het zo zouden zien. Ik snap echt niet waarom je er iets van moet vinden (in plaats van, je mag er altijd wat van vinden), als je er geen last van hebt wat een ander doet.
Toen onze dochter werd geboren stonden we voor de moeilijke emotionele keuze welke achternaam. Ik had graag mijn naam, de achternaam van mijn vader willen doorgeven, omdat ik dat bijzonder vind, ze is mijn eerste kindje, mijn vriend heeft al een zoontje die zijn naam draagt en mijn vader was nauw betrokken bij mijn zwangerschap en de vader van mijn vriend leeft al een paar jaar niet meer, die heb ik ook nooit gekend en de relatie met mijn schoonfamilie is ook minder. Maar ook een reden was dat mijn vader een maand voor haar geboorte was overleden en haar helaas nooit heeft mogen vasthouden en leren kennen. Mijn vriend begreep dit, maar wou ook graag zijn naam doorgeven wat ook begrijpelijk is. Wat niet begrijpelijk was voor ons, was dat het niet mogelijk was om voor een dubbele achternaam te kiezen. Uiteindelijk hebben we zijn achternaam meegegeven, maar dit voelt voor mij nog steeds niet fijn. Een kind is toch van beide ouders, dus ik vind de keuze voor 1 achternaam achterhaald. Het is voor allebei de ouders bijzonder om een naam door te geven. Vooral ook als je niet getrouwd bent, want dan zou je nooit hetzelfde heten en dat vind ik heel erg. En tegenwoordig zie je ook veel samengestelde gezinnen en dan vind ik ook dat je jouw kind ook jouw naam zou moeten kunnen meegeven. Ik hoop echt dat de wetswijziging er doorheen komt en dat we met terugwerkende kracht haar alsnog zijn achternaam en mijn achternaam kunnen meegeven. Ik geloof echt dat het voor veel ouders belangrijk is, in ieder geval dat de keuze er is. Voor de één heeft het meer waarde als voor de ander, maar de keuzevrijheid zou er moeten zijn om voor een dubbele achternaam te kunnen kiezen.
Nog even een aanvulling. En ook als je nu alsnog de naam zou willen wijzigen bijv. toch mijn achternaam, nu het nog niet mogelijk is om een dubbele achternaam aan te nemen, dan kost dat heel veel en het is een lastige procedure en dat zou ook niet zo moeten zijn. In het buitenland kun je heel makkelijk een wijziging doorvoeren. Het kan toch altijd dat je spijt krijgt, waarom moet het dan zo moeilijk gaan in Nederland. En dat is met heel veel zaken vind ik. Nederland is wat betreft op rechtsgebied echt aan vernieuwing toe.
Ook als je uit elkaar zou gaan en jullie kind heeft een dubbele achternaam, de naam van beide ouders dan is het voor beide ouders ook minder pijnlijk. Anders moet de andere ouder er maar mee leven dat zijn/haar kind de naam van de ex draagt en nu draagt een kind de naam van beide ouders wat voor beide ouders prettiger is. In elk opzicht is dus de keuze voor een dubbele achternaam beter vind ijs
Vind ik i.p.v. ijs. Ik zag even niet hoe ik het bericht kon bewerken, dus bij deze.
Vind ik i.p.v. ijs.
Ik ben toch blij dat ik niet de naam van mn moeder heb hoor. Die zie ik sinds mn 8e niet meer. Kost het deleten van een naam nog steeds zoveel? Voor alsnog ieder zijn ding maar wel doordacht waardeer ik. In een wereld waar de vrouw net zo hard met werken als de man is gelijke rechten wel zo normaal.
Ik denk dat je daar een uitzondering in bent, als we hebben over ouders die je niet meer ziet sinds jonge leeftijd. Het merendeel heeft toch de naam van de vader en dat is dan ook degene die vaak vertrekt (ten opzicht van dat een vrouw haar kind achter laat). En dan zit je met de naam van een man met wie je eigenlijk geen band hebt. Ik heb dat vaker gehoord. Een klasgenote heeft daarom haar naam veranderd in de naam van haar moeder. Ik denk dat we rond de 15 ofzo waren. Het was een heel proces waar ze door heen moest.
Mooi dat je dat laatste zo zegt. En inderdaad, net zo normaal.
Bij ons was het geen punt, ik vind mijn meisjesnaam helemaal niet mooi.
Wat ik me wel afvraag, als kinderen twee achternamen krijgen en die krijgen weer kinderen, krijgen die dan vier achternamen? En zo verder?
Nee, dat zou wel een beetje too much zijn. Je mag niet meer dan 2 achternamen. In Spanje is dat al heel normaal. Als je dan gaat trouwen, moet je één naam laten vervallen. Denk aan Yolanthe met haar dubbele achternaam. En toen ze met die voetballer ging trouwen, veranderde haar dubbele achternaam voor de helft 🙂
Ik zeg wel altijd tegen de meiden dat ze zuinig moeten zijn op hun achternaam en eventuele kinderen hun naam moeten geven, want anders sterft die tak van de familie uit omdat er verder alleen zussen zijn.
Ook een reden dat ik mijn naam wilde houden. Mijn broer heeft een zoontje van 13 en daarna houdt het op. Terwijl we toch in een grote familie zitten. Manlief heeft alleen maar neven. Dus, nu wordt mede mij ook de naam voortgezet.
Yes, ik ben voor. In deze moderne wereld gaan ouders ook weleens alleen met hun kinderen en zonder partner op pad, begrijp ik van mijn collega’s. Ook naar het vliegveld. Met geboortecertificaat (met name de moeders), omdat je anders lastige vragen kan krijgen bij het instappen omdat je een kind meeneemt dat niet dezelfde achternaam draagt als jij. Zo’n geboortecertificaat verliezen is een stuk vervelender dan een paspoort, dus als je hem hiermee thuis kan houden vind ik het een mooie oplossing 🙂 Daarnaast (om toch ook een beetje romantisch te zijn) vind ik dat het meer eenheid schept, want ook met trouwen zal je nooit allemaal kunnen overstappen op 1 naam (je blijft toch op alle belangrijke documenten je geboortenaam houden).
Daar had ik het ook over met mijn internationale vriendinnen. Dat het zo’n gedoe is om kinderen met de naam van de vader, zonder vader mee te nemen op vakantie. Ik ken veel expat dames die wel eens een weekendje naar familie willen vliegen met de kinderen. En daar moet dan behoorlijk wat papieren voor worden meegenomen. Er zijn toestemmingsformulieren die je kan downloaden op de website van de overheid. Gelukkig scheelt het bij ons dat we allemaal dus wel mijn achternaam hebben. Mijn man heeft ‘e/v’ in zijn paspoort staan, omdat je (inderdaad) op officiële documenten je eigen naam blijft houden.
Ik wilde het toen ik zwanger was van mijn dochter (2001) maar het mocht toen dus niet. Sowieso was het echt gedoe want ik wilde dus echt graag de twee achternamen en omdat het niet mocht besloten we ter plekke toch voor mijn achternaam. Eenmaal thuis kreeg ik al spijt. Besproken met de vader en besloten dat we dan toch inderdaad beter zijn achternaam konden kiezen. De dag daarop gingen we dus terug naar het stadsdeel om het te veranderen. Dat mocht niet meer. De vrouw zei toen dat we dat niet meer konden veranderen en dat de enige mogelijkheid was dat mij dochter het zelf zou aanvragen na haar 12e (geloof 12, weet niet meer 100% zeker misschien was het zelfs 18) en dat het dan een ingewikkeld en duur iets was. En dat terwijl mijn dochter toen dus nog niet eens geboren was (ik was 5 maanden zwanger). Zo’n star gedoe, ik vind het jammer en ik vind het alleen maar goed als ouders wat ruimte krijgen bij het kiezen van bijvoorbeeld achternamen.
Oh, wat vervelend dat je je bedacht en dat het zo’n gedoe werd. Maar eigenlijk is dat ‘eenvoudig’ op te lossen door te trouwen. Mijn collega zat in dezelfde situatie. Zijn zoon had zijn naam gekregen. Maar na een paar jaar wilden ze toch liever dat hun zoon de naam van zijn moeder, zijn vriendin zou krijgen. Door te trouwen kon de naam van het kind veranderd worden. En dat is dus de reden dat ze zijn getrouwd. Om de achternaam van hun kind te kunnen wijzigen. Natuurlijk ook omdat ze gelukkig samen zijn, hoor. Maar trouwen had anders niet zo gehoeven voor hen. Maar goed, zo is dus simpel opgelost. Ik weet niet of je hier mee geholpen bent. Maar ja, misschien wil je het na al die jaren niet meer.
Maar inderdaad, typisch bureaucratisch dat je hier zo veel tijd, moeite en geld in moet steken.
Apart, want bij ons kon het ook bij trouwen niet veranderen. We zijn ook getrouwd. Het is ook lang geleden, misschien dat het allemaal versoepeld is. Ik had het overigens anders opgelost uiteindelijk. Ik ben naar Frankrijk gegaan en ben daar bevallen, daar kreeg ze automatisch de naam van haar vader. Was een prima oplossing, lekker in het zonnetje met uitzicht op zee 😉
Wat raar! Juist omdat dat de reden was voor mijn collega om te trouwen. Misschien is het inderdaad veranderd.
Maar ik vind je verhaal wel erg vreemd (niet dat ik jou niet geloof, ik bedoel de situatie). Want je was zwanger op dat moment. Moest je toen al doorgeven welke achternaam je kind zou krijgen? Dat doe je toch pas bij het moment van aangifte na je geboorte? Waarbij het kind automatisch de naam van de vader krijgt, als je niet kiest? Pas op dat moment kies je toch de (achternaam) van je kind, naar mijn idee? Of is dat dan pas iets van latere tijd? Ik weet niet hoe oud je dochter is :). Zoals ik het begreep van mijn ouders (ik ben 40) hoefden ze pas mijn naam aan te geven toen mijn vader aangifte deed van mijn geboorte. Of ik mis wat (niet dat dat zo belangrijk is om te vertellen aan je kind, natuurlijk) :). Interessant (en soms verwarrend) dat dingen en regels allemaal kunnen veranderen.
hij erkende de baby voor de geboorte omdat we toen dus nog niet getrouwd waren. Op het moment van erkenning moesten we meteen de achternaam opgeven. Dat was in Amsterdam en maanden voor de geboorte. Dochterlief is trouwens 17 🙂
Ik weet niet of het ook voor België van toepassing is, maar mocht het zo zijn dan vind ik het goed. Of ik het zelf zou doen weet ik nog niet. Het is iets dat ik zelf niet gewoon ben, althans heb ik toch nooit iemand tegengekomen met een dubbele familienaam. Ik heb ooit iemand gekend (had er niet zo’n nauwe band mee, maar doet nu niet ter zake) en zij was in verwachting toen haar vriend haar verliet. Zij is dus alleen bevallen en voed het kind alleen op. De grote vraag was uiteraard, welke familienaam geef ik mijn kind. Ze was kwaad om wat hij had gedaan (begrijp ik volkomen uiteraard) en heeft dus aangevraagd of haar kind de familienaam van haar mag dragen ipv de biologische papa. En dat mocht. Maar hoe dat verliep weet ik wel niet. Wellicht met heel veel overleggingen en papierenmolen.
In België kan je dus dubbele achternamen krijgen. Maar ik weet niet sinds wanneer dat is, hoor.
Wat naar voor je vriendin. En logisch dat ze het kind haar eigen naam wilde geven. Maar ik vraag me dan af, moet je dat dan echt aanvragen en een soort akkoord krijgen? In Nederland geef je het gewoon op bij de geboorte, als je het kind aangeeft bij de burgerlijke stand. Het rare is wel. Als je je kind de naam van de vader meegeeft, mag hij het kind alleen aangeven. Als je het kind de naam va de moeder mee geeft, moet de moeder én de vader mee. Dat vind ik weer belachelijk ergens. De handtekening van de man lijkt zo op een soort akkoord die ik moet krijgen. Terwijl ik niet hoef te tekenen om de vader akkoord te geven om ons kind zijn naam te geven. Maar goed, het is in ieder geen kwestie van overleggen of papier gedoe. Alleen dat je binnen 3 dagen een kind moet aangeven en dat was voor mij dan best pittig. Want ik had net een keizersnede gehad en toen moest ik daarvoor mijn bed uit. Het tweede kind krijgt automatisch dezelfde naam als je eerste kind. Toen kon ik blijven liggen 😉
Ik vind het zeker mooi als deze optie er is. Zelf voor ons niet van toepassing, aangezien ik geheel de naam van mijn partner heb aangenomen.
Maar dan is het toch nog steeds van toepassing? Want zelfs dan heb je nog zijn achternaam – jouw achternaam (en voor officiële documenten wordt alleen jouw meisjesnaam gehandhaafd). Dus eigenlijk juist als je getrouwd bent, heb je als vrouw een dubbele achternaam. Ik kan me voorstellen dat je het niet gebruikt, hoor. Maar toch, je hebt hem wel 😉
Ik heb alleen de achternaam van mijn partner in gebruik. Alleen nu met de zwangerschap wordt alleen mijn meisjesnaam gebruikt. Ik kon juist kiezen uit een dubbele naam of een enkele en heb voor het laatste gekozen. Uiteraard ben ik nog steeds achternaam partner-eigen achternaam aangezien deze nooit helemaal wegvalt. Maar ik gebruik hem inderdaad nergens meer. Moest dan ook weer even wennen met mijn zwangerschap om mijn eigen achternaam te gebruiken haha :’) Ons kindje krijgt dus alleen de naam van mijn partner, die ik zelf ook alleen draag.
Ik denk dat ieder voor zich moet bepalen waar hij zich goed bij voelt. Daarmee ben ik er dus helemaal voor dat deze keuze er straks mogelijk is.
Zelf heb ik geen kinderen, dus hoe ik het voor mezelf mogelijk later wil weet ik nog niet goed. Zal ook afhangen van hoe mij toekomstige partner erin staat natuurlijk.
Ja, dat vind ik altijd de regel. Doe vooral wat goed voor jezelf voelt. Doe iets vooral niet omdat je volgens de verwachtingen van anderen wil leven.