Reanimatie kan levens redden. Zoals het leven van mijn broer, bijvoorbeeld, waar ik vorig jaar over schreef. Ook al was ik zwanger, dit was voor mij reden genoeg om een reanimatie cursus te volgen. Ook de herhalingscursus volg ik netjes. Dat betekent dat ik nu (in theorie, want het is altijd afwachten hoe je in de praktijk reageert) onder andere weet wat ik moet doen om een volwassene te reanimeren. Ja, inderdaad… een volwassene.
Maar hoe zit het dan met kinderen? Want hoe verleen je eigenlijk eerste hulp aan kinderen? Ik besefte pas hoe kwetsbaar zo’n kleintje is, toen ik moeder werd. En een (ernstig) ongeluk zit in een klein hoekje. De kans is dus (statistisch gezien) groot, dat mijn kind dat ook eens ging overkomen. Dus hoe zou ik daarmee om gaan? Reden genoeg om me daar eens in te verdiepen..
De meeste ongelukken gebeuren in en om het het huis
Niet iedereen is zich er van bewust. Maar de meeste ongelukken met kinderen gebeuren in en om het huis. Wist je dat elk jaar gemiddeld 140.000 kinderen van 0 tot en met 18 jaar na een privé-ongeval behandeld worden op de Spoedeisende Hulp-afdeling van een ziekenhuis? Daarvan is 31% jonger dan 5 jaar, lees je hier. Ik schrok daar best van! Als nuchtere moeder weet ik heus wel dat je niet alles kan (en moet) voorkomen. Daarbij ben ik gezegend met een sterk motorisch ontwikkeld zoontje met een heel goed inschattingsvermogen wat hij wel of niet kan. Ik krijg daarom geen hartaanval als hij op de rand van de bank staat of op een tafel klimt. Desondanks, want hij is pas 2 jaar, zijn er altijd onveilige situaties die je over het hoofd kan zien. Kinderen van 0 t/m 4 jaar vallen blijkbaar relatief vaak van de trap. Kinderen van 5 t/m 12 jaar krijgen de meest ongelukken op speeltoestellen en kinderen van 13 t/m 18 jaar zijn meer vatbaar voor verzwikkingen, snij- of stootwonden.
Aantal slachtoffertjes per jaar
Natuurlijk hoop je dat het bij een ongelukje blijft. Toch sterven er jaarlijks gemiddeld 48 kinderen in Nederland als gevolg van een privé-ongeval. Verdrinking blijkt de belangrijkste doodsoorzaak te zijn. Verstikking staat op een tweede plek, gevolgd door door verbranding en vallen. Ik moet er niet aan denken dat een kind zoiets verschrikkelijks moet meemaken. 48 klinkt misschien niet veel, maar het zijn er toch 48 teveel. En deze 48 kinderen laten ouders na en broertjes en zusjes. Je moet er toch niet aan denken dat dit jou overkomt. Maar goed, de huis-tuin-en-keuken-ongelukjes zijn in een seconde gebeurd…. en dan?
Cursus eerste hulp aan kinderen
Daarom besloot ik om een cursus Eerste Hulp aan Kinderen te volgen. Want, ik wilde vooral weten wat ik kon doen om directe eerste hulp te verlenen. Ik merkte al meteen dat het toepassen op eerste hulp bij kinderen er heel anders aan toe gaat dan de reanimatie cursus voor volwassenen. Baby’s en kinderen hebben een hele andere bouw dan volwassenen, bijvoorbeeld. Dat betekent dus al direct dat je ze heel anders moet benaderen als je eerste hulp verleent. Of wat dacht je van een AED? Hoe pas je dat toe op een dreumes van twee? Ik vond het dan ook erg intens om de oefeningen bij verstikking en reanimatie uit te oefenen op een baby(dummy). Bij verstikking leg je de baby op één arm op je schoot, terwijl je met de vrije hand enkele vingers moet gebruiken om compressie uit te voeren. Probeer daar maar eens op te komen, als je hier niet op geoefend hebt. En dan heb ik het dus nog niet eens over de mond op mond beademing bij een baby.
Intens
Ook al oefenden we op dummy’s. Ik merkte dat de sfeer in de groep bij deze onderdelen bedrukkend werd. Een cursist had zijn zoontje verloren, maar deed deze cursus zodat hij niet meer aan de zijlijn hoefde te staan. Maar deze oefeningen kon hij niet aan en daar had ik alle begrip voor. De cursus werd in ieder geval prettig en duidelijk gegeven, waarbij genoeg ruimte was voor oefenen en vragen. Het naslagwerk wat ik kreeg, vond ik ook erg nuttig. Ook vond ik het prettig dat de cursus specifiek 2 doelgroepen behandelde: een baby (0 t/m 1 jaar) en kinderen vanaf 1 t/m ongeveer 18 jaar.
Welke letsels komen aan bod?
Tijdens twee avonden wordt veel behandeld. Niet alleen hoe je eerste hulp verleent, maar er wordt ook verteld over ongeziene gevaren in huis. Maar er wordt ook aandacht besteed aan het herkennen van mishandeling. Dankzij deze cursus weet ik nu in ieder geval wat ik moet doen bij onder andere; onderkoeling, oververhitting, botbreuken, schok, ernstige bloedingen, verliezen van bewustzijn, innemen van giftige stoffen en elektriciteitsletsels. En dit zijn nog maar enkele thema’s die aan bod komen!
Praktische veiligheidstips
Er zijn ook praktische tips/weetjes verteld, waar je wellicht wat aan hebt. Want een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus ik deel er graag een paar met je:
– Houd schoonmaakspullen buiten bereik van kinderen (vaatwasblokjes lijken net snoepjes)
– Bewaar geen medicatie in je tas (kinderen graaien er graag in en ze zien er uit als snoepjes)
– Baby’s/kleine kinderen kunnen nog niet terug deinzen van iets wat pijn doet (bijv. verwarming)
– Verwijder bij verbranding de luier (indien mogelijk) omdat hete vloeistof erin blijft
– Gebruik altijd een kinderslot in de auto
– Rol touwtjes van luxaflex/rolgordijnen op (kinderen kunnen erin verstikt raken)
– Houd de kattenbak buiten het bereik van kinderen
– 112 bellen? Vermeld direct dat het om een kind (+ leeftijd) gaat
– Zorg dat deuren/speelgoedkoffers niet kunnen dichtklappen
– Zorg dat je een goede Eerste Hulp tas/kist in huis hebt en neem dit ook mee op vakantie
– Bewaar je Eerste Hulp spullen op een vaste plek, zodat je niet hoeft te zoeken in nood
Handig om te weten
Er worden diverse Eerste Hulp aan kinderen aangeboden in Nederland. Zelf volgde ik de cursus Eerste Hulp aan Kids, erkend door het Oranje Kruis. Deze cursus wordt door het hele land gegeven. En net zoals bij een reanimatie cursus voor volwassenen, vergoeden veel zorgverzekeringen alles of een groot deel van de kosten.
Waarom je de cursus zou moeten volgen
Binnenkort volg ik weer een herhalingscursus. Dit omdat ik echt wil voorkomen dat mijn kennis naar de achtergrond verdwijnt. Maar sowieso vind ik de cursus een aanrader voor iedereen die met kinderen te maken heeft. Al kruis ik mijn vingers dat ik nooit iets (ernstigs) hoef toe te passen. Maar wees nou eerlijk, niets is zo verschrikkelijk als het niet in staat zijn om een kind te helpen. Gelukkig is de kans zeer klein dat je reanimatie moet toepassen op een kind. Maar ook ‘klein letsel’ komt aan bod. Dit maakt de cursus erg geschikt om ook voorbereid te zijn op alledaagse en reële ongelukjes. Daarnaast ben ik er voorstander van dat zoveel mogelijk mensen een dergelijke cursus volgen. Want dat betekent eigenlijk, dat de kans groter is dat mijn zoon wordt omringd door mensen die weten hoe te reageren bij een ongeluk. Want laten we eerlijk zijn, een reanimatie of eerste hulp cursus doe je eigenlijk voor een ander! En ik maak het je graag makkelijk. Aanmelden doe je daarom hier.
Weet jij wat je moet doen bij een ongeluk met kinderen?
Bron: Eerste Hulp aan Kids
Wij moeten verplicht en zeker niet onterecht elk jaar de cursus EHBO en BHV opnieuw doen. Zo goed dat ze dit doen, ook is elke medewerker verplicht in mijn organisatie om deze cursus te hebben. Dit is zeker niet bij alle organisaties zo, bij mijn oud-werknemer waren alleen 1 en een collega die het hadden. Schandalig! Aangezien je de hele dag met kinderen omgaat is het zo belangrijk te weten hoe te handelen. Er wordt ook zeker bij vergaderingen e.d. aandacht aan besteed.
Ik heb het zelf nooit hoeven toepassen, alleen op mijn oude werk (mijn eerste baantje) waarbij een peuter een knikker in haar mond deed. Heftig, maar ik deed automatisch alle handelingen om de knikker uit haar mond te krijgen. Hetzelfde met een homp brood wat in een keel bleef steken. Niet zo heftig als een reanimatie, maar het heeft wel impact gehad op hou ik zelf reageer bij zulke situaties. Niet nadenkend, op de automatische piloot.
Wat goed dat het zo serieus wordt genomen op je werk. Mijn zoon zit op een opvang waar elke medewerker ook dergelijke cursussen moeten volgen. En terecht! Eigenlijk is het raar als je het vanuit jezelf niet wil, als je zo met kinderen werkt.
Goed dat je zo reageerde op je oude werk! Je hebt zo echt iets kunnen betekenen. Een knikker in de mond is levensgevaarlijk! Ik zou je echt dankbaar zijn als ouder. En ik kan me voorstellen dat dat ook echt een impact op je heeft gemaakt hoor.
Om eerlijk te zijn heb ik bij sommige situaties inderdaad geen idee. Ik weet alleen dat wanneer een kind schoonmaakmiddel heeft ingenomen je de kleine niet moet laten braken, maar daar houdt het wel bij op. Zeker iets om over na te denken dit. Liefs.x
Dat is al een begin! En natuurlijk altijd direct een arts waarschuwen.
Ik vind die 48 kinderen per jaar behoorlijk veel eigenlijk, als je er bij stil staat hoeveel gezinnen hier dan mee te maken krijgen. Het hele gezin staat daardoor toch op zijn kop en ik kan mij voorstellen dat het ook een traumatische gebeurtenis is voor het hele gezin. Ik denk dat het voor mij ook wel fijn is om mij nog wat meer te verdiepen in de EHBO (de laatste keer dat ik hier een cursus over had was al jaren terug), zeker nu ik met kinderen werk. Mijn doelgroep is wel wat ouder, maar ook dan kunnen er onverwachte dingen gebeuren en het lijkt mij naar als je dan niet zoveel kunt doen om te helpen.
Ja, hè. Dat is ook zeker zo. Vooral als je bedenkt dat we hebben over ongelukjes in en om het huis. Ik zou die cursus in ieder geval adviseren om te gaan volgen als je met kinderen werkt. Je weet echt nooit waar het goed voor is!
Hai Sheila, bedankt voor dit goede en mooie verhaal. Heel toevallig zei ik laatst tegen mijn partner. Ik vind eigenlijk dat wij beiden eens zo’n dergelijke cursus moeten gaan volgen. Ik was een beetje in een paniekerige bui die dag en zei echt een beetje beduusd, als er iets gebeurd kan ik niet eens mijn eigen kind redden, weet me god niet van ik moet doen en hij gaf meteen aan dat ie het daar wel mee eens was. Nu ik jou verhaal zo lees weet ik zeker dat ik het moet gaan doen, sowieso voor kindjes (ons EIGEN kind vooral ook) je weet maar nooit en daarbij wil ik ook weten hoe ik moet reanimeren en/of afbinden enzo bij volwassenen. Eigenlijk zou het op school vanaf een bepaalde leeftijd al in het lespakket opgenomen moeten worden.
Wat leuk dat je een reactie achter laat!! Dankjewel daarvoor. En nou… toeval bestaat niet, zeggen ze. Dit is gewoon een teken! Dus hup… meld je aan en doe zo’n cursus. Ik ben echt blij dat ik hem heb gedaan. En ook blij met de oproep voor de herhaling. Want ik ben anders bang dat ik de details vergeet en dat is ook weer zonde.
Er zijn basisscholen die reanimatie les geven. Maar dan zal het wellicht per kind iets eenmaligs zijn. Maar dan moet je daarna als volwassene er ook aan denken om de kennis bij te houden. Dat vervalt dan vaak. Ik had het vroeger wel op de basisschool gehad. Daarom dat ik ergens in mijn achterhoofd nog wel wat kennis had. Maar er zijn altijd nieuwe ontwikkelingen en zo krijg ik het in ieder geval jaarlijks mee.
Veilig idee ook als jullie allebei zo’n cursus gaan doen, trouwens!