En uit het niets arriveert het. Mijn zwangerschapsverlof. Althans, zo voelt het voor mij. Ik heb telkens het gevoel dat ik nog maar nét zwanger ben (al wordt dat fysiek tegen gesproken) en vergeet regelmatig dat ik nu in de categorie hoogzwanger val. En daardoor merk ik ook hoe anders ik deze zwangerschap ervaar, vergeleken met de eerste.
34 weken zwanger – (c) Jurgen de Boer
Zwanger zijn is een bijzondere gebeurtenis
Zwanger zijn is een ontzettende bijzondere gebeurtenis. Ik kon me er nooit een voorstelling van maken hoe dat nou zou zijn. Ik ben behoorlijk nuchter en heb er nooit over gefantaseerd. Toen ik eenmaal zwanger was (in april 2014), merkte ik pas hoe bijzonder ik dat vond. De gedachte alleen al dat er in mijn lichaam een kindje groeide vond ik ontzettend bijzonder. Gevolgd door een buik die steeds groter werd en het voelen van de uiteindelijke schopjes. Ik kon het soms maar niet bevatten dat mijn lichaam zomaar ineens een perfect kindje aan het maken was (en weer is). En nu maak ik het voor de tweede keer mee. Een voorrecht, tenminste voor degenen die die wens hebben.
De vreemde buitenwereld
Ook bijzonder vind ik hoe de buitenwereld op mijn buik reageert. Wat zijn mensen ineens ontzettend zorgzaam voor je. En dan heb ik het niet alleen over mensen die je persoonlijk kent, maar ook vreemden. “Gaat u maar zitten, u bent tenslotte zwanger” tot “Laat mij dat voor u tillen, dat moet u echt niet meer zelf doen.” Ontzettend attent. Maar soms voel ik me er zelfs ongemakkelijk bij. Ten eerste omdat in beide gevallen, ik een makkelijke zwangerschap heb en heus nog wel kan dingen kan doen. Ten tweede omdat ik me dan altijd afvraag, waarom zijn mensen niet gewoon altijd aardig tegen elkaar? Waarom zou je niet de deur open houden voor iemand die niet zwanger is? Of aanbieden of je kan helpen? Maar goed, een dikke buik maakt je blijkbaar wel benaderbaar. Of een object om te beschermen en verzorgen. Natuurlijk wordt die vriendelijkheid gewaardeerd. Het is gewoon bijzonder, als je er over nadenkt.
Mijn eerste zwangerschap
Ik was bewust bezig met de eerste zwangerschap. Ik vond het leuk om te weten wat er per week gebeurde in mijn buik en hoe ons zoontje zich ontwikkelde. En natuurlijk maakte ik kennis met de onbekende (commerciële) wereld van de baby uitzet. Nooit geweten dat kinderwagens zo stervensduur waren (dat gingen we dus niet doen)! Omdat mijn eerste zwangerschap dus heel vlot en soepel verliep, kon ik er ook echt van genieten. Kwaaltjes en rare eetgewoontes? Daar deed mijn lichaam niet eens aan. Als we een echo hadden, keken we geconcentreerd mee. En natuurlijk waren we toen nog met z’n tweeën. Dus we konden ook onze momenten pakken, door gewoon even fijn samen iets te ondernemen.
Mijn tweede zwangerschap
Maar wat ervaar ik deze zwangerschap anders! Om te beginnen maak ik deze zwangerschap veel minder bewust mee. Ik houd niet meer bij wat er elke week gebeurt in mijn buik. Ik merk dat de prioriteiten anders liggen bij een tweede zwangerschap, omdat ik simpelweg een kleinte thuis heb rond rennen. Nu heb ik geen veeleisend kind en ook deze zwangerschap verloopt soepel en voorspoedig, dus ik kan tussendoor ook tijd voor mezelf vinden. Maar ik kan niet op élk moment dat ik wil met mijn benen hoog op de bank liggen. En we hoeven niet veel nieuwe dingen aan te schaffen. Ik heb alles bewaard van de vorige zwangerschap/begin periode. Ook een bezoek aan de verloskundige verloopt anders. Ja, het is erg fijn En ik ben altijd blij om het hartje te horen, maar geniet eigenlijk nog meer van het blije gezicht van mijn 2-jarige zoontje op dat moment. Want zodra hij het hartje hoort, gaat hij glunderen en springen van blijdschap. En daar smelt ik nog meer van.
Net wat zwaarder
Bij een volgende zwangerschap weet je lichaam vrijwel meteen wat die moet doen. Er was deze keer dan ook veel eerder een buik zichtbaar. Ik had gedacht dat ik daarom erg groot zou worden, maar dat blijkt weer helemaal niet zo te zijn. Wel was deze keer mijn weerstand lager, waardoor een verkoudheid me vaker te pakken had. Dubbel zo vervelend als je zwanger bent. En doordat je veel langer doorgaat met tillen (want tja, dat gebeurt als je een kleine thuis hebt), voelt het deze tweede keer allemaal net een tikkeltje zwaarder.
Wat komt wel overeen?
Wat ik beide zwangerschappen wel doe, is een 9 maanden dagboek bij houden. Ook hebben we 2 avonden een herhaling gehad van een zwangerschapscursus (Samen Bevallen). Deze cursus volgden we de eerste keer en heb ik als erg prettig ervaren. We hebben overigens nog steeds contact met iedereen uit de groep, wat erg leuk is. Nu we met de helft van de groep tegelijk zwanger zijn, was een herhalingsavond zo geregeld. Dat zorgde meteen voor een moment dat we weer even samen bewust bezig konden zijn met deze tweede zwangerschap.
En nu… Mijn verlof is begonnen
En vandaag is dan mijn zwangerschapsverlof begonnen. Ik ben vrij tot en met de hele maand september. Een heerlijk vooruitzicht! Maar tegelijkertijd voelt het ook onwerkelijk. Deze 34 (morgen 35) weken zijn namelijk voorbij gevlogen! Ik heb het gevoel dat ik echt nét pas zwanger ben. Ook heb ik thuis nog lang niet alles klaar voor de komst van deze baby (maar goed, ik stress niet snel). Maar mijn verlof is begonnen. Kon ik er de vorige keer maar een week van genieten (want mijn zoontje kondigde zichzelf 3 weken te vroeg aan), hoop ik nu dat deze kleine meid wat langer in mijn buik blijft zitten.
Even rustig aan
Maar je weet het maar nooit. Mochten jullie minder blogs lezen dan dat je gewend bent van me? Dan kan het zijn dat ik dus even druk bezig ben met iets anders. Er zit tenslotte een grote gebeurtenis aan te komen die zo veel tijd en aandacht in beslag gaat nemen.
Herkennen jullie je in bovenstaande? Hoe heb jij een tweede zwangerschap ervaren ten opzichte van de eerste? En als je zelf geen moeder bent (van een eerste), kan je je er überhaupt een voorstelling van maken?
Wat een prachtige foto! En een buik om hartstikke trots op te zijn, mooi!
Hoewel ik nog geen tweede zwangerschap heb meegemaakt kan ik mij jouw verhaal wel voorstellen. Ook ik volgde per week wat er gebeurde in mijn buik en was ik ontzettend bezig met mijn zwangerschap. Ik denk (weet het niet zeker, mag het hopelijk nog eens meemaken) dat ik er een volgende keer wel wat nuchterder in ben, hoewel het natuurlijk wel heel bijzonder is en blijft.
Geniet van je verlof en hopelijk blijven alle kwaaltjes uit!
Dankjewel! En eerlijk is eerlijk, ik voelde me ook echt prachtig in die jurk.
Ik denk niet dat het te maken heeft met nuchterheid, hoor. Gewoon… alles is nieuw bij een eerste zwangerschap. Dat is vooral. En het is ook zo bijzonder, die veranderingen in je lichaam. Natuurlijk wil je daar meer over weten. Bij de tweede liggen je prioriteiten ergens anders, merk ik meer.
Wat een prachtige foto, kan er alleen maar naar staren! Wauw! Ik heb nog niet eens een 1e zwangerschap meegemaakt dus inhoudelijk kan ik er niet op reageren. Wel vind ik elke zwangere vrouw een soort van mini wondertje, het is toch iets moois en bizars tegelijkertijd? Een mini mensje in je buik 🙂 Liefs, Josine
Dankjewel!! En ja, dat is het dus absoluut ook. Zo bijzonder dat een klein mensje in je buik groeit. Dat vond ik altijd wel, maar ik stond er voorheen nooit zo bij stil.
Wat ben je ontzettend mooi. De eerste zwangerschap, nu 14 jaar geleden, daar was ik niet zo mee bezig. Mijn tweede zwangerschap, twee jaar geleden, daar heb ik juist heel bewust van genoten. dat komt natuurlijk omdat mijn puber toen al wat groter was. De derde zwangerschap, vorig jaar juli bevallen, heb ik als heel zwaar ervaren. Ten eerste vliegt e zwangerschap inderdaad voorbij en ten tweede had ik last van bekkenklachten. Een rondlopend ukkie is dan niet heel bevorderlijk…Maar het is iedere keer een wonder.
Dankjewel! Ik voel me wel al mooi, maar tijdens die shoot helemaal. Ik had de jurk gekocht voor Oud en Nieuw via H&M online, maar hij kwam te laat binnen. Vond de shoot dus ook een mooie gelegenheid. Ik kan me voorstellen dat je wel meer tijd hebt om te genieten van een zwangerschap als je eerste dus veel ouder is. Dan heb je toch op een andere manier je handen vol.
Ik herken als man weinig 😉 maar ik wens je een voorspoedige bevalling toe over een pasr weken!
Dankjewel 🙂
Oh, die foto is echt zo mooi!
Ik herken het wel. Bij de derde zwangerschap had ik precies veel minder tijd om er bewust mee bezig te zijn.
En eigenlijk is dat met de kinderen hetzelfde. Bij de eerste kijk je uit naar elk sprongetje vooruit, alles wat ze gaan leren en kunnen. Bij de tweede ging dat precies veel sneller! En nummer drie zie ik nog als een baby terwijl ze alles ‘zelluf’ wil doen en ook al best veel kan….
Dankjewel!
Grappig om te horen dat je elke zwangerschap anders ervaren hebt. Ergens logisch, met die andere dynamiek in huis. Maar ik stond er nooit bij stil.
Hier ook een hele andere beleving. Sowieso omdat ik nu nog werk terwijl bij de eerste ik met 24 weken al in de ziektewet zat. Maar ook omdat ik nu veel meer bewust was/ben van wat er fout kan gaan. Dat maakt dat ik minder onbezorgd ben. Ook de peuter die er al is maakt het zoveel anders.
Oh ja, dat is alleen al is natuurlijk een waanzinnig groot verschil! Wel mooi om te lezen dat je deze zwangerschap juist minder bezorgd ervaart. Ik ben zo benieuwd naar jullie tweede! Ik hoop op een voorspoedige laatste weken.
Leuk om dit te lezen, vooral omdat ik er zelf geen ervaring mee heb. En ik vind die foto’s echt prachtig van je shoot<3
Wat een mooie foto. Ik vond mijn tweede zwangerschap veel makkelijker. Had ik bij de 1ste veen kwaaltjes en bekkeninstabiliteit bij de tweede had ik nagenoeg nergens last van. Een bloedneus zo nu en dan en na vet eten last van maagzuur. Maar los van dat voelde ik me prima en kon zo veel meer. Mijn derde maakte ik wel heel bewust mee. De eerste twee beleefde ik in een roes. De derde niet. Wel was ik negen maanden doodmoe.
Dankjewel! En wat fijn dat je bekkeninstabiliteit je een tweede keer bespaard is gebleven! Een bloedneus! Ja, die herken ik. Die heb ik ook vaak gehad. Ach, dat is lastig, maar niet pijnlijk natuurlijk. Als je maar even doekjes op dat moment bij je hebt, stelt het ook niet echt wat voor. Grappig dat je de 3e dan weer in een roes mee maakte. Hoe kwam dat, denk je?
Beeldige foto van jou en je kind. Heel herkenbaar wat je beschrijft over de eerste en tweede zwangerschap. Ik vind dat ik een stuk relaxter en makkelijker ben geworden met de tweede. Maar ook sneller moe..hihi. Geniet ervan Sheila! 🙂
Ik moet zeggen dat ik bij de eerste ook wel gemakkelijk was, hoor. Ik was alleen wel erg benieuwd wat er allemaal gebeurde in mijn buik :). Nu weet je dat ergens wel. En dankjewel!
Mijn 3 zwangerschappen waren heel anders maar dat had meer met de omstandigheden eromheen te maken. Eerste zwangerschap was ik in Zuid-Frankrijk, lekker in de zon op het strand aan het schillen en rusten. Heel anders was de zwangerschap van nummer 2, verhuizen met 6 maanden zwangerschap, drukte van A’dam, werk, de oudste werd toen opgenomen in het ziekenhuis – dus veel minder rust en veel minder bewust met de buikbaby bezig. Bovendien wordt je heel anders begeleid in Fr. en in Nl. De 3e was weer heel anders. Werkte parttime, woonde in A’dam, was best wel rust en regelmaat en zo en omdat de 2 grootste al wat groter waren kon ik me weer meer concentreren op deze zwangerschap. Was wel zwaarder dan bij de 1ste 2. Stukken zwaarder 🙂 Jij veel plezier van je verlof en rust lekker uit!
Oh ja, omstandigheden hebben ook wel een grote invloed op hoe je een zwangerschap ervaart, natuurlijk. Wat is eigenlijk het grote verschil tussen Frankrijk en Nederland qua begeleiding? Daar ben ik wel erg benieuwd naar. En dankjewel!
Ha ja er is niet 1 groot verschil maar het verschilt echt op heel veel vlakken…ik zal daar binnenkort maar eens een blogje aan wijden 😉
Leuk!!!
Mooie foto! Ik heb zelf geen ervaring met zwanger zijn, maar ik denk dat het ook als je al eerder zwanger bent geweest toch bijzonder blijft dat er een kindje in je buik groeit.
Ja, absoluut. Het is echt letterlijk een wonder. Elke keer weer.
nu ik ben nooit zwanger geweest dus ik kan er niet over meepraten, maar wat een super mooie foto’s van jou!!!
Dankjewel lieve Martha!
Zonder zelf zwanger te zijn geweest, krijg ik een goed idee wat het inhoudt door jouw blogs. Je schrijft zo leuk en beeldend over je zwangerschap! Dan weet ik een beetje wat me te wachten staat in de toekomst 😉
Veel succes deze laatste periode en geniet er nog lekker van!
Echt? Wat leuk om te horen! Ik heb juist het idee dat dat veel minder is, vergeleken met de mama bloggers die er allemaal zijn. Dus ik vind het erg leuk om te horen dat het me toch lukt om er een beeld bij te creëren.
Dankjewel. Ik probeer inderdaad te genieten en mijn rust te pakken. En soms te vergeten dat we eigenlijk nog van alles moeten doen 🙂
Veel drukker met een dochter van toen vijf. Ik had simpelweg geen tijd om me met elke week van de ontwikkeling bezig te houden. Je zult ook zien hoe anders je het kindje zult ervaren. Je hebt minder tijd voor het bekende babyboek en vergeet sneller dingen in de ontwikkeling van de tweede. Wat een prachtige foto trouwens van jou!
Toch probeer ik daar wel scherp in te blijven. De tijd te nemen om te schrijven. Vind het zo lullig als later je dochter om zo’n boek vraagt en je dan moet uitleggen dat je alle tijd nam voor haar broertje, maar niet voor haar :). Al deed je het niet expres, ik gun haar ook de herinneringen. En mezelf :). En dankjewel. Ik ben zelf ook zo blij met die foto.
Wat een prachtige foto! Wens je veel succes toe komende weken!
Dankjewel!
Wat een prachtige foto zeg, heel mooi!
Fijn dat je verlof is begonnen en je zo lang verlof hebt kunnen krijgen, heerlijk vooruitzicht. Geniet ervan. Liefs.x
Dankjewel! Ga ik zeker doen.
Grappig zeg die verschillen! En absoluut prachtige foto!
Geniet van je zwangerschapsverlof!