Vroeger… wat lijkt die wereld ver weg, nu alles digitaal is. De jeugd van tegenwoordig kan zich helemaal niet voorstellen hoe het was om op te groeien in een digiloze wereld. Een jeugd waarin niets werd vast gelegd in een onbewaakt ogenblik wat je later weer op facebook terug kan vinden. Nee, ik groeide op in een tijd waarin je duidelijke afspraken met elkaar maakte. Want elkaar laten weten dat je later bent, was natuurlijk onmogelijk. Ook groeide ik op met het feit dat je van alles kon proberen, zonder dat het vast gelegd werd. Genderneutraal opvoeden was een onbekend fenomeen. Dus voor stoer speelgoed, moest ik bij mijn neefjes zijn. Wil je wat jeugdsentiment ophalen en ben je benieuwd naar mijn favorieten? Lees dan vooral even mee!
Beroep
Een schrijfster. Al vanaf de basisschool was ik bezig met schrijven en lezen. Ik las boekjes bedoeld voor enkele groepen verder dan ik. En ik schreef korte verhalen, die mijn opa weer bundelde in boekjes. Ik schreef ze op, hij tikte ze met de hand over met zijn typemachine en deed netjes 2 nietjes in het midden. Op de basisschool zagen diverse leerkrachten dan ook een toekomst voor me, waarin veel geschreven zou worden.
Maar reizen vond ik ook leuk. Dus volgde ik een toeristische opleiding. Schrijven deed ik toen nog steeds, maar niet op professioneel vak. Al blogde ik toen wel en als ik nooit zo lang was gestopt, had ik vast meer bereikt dan nu (want toen waren er nog nauwelijks reisverslagen online te vinden). Nu blog ik niet volgens een bepaalde niche en zijn mijn reisartikelen nummer zoveel gezien de vele reisbloggers van tegenwoordig. Maar ik vind het bloggen nog steeds hartstikke leuk. Ook al maak ik er niets groots van, ik schrijf dus nog steeds.
Speelgoed
He-Man speelgoed! Ik had er zelf helaas geen. Ik kreeg Barbies (waar ik ook mee speelde) en Troetelbeertjes. Wat dat betreft ging mijn moeder (onbewust) voor gender gerelateerd speelgoed. Maar het liefst ging ik dus op in de verhalen van He-Man. Je weet wel (volgers van 40+), die van “By the power of Grayskull… I have the power!!!” De tekenfilm kwam uit in 1983, toen ik 5 was. En ik herinner me nog goed dat ik graag naar mijn neefje ging die een heel arsenaal aan He-Man speelgoed in huis had. Maar ook was ik gek op de NES. Ik heb behoorlijk wat vogels uit de lucht geschoten en natuurlijk Mario gespeeld. Niet veel later ging ik los op de Gameboy.
Tv series
He-Man dus. En natuurlijk ook de Thunder Cats als we het over tekenfilms hebben. Daarnaast keek ik ook naar de Snorkels, Seabert en Candy. En wat denk je van Telekids? Dat keek ik ook. Toen ik wat ouder was, keek ik graag naar Miami Vice, McGyver, The A-team, Air Wolf en Tour of Duty. Ja, het is duidelijk, een meisje meisje ben ik nooit geweest.
Leesvoer
Ik verslond alles van Astrid Lindgren en Enid Blyton. Enkele favoriete titels van Astrid: Ronja, de roversdochter en de gebroeders Leeuwenhart. Van Enid: de 5 detectives, de 5 en de Dolle Tweeling. De originele boeken van Enid Blyton zou niet meer leesbaar zijn voor deze tijd. Haar boeken zijn inmiddels herschreven in modern taalgebruik en ook haar inzichten zijn niet altijd even acceptabel (zo waren zigeuners altijd de schurken). Maar ik vond de boeken geweldig. Later las ik ook de Arendsoog boeken.
Toen ik iets ouder was, kwam ook mijn liefde voor stripboeken erbij. Ik verslond Rode Ridders en Elfquest. Ook was ik gek op Tex Willer. Een western stripboeken serie die nog van mijn vader was geweest. Oh.. en natuurlijk Nancy Drew.
Muziek
Muziek nam ik natuurlijk mee in mijn walkman. Mijn walkman en ik waren onafscheidelijk, totdat ik hem eens vergat in het vliegtuig. Niet veel later volgde de discman. Ik had gelukkig de anti-schok editie van Sony, zodat je gewoon over steentjes kon fietsen zonder dat je cd oversloeg. Op de middelbare school was ik echt fan van hip hop en R&B. Ik moet zeggen dat dit genre me tegenwoordig nauwelijks minder aanspreekt. Maar op de basisschool was ik natuurlijk fan van Madonna! Dus pakte ik een oogpotlood en maakte de madonna moedervlek, net zoals bijna elk meisje van mijn leeftijd toen. Ook zong ik vrolijk mee met 2Unlimited en MC Hammer.
Kleding
Op de middelbare school droeg ik Dr. Martens (nu nog steeds, ik kocht vorige maand nog een paar)en Cars broeken. De spijkerbroeken met wijde pijpen. Die waren helemaal in en ik was er gek op. Later kwamen daar plateau schoenen bij van mijn (nog steeds) favoriete merk Hex. Ze worden helaas niet meer gemaakt en ik heb elk paar dat ik heb stuk gelopen. Goede alternatieven vind ik niet meer, omdat dat soort schoenen tegenwoordig niet van leer worden gemaakt (of ze zijn erg duur). Maar ze zijn lang mijn ‘handelsmerk’ geweest. Dat ik ze niet meer draag, heeft er met name mee te maken dat ik ze niet meer kan vinden (met een beetje geluk via marktplaats). Andere kenmerkende kledingstukken die ik droeg waren te brede jassen (met schoudervullingen, maar die haalde ik er altijd uit), bodystocks en neon kleuren. En toen ik jonger was LA Gear schoenen (blijkbaar bestaat het merk nog steeds).
Welke rage volgde ik?
In elke jeugd komen rages voorbij. De rage met plastic fopspeentjes die je aan een ketting hing, bijvoorbeeld. Gelukkig vond ik dat weer niets. Misschien maar goed ook, met de kennis achteraf (zuigen aan een stuk plastic vol met PBA is niet iets wat we nu nog zouden doen). Ik deed wel mee met de flippo’s en had ook de blauwe/gele rolschaatsen waar ik graag een rondje mee maakte. Misschien geen rage, meer een gewoonte, was het ‘goed’ dragen van je leren schooltas. Want stoffen schooltassen waren uit den boze. Je was verplicht om een bruine, leren tas aan te schaffen die nu weer helemaal hip zou zijn. Maar toen kon je dat ding niet uitstaan. En in plaats van de tas te dragen aan het handvat, droeg je hem aan de gesp. Zag er in ieder geval een beetje stoer uit
Spelletjes
Nog steeds speel ik graag een bordspel. Vroeger speelde ik vooral De Toren van Pisa en Dokter Bibber. En als ik beweging wilde, sprong ik natuurlijk op mijn Skippy Bal! Ik kan me nog herinneren hoe ik op het schoolplein rond sprong. Of ik ging knikkeren. Ik wist precies wat elke knikker waard was en daar werd fanatiek om geknikkerd.
Op straat was buskruit favoriet of stoepranden. Dit zijn overigens spelletjes die ik tegenwoordig nauwelijks meer zie op straat. Ik kon er geen genoeg van krijgen en het was een leuke groepsactiviteit. Jeugdsentiment! Behalve stoepranden, daar had ik maar één vriendinnetje voor nodig. In de jaren 80 speelde ik complete Miami Vice rollenspellen. Ik was Gina (oh ja, I kid you not). Het verbaast me zelfs dat ik dat onthouden heb.
En jij?
Herken je wat van bovenstaande nostalgische dingen? Wat zijn jouw favorieten uit je jeugd?
Wat een herkenbaarheid, al stam ik wel uit een iets later tijdperk (niet veel trouwens, 81 is mijn geboortejaar), ik herken er zoveel uit. Want ja, knikkeren… eindeloos veel gedaan. En maar ruilen tot je die ene super de sup had, die zo veel waard was (god only knows why 🙂 ). Ik keek ook McGyver, The A-team en Air Wolf. Als ik er nu naar kijk, vind ik het echt vreselijk. Behalve the A-team dan, dat blijft gewoon epic. En die walkman, geweldig. Sowieso casettebandjes, nostalgie! 10 keer over heen nemen en op een gegeven moment de ‘oude’ muziek eronder door horen. Damn en dan liep zo’n bandje vast in je walkman, terugdraaien met een potlood dan maar. De rage waar ik aan meedeed was de subcultuur waar half nederland aan meedeed, ik noem het altijd maar de trainingspak generatie. Sheila, dit is echt te leuk om te lezen. Ik ga het overnemen als je het goed vindt.
Grappig, alles na 1980 beschouw ik als jong, omdat mijn zusje van 80 is. En dan blijft dat altijd je kleine zusje. Dus ook iedereen die jonger is dan zij. Snap je wat ik bedoel 😉 Slaat nergens op, hoor. Want het scheelt inderdaad nauwelijks.
Anyway… jaaaah… cassettebandjes! Hoeveel eigen bandjes ik wel niet heb gemaakt. En dan vooral die momenten dat je wilde opnemen van de radio en telkens nét te laat was. Je weet wel. Hoor je nog net een woord wat je niet op je bandje wilde hebben. Aaaargh!!! En dat potlood! Jajajaja.
Leuk dat je hem gaat overnemen. Ik ben super benieuwd!
Sommige dingen herken ik idd wel ja, leuk! Stoepranden, de fopspeentjes aan een ketting (ik had een megavolle ketting :P). Ik zie sowieso eigenlijk maar weinig kinderen echt buitenspelen tegenwoordig.
Ik woon in een nieuwe wijk waar het stikt van de kinderen. Dus ik zie ze hier (gelukkig) wel buitenspelen. Maar dat is voornamelijk in de speeltuin of met stoepkrijt. Die klassieke spelletjes zie ik ze niet spelen. Maar in het algemeen heb ik ook het idee dat kinderen minder buiten spelen.
*wijst enthousiast naar de dvd kast* Ik heb hier de dvd box van Tour of Duty!! Ik krijg mijn gozer maar niet zover dat vwe alle aflevering gaan kijken, en dat snap ik niet! Het is een prachtige serie, met sterke verhaallijnen en duidelijk commentaar. Maar goed. Misschien moet ik ze gewoon alleen gaan kijken.
Ik ben ietsjes ouder geloof ik, maar alles herken ik, behalve de fopspenen-rage. Dat was net iets te laat voor mij, hoewel ik er ook niets mee gehad zou hebben.
Ik raad je aan om de documentaire serie The Toys that Made Us te gaan zien: gaat over speelgoed waar we bekend mee zijn. Van He-Man, tot Hello Kitty. Wij hebben het op Netflix gezien en het is een en al jeugdsentiment.
Jaaaaaah, jaaaah, jaaaaah!! Hoe vet dat jij de dvd box hebt van Tour of Duty. Ik had altijd wel de cd boxen. Wat een geweldige serie! Ik snap best dat als je jonger bent, je de serie minder goed vindt. Qua effecten enzo. Want als ik nu ook terug kijk naar The X-files denk je… oh ja, dat ziet er wel mega nep uit. Maar toch, de verhaallijn was ook gewoon sterk en de karakters. Ja, top serie. Als ik ‘Paint it black’ hoor, ga ik direct terug.
En ja, die reeks ken ik. Gewéldig!!!
Oh die spenen aan kettingen kan ik me ook nog herinneren! Snorkels en Telekids keek ik ook graag, net als de smurfen en Donald duck 🙂 speelgoed was bij mij voornamelijk Lego, jongens Lego. Ik heb het nog steeds en moet het nog eens uitzoeken allemaal, gaat een lange klus worden 😀
Lego is ook echt duurzaam speelgoed. Het blijft goed en je kan het dus ook goed verkopen. Een voordeel 🙂
Toevallig vandaag nog met de oudste over gehad, over Dr. Martens. Ze wilde er nooit aan, maar begint een beetje om te turnen.
Oh, Docs rules! Ik vind het ook geweldig dat ze nooit zijn weg geweest. De klassiekers zou iedereen moeten hebben. Maar ik vind het ook gaaf dat ze naast die modellen ook elk jaar unieke schoenen hebben, met uiteraard de signature details. Ik ben ook zo blij met mijn laatste paar (Leona). Ze zijn stoer en mega comfortabel. De paren daarvoor hadden allemaal een hak. Oh, behalve een laars model. Qua klassiekers heb ik er 3 in het zwart en één in cherry rood. Ik wil voor mijn zoontje ook Docs, maar dat vind ik toch zonde van het geld. Zo kort als hij ze aan heeft.
Wat een leuk overzicht dit! Ik weet nog dat ik veel met Playlogic speelde, Ghoosebumps op tv keek met een piepjonge Ryan Gosling haha en ik verslond Thriller blokjes. Vooral die van R.L Stine. Ik luisterde naar muziek van Ace of Bace, En Vogue, Jodeci en Puff Daddy. Ook East 17 vond ik gaaf. Hihi
Playlogic zegt me even niets. Maar oh ja, Ace of Base! En En Vogue vond ik ook geweldig. En natuurlijk Jodeci.En leuk om weer eens een reactie van je te lezen!
Heeeeee-maaaaannn! Jaa, dat keek ik ook! Net als Thunder Cats trouwens. Ik deed wel mee aan de hype met die plasticspenen aan een ketting. Volgens mij ligt die van mij nog wel ergens bij m’n ouders, haha. Flippo’s: check.
Ik droeg vroeger ook heel veel kleding van Cars & andere merken die die heerlijk wijde skaterbroeken verkochten. Ik was 16/17 dus niet pieeepjong meer, maar toch. Oh, en ik lees hierboven R. L Stine, daar heb ik ook zoveel van gelezen. En één van m’n eerste cd’s was de cd van 2 Unlimited. Heerlijk.
Oh geweldig dat je ook He-Man keek! Mijn eerste cd single vergeet ik ook nooit. Dat was die van Paula Abdul and the Mc Skat Kat 🙂
McGyver, wat is da lang geleden.
Kdacht da het terug op tv was maarnee is dezelfde naam maar heel andere serie…
Xena en zorro waren ook mooi. Waar is die tijd toch gebleven ?
Oh mijn God, hoe kon ik Xena nou vergeten? En Buffy? Dat zijn mijn ultieme favoriete series. Maar toen was ik al weer wat ouder. Dus dat valt officieel natuurlijk niet meer onder jeugd sentiment. Maar ja, ik was een groot Xena en Buffy fan. En nu Supernatural. Dit zijn echt mijn topt 3 series. Niet voor niets is mijn zoontje vernoemd naar een karakter uit Buffy.
O, buffy hoe kon ik da vergeten.
Hoe noemt je zoontje als ik vragen mag ?
Momenteel schieten spike, angel en nigel denk ik da het was door mijn hoofd.
Ook serie dark angel en relix hunter of zoiets als herrinneringen naar boven.
..
Haha, nee, die namen zijn het niet geworden 😉
Ha H-men. Ik vond dat maar niks. Wel de snorkels, de smurfen en Fun Factory. Ik had een walkmen, droeg levi’s en Was een opstandig type. Leuk om even, heel even, terug te keren.
Ja, Levi’s. Had je überhaupt andere spijkerbroeken in die tijd 🙂
Ja die goede oude tijd<3 Liefde dat ik toen ben opgegroeid, met minder technologie dan nu. En echt die discman die oversloeg.. haha
Ik vond het echt de uitvinding van het jaar. Dé sportsdiscman! Die dus niet oversloeg! Geweldig vond ik dat!!
ZO grappig om te lezen! Veel dingen zijn van vóór mijn tijd, maar ik ken ze wel van naam.
En grappig hij tijdloos sommige dingen eigenlijk zijn.. Bijvoorbeeld Dr. Martens. Bij jou werden ze gedragen op de middelbare school, bij mij, en nu is heel weer best wel trendy!
Ja, hè. Dat blijven klassiekers en ik ben ook nog steeds fan. Ik was dus op de Vierdaagse feesten in Nijmegen en het viel me op hoeveel mensen Docs droegen. Met name vrouwen met de klassieke modellen onder jurken. Echt leuk. Want die combi zag je een paar jaar terug nog nauwelijks.
Ha wat veel herkenbare dingen! Zelfs voor deze nog lang geen 40+ volger 😉
He-Man, Thunder Cats, Snorkels, Seabert, Telekids! Yay, super leuk!
Ontzettend leuke blogpost, leuk om zo een beetje nostalgisch te doen 😀
Vroeger had ik blokken, Barbies, autootjes en veel meer ander speelgoed. Gelukkig liet mijn moeder mij m’n gang gaan en kreeg ik niet per se alleen speelgoed gericht op meisjes. Verder spaarde ik uiteraard flippo’s en later ook munten die je ergens kon krijgen met Pokémon erop. Deze verzameling heb ik trouwens nog steeds in huis, hahaha.
Al die spellen voor buiten speelde ik ook. Hoelahoepen en springtouw deed ik veel en om die nostalgie terug te halen heb ik beide laatst weer gekocht. O ja, naast knikkeren was het verzamelen van Diddlpapiertjes erg populair op ’t schoolplein.
Al kom ik uit de eind jaren negentig, toch herken ik veel in jouw post! Zo zie je maar weer hoe tijdloos sommige dingen zijn.