Het hele #METOO fenomeen heeft wat los gemaakt. En geheel terecht! En nee, het gaat er niet om dat je niet meer mag flirten als man zijnde. #METOO gaat er o.a. om dat we leren elkaar te respecteren. Dat mensen snappen dat als een vrouw een kort rokje aan heeft ‘er’ niet om heeft gevraagd. Het gaar er om dat er een einde komt aan de machtspositie die misbruikt wordt en al helemaal op basis van geslacht. En om zo veel meer.
Dus…. was iemands conclusie, moet ik mijn dochter weerbaar ‘maken’. Zodat ze opgewassen is tegen de mannen en van zich af kan bijten. Onzin!
De wereld aan kunnen
Voor de goede orde, ja, ik vind het heel belangrijk dat mijn dochtertje van 1 een zelfverzekerde dame wordt die de wereld aan kan. Of ik daar bewust mee bezig ben in de opvoeding? Absoluut, elke dag zelfs. Maar ik ben een voorstander van een gender neutrale benadering. In hoeverre dat dan ook mogelijk is.
What about the boys?
Als we de wereld willen veranderen waarin meisjes achtergesteld worden op de jongens, hebben we veel werk te doen. Want het hele #METOO komt omdat mannen denken dat het ok is om een vrouw als object te beschouwen en te misbruiken. En dat zegt uiteraard niet dat élke man zo is. Maar ook niet elke man neemt het op voor een vrouw of vertelt een andere man dat het niet ok is. Dat betekent dus simpelweg, dat we ons ook moeten concentreren op de jongens. Ik zal daarom niet alleen mijn dochter leren dat ze het waard is. Dat ze niet onderdoet voor een ander en net zulke gelijke kansen heeft als een jongen. Maar ik leer ook mijn zoontje dat hij anderen, met name meisjes, moet respecteren. Dat zijn geslacht niet beter is dan het andere, maar dat ze gelijkwaardig zijn. Dat beide geslachten dan wel sterke en zwakke (fysieke) punten hebben, maar dat ze juist daarom van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen aanvullen.
Los van gender
Ik vind het dus onzin dat we alleen vrouwen sterker en weerbaarder moeten ‘maken’. Ook mannen moeten een steentje bijdragen en het verschil maken. Dat begint in mijn ogen met de opvoeding van beide geslachten. Ik zie het dan ook als mijn verantwoordelijkheid om hier bewust mee bezig te zijn met mijn beide kinderen. En daar probeer ik dingen dus neutraal en gelijkwaardig in te benaderen. Daar bedoel ik sowieso mee dat mijn kinderen geen speelgoed hebben wat puur op basis van gender is. Het speelgoed is op basis van hun persoonlijke interesse en behoefte op dat moment. Maar is het niet raar dat mensen sneller tegen meisjes zeggen dat ze moeten uitkijken met wie ze een gesprek aan gaan als ze gaan stappen. Maar dat dat nog nooit tegen de jongens is gezegd? Ik vind dat dus onzin.
Gelijkwaardig
Patronen moeten doorbroken worden. Ik zal daarom mijn dochter niet specifiek leren dat ze een man verdient die ook iets doet in het huishouden. Ik leer mijn zoon niet specifiek dat hij niet kan verwachten dat zijn vriendin zijn brood smeert en zijn overhemden strijkt. Ik leer hen beiden dat een relatie gelijkwaardig hoort te zijn. Dat ze een partner verdienen die hen steunt met woorden én daden. Dat carrière maken of studeren voor beiden is weg gelegd en dat de zorg en opvoeding voor eventuele kinderen voor allebei de partners is. Ik leer hen dat ze nooit toestemming hoeven te vragen aan hun partner, maar dat er sprake moet zijn van overleg. Ik wil graag dat mijn dochter zich afvraagt waarom iemand haar vraagt of ze wel zou moeten werken als ze straks een jonge moeder zou zijn. Maar tegelijkertijd wil ik dat mijn zoon zich afvraagt waarom iemand die vraag nou net níet aan hem zou stellen, zodra hij als jonge papa aan het werk gaat.
Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen is dan ook een hele sterke basis. Daardoor durf je nee te zeggen als er iets tegen je zin gebeurt. Maar je durft ook nee te zeggen door jezelf te distantiëren van bepaald gedrag. Je bent niet vatbaar voor groepsdruk en jezelf weg cijferen voor een ander, ten kosten van jezelf, zal niet snel gebeuren. Wat dat betreft vind ik het ontzettend belangrijk om mijn kinderen zelfvertrouwen mee te geven. Het brengt je zo ver in het leven. Het maakt het allemaal net wat makkelijker om voor jezelf te kiezen, zonder bang te zijn wat de buitenwereld van je denkt. Maar ook om het op te nemen voor een ander, die zelf de kracht of durf niet heeft. Te respecteren dat een ander andere keuzes maakt in het leven. Jezelf niet hoeven te vergelijken met anderen, omdat je zelf weet wat je waard bent. Zelfvertrouwen betekent eigenwaarde. En zelfvertrouwen betekent dus dat je weet dat je niemand nodig hebt om dat te bewijzen, naast het feit dat je de behoefte niet voelt om je zelfverzekerdheid te bewijzen. Ik geloof dat je daardoor ook minder geneigd bent om je eigen positie te misbruiken en gebruik te maken van anderen. Want bij al dat machtsmisbruik, ligt ergens een basis van onzekerheid (en dat is een zogenaamde manier van zelfvertrouwen) en arrogantie.
Practice what you preach
Mooie woorden allemaal, maar ik geloof ook heilig in ‘practice what you preach’. Dus wat stellen mijn woorden voor als ik zelf geen voorbeeld functie ben voor mijn eigen kinderen? In ben niet op mijn mondje gevallen en heb er altijd voor gekozen om alleen dingen te doen die me gelukkig maken. Ook voel ik me altijd al maatschappelijk betrokken. Maar sinds ik moeder ben, ben ik me maar al te bewust van het feit dat mijn kinderen van mij zullen leren. Bewust en onbewust. Zij pikken op wat ik doe en naast hun eigen karakters, ben ik mede verantwoordelijk voor de basis van hun verdere leven. Ik zorg voor gelijkwaardigheid in mijn relaties en kies mijn woorden zorgvuldig. Een behoorlijke verantwoordelijkheid naar hen, maar eigenlijk ook naar de maatschappij waaruit zij deel maken. En indirect, dus ook naar jou en jouw kinderen.
Vandaag
En dus daarom.. vind ik het onzin dat we alleen dochters klaar moeten maken om opgewassen te zijn tegen mannen (en soms ook vrouwen natuurlijk). Want hierin voel ik toch weer een soort ondergeschiktheid. Nee, we moeten er voor zorgen dat dit soort situaties nooit meer aan de orde zijn. En daarom moeten we ook voor zorgen dat onze zonen niet die mannen worden. Daarbij gaat het niet eens alleen om die nieuwe generatie. Dus ook onzin dat we daar moeten beginnen. Het is nooit te laat om je eigen visie, houding en gedrag te veranderen. En een beetje bewustwording en gelijkwaardigheid…. begint dus hier, vandaag, bij jou en mij.
Zo belangrijk dit, ik wilde dat meer ouders zich hiervan bewust waren..
Ja hè. Dat zou een groot verschil maken.
Goed geschreven, en zo belangrijk!
Dankjewel!
En nog geen 3 jaar geleden zei iemand me dat we in Nederland als vrouwen onze handen dicht mochten knijpen, dat we het hier zo goed hadde, dat we gelijk waren, dat we ge-emancipeerd waren, nu.
Ha! Zei ik toen. Waarom snapt mijn gozer het dan niet dat ik het een eng idee vind dat hij rond middernacht naar huis loopt omdat de bus niet meer rijdt? Hij vond het normaal. En ik besefte me dat dat ook normaal zou moeten zijn. Maar die angst kwam vanuit mij: ik, als jonge meid, kreeg te horen dat ik vooral niet rond middernacht alleen op straat moest lopen. Sterker nog, zelfs een taxi nemen op een laat tijdstip, alleen, was al genoeg voor mensen om me aan te manen dat dat ‘verkeerd had kunnen aflopen’.
Ja, gelijkwaardigheid is alleen gelijkwaardigheid als je zowel jongens als meiden hiermee grootbrengt.
En we winnen het. Dit winnen we. Want iedereen is erbij gebaat als we een maatschappij hebben waarbij men gelijk is, gelijke kansen krijgt; ongeacht wat er tussen je benen zit of welke tint je huid heeft.
Dát bedoel ik dus. Dat jij als meid te horen kreeg dat je niet alleen middernacht over straat moet lopen of een taxi moet nemen. Maar dat zijn dingen die jongens dus niet snel zullen horen. En dat moet eens afgelopen zijn, als we zogenaamd gelijkwaardig willen zijn en behandeld willen worden. Want, je gaat er naar leven, precies zoals je uitlegt. En dan wordt weer bevestigd dat we als vrouw het zogenaamde zwakker geslacht zijn. Natuurlijk zijn we in veel opzichten fysiek zwakker (gemiddeld genomen), maar dat máákt ons niet zwakker. Het os goed dat beide geslachten daar eens bewust van zouden zijn. En daar begin je dus mee in de opvoeding.
Het is een interessante ontwikkeling op dit moment. Zeker nu de nadruk wordt verlegd van ‘vrouw, wees voorzichtig’ naar ‘Man, neem ook je verantwoordelijkheid’. Want ongeacht het geslacht: als je ziet dat een zwakkere (kleiner, een senior, iemand met een lichamelijke beperking) wordt lastiggevallen, dan draai je je hoofd toch niet weg?
Het is niet normaal als iemand je zonder provocatie aanvalt of ongepast aanraakt. Honden worden er voor afgemaakt, als ze zonder provocatie hun tanden zetten in een zwakker mens. Maar mannen krijgen een vrijbrief, omdat vrouwen geen aanleiding mogen geven door te bestaan??
… Ik moet even een rustmomentje nemen 😛 Ik ga de hond uitlaten en mezelf er aan herinneren dat elke nieuwe generatie jongens én meiden weer een stukje gelijkheid erbij vechten. Ook jongens worden zich steeds bewuster en dat is fijn. Dat de maatschappij verhard is tijdelijk. Als we meer gelijk zijn, zorgen we ook beter voor elkaar. De ander is dan geen vreemde meer.
Helemaal mee eens, goed geschreven!
Thanks!
Prachtig geschreven.
Erg dat wij ons moesten voorbereiden hierop of op een overval meemaken,… niemand kan zich om gelijk wat voorbereiden. Geloof me
We kunnen alleen onze kinderen zelfrespect bijbrengen en geen vooroordelen laten trekken en hopen dat ze de juist weg kiezen in het leven
Dankjewel! Ik ben bang dat ik je zin niet helemaal begrijp. Heb je nou een overval meegemaakt, waar je (logisch) niet op voorbereid was? Dat moet zo naar zijn!
En ja, wat betreft kinderen moet je het zien als een begeleiding inderdaad. Ze gaan hun eigen keuzes maken, maar ik hoop zeker dat ik daar de basis goed in zal vormen. Ik ga er in ieder geval mijn best voor doen.
2 keer.
We kunnen onze kinderen alleen maar een goede basis meegeven. Beter kan ik het nie verwoorden
Helemaal mee eens. Maar het belangrijkste is inderdaad denk ik voorleven, wat je thuis meekrijgt hoe je met elkaar in het gezin omgaat en met andere mensen is volgens mij de meest belangrijke basis. En kinderen laten voelen dat ze alles kunnen bespreken. Als ik heel eerlijk ben, die laatste vind ik echt de allermoeilijkste. Zeker nu ze wat ouder worden…
Ik ben benieuwd hoe dat hier zal gaan. Mijn ouders zeiden ze ik alles met ze kon bespreken, maar ik vond niet dat at over kwam met wat ze me lieten zien. Woorden zijn wat dat betreft makkelijker dan daden. Maar goed, is ook leerzaam. Heeft mij weer inzichten gegeven hoe ik het vooral NIET wil doen.
Ik ben het ZO met je eens? Inderdaad is het net zo belangrijk dat zowel jongens als meisjes weerbaar worden gemaakt voor de o zo harde maatschappij van tegenwoordig. Ik zie dat bij onze oudste zoon. Een gevoelig jongetje dat echt moet leren voor zichzelf op te komen. Ik ken ook genoeg meisjes die dat juist van nature al prima doen. Nu geloof ik wel dat, later als ze groot zijn, mesijes kwetsbaarder zijn dan jongens. Maar dat is puur gebasseerd op fysieke kracht die toch bij de meeste jongens (niet allen) meer aanwezig is als bij meisjes. Maar daar tegenoverstaat weer durf en zelfvertrouwen. Met alleen fysieke kracht kom je er immers ook niet.
Inderdaad, alleen fysieke kracht is ook zo beperkt. En als we iedereen gelijk willen zien, moeten we iedereen ook gelijkwaardig behandelen. En dat kan alsnog met rekening houdend met bepaalde biologische aspecten natuurlijk.
Helemaal mee eens. Het gaat inderdaad om de situaties waar je kinderen klaar voor stoomt. De bewust wording is gewoon heel belangrijk!
Precies. Mooi dat jij daar ook een rol in kan spelen vanuit je werk.