Alhoewel er altijd mensen zijn geweest die het stereotyperen van het geslacht willen vermijden, wordt de bewustwording van genderneutraliteit steeds groter. Genderneutraal opvoeden is iets wat voor steeds meer mensen een bewuste keuze wordt. Of in ieder geval iets wat steeds meer bewustwording op roept. Maar is dat niet gewoon een kwestie van je kinderen kleden in neutrale kleuren? Of af en toe een Jip veranderen in Janneke als je je kind voorleest (of andersom)? Of je zoontje te laten spelen met poppen, terwijl je je dochter een trein set cadeau doet? Of is dat niet zo zwart/wit? Want genderneutraal opvoeden, hoe doe je dat eigenlijk? En misschien belangrijker, waarom zou je dat willen?
Mag een jongen nog wel jongen zijn?
Zodra een winkel aankondigt geen onderscheid meer te maken in jongens- en meisjeskleding, lopen de gemoederen op. “Waarom mag mijn zoon niet gewoon een jongen zijn? En wat is er mis met mijn dochter die lekker in roze wil lopen?” tegenover “Eindelijk, weg met het typische onderscheid voor jongens en meisjes!” Ik behoor tot die laatste groep. Ik ben zo’n moeder die de kleren van haar zoontje doorschuift naar haar dochtertje. En ja, dat betekent dat ze vaak genoeg blauw (groen, grijs, zwart of bruin) draagt. En ja, dat betekent ook dat mijn dochtertje nauwelijks roze draagt en mierzoete teksten komen het huis niet in. Moet dat genderneutraal dan altijd betekenen dat je niet wil dat je kind iets draagt of doet wat typerend is voor haar of zijn geslacht? Nou nee, dát is juist niet wat genderneutraal opvoeden voor mij betekent.
Gelijke kansen voor jongens en meisjes
Kinderen verdienen het om zich volledig te kunnen ontwikkelen en toegang te hebben tot alle mogelijkheden en kansen die er zijn. Daarin zou geen onderscheid moeten worden gemaakt tussen jongens en meisjes. Helaas is er in onze maatschappij nog steeds geen sprake van volledige gelijke kansen voor jongens en meisjes. Daarom vind ik het belangrijk om zoveel mogelijk aspecten in het leven genderneutraal aan te pakken, waarbij de basis in de opvoeding ligt. Zodat kinderen meekrijgen dat het ene geslacht niet sterker of beter is dan het andere en dat je ook kan leren van elkaar. En dat doe ik zo goed en oprecht mogelijk als ik kan, want een expert wil ik mezelf niet noemen. Maar ik ben er van overtuigd dat gelijkwaardigheid bij onszelf begint, waar ik al eerder over schreef. Een genderneutrale opvoeding sluit daar natuurlijk bij aan.
Bepaal zelf wat genderneutrale kleding is
Om te beginnen; kleding. Meisjeskleding gaat nog steeds gepaard met teksten over prinsessen of engeltjes. De boodschap blijft: meisjes moeten lief en schattig zijn. Jongens daarentegen worden gestimuleerd om op avontuur te gaan of stoer te zijn, gezien de teksten op jongenskleding. Genderneutraal betekent voor mij dus onder andere dat meisjes ook piraten mogen zijn en jongens een fee. Het betekent dus niet dat roze en blauw deur uit moeten per definitie, het zou alleen niet meer gekoppeld moeten zijn aan een bepaald geslacht. Om dat te stimuleren zou genderneutrale kleding dus ook niet meer om kleuren moeten draaien. Nu staat wit, bruin en geel al snel voor genderneutraal, maar dan praten we over broeken en shirts. Maar waarom wordt een jurkje niet als genderneutraal gezien? Of een hemdje met spaghetti bandjes? Het vinden van een maillot zonder hartjes voor je zoon is een onmogelijke taak. “Want maillots horen toch niet bij jongens? ” was de verbaasde opmerking van een winkelbediende toen ik er naar op zoek was voor mijn zoon. Ook koop ik het merendeel van de kleding van mijn dochtertje bij de jongensafdeling, omdat ik hier tenminste de stoere kleding vind. Dus zo genderneutraal zijn we echt nog niet wat betreft kleding, maar een begin is gemaakt.
Geef je kind de keuze
Wat jouw rol kan zijn als ouder? Geef je kind de keuze. Bied hem ook een prinsessenjurk aan, naast een drakenpak als je naar een verkleedfeestje gaat, bijvoorbeeld. Kijk eens naar kleding van het andere geslacht als je nieuwe kleding koopt. Praat over de teksten die je ziet. Wil je dochter een prinsesje zijn, prima, maar laat haar ook weten dat ‘cute’ zijn niet iets is wat ze hoeft te na streven als levensdoel. Wil je zoon nagellak of vlechtjes, waarom niet? Door jouw steun als ouder, leert het kind ook om sterk in de schoenen te staan en te geloven in zichzelf. Als een kind makkelijk eigen keuzes kan maken in zijn of haar kledingkeuze, kan het ook makkelijker anderen accepteren die er anders uit (willen) zien. Maar je legt ook de basis voor gelijkwaardigheid en zelfvertrouwen. Reden genoeg voor mij om aandacht te besteden aan de kinderkleding. Ik vind persoonlijk roze een verschrikkelijke kleur. Maar… ik merk ook dat dat gevormd is door de lading die het heeft gekregen als typische meisjeskleur.
Stop de traditionele rolverdeling
Genderneutraal opvoeden is ook breken met de traditionele rolverdeling. Dat laat je het beste zien door zelf het voorbeeld te geven, is mijn mening. Zorg voor een gelijkwaardige relatie. Misschien zijn in de praktijk de huishoudelijke taken niet evenredig verdeeld in aantal, omdat de één meer werkt dan de ander. Maar laat zien aan je kind dat beide ouders (kunnen) koken, schoonmaken en verzorgen bijvoorbeeld. Luiers verschonen moet niet gezien worden als vaste taak van een moeder en ook de vader kan ’s ochtends net zo goed zorgen dat de boterhammen gesmeerd worden van de kinderen. Zo leert je kind dat een rol in een relatie niet is gebaseerd op geslacht. En dat er geen sprake is van een ondergeschiktheid aan de ander. Ook leer je meer respect te hebben voor een ander en jezelf.
Wát in plaats van wíe
Speelgoed heeft invloed op het stimuleren van de ontwikkeling van je kind. Ook hierin wordt onderscheid gemaakt tussen jongens en meisjes, al is genderneutraal speelgoed makkelijk te vinden. Natuurlijk zijn meisjes in het algemener van nature rustiger en zorgzamer. Het is niet voor niets dat er meer vrouwen in de zorg werken en meisjes zich van nature aangetrokken voelen tot poppen. Daarom vind ik ook niet dat ouders zich moeten vasthouden aan het weren van stereotyperend speelgoed. Want echt, laat meisjes ook meisjes zijn en andersom, als die behoefte vanuit hunzelf komt. Máár zorg voor een variëteit aan speelgoed en bied ze ook aan. Ook al is je zoon een rouwdouwer, spelen met poppen stimuleert hun creativiteit op een hele andere manier wat ook leerzaam is. Net zoals meisjes zich ook prima kunnen vermaken met auto’s of een voetbal. Kinderen krijgen onbewust een voorkeur mee door wat de media, maatschappij en commercie laat zien. Het is dan aan mij om uit te leggen dat het niet uitmaakt wie er mee speelt. Laat ook de mogelijkheden zien dat het speelgoed biedt. Door er op die manier naar te kijken, merk je dat je bezig bent met wát je er mee kan, niet voor wié het is bedoeld.
Loslaten van gender gerelateerde sport
Dat geldt ook voor sport. Bedenk welke sport bij jouw kind past, in plaats van te kijken of een sport bij een jongen of meisje past. Als enige jongen tussen dansende meisjes? Waarom niet? Behalve het loslaten van gender gerelateerde sporten, betekent het ook meer gemengde teams in de toekomst. Een team waarin geen onderscheid wordt gemaakt tussen jongens en meisjes en waar je gebruik maakt van elkaars kracht. Als je jongens in een bepaald voetbalteam in Utrecht vraagt wie hun beste speler is van de club, zullen ze zeggen Vicky. Een dochter van een vriend van manlief, die zo goed kan voetballen dat jongens niet eens aan haar kunnen tippen. En toch zal ze vooralsnog nooit een glansrijke carrière als prof voetballer kunnen krijgen, zoals jongens dat kunnen. Want genderneutraal voetbal bestaat (nog) niet. Reden des te meer om zelf een verschil te maken voor gelijke kansen.
Neutraal taalgebruik
Met taalgebruik kan onbewust de gender stereotypering in stand houden. Natuurlijk zijn er nog steeds feiten: “Jongens zijn door hun bouw in het algemeen fysiek sterker dan meisjes”. Maar als je het hebt over genderneutraal opvoeden, horen opmerkingen zoals: “Jongens huilen niet.” daar absoluut niet bij. Leer kinderen met hun emoties om te gaan en laat ze bijvoorbeeld huilen als die behoefte er is. Ongeacht het geslacht. Leer kinderen ook niet dat hun geslacht beperkingen heeft door opmerkingen te maken zoals: “Je bent een meisje, dat lukt je nooit.” Genderneutraal taalgebruik houdt dus in dat je gender gerelateerde verwijzingen achterwege laat. Maar ook dat je uitleg geeft dat het prima is om je anders te gedragen dan de norm. Spreek een kind aan op het kind zelf en koppel het niet aan het geslacht.
Gelijke normen en waarden
Aansluitend zouden jongens en meisjes ook gelijkwaardig benaderd moeten worden met de normen en waarden die we ze meegeven. We zijn geneigd om onze dochters te leren dat ze niet over hun grenzen heen moeten gaan als ze op date gaan met jongens. Maar tegelijkertijd is dat niet iets wat we snel zeggen tegen onze zonen. Op die manier geven we, alhoewel met goede bedoelingen, onze dochters toch mee dat ze minder sterk zijn dat het andere geslacht. En onbewust zelfs afhankelijker. Maar ook jongens moeten leren dat ze hun grenzen respecteren als ze op date zijn met meisjes en dat ze het andere geslacht al gelijkwaardig moeten behandelen. Iets waar ik hier dus al uitgebreid over schreef. En door het bewust bezig zijn met dergelijke onderwerpen, leer je ook meer over je eigen volwassenheid. Althans, het helpt me altijd om mezelf te ontplooien en ontwikkelen.
Een betere wereld
Behalve gelijke kansen, brengt genderneutraal opvoeden ook meer begrip voor een ander met zich mee. Reden genoeg om in ieder geval bewuster bezig te zijn om bepaalde aspecten van genderneutralisatie mee te nemen in een opvoeding. In een wereld waarin (gelukkig) steeds meer mensen er voor uit durven te komen dat ze homoseksueel zijn of een geslachtsverandering willen ondergaan, is dat mooi meegenomen. En als je daar niet het nut van in ziet, doe het dan voor de toekomst van je eigen kind. Kwaliteiten worden ontwikkeld waar niet alleen het kind zelf, maar ook de maatschappij wat aan heeft. Het is dus een subtiele manier om bij te dragen aan een betere wereld. En als dat kan gebeuren met minder meisjes in roze en minder jongens in blauw, is dat mooi meegenomen.
En jij?
Maak je je wel eens (onbewust) schuldig aan het maken van gender gerelateerde uitspraken?
Hier echte meisjes in huis. Unicorns en prinsessen, roze en glitter. En nee, ik heb het niet gestimuleerd. Zolang o ze zoon nagels wilde lakken deed ik dat, op een keer was het over
Hier in huis geen typische rolverdeling in taken, papa kookt en wast ook en ik zet het vuilnis buiten als dat nodig is.
We laten hen de keuze, maar leren wel dat je alles kan en mag worden, ongeacht je tender.
En dat is het hem juist. Dat een kind vanuit zichzelf interesse heeft in prinsessen, prima. Ergens is het ook niet vreemd, want je ziet het voorbij komen op tv en je vriendinnetjes spelen er mee. Dus het is wel degelijk gevormd lijkt mij, maar meer onbewust. En het is ook hartstikke logisch. Want dat vrouwelijke DNA zit diep geworteld. Je ontkomt er toch niet helemaal aan. Maar de kracht zit hem dan in als ouder, net zoals je zegt, dat je ze de keuze laat en leert dat alles mogelijk is.
Zo zegt mijn zoon ook wel eens dat hij een bepaalde serie niet wil kijken, want dat is voor meisjes. Dat heeft hij niet van mij. Maar het is meteen een mooi moment om aan te geven dat het niet uitmaakt voor wie het is.
Natuurlijk vinden meisjes roze eenhoorns en prinsessen leuker, want wat wordt ze nog steeds verteld: dat meisjes dat leuk vinden. En je wilt als jong meisjes niets lievers dan er bij horen (trouwens, oudere meisjes en mama’s hebben dat ook heel erg: erbij willen horen).
Ik speelde vroeger met barbies én autos, ik had lego en playmobil en een treinset, maar ook een poppenhuis en poppenwagen. Ik vind het ergens vreselijk dat er nu ‘meisjes’lego is en ‘meisjes’playmobil en dan ook nog in het roze verpakt. Vreselijk. Alsof je als meisje niet gestimuleerd kan worden om met bouwsteentjes te spelen als je er geen ‘schattige’ dingen van kan bouwen. Blergh.
Of andersom: dat jongens alleen maar politieauto’s en piratenschepen willen bouwen! Of robots! Weet je dat toen de eerste computers geprogrammeerd moesten worden, dat door vrouwen gedaan werd, omdat die er beter in waren? Pas toen mannen er achter kwamen dat computers een belangrijke vooruitgang zouden worden, werden alle programmerrollen door mannen overgenomen.
Denk daar maar eens over na, en stimuleer je meiden en knullen om het beste uit zichzelf te halen, en niet gerelateerd aan wat ‘normaal’ is om érbij te horen.
Hahaha… eigenlijk alles wat ik al zei, maar dan iets meer gefrustreerd ?. Nee, serieus, ik snap je aanvulling helemaal. Wat ik bij Kreanimo al zeg, in hoeverre is het een eigen keus als je toch enigszins die kant op wordt gedwongen door de commercie en maatschappij? Tegelijkertijd, zit het diep in je geworteld. Want ook al groei je op op een plek zonder Barbies, dan is er wel iets anders meisjes gerelateerd. Tegelijkertijd is dat ook logisch omdat meisjes gewoon anders kunnen spelen dan jongens. Maar goed, dan kom ik ook weer op het punt wat we allebei aanhalen…. ?
Maar tijden veranderen! Het gaat langzaam de goede kant op.
Ik probeer mijn meiden zoveel mogelijk mee te geven dat ze mogen zijn wie ze zijn. Dat er niet zoiets is als jongens of meisjes speelgoed. Ze mogen overal mee spelen en ze mogen aantrekken wat ze willen. Ik vind het wel lastig dat er veel mensen zijn die nog in die traditionele rollen zitten en dat mijn dochters dat dus toch meekrijgen. Al doen wij thuis. nog zo ons best om ze zo genderneutraal mogelijk op te voeden, op school e.d. krijgen ze toch mee dat jongens stoer en sterk zijn en meisjes lief zijn en van glitters houden. Dus neigen ze nou naar roze prinsessendingen, omdat ze dat echt leuker vinden of omdat ze meekrijgen dat dit voor meisjes is?
Mooi om te lezen dat jullie daar ook bewust mee bezig zijn. Misschien is het bij meisjes zelfs belangrijker (wat weer tegenstrijdig is, natuurlijk), omdat ze zo snel meekrijgen dat ze lief moeten zijn, tegenover jongens die te horen krijgen dat ze succesvol kunnen zijn. En dat laatste wat je zegt is dus precies wat ik me ook afvraag.
Ik denken dat het in het huidige Nederland al heel wat is als ouders hun kinderen dat typisch meisje jongen ding niet meegeven. Ik vindt belachelijk dat korte broeken voor meisjes 20 cm korter zin dan voor jongens van precies dezelfde leeftijd. Als daar iets aan verandert en ouders hun kinderen allemaal hetzelfde leren dan zijn we al een heel eind. Dan worden er geen jongens meer geboren die niet weten hoe de wasmachine werkt en kunnen meisjes straks ook gewoon het oliepijl meten.
Kort maar krachtig en ik heb daar een heel artikel voor nodig 😉
Ik geloof eerlijk gezegd wel dat jongens en meisjes echt anders in elkaar zitten, dus ik heb nooit bewust genderneutraal opgevoed. Maar ik hou van stoere meisjes, dus ik heb haar naar voetbal en scouting gestuurd en probeer haar al 7 jaar tevergeefs een broek aan te trekken. En twee jaar geleden lukte het nog om haar als ridder naar het Carnaval te sturen, maar dit jaar gaat ze als bruid… 😉
Ik geloof dat je een kind moet leren om te doen wat hij of zij leuk vindt en als je je als ouder daarmee gaat bemoeien, dan is dat altijd zonde. Zoals wanneer je je roze balletmeisje naar voetbal stuurt, maar ik ben ook maar een mens. 😉 Aan de andere kant trekt ze wel weer gekke dingen aan die niemand anders aan heeft, dus ik geloof niet dat ze puur wordt gestuurd door wat de maatschappij van haar verwacht ofzo.
Ik zei overigens een keer tegen haar: “Je weet dat meisjes alles kunnen worden wat ze maar willen hè?” en toen zei ze: “Behalve vader.” Dat klopt tegenwoordig al niet meer helemaal, maar ik vond het toch slim bedacht.
Oh, maar ze zitten in de kern ook anders in elkaar. Absoluut. Daar twijfel ik niet aan en dat is iets wat iedereen in ere moet houden. Want je moet niet tegen jongens zeggen dat ze de hele middag moeten knutselen, als je merkt dat ze de behoefte hebben om lekker wild te spelen en te klimmen in bomen. Dat zit van nature in ze en het komt nu ook eenmaal vaker tot uiting bij jongens. Maar ik bedoel dan vooral, ontneem ze niet de kans als ze dus wél liever willen knutselen. En roep niet tegen een meisje ‘kijk uit dat je niet valt’, als je dat ook niet tegen een jongen zou zeggen :). Laat kinderen vooral hunzelf zijn en help ze zich daarin te ontwikkelen en maak ze gewoon bewust van het feit dat er geen verschil hoeft te zijn wat gender gerelateerd is.
Dat laatste vind ik wel heel leuk om te lezen. Dan ben je toch onbewust bezig met meisjes bewust maken dat ze ook de wereld aan kunnen. En dat antwoord vind ik prachtig. Mooi dat ze dat noemt, in plaats van echte beroepen.
Ik krijg altijd een beetje de kriebels van het woord genderneutraal, zeker in deze context. Mensen moeten altijd een labeltje plakken om anderen te leren dat je moet kunnen zijn wie je wil zijn. Omdat de wereld zo ver af is gedreven, hebben we die labeltjes blijkbaar nodig. We zijn kwijt wie we zijn en hoe we elkaar moeten respecteren. Als ik ooit kinderen zou krijgen, zouden ze niet aan deze trend meedoen. Ik zou ze willen leren kleding te dragen, zoals ik kleding draag. Ik draag kleding die lekker zit en waar ik me goed in voel en of dat nu een printje of een kleur heeft, dat is voor mij bijzaak.
Komt dat qua kleding dan niet op hetzelfde neer? Hoe je het zelf ook wel noemen, je laat ze aantrekken wat ze willen aantrekken. Ik ben er alleen bewust mee bezig om ook uitleg te geven dat een jongen ook een jurkje aan mag ?.
.
Ik vind het interessant dat je het een trend noemt. Zo zie ik het niet. Het is een bewustwording wat op weg is om een norm te worden. Als je het zo bekijkt waren de eerste vrouwen die weigerden om huisvrouw te zijn voor mensen die het nut er niet van inzagen ook een trend. Maar zo begint het en vervolgens is het jaren later logisch dat zowel vrouwen als mannen werken en geld verdienen.
En ik snap wat je zegt met genderneutraal als woord. Maar tegelijkertijd, juist in een tijd waarin er beschikken over zoveel woorden, is een woord voor een betekenis/ lading noodzakelijk. We kunnen het gaan omschrijven zonder één woord. Maar dan komt er vervolgens alsnog een woord die de lading dekt. Daarbij zijn labels en hokjes ook nodig om jezelf ermee te kunnen identificeren. Dat zie ik niet als iets negatiefs, maar heel natuurlijk. Niemand wil in een hokje, maar toch past iedereen in een hokje. Je hebt het niet nodig om anderen te leren wie je bent of wil zijn. Maar woorden komen vanzelf. Ikk ben een reiziger, reisblogger, mama blogger, blogger, werkende moeder, partner, optimist… Ga zo door. We kunnen niet zonder woorden, benamingen en categorisering. En ik denk dat het aan je zelf is om daar een positieve of negatieve lading aan te geven. Of neutraal. Zo zie ik het meer.
Goh… misschien had ik dit beter in blog vorm moeten schrijven! Kan alsnog ?. Anyways, thanks voor je eerlijke reactie! Daarom schrijf ik graag over dit soort onderwerpen. Leuk om visies/ inzichten van anderen te horen.
Ja het is zeker leuk om zo inzichten uit te wisselen. En ik val je ook echt niet aan. Ik bedoel ook meer dat ik het zo jammer vind dat de mensheid uit zichzelf elkaar die accepteert, niet vanuit het hart. En dat is met veel meer dingen dan genderneutraal.
Oh, het voelde zeker niet als een aanval :). En als het ook zo toelicht, wordt je reactie ook meer verduidelijkt. Want inderdaad.. als mensen elkaar gewoon meer zouden accepteren, dan zou er al zoveel ellende voorkomen worden. Gewoon…. even moeite doen om jezelf te verplaatsen in een ander.
Jongens en meisjes zitten anders in elkaar, maar vind zeker dat elk kind een eigen keuze moet kunnen maken. Ik denk dat ik daar ook erg vrij in zal zijn.
Bij mij heb ik bijvoorbeeld allemaal van die veiligheidshaakjes op de lades, want zoonlief maakte alles op. Een vriendin zei toen: die heb ik niet eens. Mijn meiden doen dat niet. Dat is typisch jongensgedrag. En ik merk dat ik dan denk: hoe weet ik dat nou? Het kan toch ook typisch zijn gedrag zijn? En dat haar dochters het toevallig niet doen, zegt dan toch niets? Dochterlief trekt ze namelijk ook open. Dus ik ben er maar mee opgehouden om te denken in typisch jongens en meisjes gedrag. Dat ze verschillen van elkaar is logisch. Maar meiden of jongens onderling verschillen ook. Belangrijkste lijkt me is om ze te stimuleren dat ze mogen zijn wie ze willen zijn en het jongens of meisjes zijn ze niet laten beperken. Uiteraard denk ik meer over dit soort dingen na sinds ik moeder ben, hoor 😉
Ik vind het ergens wel een ingewikkeld onderwerp, vooral omdat alles zo ontzettend voorgekauwd is hoe een meisje of jongen zich behoort te gedragen. Ik merk wel dat ik daar bewuster mee bezig ben dan bijv mijn man. Als onze zoon huilt hoor je hem daar sneller iets van zeggen waar ik dan wel weer op inhaal dat hij net zo goed mag huilen als onze dochter. Wat betreft speelgoed daar hebben ze bij ons nooit een issue mee gehad. Het voordeel van een jongen meisje tweeling want vanaf t begin hebben we beide al in huis. Ik weet niet.of dat ook zo was als we maar een kindje gekregen hadden, ik ben daar niet heel erg mee bezig en merk wel echt dat ik veel mierzoete kleding koop voor mijn dochter, niet omdat ze dat per se zelf wil maar omdat ik dat haar gewoon leuk vind staan. Ik vind je artikel daarom wel echt een eye opener om eens te kijken naar wat zij nou eigenlijk mooi vind. Ik vraag haar ’s morgens wel altijd wil je een broek of een jurkje en dan kiest ze wel altijd verschillend.
Het is ook een ingewikkeld onderwerp, hoor. Juist omdat veel dingen toch nog gender bepalend is ingericht. Ik merk ook dat ik er zelf telkens bewust mee bezig moet zijn. Bijvoorbeeld met stoeien. Mijn mannen vinden het geweldig om te stoeien en zoonlief wordt dan hoog in de lucht gegooid en het hele rataplan. Maar met een meisje ben je dan van nature voorzichtiger, denk ik. We hadden het er nog over toen ik nog zwanger was van haar. Dat we het er over eens waren dat we haar gelijkwaardig moeten behandelen. En dat zie ik dan o.a. terug in het stoeien. Ze doen net zo wild met haar en dat vindt ze geweldig. Maar mensen reageren dan toch sneller met: oh, kijk uit!
Wat betreft speelgoed, we hebben nooit speciale meisjesspeelgoed gekocht voor dochterlief. Ze speelt met alles wat we al hebben. De poppenwagen die we wel hebben, heeft ze gekregen. Maar zoonlief speelt daar ook zo nu en dan mee. Voor de rest zijn veel dingen voor mij neutraal (keukentje, doktersset, etc). Maar het is dan toch weer typisch dat je keukenspulletjes vaak toch bij de meisjesafdeling vindt 😉
Leuk om te horen dat dit artikel een eye opener is voor je! Ik vind het altijd leuk om mensen aan het denken te zetten, inclusief mezelf. Daarom lees ik ook graag de reacties met visies van anderen.
Amen! Ik merk bij mezelf dat sommige dingen heel diep zijn ‘geindoctrineerd’. Ik vind het bijvoorbeeld echt niet prettig om te zien als mannen huilen. Terwijl het echt de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn. Ook al ‘dwing’ ik mezelf om er relaxed mee om te gaan, intern blijft het een beetje wringen. Jammer vind ik dat.
Dank je. En bijzonder hè, dat dat er dan toch ergens in zit. Ik hoor ook wel eens van vriendinnen dat hun zoontje een jurk aan wil. Dat vinden ze prima, maar dat hun partner toch eerst even moet slikken. Want ook al steunen de heren (en dat geldt niet voor iedereen) hun zoon een leuke jurk, ze zien hem toch het liefst in een voetbal tenue.
Weet je ook wat je er niet prettig aan vindt? Als je een man ziet huilen? Daar ben ik dan wel benieuwd naar.
Geen idee, ik word er een beetje ongemakkelijk van. Ik denk dat het ook wel komt doordat mijn vader en mijn broertje als volwassen mannen allebei nooit huilen (in mijn bijzijn in ieder geval) 🙂 Dus ik ben het van huis uit ook niet gewend.
Interessant eigenlijk hè. Hoe die kleine details toch invloed hebben op je eigen mening. Vandaag was er commotie op het feit dat er een lesbisch stel in de Donald Duck voor kwam (voor het eerst). En mensen die reageren met “Ik heb niets tegen homo’s (sure), maar mijn kinderen hoeven er niet mee geconfronteerd te worden. En dan heb je het over de Donald Duck, waarbij er waarschijnlijk een tekening is gemaakt dat ze hand in hand lopen ofzo. Dan denk ik ook, de bedoeling is dat het genormaliseerd wordt en dat we dat ook zo gaan zien. Want dat is het tenslotte ook. Maar juist door die kleine opmerkingen (die natuurlijk zo fout zijn. Want, je hebt niets tegen homo’s, maar ze moeten niet naast me gaan zitten enzo), beïnvloed je ook de open blik van je kind.
Ok, gaat over gender neutraal, maar zelfde principe 😉