Al eerder stak ik mijn mening over vluchtelingen niet onder stoelen of banken. Je eigen land verlaten omdat er een oorlog is? Niemand heeft erom gevraagd. Moeten vluchten met je kinderen of zelfs terwijl je zwanger bent? Niemand heeft erom gevraagd.
Maar gelukkig kan je meer doen dan alleen schrijven over hoe erg het wel niet is. Hoe jij het verschil kan maken, vraag je me? Heel eenvoudig en zelfs al kleinschaliger dan je denkt!
Dankwoord
Vriendlief vond dat hij meer moest doen en vertrok richting Lesbos om te helpen. Trots heb ik dat met jullie gedeeld. De mooie reacties die kwamen op mijn blog, ook richting hem, hebben hem enorm gesteund:
Ik ben gister thuisgekomen na een reis die niet in 1 term te vatten valt, waanzinnig, bizar, mooi, waardevol, confronterend…allemaal. Ik heb daar al jullie reacties gelezen (en uiteraard het artikel van mijn schatje) en die hebben me heel goed gedaan. Bedankt daarvoor!
Zef
Hoe gaat het er daadwerkelijk aan toe in Lesbos?
Als je wil meer wil weten hoe hij de periode in Lesbos heeft ervaren, adviseer ik je om zijn indrukwekkende verslagen te lezen. Zijn verslagen zijn aanraders! De 1e week verliep nog rustig, de 2e week ging het er plots heel anders aan toe en de laatste paar dagen waren emotioneel het zwaarst.
Nog steeds komen er momenten voorbij waarop het één en ander verwerkt moet worden of een plekje moet worden gegeven. Als je zo intens de gevolgen van een oorlog ziet, ben je het niet zo maar vergeten als je voet zet op Nederlandse bodem.
Samen eten
Ook ik raakte natuurlijk onder de indruk van zijn verhaal en de vele foto’s. Ik wilde kijken of ik nog iets kon betekenen voor de vluchtelingen die in Arnhem zitten. Ik vond een geweldig initiatief waar ik mezelf (samen met man- en vriendlief) voor heb aangemeld; Diner bij de buren.
Met diner bij buren is het de bedoeling dat je in contact wordt gebracht met mannelijke vluchtelingen die momenteel in de voormalige koepelgevangenis van Arnhem verblijven. Je nodigt de mensen uit om bij je te komen eten om ze zo iets mee te kunnen geven van onze cultuur, Nederlandse gastvrijheid en een huiselijke omgeving. Aangezien ik vaker (internationale) etentjes bij ons thuis organiseer, sprak mij dit ontzettend aan. Want je kan je voorstellen dat een voormalige gevangenis niet bepaald de meest sfeervolle plek is om te verblijven, terwijl je toch al zo’n onzekere toekomst hebt. Hopelijk krijgen we snel een datum toegewezen, zodat we al kokend aan de slag kunnen gaan. Tegen de tijd dat onze eet afspraak daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, volgt er natuurlijk een verslag.
Kleinschalige initiatieven
Ben jij op zoek naar vergelijkbaar initiatief om vluchtelingen een warm hart toe te dragen? Ik ben op zoek gegaan naar kleinschalige initiatieven en zet er een paar voor je op een rij. Maak het verschil en denkt aan:
– Meet & Eat Leeuwarden; zoals hierboven omschreven
– U voor vluchtelingen; een verzamelplek met initiatieven voor vluchtelingen in Utrecht
– Stuur een kaartje naar een vluchteling; kleine moeite, groot gebaar
– Blankets of Love; brei of haak een dekentje voor kinderen van vluchtelingen
– Spulletjes over? Schenk ze aan vluchtelingen. De Weggeefhoek helpt je daarbij
Heb je zelf nog een aanvulling of wil je een ervaring delen? Ik lees ze graag!
Ik heb de blogjes van Zef inderdaad gelezen, het deed me wel wat en ik vind het onbegrijpelijk dat er mensen zijn die niet inzien dat die mensen niet voor die situatie kiezen, dat ze niet zomaar vluchten..
Mooi initiatief van het thuis koken, ik ben heel benieuwd naar je ervaringen daarmee.
Wat leuk dat je zijn blogs hebt gelezen!
Ik ben zelf ook benieuwd naar onze gasten. Ik kijk er ook naar uit. Vooral met de ervaring van Zef. Dan kan je toch een beter beeld scheppen.
Wat goed dat je hier meerdere keren over schrijft, en ook met verschillende invalshoeken. Des te meer aandacht wordt besteed aan de menselijke kant van de vluchtelingenkwestie, des te meer mensen zich bewust worden wat vluchtelingen door moeten maken (en waardoor hopelijk meer en meer mensen zich gaan inzetten om iets te doen voor anderen).
Het is dan ook mooi dat je voorbeelden geeft wat wij concreet kunnen DOEN, in plaats van alleen maar toe te kijken. Naast alle haat zie ik namelijk ook veel goede, positieve en liefhebbende initiatieven ontstaan.
En vooral ook heel veel respect voor de enorme inzet van je vriend! Hopelijk lukt het hem snel om alles een plekje te geven.
Dankjewel voor je mooie en lieve reactie. Dat waardeer ik echt ontzettend!
Je zegt het goed. Er zijn gelukkig zoveel mooie en goede initiatieven voor vluchtelingen. Daar kwam ik al achter toen ik op zoek ging voor deze blog naar voorbeelden. Maar de positieve dingen komen niet snel in het nieuws. Daar wordt vooral aandacht besteed aan al het negatieve. Een omgekeerde wereld af en toe.
Ik wilde ook voorbeelden vinden die laagdrempelig zijn. Zodat niemand eigenlijk een excuus heeft dat je geen tijd hebt of dat het moeilijk te combineren is. De kaartenset heb ik zelf ook gratis besteld. Het kost me alleen een postzegel en een wandeling naar de brievenbus. Zo simpel kan het zijn 🙂 En ik hoop dat het mensen inspireert om dus ook iets te doen. Niet eens persé voor vluchtelingen, maar voor een medemens die wel extra aandacht kan gebruiken.
Wat goed dat je hier aandacht aan besteed, het eten met de buren concept ken ik! Eerder woonde ik in Zaandam en daar was dat best bekend.
Zo naar dat er gedacht wordt dat vluchtelingen ‘profiteurs’ zijn en dat er steeds negatieve verhalen in het nieuws komen. Nergens goed voor…
Oh wat leuk! Is daar ook een linkje van? Dan zet ik die tussen mijn lijstje. Heb je het ook wel eens zelf gedaan?
Nee, inderdaad. Het is serieus nergens goed voor. Je bereikt er niets mee en oogst alleen maar nog maar haat en onbegrip.
vandaag kreeg ik foto’s op de app die een compleet andere kant laten zien, waardoor ik even alle begrip kwijt raakte voor de vluchtelingen…
Maar toch blijf ik van mening dat als je kan helpen, je dat ook moet doen..
Hier in de buurt is maar een korte opvang geweest, waar ik toen een aantal dingen heen gebracht heb die nodig waren…
Naar Lesbos gaan is ontzettend mooi van jouw vriend..
Ik ben benieuwd hoe enkele foto’s er voor kan zorgen dat je álle begrip kwijt raakte voor de vluchtelingen, terwijl er oorlog is in een gebied en mensen met kinderen vluchten voor hun veiligheid? Wat de foto ook is, je weet toch altijd dat dat maar één kant is van een verhaal? En dat het wellicht geen betrekking heeft op iedereen? Ik zit echt hard te denken, maar ik kan geen foto bedenken die mijn begrip zou wegnemen. Vooral niet als ik zie en hoor wat mijn vriend heeft meegemaakt.
Een collega van mijn man is ook gekomen naar Nederland als vluchteling met zijn ouders. Hij zei dat toen hij in Nederland kwam als kind pas besefte dat het niet normaal is om in een oorlog op te groeien. Pas hier realiseerde hij dat. Hij wist gewoon niet beter. Hij was praktisch geboren in een oorlog en wist niet hoe het zou zijn om niet bang te zijn, niet beperkt te zijn in je speelruimte en om vrij te zijn. Bizar toch?
Ik deel je mening. Ik vind zelf dat ik niet hoef te oordelen wat iemands reden is of die persoon wel of niet had moeten vluchten. Daar kan ik niet over oordelen. Ik ken die persoon niet en ken de feiten niet allemaal. Ik bedenk me dat het niet fijn moet zijn om in een vreemd land in een oude gevangenis te leven. Dat iemand vluchteling is, is eigenlijk niet eens relevant. Dat je gewoon geen prettige leefomstandigheden hebt, zoals ik. Dat is al reden genoeg om iemand uit te nodigen voor een etentje bij mij thuis :). Daarom schrijf ik misschien ook met een gevangene (daar schreef ik eerder over).
Wat fijn dat je dingen hebt gebracht naar die tijdelijke opvang. Alle beetjes helpen inderdaad. Mooi voorbeeld!
Ik ga de verslagen van je vriend zeker lezen. Ik vind het zo bijzonder dat hij zich zo in heeft gezet.
En wat een leuke initiatieven zijn er om deze mensen te steunen. Ik ga eens kijken of hier in de buurt ook wat gedaan wordt.
Wat leuk dat je dat doet! Ook het tweede punt. Laat je het me weten als je iets hebt gevonden? Dat is altijd een mooie aanvulling op deze lijst.
Goed dat je hier onder de aandacht brengt hoe je zelf ook concreet iets kunt doen. Ik denk dat veel mensen wel willen helpen, maar niet weten hoe.
Dankjewel. Ik merk dat mensen vaak in het groot denken. Dat is natuurlijk fantastisch, maar niet iedereen kan zomaar naar Griekenland om te helpen.Of iets concreets doen om een oorlog te stoppen, als je nóg groter bent. En je kan ook niet in de portemonnee van een ander kijken. Financieel steunen is ook niet altijd mogelijk. Of je wil wel, maar je kan niet ieder goed doel een geldbedrag doneren. Maar tijd doneren, dat is iets heel anders. Je moet zelf toch ook koken en eten. Dus waarom niet met 2 gasten erbij? Of een kaartje schrijven, is ook maar 5 minuten werk 🙂
Het lijkt mij inderdaad wel heel heftig voor je vriend wat hij allemaal gezien en meegemaakt heeft op Lesbos, dat vergeet je nooit meer denk ik. Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd hoe het Diner bij de Buren initiatief jullie gaat bevallen en hoe de vluchtelingen het vinden! Een kijkje krijgen in een hele andere keuken klinkt wel heel leuk in ieder geval. Wist ook niet dat er dit soort initiatieven bestonden.
Toen ik voor mijn blog bezig was met het zoeken naar initiatieven, merkte ik dat er veel meer initiatieven waren dan ik had verwacht. Jammer dat daar niet eens aandacht wordt besteed in het nieuws, in plaats van al het negatieve.
Wat een leuk bericht van je vriend, ik krijg er kippenvel van en hoop dat hij veel kan helpen. Echt aardig van hem! Ik ga hierna zijn belevenis lezen. Bedankt voor de links. En wat een goed initiatief zeg met eten bij de buren dat jullie op deze manier mee willen helpen. Wat super dat je ook blog post schrijft dat anderen ook bewust bezig zijn en nadenken om iets te gaan doen.
dankjewel!
Ik kende diner bij de buren niet. Leuk initiatief, heel benieuwd hoe dat zal zijn dus ik wacht op de volgende blog 🙂 Ik heb zijn Lesbos avonturen op zijn blog gevolgd en het is heftig om te lezen. Ik heb echt bewondering voor hem maar ook voor iedereen die zich hiervoor inzet, met een klein of groot gebaar, maakt niet uit. Ter plekke of op afstand maakt niet uit. Het feit dat iemand wilt helpen en iets onderneemt, actie in plaats van woorden, vind ik al enorm kostbaar.
Inderdaad, alles wat je doet voor je medemens is al meegenomen! Of het in feite nou gaat om vluchtelingen of om de buurvrouw om de hoek die het heel zwaar heeft. Elk gebaar is mooi. Dat maakt de wereld net een beetje mooier 🙂