Er zijn van die momenten dat je wel wat hulp kan gebruiken. Soms red je het bijvoorbeeld niet in je eentje. En soms eigenlijk wel, dus negeer je het gevoel dat je eigenlijk best eens een moment voor jezelf kan gebruiken. Want hulp vragen, is dat niet iets wat je pas doet als je er écht helemaal door heen zit? Als er echt helemaal niets anders meer op zit? En als je dan eenmaal op dat punt bent gekomen, vraagt nog niet iedereen om hulp. Hulp vragen is best een ding, blijkt.
Dat hulp vragen een ding is, vind ik toch een beetje raar. Ik vind het zelfs ook jammer, omdat ik denk dat je jezelf te kort doet. Mensen kunnen met gemak redenen noemen om geen hulp te vragen; excuses genoeg. Wij mensen hebben de communicatie skills en de intelligentie om om hulp te vragen en dan doen we er nog weinig mee. Zonde! Althans, dat vind ik dan. Ik ben iemand die er geen moeite mee heeft om hulp te vragen. Dat gun ik iedereen, omdat het fijn kan uitwerken. En als het je eens lukt, met name als je er heel veel moeite mee hebt, vind ik het ontzettend stoer. Want hulp vragen is niet makkelijk. Dat las ik ook bij de lieve Mama Maai. Hoe ze vermoeid tot de conclusie kwam dat ze best wel wat hulp kon gebruiken. Maar dat het desondanks, toch moeilijk was om daar om te vragen. En dat is jammer, want het hoeft zeker niet moeilijk te zijn. Ik hoop dat deze inzichten je helpen om het makkelijker te maken.
Hulp vragen is een teken van kracht
Ik hoor regelmatig dat men geen hulp wil vragen omdat ze het zelf zien als een zwakte. Want hey, je hebt het tenslotte niet in je eentje gered, hè? Dus als je dan om hulp vraagt, betekent simpelweg dat je gefaald hebt. Oh? Is dat zo? Ik zie het toch anders. Ik vind het zelfs één van de grootste misvattingen. Je moet erkennen dat je het even niet in je eentje redt. En voordat je tot hulp vragen overgaat, moet je het ook nog accepteren dat het nodig is. Zwak? Gefaald? Het feit dat je dat al kan, vind ik juist erg sterk. Je kwetsbaar opstellen kan je juist helpen. Vooral als je daar van nature moeite mee hebt, toon je in mijn ogen juist heel veel kracht. Ik vind hulp vragen vaak slim en verstandig. Net zoals hulp accepteren als het je wordt aangeboden, natuurlijk.
Je hoeft je niet te bewijzen
Daarbij, zie je het dus als een soort van falen, achterhaal dan waar dit vandaan komt. Wees hier eerlijk in. Voor wie moet je je bewijzen? Naar mijn idee voor niemand. Het is jouw leven. Jij kent jouw waarheid en dat is genoeg. Je hoeft je niet te schamen. Je krijgt er geen prijs voor als je geen hulptroepen hebt ingeschakeld, hoor. Net zoals je geen prijs krijgt als je het wel doet. Het is gewoon… neutraal. Life goes on of je nou wel of niet om hulp vraagt. Maar als iemand jou kan helpen iets te bereiken wat je zelf niet (meer) kan, is het toch jammer als je daar geen gebruik van maakt? Daarbij geloof ik niet in falen, zo lang jij je best hebt gedaan. Net zoals ik niet in fouten geloof, waar ik hier over blogde.
Denk niet voor een ander
Mensen hebben vaak de neiging om in te vullen wat een ander gaat zeggen. Een vreemde gewoonte die in zo’n situatie ten nadele van jezelf kan werken. Je vraagt bijvoorbeeld niet om hulp, omdat je er vanuit gaat dat iemand toch niet kan of wil. Of dat het vast niet uit gaat komen. De waarheid is, je weet niet wat de ander gaat zeggen. Geef de ander de kans om te reageren én te helpen. Je zal verrast zijn hoeveel mensen voor je klaar willen staan. Of als het niet uitkomt, mee denken om tot een oplossing te komen.
Vergelijk niet
Je moet jouw situatie ook absoluut niet vergelijken met een ander. Ja, die overbuurvrouw redt het allemaal als getrouwde moeder van 2 kinderen, die ook nog 4 dagen in de week werkt, 2 avonden sport, bezig is met het schrijven van een kookboek en er ook nog verdomd goed uit ziet. Dus als zij al niet om hulp vraagt, slaat het toch nergens op als ik het wel doe met maar 1 kind en 1 hobby? Ten eerste, good for her! Ten tweede, wat zegt dat nou? Iedereen reageert anders op (werk)druk/stress/omgeving. Daarbij heeft iedereen een ander karakter. Misschien denkt ze precies hetzelfde over jou. Misschien krijgt ze hulp. Maar het is allemaal niet relevant. Stop met vergelijken als het je negatief beïnvloedt. Jezelf door een ander laten inspireren werkt altijd prima, maar wees ook daar realistisch in. Besef bijvoorbeeld dat je gewoon een ander karakter hebt en dat wat bij de één van nature gaat, jij daar misschien meer moeite voor moet doen.
Omdat je het waard bent
Houd van jezelf. Dat betekent voor mij ook dat je jezelf niet weg cijfert. Dat als je het niet redt in je eentje, je ook hulp verdient. Simpelweg, omdat je het waard bent. Hulp vragen is voor mij dan ook een voorbeeld van goed voor jezelf zorgen. Het is een investering in jezelf, omdat je ergens in vast loopt of bent gelopen. Zonder hulp kom je er misschien ook ooit eens uit, maar het kost je veel meer (negatieve) energie en tijd. Wellicht word je er ook ongelukkig van en daar doe je overigens niemand een plezier mee. Omdat je het waard bent, is het dus belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. En dat doe je ook door af en toe hulp te vragen.
Niet wachten tot het te laat is
Mensen maken soms ook de ‘fout’ dat je pas hulp mag vragen als het eigenlijk al te laat is. Want hè, je hebt nu wel heel veel last van stress en je kan wel eens een helpende hand gebruiken in het huishouden, maar tja… je hebt geen burnout. Dus je vindt dat je niet het recht hebt om om hulp te vragen. Je vraagt ook hulp om te voorkomen dat je ooit op een punt beland dat het alleen nog moeilijker is om er uit te komen.
Denk klein
Denk eens klein. Het is ook fijn om hulp te vragen, gewoon omdat het mag én kan. Omdat het jou goed doet en je energie geeft. Je kan vragen of iemand je hele administratie onder de loep wil nemen. Maar je kan ook vragen of iemand eens de kinderen mee wil nemen, zodat je gewoon een dagje kan bijtanken. Om de zoveel tijd vragen we onze ouders bijvoorbeeld om op te passen zodat we eens een avondje samen hebben. Is het hoog nodig? Nee, maar ik vind het wel belangrijk. Belangrijk voor mijn relatie(s), maar vooral voor mezelf. En hoe beter jij in je vel zit, hoe beter je zal zijn als moeder, partner, collega, dochter of vriendin. Heb je een drukke dag gehad, ga eens lekker in bad. Spreek af dat je je even gaat afzonderen, zodat jij niet degene bent die er alsnog uit gaat als je geluid hoort door de babyfoon. Door beter in je vel te zitten en meer energie te hebben, heb je meer draagkracht. Al die grote problemen, worden zo langzaam kleinere problemen (zonder dat ik iets wil bagatelliseren). Puur doordat je ze beter kan handelen en omdat je er beter in bent geworden om hulp te vragen.
Laat het los
En dan… als je dus eindelijk hulp hebt gevraagd en hebt gekregen… Laat het los. Bedenk ook, hulp kan je ook aangeboden worden. Accepteer het eens. Laat de ander je helpen. Wees blij dat je even afstand kan nemen van een situatie en geniet er van, leer er van. Laat het los dat die ander bepaalde dingen misschien niet helemaal aanpakt zoals jij het zou doen. Vertrouw je ouders dat ze heus wel op je kinderen kunnen passen, dat je kind niet doodgaat als ze morgen naar de opvang gaat met 2 verschillende sokken aan, dat je collega echt genoeg brokjes heeft gegeven aan de hond… Laat het los. En als je dat toch niet helemaal kan, geef dan niet helemaal de regie los, maar bouw het op. Dat is tenslotte ook een manier van loslaten.
En jij?
Heb jij er moeite mee om hulp te vragen en waar ligt dit aan?
Mooi.
En het is zo. Je mag en kan hulp zoeken.
Het is een teken van kracht.
En dan zeg je het heel mooi, kort en bondig samenvattend en denk ik bij mezelf… waarom kan ik nooit zo kort zijn en komt er altijd een ellenlange blog uit rollen 🙂
Ik vind het mooi geschreven!
En stiekem moest ik dit vandaag even lezen. Dus bedankt!
ah, dank!!
Dank je voor dit 🙂 Ik ga hier nog vaak aan denken hoop ik.
Jij bedankt, dat ik jouw blog als inspiratie mocht gebruiken! En ook dankjewel dat je mijn blog niet als kritiek ziet.
Mooi geschreven weer! Lekker helder en ontzettend goed en mooi onderbouwd.
Ik heb er echt geen moeite (meer) mee om om hulp te vragen. Ik ben (gelukkig) een poos terug opgehouden met het als iets negatiefs te beschouwen en besloot dat het me niet minderwaardig maakte. Of dat ik juist te minderwaardig was om hulp te krijgen. Ik denk dat terugkijkend op mijn ‘geschiedenis’ dat vooral het struikelblok was… super onpraktisch ook nog eens, want met zo’n insteek kom je niet echt verder natuurlijk haha.
Aaah… dankjewel voor je hele mooie reactie. Dat doet me goed.
Het doet me ook goed om te horen dat je er geen moeite mee hebt. Dat gun ik iedereen. Een mooi besluit heb je toen genomen en ook mooi dat je er actie op hebt genomen. Het begint allemaal bij jezelf!
Wauw! Mooie blog zeg. Hulp vragen is idd lastig, maar het geeft idd niet je kwetsbaar op te stellen. Dat is menselijk
Dankjewel lieve Roelina! Nee, niets mis mee met je kwetsbaar opstellen.
Ik heb om hulp gevraagd toen mijn man erg ziek was. Dit deed ik door er open over te zijn. De hulp kwam toen in vele vormen. Maar hulp vragen om geld lijkt me lastiger..
Mooi dat je dat hebt gedaan. Het lijkt me dan zo mooi dat hulp soms uit onverwachtse hoek kan komen. Hulp om geld is ook een hele andere kwestie. Maar als je daar verantwoord mee om gaat (dus niet vragen om geld, terwijl je er zelf met de pet naar gooit), denk ik dat je daar ook hulp in kan vinden.
Oh ja hoor, de laatste tijd vraag ik makkelijker hulp dan vroeger. Ik vraag regelmatig of mijn moeder of schoonmoeder op wil passen bijvoorbeeld (zeker nu ik met verlof ben trek ik het gewoon niet; hele dagen alleen met mijn zoontje. Hoe gek ik ook op hem ben, het is gewoon zwaar. Punt.). En zo heb ik ook paar weken terug mijn vriend gevraagd om voorlopig samen boodschappen te doen (voorheen ging ik alleen). Ook hier weer; het werd gewoon te zwaar. En mooi verteld; het is geen zwakte. Het is gewoon doodzonde als je alles op zijn beloop laat terwijl het niet gaat.
Heel goed dat je toen om hulp vroeg. Je doet het vooral in dat geval ook voor Owen. Hij heeft er ook baat bij. Net zoals je zegt. Het is doodzonde om niet om hulp te vragen, terwijl mensen er gewoon zijn om voor je klaar te staan.
Soms vind ik het wel moeilijk om hulp te vragen. Omdat ik mezelf zwak voel. Stom, ik weet het. Maar dat is sterker dan mezelf. Gelukkig heb ik 2 vriendinnen waaraan ik àlles kwijt kan en dat helpt mij soms al een stuk vooruit. Maar soms is er inderdaad meer nodig dan dat alleen. Maar dan helpen mijn 2 vriendinnen mij wel om een bepaalde stap te zetten, hoe moeilijk ook..
Het is niet stom, het is zoals jij het voelt. Het zou niet nodig moeten zijn en ik vind het jammer dat jezelf zwak voelt. Maar dat is heel wat anders. Het is zoals het voor jou is. Fijn dat je jouw vriendinnen hebt.
P.S. Ik vind het altijd zo mooi hoe open en oprecht je altijd bent in je reacties en blogs.
Mooi geschreven! Ik vind het zeker juist een sterke eigenschap als je juist wél hulp vraagt en je beseft dat je hulp nodig hebt van een ander. Soms wil ik het wel altijd eerst zelf doen (zelluf doen, zoals een peuter zegt) waarna ik toch tot de conclusie kom om hulp te vragen en vooral aanvaarden.
Dankjewel! En een goede aanvulling. Je kan we hulp vragen, maar je moet het vervolgens ook accepteren. Anders heb je er nog niets aan 🙂
Er is inderdaad niks mis met hulp vragen. Maar er is hulp vragen en hulp vragen: vragen of iemand de hond eten wil geven omdat je met spoed ergens heen moet is toch van een andere orde dan iemand vragen je te helpen met je financiele administratie, vind ik. Dat laatste vraag je niet aan iedereen, omdat je er juist ook heel kwetsbaar van wordt als bepaalde gegevens ‘op straat’ liggen, zeg maar. Zeker als men obv je situatie en hulpvraag nog eens gaat staan beoordelen… wat minde hard aankomt dat als degene die je hond te eten geeft te veel of te weinig eten geeft, omdat ze je hond te dun of te dik vinden.
(True story: iemand vond mijn kat ’te mager’ terwijl ze prima op gewicht was. Ik moest haar maar wat meer eten geven, ook al liet ze vaak een kwart van haar eten al staan… Ik oordeel niet.. Maar de persoon die mijn kat te mager vond, was het zelf in ieder geval niet. Goed voor haar! Ik vroeg toevallig ook niet om kattendieet-advies-hulp.)
Hulp vragen is niet moeilijk; Hulp vragen aan de juiste persoon soms wel.
Ik denk dat dat ook het bijzondere is van hulp vragen. Voor de één kan juist die vraag om hulp voor je financiële administratie makkelijker zijn, dan iemand vragen om je hond eten te geven. De achtergrond van de hulpvraag is natuurlijk zo persoonlijk, zodat iedereen er een andere lading aan geeft. Zelfs als het dezelfde hulpvraag betreft.
En altijd bijzonder hè. Mensen die ergens van wat moeten vinden, zonder ook maar zich verdiept te hebben in te situatie! Super irritant.
Goed artikel, ik vind het erg moeilijk om hulp te vragen. Vooral omdat onze familie niet zo erg ‘behulpzaam’ is. We zijn het van huis uit allebei niet gewend. En als we dan iets vragen, dan wordt ons vertrouwen in mensen vooral op de proef gesteld.
Gelukkig durf ik in het gezin en bijvoorbeeld via school wel hulp te vragen. Zat vanmiddag nog met handen in haar haar bij Anna’s juf omdat ze al twee weken huilend naar school gaat. En nu hebben we afgesproken dat ik haar voortaan aflever bij de juf en dan meteen wegga. En ’t ging meteen goed! Maar ik vind het toch handiger om mensen om hulp te vragen die ik betaal. Bijvoorbeeld voor oppas. 😉
Dankjewel. Haha, ik snap dat dat makkelijker is als je mensen betaalt. Maar dat zie ik toch niet echt als hulp vragen. Daar hoef je je ook niet overheen te zetten. Dat is gewoon een dienst die je afneemt. Goed dat je in ieder geval de juf hebt aangesproken.