Ik ben veel dingen. En naast één van die vele dingen, ben ik moeder van twee. Een koningspaar, zoals dat heet. Toen mijn dochter als tweede van mijn kinderen op de wereld kwam, kreeg ik de veel gestelde vraag: “Is je gezin nu compleet?” En toen jullie de kans kregen om mij vragen te stellen, vroeg Mona mij dat ook. Aanvullend met de vraag of er nog meer kinderen kunnen komen.
Eerder beantwoordde ik hier de eerste vragen die mij gesteld worden. Maar deze persoonlijke vraag verdient een eigen artikel. Natuurlijk zijn er genoeg mensen die met één kind of kinderloos door het leven gaan (al dan niet bewust of onbewust). Twee kinderen lijkt nog steeds de norm. En voor veel mensen voelt dat dus als een compleet gezin. Dat ik de vraag ook regelmatig heb gekregen, is dan ook niet vreemd. En het heeft me al eerder aan het denken gezet. Is mijn gezin compleet? Voelt het als compleet?
Geen derde
Laat ik maar meteen beginnen met de mededeling dat er geen derde zwangerschap zal volgen. Ik vind het best jammer dat mijn tweede zwangerschap mijn laatste was. Omdat ik het zwanger zijn als een hele fijne periode heb ervaren. Beide zwangerschappen verliepen erg vlot, goed en gemakkelijk. Maar ik ga natuurlijk geen kinderen op de wereld zetten, puur omdat ik het leuk vind om zwanger te zijn (alhoewel je ook verslaafd kan zijn zoals Tara Sawyer die daarmee andere vrouwen helpt). Ook waren mijn beide keizersneden ontzettend zwaar. Ik wil mijn lichaam en mezelf niet nog eens een open buik operatie aan doen. Daarbij heb ik een bepaalde levensstijl (twee relaties, backpacken, etcetera), waarin ik 3 kinderen niet vind passen.
Mezelf de kans geven tot mijn 40e
Mijn leeftijd speelt ook mee. Het is een bewuste keuze geweest om op latere leeftijd aan kinderen te beginnen (al klinkt dat zo raar, alsof ik in één keer een nieuwe hobby heb ontdekt). Dat ik beide keren direct zwanger werd, is absoluut iets wat niet vanzelfsprekend is. Met name als je eenmaal de 35 bent gepasseerd en ik ben er dan ook erg dankbaar voor. Het was mijn eigen keuze om laat te beginnen en daarmee accepteerde ik ook dat de kans aanwezig was dat ik niet meer zwanger kon raken. Met dat in mijn achterhoofd had ik al vooraf besloten om niet te beginnen met een traject, maar mezelf (en de natuur) gewoon tot mijn 40e de kans te geven. Toen ik dus ook nog voor de tweede keer zwanger mocht worden op mijn 38e, wist ik al meteen dat er geen derde meer zou komen.
Een koningspaar
Veel mensen zien mijn gezin ook als compleet, omdat ik een jongen en meisje heb. Er zijn mensen die toch nog voor een 3e gaan, als de eerste twee van hetzelfde geslacht zijn. Ik heb regelmatig gehoord dat ze waarschijnlijk het bij twee kinderen hadden gehouden, als dat toevallig al een koningspaar (of een keizerskoppel, als ik eerst een meisje had gehad en daarna een jongen) was geweest. In mijn geval krijg ik dus vaker de opmerkingen dat mijn gezin dus al compleet moet zijn, dan dat er wordt gevraagd of er een 3e komt.
Ja
Ja, mijn gezin is compleet, omdat het me een compleet gevoel geeft. Ik krijg het warm van binnen als mijn kinderen met elkaar spelen of mij uit zichzelf een kusje geven. Ik vind het fantastisch om te zien hoe mijn vriend een bonuspapa is en hoe de wisselwerking is tussen hem en mijn kinderen en zelfs mijn man. De momenten die een gezin mij geeft, verrijkt mijn leven op een manier die ik niet had kunnen ervaren als ik geen kinderen had. Niet dat je daar dan iets mee mist als je kinderloos bent, ik kan het alleen niet vergelijken met iets anders. Ik zie het als een voorrecht en een dankbare rol om moeder te zijn. Ik heb het op nog geen één moment als ondankbaar ervaren. Ik wil dan wel benadrukken dat dit is hoe ík het ervaar met twee gemakkelijke kinderen (al hield de jongste ons gisternacht ons non-stop wakker, waardoor een dagje op de vrijmarkt staan in eens heel vermoeiend werd). De ervaring en beleving is voor iedereen anders. En dit is hoe het toevallig voor mij is.
Nee
Tegelijkertijd is het antwoord nee. Mijn gezin is nu niet compleet. Als de vraag wordt gesteld, wekt het bij mij altijd de suggestie alsof ik daarvoor een incompleet leven leidde. Ook alsof ik kinderen nodig heb om mezelf compleet te voelen. En als laatste, alsof mijn zoon ‘niet voldoende’ zou zijn om het gezinsleven als compleet te ervaren. En daarom is mijn antwoord ook nee. Omdat mijn gezin al compleet was, voordat mijn dochtertje er bij kwam. Was de tweede zwangerschap niet gelukt, had ik het niet als een gemis ervaren. Maar het is meer dan dat. Ik heb me altijd al compleet gevoeld. Mijn man vult mij aan, inspireert mij en maakt mijn leven completer. Maar ik was niet incompleet voordat hij er was. Ook mistte ik niets in mijn huwelijk, maar de relatie met mijn vriend geeft er extra inhoud aan. Ik zie dus alle mooie ’toevoegingen’ als verrijkingen op iets wat al compleet was. Ook omdat ik vrijwel nooit iets zie als incompleet.
Antwoord op de vraag
Ik kan me voorstellen dat het voor een ander soms vermoeiend is dat ik een dergelijke vraag niet gewoon met een ja of nee kan beantwoorden. Maar zo werkt dat nou eenmaal bij mij. Ik heb een artikel nodig om te verklaren waarom ik antwoord wat ik antwoord. Dus op Mona’s vraag of mijn gezin nu compleet is of dat ik denk of er nog wel meer zullen volgen, antwoord ik: “Nee, mijn gezin is nu niet compleet, omdat het altijd al compleet is geweest. Maar er zullen er niet meer volgen.”
En jij?
Hoe zie jij dat? Misschien denk ik te ingewikkeld en beantwoord jij deze vraag wel met een ja of nee. Is jouw gezin compleet? Of wanneer zou jij je gezin als compleet zien?
De foto is gemaakt door Elsbeth Fotografie
Wij zijn ook compleet… en ja, we waren dat ook zonder Leni.
Toch ben ik blij dat ze er is.
Wij hadden ook een koningspaar en toen ik een derde keer zwanger was vroegen mensen soms waarom dan die derde? We hadden toch van elk één. En was het een ongelukje? Niet dus… haha
Serieus? Wat een rare vraag, zeg. Dat geeft toch wel aan dat een koningspaar bij veel mensen toch dé wens is. Als mijn 2e ook een zoo was geweest, was ik alsnog niet voor een 3e gegaan. En natuurlijk is Leni welkom en ben je blij. Dat staat los van het gevoel dat je al compleet was voor haar komst 🙂
Juist super leuk dat je er een heel artikel aan wijdt. Mooi hoe je benoemd dat jullie al compleet waren. Ikzelf vind het lastig om antwoord te geven op deze vraag. Ik vind mezelf voor nu nog te jong om te zeggen dat ik nooit meer zwanger zal zijn. Wel weet ik dat we enorm gelukkig zijn met z’n vijven.
Dankjewel lieve Jeanine! Ik snap ook zeker dat je er nu nog open in staat, als je het hebt over het aantal kinderen. Je hebt ook nog de tijd om er over na te denken, wat dat betreft. Wie weet wat de tijd zal brengen!
Heerlijk antwoord en totaal ook wat ik verwacht had, zeker met de “nee” onderbouwing er bij. Heerlijk mens! <3
Aaaaaw, *bloos*
Het was een mooie vraag. Ik kon er echt wat mee. Dus dankjewel.
Mooie foto! En een antwoord zoals ik dat van jou had verwacht. Mooi hoe je uitlegt dat je leven al compleet was, en nu nóg completer. Mijn gezin zal nooit compleet worden, hoe veel kinderen er nog mogen komen. Dat is vanwege het gemis van onze dochter
Ah, dankjewel voor je fijne reactie. En ja, dat is het hem inderdaad. Wat je zegt over het nog completer zijn. In jouw geval kan ik me absoluut voorstellen dat die vlieger niet op gaat. Jij zal altijd de leegte blijven voelen en het gemis. Logisch ook dat je het nooit helemaal als compleet zal ervaren. Hoeveel kinderen er ook moge komen.
Heel mooi verwoord. Ik dacht vroeger niet aan moederen. Ook al heb ik er nu drie. Met geen, 1 of meer was ik net zo gelukkig geweest. Na twee jongens had ik ook niet ik moet nu een dochter. Het was goed zoals het was. Uiteindelijk een nieuwe relatie met kinderwens. Dat de derde een meisje werd is de kers op de taart. Al was ik met drie jongens net zo blij geweest. Een vierde zou ik graag willen. Maar komt er niet. Ons hele leven zou daar te veel voor op z’n kop gezet worden. En mijn leeftijd zorgt dat ik er vrede mee heb.
Toch leuk dat je er een meisje bij kreeg. Blijft toch bijzonder, van elk geslacht één. Niet omdat 2 jongens/meisjes minder bijzonder zou zijn. Maar gewoon om het te ervaren hoe het is om een kind te hebben van beide geslachten. Ik heb het idee dat het de dynamiek erg leuk maakt.
Inderdaad erg leuk om te lezen! Wij zijn ook gelukkig met hoe ons gezin is met twee jongens. Het ‘idee’ van drie of vier kinderen lijkt mij wel leuk. Maar dan denk ik puur aan een ideaalplaatje. Als ik bijvoorbeeld een gezin zie met drie jongens dan had ik dat ook leuk gevonden. Maar, ik heb nooit meer het gevoel gehad van de wens voor een kindje zoals destijds voor de eerste en tweede zwangerschap. Dat was een intens gevoel. Het verlangen naar een kindje. Dat gevoel heb ik voor een derde niet gehad. Wij zijn dus erg blij met wat we hebben en voelen ons bevoorrecht. Ik voel mij compleet, ook als het leven anders was gelopen.
Mooi zoals je dat omschrijft. Dat heb ik eigenlijk nooit ervaren. Dat ik verlangde naar een kindje. Wel dat ik voor wilde gaan, toen ik eenmaal besloot dat ik me nu wel klaar voelde. Maar niet met zo’n intens gevoel. Maar het verklaart misschien ook waarom ik al vooraf bedacht had om er niets voor te willen doen (IVF, etc.). Maar het lijkt me een bijzonder gevoel als je het zo intens ervaart. Mooi ook.
Ik moet eerste even zeggen dat ik nog geen kinderen heb. Dus ik weet niet of je gezin ooit compleet kan zijn. Ik denk dat het meer een gevoel is, en als je het als stel met elkaar er over eens bent.
Het is ook absoluut een gevoel, inderdaad. En ervaringen helpen ook mee. Een kennis wilde altijd 3 kinderen. Maar na 2 zeer zware zwangerschappen en bevallingen, wilde ze dat absoluut niet meer. Ze voelt zich nu in ieder geval compleet met 2.
Haha zo herkenbaar je ja en nee. Ik heb dat ook met zoveel dingen; aan de ene kant… Maar aan de andere kant…
Mijn vriend is nu na twee kinderen definitief klaar. Ik wilde altijd twee of drie kinderen, maar het voelt wel als ‘klaar’. We hebben twee gezonde en heerlijke jongens. Maar; zeg nooit nooit 😉 Ik vind het ergens een naar idee dat ik na onze tweede (die nog een baby is) nooit meer een baby zal krijgen. Maar ja, anders blijf je bezig. Ik zou geen derde kind willen omdat ik dan nog een kans heb op een meisje. Hoewel ik even heb moeten slikken, vind ik het nu echt zo geweldig om twee zoons te hebben. Nee, het is goed zo 🙂
Ik denk dat ‘klaar’ ook een gevoel is, inderdaad. En dat je je net ‘klaar’ zou voelen als je er toevallig 3 zou hebben. Ik vind het ook wel jammer dat ik nooit meer zwanger wordt. Heerlijk vond ik dat. Ik kijk echt met warme gevoelens terug naar die hele fijne tijd. Ik zal het altijd koesteren. Zo bijzonder om mee te mogen maken, vind je ook niet?
Wat een geweldig antwoord! ‘Compleet’ is ook zo;n woordje waardoor je het idee kan krijgen dat je je hele leven op zoek bent naar het moment waarop alles op zijn plaats valt, of misschie nog verder doorgetrokken: dat het een soort race is, of wedstrijd, waarbij je pas klaar bent, of gewonnen hebt, als je ‘compleet’ bent.
Ik denk dat we nooit ‘compleet’ zijn, want er is altijd wel iets nieuws om naar te streven, en ik denk ook dat we allemaal ‘compleet’ geboren worden, met alles wat we nodig hebben om een fantastisch leven te leiden, ongeacht waar we heen worden geleid of wat we besluiten te doen.
… toch he, stiekem: ik wist altijd dat ik een hond wilde, en het zou voor mij geen optie zijn geweest dat over te slaan. Chi maakt me completer, misschien, en is een rijke aanvulling op ons huishouden en leven. Als hij de enige hond zou zijn in mijn leven dan was het goed zo. Maar … chihuahua’s leven zo’n 16-18 jaar. En ik denk dat er daarna ook wel plek is voor een hond. Niet dat ik daar bewust mee bezig ben, en ik wil Chi nog niet kwijt, maar die gedachte in mijn achterhoofd betekent dat ik weet dat we niet of nooit compleet zullen zijn. Want die hond is er nog niet, en als hij er wel is, dan is Chi er niet meer. Daar zal altijd een gat vallen.
Maar goed.
Wat kids betreft is het goed zo, voor ons. Geen biologische kinderen, wel pleegzorg, en aanwezig voor kinderen in de buurt. Ik voel me prima, wij voelen ons prima, en hebben geen behoefte aan klaar zijn of compleet zijn. Ik heb natuurlijk wel mijn eigen, niet ter zake doende, mening over echt grote gezinnen, maar ieder moet vooral doen waar ze zelf gelukkig van worden, als ze daarnaast ook een beetje rekening houden met de rest van de wereldbevolking van de toekomst… *kuch, ik kan het niet laten*
Dankjewel!
En ja, nu je het zo zegt. Er zijn altijd wel mensen die continu op zoek zijn. Naar een beter betaalde baan, een groter huis, een knappere partner, een mooiere vakantie bestemming. Het lijkt me verschrikkelijk als je niet kan genieten van wat je al hebt. Wat een energie moet dat kosten. Ik denk als je al zo in het leven staat, je nooit compleet bent. Dat staat natuurlijk los van het aantal kinderen. Dat is toch een ander soort ‘compleet’ zoals men het bedoelt. Maar je snapt me wel.
En haha, ik had niet verwacht dat je het wel kon laten 😉
Wat een mooie foto zeg! ik als net zwangere vind dit juist super leuk om te lezen. Mooi om jouw kant te zien hoor xx
Dankjewel!!
Prachtig geschreven, mooi verwoord.
Soms vind ik het ook een rare vraag. Wat wil je jongen of meisje. Mmm ale wat voor vraag is dat… zolang het gezond is vind ik. Niet ?
Je kiest toch niet zelf wat je wil
Nee, inderdaad. Je hebt er niets over te zeggen. Het komt zoals het komt en het is wat het is :). Ik schreef er trouwens wel een blog over. Want ik heb een kennis bij wie dat namelijk een behoorlijk ding was.
Wat een prachtige foto! En juist fijn dat je zo uitgebreid antwoordt op een vraag die zo makkelijk kan lijken. Ik heb nog geen kinderen, maar wel wel heel graag moeder worden. Ik heb het gevoel dat mijn leven dan completer zijn zal. Of dat echt zo is, weet ik niet. En of mijn leven ook compleet (of zo goed als) zou kunnen zijn zonder? Ik denk het wel. Ik hoop het ergens wel. Mocht ik toch niet dat geluk hebben om kinderen te krijgen.
Mooi hoe je het uitlegt, en snap helemaal dat je gezin ook al compleet was voor je dochter geboren werd. Compleet is ook maar een gek woord in zo’n vraag, alsof je daarvoor altijd incompleet bent geweest ofzo. 🙂
Wat een mooie blog! En inderdaad, je leven kan ook compleet zijn zonder kinderen, zonder man/vrouw of relatie. Het is net wat je zoekt en wat jouw gelukkig maakt. Of wij compleet zijn? Dat weet ik eigenlijk niet. Ik vind het een moeilijker vraag en ik krijg hem regelmatig. Want als je maar één kindje hebt, dan wil je er vast nog eentje. Want één kind, tja de ‘norm’lijkt inderdaad twee. Losjes gezegd. Maar wij vinden voor nu dochterlief genoeg. Ik weet niet of ik het als compleet voel, maar ik voel het wel als : druk genoeg..
Hahaha alsof je er een nieuwe hobby bij hebt…. fantastisch. Ik vind het elke keer weer zo inspirerend te lezen hoe jij in het leven staat, zou graag een stukje van jouw mind hebben 🙂
Ah dankjewel voor je lieve woorden!