We wandelen door de historische straten van Oamaru. Vriendlief tikt me aan. “Nu precies 4 jaar geleden kwam jij terug van de laatste avond van je zwangerschapscursus en kwam je bij mij in bed liggen. En enkele minuten later braken je vliezen!” De zon schijnt en ik heb het best warm. Zoonlief is 12 november jarig en we zijn nog op zoek naar de laatste cadeautjes. Ik was even niet bezig met het moment dat mijn bevalling begon, omdat dat om middernacht gebeurde. Ik kijk even verbaasd op: “Huh, dat gebeurde om middernacht.” Manlief loopt voor me met onze jongste en zoonlief houdt de hand van mijn vriend vast. “Ja, dus dat is precies nu. Tijdsverschil!.” lacht vriendlief. En ik realiseer me ineens dat hij gelijk heeft. Voor het eerst kan ik dit moment overdag herbeleven. Ja, inderdaad, hier 12 uur ’s middags, 4 jaar eerder braken mijn vliezen, sprong ik uit bed, belde ik mijn man en zette ik zo’n 7 uur later mijn zoon op de wereld. En… dat gaan we vieren. In Nieuw Zeeland…

Morgen…

Het is nog maar een paar dagen geleden, maar deze bijzondere verjaardag zal me altijd bij blijven. Het is zondag avond als zoonlief eindelijk zijn bed in kruipt. Hij snapt heel goed dat hij morgen jarig is en kan niet wachten om de cadeautjes op te maken. “Morgen is my birthday, mommy, ” laat hij me voor de zekerheid nog even weten. “I know darling,” bevestig ik. Zoonlief krijgt nog een verhaaltje te horen en kruipt daarna onder de dekens van het bovenste bed van een stapelbed. Geweldig vindt hij dat. Als er een stapelbed aanwezig is in een familie kamer van een hostel, claimt hij direct het bovenste bed. En ligt hij daar lekker te slapen. Zijn zusje lag al een uur eerder in haar reistentje.

Huiselijk

En wij? Wij bereiden zijn verjaardag voor. We zijn voor een paar dagen in het fijne hostel Oamaru Backpackers. Het is een huiselijk hostel, inclusief een woonkamer (met uitzicht over de oceaan) en een gedeelde keuken. Ik heb ballonnen gekocht en cadeau papier. Terwijl de heren de ballonnen opblazen, pak ik de cadeautjes in. De manager van het hostel heeft nog wat kaarsjes liggen en geeft ons materiaal om de ballonnen op te hangen. En niet veel later is de keuken en keukentafel vrolijk versierd en klaar voor een feestje. In de koelkast ligt een kleine taart klaar (een red velvet cake van de supermarkt) en een kaarsje met het getal 4. Ik kijk er tevreden naar. Het is ideaal dat we nu in dit hostel zitten en niet in een onpersoonlijke hotelkamer. Nu kan ik in ieder geval mijn zoon een huiselijke verjaardag geven en dat is heel wat als je 3 maanden lang op pad bent en veel wisselt van accommodatie. Nog een laatste blik en we gaan naar bed. Klaar voor het bijzondere feestje.

Op de 12e, of toch eigenlijk de 11e?

Het is 06:30 als de jongste wakker wordt. Ze kruipt uit haar tentje en trekt aan mijn hand. Ze groet me blij en wijst naar haar broer die ze heeft ontdekt op het hoge bed. “Broer!” kirt ze vrolijk. Zoonlief wordt er wakker van en zit gelijk rechtop. “Is het al Christmas? Is Christmas al klaar?” vraagt hij als eerste. Het is een geweldige opmerking en ik leg hem uit dat het nog geen kerst is. Meneer vraagt dan blij of zijn verjaardag dan klaar is. Manlief is net naar de keuken geslopen om de cadeaus klaar te leggen en de taart klaar te zetten. Maar zoonlief kan niet wachten. Het lukt me nog net op iedereen aan te kleden, voordat hij de kamerdeur open trekt. De kinderen voelen zich thuis in het hostel (zoals in elke accommodatie waar we zijn) en rent naar de keuken. Zijn blik in zijn ogen zie ik niet, omdat ik er achter aan ren, maar ik hoor een ‘wow’ vol ontzag in zijn stem. “Mijn birthday is klaar mommy!” roept hij blij. Wat fijn, de kleine boef is onder de indruk van de vele ballonnen en vindt het geweldig dat de keuken echt versierd is en nu voelt hij zich helemaal jarig. Zoonlief klimt op de houten bank en is helemaal in zijn nopjes met de taart. Het is 12 november  (zijn verjaardag) voor ons, maar eigenlijk starten we dit jaar met vieren op 11 november om 20:00 uur. Dat is namelijk jullie tijd als we hier de kaarsjes uit blazen.

Ochtend feestje

Om 20:00 uur Nederlandse tijd staan onze ouders klaar. We bellen ze allemaal via whatsapp video zoals een reiziger anno 2018 zijn verjaardag viert. Het is voor mijn zoon én dochter geweldig dat we aan de andere kant van de wereld zijn, maar dat hun opa’s en oma’s toch kunnen mee vieren. Vriendlief krijgt helaas zijn moeder niet te pakken, maar we kunnen niet langer wachten. De kleine man zit vol spanning klaar om zijn kaarsjes uit te blazen. En dat doet hij fantastisch. Meegeholpen door zijn zusje die het ook allemaal geweldig vindt. Vervolgens begint hij, in het Engels, ‘happy birthday’ te zingen en we doen natuurlijk allemaal mee. Inclusief het thuisfront. Mijn ouders hebben zelfs ballonnen geblazen met het getal 4 erop om het feest compleet te maken. Een gebaar dat ik ontzettend waardeer. We zwaaien met de telefoons, zodat ze zo veel mogelijk mee krijgen. Zoonlief begint met uitpakken van de cadeaus en laat ze trots zien wat hij allemaal heeft gekregen om vervolgens te vragen of ze ook even naar zijn feestje willen komen. De schat, dat lukt natuurlijk niet. Maar, leg ik uit, hij krijgt nog een ‘echt’ feestje als hij straks thuis is. Dat vindt zoonlief een goed idee. Daarnaast begint het drukker te worden in de keuken met overige gasten, die hem allemaal feliciteren. Zoonlief vertelt trots aan iedereen, in het Engels, dat hij al 4 is geworden. Ook vindt hij het leuk om zijn taart te delen. En hij krijgt een felicitatie groet via een video van zijn beste vriendinnetje. Wat een heerlijke ochtend en een mooie start van een verjaardag!

De jarige bepaalt

Voor de rest van de dag mag zoonlief bepalen wat hij wil doen. Uiteraard met zijn nieuwe speelgoed spelen. En dat mag! Dit hostel heeft een prettige tuin en ze hebben alle ruimte om in de woonkamer te spelen. Iedereen is gek op onze kinderen en je kan dan ook merken dat ze erg geliefd zijn in het hostel. Zoonlief is nu gek op PJ Masks en met name Gekko. Dus heeft hij uiteraard ook Gekko speelgoed gekregen, waar hij nu enthousiast mee speelt. En dat doet hij samen met zijn zusje van 1,5 die inmiddels het woord Gekko heeft geleerd. Omdat ze zo lekker in en om het hostel spelen, besluit ik met vriendlief de Victoriaanse wijk van Oamaru op te zoeken. Ons hostel ligt namelijk in het centrum en ik ben nog op zoek naar wat kerstcadeautjes. Daarbij is het centrum ook heel sfeervol, dus is het geen straf om hier rond te slenteren voor een paar uurtjes. Als ik met vriendlief terug kom, zijn de kinderen druk aan het spelen. En aan iedereen die het horen wil, vertelt zoonlief trots dat hij nu 4 is. En dan worden we benaderd door Phil, die ook werkzaam is in het hostel. Of mijn zoontje een vuurshow wil voor zijn verjaardag later vandaag. Ja! Absoluut! Welke 4-jarige wil dit nou niet?

De publieke Tuinen van Oamaru

In de middag, na het dutje van de jongste, gaan we Oamaru Public Gardens in. Na een korte wandeling in de tuinen, bezoeken we een speeltuin waar we heerlijk spelen. Favoriet (ook bij mij) is de dubbele schommel. Aan de ene kant is een comfortabel zitje voor een baby of dreumes gemaakt. Aan de andere kant is de schommel wat verbreed, zodat een volwassene er op kan schommelen. En zo schommel je samen met je kleine op een duo schommel. Geen idee of het een officiële naam is, want ik verzin het ter plekke. Maar het omschrijft zo wel wat het is. En ik vind het een geweldig ding! Ik heb ze al vaker gezien in openbare speeltuinen en het verbaast me gewoon dat wij dat niet hebben in Nederland. De tuinen zijn niet onbekend voor ons, al bezochten we de vorige keer uiteraard geen speeltuin.

De gele M

En dan mag zoonlief ook bepalen wat hij wil eten. Frietjes is het enthousiaste antwoord. Omdat hier geen snackbars zijn, zoals wij ze kennen,  kiezen we voor McDonald’s. Het is onze eerste bezoek aan deze gele M sinds we in Nieuw Zeeland zijn, maar het blijkt een leuk filiaal te zijn. Met in een hoek een schone speelruimte voor de kinderen. Ideaal, dus. Terwijl we wachten op de Happy Meal en de overige meals, spelen de kinderen. Hun gelach werkt aanstekelijk en ik voel me dan ook oprecht vrolijk. Het zonnetje schijnt, we zijn hier samen en hebben een leuke tijd bij de McDonald’s. Wat een geweldig feestje is dit. De kinderen genieten en dan doe ik dat natuurlijk zelf ook. Zoonlief gaat helemaal op in een rollenspel en vraagt of wij ook mee kruipen in de toestellen. Natuurlijk! We verblijven er een uurtje en gaan daarna richting het hostel.

Vuurshow

De jongste leggen we in bed. Zoonlief mag uiteraard nog even op blijven in zijn pyjama. Hij krijgt tenslotte een vuurshow vanavond! En eerlijk? Ik ken weinig 4-jarigen die dát op hun verjaardag krijgen. Zoonlief kijkt er echt naar uit. En ik vind het een fantastisch gebaar van Phil. Tegen de tijd dat zoonlief naar bed moet, is het natuurlijk nog niet helemaal donker. Maar dat maakt voor de jarige job echt niet uit, als ik hem laat weten dat de show gaat beginnen. Enthousiast rent hij in zijn Paw Patrol pyjama de tuin in, bang dat de show begint zonder dat hij er is. Maar uiteraard gebeurd dat niet. De show is er natuurlijk ter ere van hem. Zoonlief kijkt met grote ogen hoe Phil met zijn stok draait en zwaait en hoe het vuur mee beweegt. Hij vindt het geweldig en wij genieten ook. Maar het hoogtepunt? Dat is het moment als Phil vraagt of zoonlief het ook wil proberen (met een oefenstok natuurlijk). Zoonlief rent naar voren en geeft een eigen show weg. Hij heeft goed gekeken hoe het moet en draait moeiteloos de stok in zijn kleine handen, zoals je misschien op mijn Instagram hebt gezien. Ik ben zwaar onder de indruk. Meneer is nog maar een halve dag 4 en kan dit al! Zoonlief heeft de tijd van zijn leven en dus ook een geweldige verjaardag. Hij krijgt een daverend applaus en gaat uiteindelijk trots naar bed. Hij vertelt nog even honderduit over zijn bijzondere verjaardag. Ook al waren de vertrouwde gezichten er niet allemaal bij, hij heeft een fantastische dag gehad.

Zo doe je dat

En zo vier je je verjaardag terwijl je op wereldreis bent. Door de verjaardag bijzonder te maken en te zorgen dat elke plek als een thuis voelt. Werkelijk, deze dag had echt niet beter gekund! Het had niet grootser gehoeven, niet spectaculairder. Hij was perfect juist door het samen te doen, maar ook met vreemden die ons verrasten en daarmee de moeite namen om stil te staan bij deze bijzondere dag. Wat hebben we genoten. En Phil maakte het nog even af om nogmaals een vuurshow te geven toen het echt donker werd. Bedankt voor alle felicitaties via facebook, whatsapp en Instagram!

En jij?
Heb jij wel eens jouw verjaardag in het buitenland gevierd?

 

Comments

comments