Sinds november ben ik moeder. 3 weken eerder dan ‘gepland’. Mijn zwangerschapsverlof was nog maar net een weekje bezig. Ik zag het al helemaal voor me; met mijn mooie, zwangere buik zou ik op de bank gaan ploffen. Boeken lezen en Netflix kijken, daar zouden mijn laatste vrije weken uit bestaan! En veel met Puck bellen natuurlijk, want we waren tegelijk zwanger. Mijn gehele zwangerschap was ‘appeltje-eitje’ en ik heb er dan ook ontzettend van kunnen genieten. De laatste weken van mijn verlof wilde ik ook gebruiken om afscheid te nemen van die mooie periode. Maar meneer, net zo eigenwijs als zijn moeder, besloot anders.
De kleine man meldde zich net voor middernacht. Mijn vliezen braken (en ja hoor, dat ging zoals in de Amerikaanse film, maar dan nóg erger), waarop mijn vriend enthousiast zei: “het is begonnen, je wordt zo moeder!” Het enige wat ik volgens mij stamelde was: “Maar ik heb nog 3 weken!” Ik belde vervolgens het ziekenhuis en mijn man (voor degenen die mijn intro niet hebben gelezen, ik heb 2 mannen) en zo’n 7 uur later zette ik ons zoontje via een keizersnede op de wereld.
Mama van Oz
Dus sinds november ben ik moeder van Oz. En Oz maakt het moeder zijn wel erg makkelijk. Meneer lacht, giert, giechelt en krijgt snel de slappe lach. Hij is een grote charmeur en heeft al menig complimentjes ontvangen van vrouwen én mannen, als hij weer eens met zijn mooie kijkers en lange wimpers vreemden geïnteresseerd aankijkt. Altijd met glimlach en dubbele kuiltjes. Het huilen heeft Oz nog niet echt ontdekt. Natuurlijk huilt hij als ik volgens hem net te lang bezig ben met zijn hapje. Maar Oz’ zijn favoriete bezigheid is kruipen, zich optrekken, klimmen (en hij is nu pas 8 maanden) én lachen. Oz gunt ons al maanden een goede nachtrust en gaat makkelijk mee op pad (wat we vaak doen). Daarbij voelt hij zich op z’n gemak bij mensen en is hij niet eenkennig. Familie is dol op hem en een oppas is dan ook zo geregeld. Hierdoor kunnen mijn man ik nog steeds tijd voor elkaar vrij maken om uit eten te gaan of motor te rijden. Mijn vriend is ook gek op hem. Als mijn man eens een nachtje wilt uitrusten, neem ik Oz mee als ik naar mijn vriend ga. Dat is zo prima geregeld en het werkt voor ons. Ik heb ook niet het gevoel dat er veel is veranderd in mijn doen en laten, sinds Oz er is. Gevoelsmatig wel, want ik ben natuurlijk moeder. Maar ik heb het gevoel dat ik een prima balans heb gevonden in mijn nieuwe rol als moeder en Sheila zijn.
Geen 40-urige werkweek
Dus ja, moeder zijn gaat me vooralsnog makkelijk af. Het enige waar dat niet altijd voor geldt, is mama zijn en werken. Nu ben ik niet gemaakt voor 40-urige werkweken. Echt niet. Ik word daar ongelukkig van en vind het echt zonde van mijn tijd. Sterker nog, ik heb nog nooit 40 uur gewerkt. Ik wil teveel doen in een week, wat ik beter kan combineren met 32 uur werken. Dat ik hierdoor minder verdien, heb ik er graag voor over. Tijd maakt me gelukkig, geld niet.
Geen thuismoeder
Tegelijkertijd ben ik ook niet gemaakt om thuismoeder te zijn. Ook dat is iets wat ik altijd heb geweten. Maar nu ben ik een werkende moeder. Mijn verlof had ik verlengd met een maand. In april ben ik weer begonnen en ik neem één dag ouderschapsverlof op. Zowel mijn man als ik werken tegenwoordig 3 dagen in de week. En wat een verschil met mijn oorspronkelijke werkweek! In 32 uur deed ik net zoveel als mijn collega’s met 40 uur. Ik sta er nog steeds om bekend dat ik snel en efficiënt werk. Ik plande alles om mijn vrije vrijdag heen en had alles af voor ik mijn weekend in ging. Maar wat is dat anders met 24 uur werken! Ik sla bewust minder op, omdat ik mijn tijd schaarser is. Ik moet bewust omgaan met wat ik wel wil onthouden en info die ik vluchtig opsla, waarbij ik onthoud dat ik er maar nog eens naar moet vragen als het er toe doet. Vergaderingen moet ik soms missen, omdat ik nu ook donderdagen er niet bij kan zijn. Zei ik voorheen ‘ja’ op vrijwel alle nevenactiviteiten (omdat ik dat leuk vind) of nam ik het voortouw bij diverse initiatieven, dat lukt me niet meer altijd. Ik kan met gemak nee zeggen, dat is het probleem niet. Maar ik vind mijn werk leuk én door die nevenactiviteiten zette ik mezelf op de kaart en viel ik op. Ik kon er ook mijn enthousiasme in kwijt en mijn kwaliteiten. En ik werd onder andere beloond met opleidingen. Die inzet en enthousiasme is één van de redenen waarom ik er nog werk. Tijdens mijn 15e week zwangerschap moest ik namelijk opnieuw solliciteren door een reorganisatie. Toen ik was aangenomen, verliep mijn contract ook nog eens tijdens mijn bevallingsverlof welke werd verlengd.
Hoe prop je alles in 24 uur?
En nu werk ik dus 24 uur. Dankzij die 24 uur (en het feit dat mijn man ook 24 uur werkt), hebben we maar 1 dag in de week oppas nodig. Ideaal, want ik vind het ook heerlijk om met Oz te bezig te zijn en hem te zien ontwikkelen in deze periode van zijn leven. Maar ik kijk er altijd naar uit om maandag weer te werken en mijn collega’s te zien. Ik heb er alleen vooral moeite mee dat ik minder kan oppakken op mijn werk. Ik kan gewoon niet meer alles doen in 24 uur. Want ondanks dat het mijn keuze is om 24 uur te werken en ik een fantastisch zoontje thuis heb, is mijn behoefte naar ontwikkeling op mijn werk niet verminderd. Ik heb nog steeds dezelfde drive. Ik ben niet iemand die alleen naar het werk gaat om mijn uren te maken, maar ik wil groeien en leren. Niet omdat mijn contract in december afloopt en ik een contract voor onbepaalde tijd moet krijgen. Maar ook omdat ik het er echt naar mijn zin heb en ik er graag werk. Ik ben dan ook niet gewend dat ik niet meer aanwezig ben bij alle projecten. Als ik collega’s zie die het fantastisch doen, ben ik overigens niet jaloers. Ik hoop alleen dat men weet dat ik het niet doe, omdat ik geen ruimte heb. Niet omdat ik het niet wil of kan.
Maar toch…
Zo kwam ik terug van mijn verlof en een collega uit een ander team had zich helemaal opgewerkt in functie, omdat hij bepaalde initiatieven nam tijdens de reorganisatie. ‘Gemiste kans voor mij’, dacht ik wel. Want die rol kan ik voorlopig niet meer oppakken. Maar ik vond het prettig om te horen dat mijn teamleider uit zichzelf zei dat hij wist dat als ik er in die periode wel wat geweest, ik die rol heel natuurlijk zelf had opgepikt. Wellicht eerder dan die collega. Toch een compliment. Tevens heeft hij me laten weten dat hij die drive nog steeds in mijn terug ziet en erg tevreden is. Maar toch…
Een balans vinden
Ik vind het dus moeilijk om een balans te vinden tussen mijn behoefte op het werk en het thuis zijn. In december loopt mijn contract dus af, maar ik ga er voor het gemak vanuit dat ik een contract voor bepaalde tijd krijg aangeboden. Dat is meteen ook een mooi moment om mijn ouderschapsverlof te evalueren. Hoe is mij die tijd bevallen en blijf ik voorlopig 24 uur werken of ga ik toch weer terug naar 32? Sommige ouders nemen juist later ouderschapsverlof op. Misschien is daar ook wat voor te zeggen. Maar goed, ik verwacht dat ik met de tijd die balans steeds beter vind.
Mama zijn en werken. Hoe doen jullie dit?
Lijkt me erg lastig hier een balans in de te vinden. Ik ben zelf geen moeder, dus geen ervaring mee maar ik vraag me soms ook wel eens af: hoe doen die moeders dat toch?!
Ik merk wel dat de behoeften heel erg verschillen en de omstandigheden. Sommige collega’s werken nog steeds 40 uur. Anderen willen het liefst nog minder. Ik heb met name respect voor de alleenstaande moeders. Werken en alleen je kind(eren) opvoeden. Knap hoor.
Haha aw, klinkt echt als een makkelijke baby 🙂 Lijkt me inderdaad lastig om een goed evenwicht te vinden wat betreft moederschap en werk, maar het lijkt erop dat je dat wel gevonden hebt!
Haha, is hij ook echt. Misschien heb je ook gelijk en heb ik die balans gevonden zonder dat ik het doorheb.
Ik ben nog geen moeder, maar dit lijkt me ook een heel moeilijk punt. Vooral ook omdat ik in Amsterdam werk en in Rotterdam woon, dus ik heb veel reistijd. Ik denk er nog maar niet te veel over na voor het ooit zover is (als het ons gegund is). Jouw zoontje klinkt in ieder geval als een heerlijk mannetje!!
Oh ja, dan heb je reistijd er ook nog bij. Dat is voor mij 10 minuten. Mijn bedrijf gaat verhuizen. Met de auto kan je dan een half uur of langer onderweg kunnen zijn ivm files. Ik ben van plan om met de motor te gaan, zodat ik dat kan omzeilen. En ik kan flexibel werken en thuis werken. Dat is echt fijn. Want het lijkt me allemaal moeilijker worden zodra hij naar school moet.
Ik heb geen kids dus kan hier niet over meepraten. Wel wil ik je een compliment geven over de de naam van je kindje.
Dankjewel voor je super leuk complimentje!!! Wij zijn ook erg blij met de naam die we al heel snel hadden bedacht. Iedereen had aparte namen verwacht, dus we hebben goed voldaan aan ieders verwachtingen. We krijgen ook altijd leuke reacties op de naam van ons zoontje en dat is stiekem toch best leuk 🙂
Oh dat lijkt me zo lastig, ik heb nog geen idee hoe ik dat zou doen. Ik werk nu 32 uur zonder kinderen en ik moet eerlijk zeggen dat ik die ene dag voor mijzelf heerlijk vind. Met kinderen ziet dat er natuurlijk al heel anders uit 😉 Wat wel fijn is, dat jullie maar voor 1 dag oppas nodig hebben, ik denk dat veel ouders die ‘luxe’ niet hebben! En die collega, zo stom om dat te zien gebeuren en dat je er niet wat aan kon doen, maar gelukkig is de waardering er ook voor jou!
Klopt, ik ken eigenlijk niemand die maar 1 dag per week oppas nodig heeft. Dat komt dus eigenlijk doordat ik weinig mannen ken die 32 uur per week werken. Raar eigenlijk, hè.
En ja, klopt ook. Ik ben in ieder geval blij met de waardering die naar mij is uitgesproken.
Lastig he, ik werk nu ook 3 dagen, voorheen altijd 4. Bij kindje 1 werkten we allebei 4 dagen, hij ging 3 dagen naar de opvang. Als baby vond ik dat eigenlijk te veel want hij was ook heel gevoelig. Later was het prima, een prettig ritme in de week van ma, woe, vr naar het kdv en dinsdag met mama thuis en donderdag met papa. Nu we een tweede kindje hebben gekregen (ook in nov 2014), woog de derde dag opvang voor 2 kindjes niet op tegen het salaris wat ik op die 4e dag zou krijgen, ik zou dan 100 euro netto meer krijgen voor 4 ipv 3 dagen. Dan ben ik liever 2 dagen thuis. Moet zeggen dat ik het thuis zijn zwaarder vindt dan werken. En ik het werken in 3 dagen ook echt wennen vindt, herken precies wat je schrijft over dat prioriteren.
PS: kindjes hoeven niet direct 5 dagen naar school, wij beginnen met kind 1 over paar weken met 3 dagen school. Leerplicht is pas vanaf 5 jaar.
Wat fijn om te horen dat je jezelf herkent in mijn verhaal van 3 dagen werken! Ik vind het soms ook zwaarder om thuis alleen met hem te zijn. Vooral als mijn man ook nog van het weekend moet werken en ik daardoor eigenlijk 4 dagen alleen met hem ben. Dat vind ik wel pittig. Maar geef je voor jezelf nu in principe de voorkeur aan 3 of 4 dagen werken, nu je allebei hebt gedaan?
Bedankt voor je reactie. Leuk om te lezen!
Ik blijf voorlopig bij 3 dagen, met name omdat mijn zoontje dan maar 2 dagen naar de bso hoeft. Dat vind ik zo wel voldoende in die hele nieuwe schoolpmgeving.
En voor mezelf wil ik de thuisdagen wat meer verdelen: ben nu dinsdag en woensdag thuis, dat voelt heel gek om op maandag te zeggen tegen collega’s en klanten ’tot donderdag’.
Dat kan ik me ook wel weer voorstellen. Ik werk zelf op maandag, dinsdag en woensdag. Bewust achter elkaar, omdat ik dan efficiënter ben dan als ik er een dag tussenuit haal en dan bijvoorbeeld donderdag weer werk. Het heeft wel weer iets om op woensdag te kunnen zeggen: Fijn weekend! Haha… gelukkig kan ik ook thuiswerken. Ook spontaan. Dus dat maakt het ook makkelijk te combineren.
Wat je schrijft is volkomen herkenbaar. Ik ben ook 24 uur gaan werken en ik heb het gevoel dat ik van alles mis. Nu na bijna een jaar ben ik daar helaas nog steeds niet aan gewend. Ik ben wel blij met de keuze dat ik ook voldoende thuis ben voor mijn dochter. Ik vind die dagen thuis ook echt genieten, maar ik realiseer me ook dat ik niet fulltime thuis zou willen zijn.
Fijn dat Oz zo makkelijk is. Gelukkig is mijn kleine meid ook zo makkelijk. Altijd vrolijk en ze laat ons over het algemeen ook prima slapen 😉
Wat leuk om te lezen Lonneke! Ik ben ook blij dat ik zo voldoende thuis kan zijn met Oz. Maar inderdaad, tegelijkertijd vind ik het lastig dat ik toch wat mis op het werk.
Blijf je 24 uur aanhouden met 2 kleintjes? Zo fijn als je kind makkelijk is. Daar hebben we het goed mee getroffen!
Ja dat is wel de bedoeling. Zal even aanpoten worden, maar minder werken wil ik echt niet. Als het echt lastig gaat worden mag manlief een dag inleveren 😉
Deels herkenbaar! Ik heb een half jaar verlof gehad, omdat mijn verlof in mijn zomervakantie begon en ik daar drie weken van mocht terugvragen, waren het toch precies drie weken! Dus eerst zes weken vakantie en toen verlof tot en met de kerstvakantie! Ik vond mijn werk geweldig leuk en ga er iedere dag met plezier heen! Heb altijd fulltime gewerkt, maar oh wat had ik geen zin in januari!!! Tot ik er weer was, nu 4 dagen aan het werk met ouderschapsverlof op de vrijdagochtend, waardoor ik de rest van het jaar die vier dagen kon houden. Aankomend jaar heb ik 1 dag ingeleverd, ik wil geen fulltime werk meer met de kleine erbij. Mijn man is thuis en daardoor kan ik ook rustig gaan werken. Geen zorgen over de kleine meid, die het ons gelukkig ook heel makkelijk maakt! Misschien heb ik nog verlof over en kan ik die ook nog inzetten. Maar ik merk dat is thuis niet meer werk aan mijn werk, geen tijd, geen zin…. Deed ik eerder wel. Loop nu ook met papierwerk achter, maar ach, in de vakantie ga ik nog net als wrvoor wel eens terug naar het werk, neem de kleine gewoon mee als ik daar zin in heb, ze is toch makkelijk! ?
Wat leuk dat je reageert! Ideaal een half jaar verlof. Werk je in het onderwijs? Ik zelf was al blij met 5 maanden verlof, alhoewel mijn internationale vriendinnen medelijden met mij hebben. In Canada en Duitsland heb je bijvoorbeeld een jaar verlof.
Maar nu werk je dus 4 dagen? Dat is dus ook wat ik voorheen had. Ik ben er nog niet over uit of ik 3 dagen wil blijven werken of terug wil naar 4 dagen. 40 uur vond ik dus al niets, maar met een kleine al helemaal niet. Wil ook dat mijn zoontje zijn ouders ziet. Al gaat dat straks allemaal misschien nog makkelijker, als we met z’n 3-en in een huis wonen 🙂
Leuk om te lezen en fijn dat je zoontje zo makkelijk is!
Ik kan me voorstellen dat werken en moeder zijn heel lastig is, maar ik heb er geen ervaring mee, ik heb nog geen kinderen, dus ik kan je helaas geen tips geven!
Toch leuk dat je reageert. Heb je wel enig idee hoe je het zelf zou willen doen, mócht je in zo’n situatie zitten/komen?
IK werkte voor ik Thobias kreeg 32uur. Maximum die je kan is 36uur bij mij op het werk Heb ik gedaan voor ik mn diploma had. Nu werk ik 24uur en dat bevalt prima. Ik werk in de zorg dus wisselende diensten en weekenden. Mn vriend werkt 40uur en heeft lange reistijden. Gelukkig hebben we mn schoonouders die oppassen en mijn ouders als mn ma vakantie heeft. Niks voor mij een thuisblijfmama. Ik vind de combinatie goed zo nu.
Ben even nieuwsgierig naar je antwoord in een vorige reactie.. als we met zn 3en in een huis wonen?
Leuk dat je reageert! 24 uur bevalt je dus wel? Lijkt me soms ook zwaar als je dat combineert met je vriend die 40 uur werkt. Ik zou dat persoonlijk best pittig vinden. Maar Thobias is natuurlijk alweer wat ouder. Wellicht ervaar ik het dan anders.
Scherp van je. Daar ga ik ook nog eens een blog over schrijven! 🙂
Werken en mama zijn is soms ook een lastige combinatie. Zelf werkte ik voor mijn zwangerschap 32 uur. Ben toen al minder gaan werken. Mijn man zat toen nog op zee en was maand op maand af. Dat was best lastig met een kleine. Zeker qua oppas. Nu werkt hij 40 uur op kantoor. En ik zo’n 16 uur in de zorg. Dan passen mijn ouders op. En de rest van de week ben ik bij mijn kleine meid ( bijna 1). Ik vind het heerlijk om bij d’r te zijn. Al vind ik het ook fijn om te werken.
Dat lijkt mij ook pittig zeg, met een partner die er niet altijd is. In jouw geval krijg je er wel weer veel voor terug in die maand dat hij volledig aandacht heeft voor jullie. Maar ik vind dat wel knap.
Fijn dat je nu ook een balans hebt gevonden. Lijkt me ook makkelijker te regelen, nu jouw man niet meer op zee zit.
Ik werkte 40 uur, na mijn 1e kindje. Nu ik er 2 heb weet ik ook heel zeker dat ik dat niet meer wil. Het is het ook financieel niet meer waard, want zoveel dagopvang kost meer dan ik zou verdienen. Daarnaast wil ik ook niet alles missen. Ze zijn maar even zo klein en straks begint school al.
Wel vind ik het enorm moeilijk om een goede baan te vinden voor minder dan 40u. Bedrijven nemen je gewoon niet aan, als er ook iemand solliciteert die meer kan werken, dat was ook de reden dat ik de 1e keer wel fulltime werkte.
Ja herkenbaar hoor! Altijd lastig, er zijn te weinig uren in een dag voor beiden. (En dan ’s avonds de blog nog. 😉 32 uur vind ik zelf goed te doen, maar heb andere context dan jij; ik ben nu na de 3e teruggegaan van 36 naar 32, dus dan voelt dat zelfs al luxe haha. 24 lijkt me soms ook heerlijk. Ik denk wel dat geen enkele urenverhouding ideaal is, of liever, ik denk dat iedere verhouding zijn eigen voordelen heeft. Spannend van je contract in december, succes!
Ja, dat zeg je ook goed. Ik denk dat overal voor- en nadelen aan zitten. En dan is het de kunst om datgene te kiezen waar je je het beste bij voelt. Sommigen kiezen voor financieel het best plaatje, maar dat heb ik weer niet. Ik ga toch meer op mijn gevoel af, zodat mijn leven in balans is. Op langer termijn maakt me dat namelijk gelukkiger dan het financieel net wat beter hebben :).
Ja, zeker spannend. Dankjewel. Ik hoop ruim op tijd goed nieuws te ontvangen. Maar goed, je weet het nooit 🙁
Wat leuk om te lezen hoe je het moederschap ervaart. En top natuurlijk dat alles zo goed gaat en Oz zo makkelijk is. Zelf werk ik nog steeds fulltime in de onregelmatige dienst. Na de geboorte van mn dochter heb ik wel een dag in de week minder werken geprobeerd maar helaas was dat financieel niet haalbaar dus ben ik weer terug naar fulltime gegaan. Als onze jongste straks naar school gaat wil mn man ook gaan werken, wie weet lukt het dan wel voor mij om wat minder uren te gaan maken. Want ik vind eigenlijk toch wel dat ik (te)veel van ze mis.
Wat jammer dat je zef ft werkt, terwijl dat in jouw geval dus niet je eigen keus is. Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt dat je veel mist, hoor. Lijkt me ook erg lastig. Kan je het op dit moment niet verdelen, dat je man nu al werkt? Ik weet natuurlijk de reden niet, maar het zal zeker een bewuste keus zijn. Anders had je het vast al anders aangepakt 🙂
Ik hoop voor je dat het snel lukt om een dag minder (op z’n minst) te werken!
Het is idd een bewuste keuze dat een van ons fulltime thuisblijft de eerste jaren. Dan hoeven ze niet naar opvang etc wat erg duur is. Omdat ik een goed salaris heb kan dat ook. Als de jongste straks naar school gaat gaat mn man wel werk zoeken. Afhankelijk van wat hij vind en wat het betaalt kan ik dan misschien minder gaan werken. Wat wel een voordeel is van onregelmatige dienst is dat als ik avond of nachtdienst heb ik overdag meer thuis ben en dan ook eens mee kan naar school, clubjes etc. Ik kom hierdoor dan wel regelmatig slaap tekort maar dat neem ik voor lief. Ik wil toch waar ik kan zoveel mogelijk van ze meemaken. Bijslapen doe ik wel weer als ze de deur uit zijn 😉
Voordat mijn man en ik beide thuis kwamen te zitten (hoeveel pech kan je hebben) werkte hij 32 en ik 24 uur. Daarna heb ik nog een paar maanden 40 uur gewerkt en was hij thuisvader, verschrikkelijk was dat! Voor mij dan, hij vond het geweldig. Inmiddels zijn we tot de conclusie gekomen dat we beide niet meer dan 24 uur willen werken. Omdat we blij worden van ons gezin, maar ook van werken. Al zijn we bezig om de banen zelf maar te creeëren want echt vlotten wil het niet met de banenjacht 😉
40 uur werken vind ik sowieso verschrikkelijk, zelfs toen ik nog geen kind had. Ik kan me dus goed voorstellen dat het voor jou ook geen pretje was. En mooie conlusie! Ik vind werken ook leuk, dus helemaal geen werk vind ik ook geen optie. Ik vind 24 uur een mooie combinatie op dit moment. Ik heb nu mijn ouderschapsverlof weer voor een jaar verlengd. In januari 2017 ga ik opnieuw bekijken wat ik met het resterende wil doen.
Maar kan me ook voorstellen dat het, met name voor mannen (want zo modern is Nederland dan ineens helemaal niet meer) dat het best lastig is om een leuke baan te vinden voor 24 uur.
Wat fijn dat je het op die manier hebt weten te regelen! Ik heb geen idee hoe het bij mij straks zal gaan, aangezien ik nog op zoek ben naar een nieuwe vaste baan (nu freelance copywriter).
Oh, dat is dan inderdaad even afwachten. Maar tegelijk ook een heerlijk vooruitzicht dat je voor zo lang als je wil, in ieder geval vfij kan zijn. Weet je nu wel al voor hoeveel uur je werk zou willen hebben naast het moederschap?