Tijdens mijn lunch break van vandaag kwam het gesprek uit op blunders. Een leuk gespreksonderwerp, want iedereen heeft wel eens een blunder begaan. Blunders kunnen natuurlijk behoorlijk variëren. Sommige situaties waren gewoon grappig, terwijl je op andere momenten wel door de grond kon zakken. Maar wat ze wel gemeen hebben, is dat je er pas achteraf schaamteloos over kan lachen.
En vandaag deel ik een paar van mijn vroegere blunder momenten.
De gele jas
In een vroeger (studenten) leven had ik een leuke bijbaan bij een bekende meubelwinkel (je weet wel, in de kleur blauw/geel die op 13 locaties wordt vertegenwoordig in ons landje. Ik stond mijn ding te doen aan één van de vele informatie zuilen tussen het meubilair. Op een gegeven moment kwam een man op mij af die mij vroeg waar hij een bepaald product kon vinden. “Oh,” wist ik behulpzaam te vertellen, “die haakjes vindt u daar. In die grote bak waar nu die meneer bij staat in de gele jas.” Voor het effect wees ik natuurlijk ook in de richting van de desbetreffende meneer. Duidelijker kon ik niet zijn, want meneer reageerde droog: “Met die gele jas? U bedoelt mijn vrouw…. ” Euh… tsja… Sta je daar met je mond vol tanden en het schaamrood op de kaken.
De auto
Ik was een jaar of 15. Samen met mijn moeder liep ik met een volle boodschappenkar naar de auto. Mijn moeder stak de sleutel in het slot, terwijl ik wachtte tot de deuren open gingen. Maar het schoot totaal niet op. Wat mijn moeder ook probeerde, ze kreeg de auto niet van het slot. Uiteraard waagde ik er ook een poging aan. Want dit was wel heel erg vreemd. We waren nog geen uurtje weg. Wat kon er nou gebeurd zijn in de tussentijd dat de deur niet meer open ging? Natuurlijk raakten we steeds meer in de stress, want hoe moesten we nu naar huis? Pas na 5 minuten had ik het door… dit was onze auto helemaal niet! Onze auto stond 3 auto’s verderop. En wij zaten doodleuk met onze sleutel al 5 minuten in een auto van een wild vreemde te porren. Uiteraard probeerden we ons subtiel te verplaatsen naar onze eigen auto, maar voor de meneer in de viskraam maakte dat al niet uit. Hij had zich 5 minuten kostelijk vermaakt.
De boekenworm
Ik was ongeveer 8 jaar en kwam thuis van school. Het was zo’n hete dag dat ik maar besloot om mijn plakkerige kleding uit te doen om ontspannen op bed te lezen. Daar lag ik dan in mijn roze/wit gestreepte hemdje en dito broekje met de neus in de boeken. Een favoriete bezigheid voor een boekenworm zoals ik. Aan het einde van de dag, was de ergste hitte voorbij. Het moment om even lekker buiten te spelen natuurlijk. Dus ik besloot na een paar uur lezen, dat ik naar de speeltuin wilde gaan. Wetende dat daar mijn vriendinnetjes en vriendjes zouden zijn. Vrolijk vertelde ik mijn ouders waar ik heen ging, friste me op, deed mijn schoenen aan en rende naar de speeltuin. Maar onderweg werd ik wel heel erg raar aangekeken. Ik begreep er helemaal niets van. Ik had bijna de speeltuin bereikt, toen ik het door had. Ik was vergeten mijn kleren aan te doen en rende dus in mijn ondergoed over straat! Ik wist niet dat ik zo snel kon rennen om weer thuis te komen! Mijn hemdje trok ik zo ver mogelijk naar beneden, over mijn onderbroek.
De busrit
De bus was bijna vol, dus ik was blij dat ik nog een zitplaats kon bemachtigen. Ik had zo’n vermoeiende schooldag achter de rug, dat ik moeite had om mijn ogen open te houden. En ja hoor, ik dommelde weg. Ach, misschien sliep ik zelfs. Op een gegeven moment werd ik half wakker. Met mijn hoofd schuin, half steunend op de schouder van de jongeman naast me, terwijl er (blijkbaar) ook nog wat slijm uit mijn mond was gedrupt. Ik schrok toen snel helemaal wakker en durfde de jongen niet aan te kijken. Ik schaamde me ontzettend natuurlijk. Ik wilde niet weten hoe lang ik al zo tegen hem aan zat, maar durfde dat natuurlijk niet te vragen. Hij zei verder ook niets, dus misschien was hij net zo verbaasd als ik. Maar ik was in ieder geval blij dat ik 2 haltes later de bus uit kon springen.
En jij?
Uiteraard heb ik nog meer blunders om te delen, maar die bewaar ik voor een ander moment. Ik ben natuurlijk ook ontzettend benieuwd naar jouw blunders! Het mag zelfs anoniem! Maar deel ze in de comments.
Wat grappig! Dat van dat slot kan ik wel enorm om lachen! ? Ik zat vroeger op handbal en was keepster. Tijdens een voor ons belangrijke wedstrijd speelden we uit in het naastgelegen dorp tegen een sterkere tegenpartij. De zaal (want was binnen) stroomde vol met toeschouwers en zo vol had ik het niet eerder meegemaakt! Tijdens de wedstrijd ging er een bal over het doel en die ging ik halen. Even ter info: de doelen in een binnenzaal zijn bevestigd met een soort ijzeren kabel aan de muur. Dat moet voorkomen dat het doel naar voren klapt. Dus, zonder verder aandacht te hebben voor dat gespannen koord tussen doel en muur rende ik er vol tegen aan! Bleef met mijn been hangen in het ijzeren koord en viel met een smak op de grond. Die bal? Die was ik inmiddels vergeten! Ik had pijn en kon tegelijk door de grond zakken. Alle ogen gericht op mij! Die blauw-rode lijn op mijn been herinnerde me daarna nog aan die blunder…een les leerde ik zeker want voortaan inspecteerde eerst een doel voordat ik ging keepen ?
Oh ja…. verschrikkelijk als er zo iets gebeurd en dat er ineens 100-en ogen op je gericht staan!! Dat maakt het gewoon nog een tikkeltje erger. Veel mensen zouden lachen, maar ik kan dat niet als ik zie dat iemand pijn heeft. Dat zie je toch wel eens terug op die tv programma’s op tv? Maar ik snap de humor niet als iemand anders gewoon er iets aan heeft over gehouden of zich zelf onbedoeld dus echt pijn heeft gedaan.
Er zijn inderdaad tv programma’s van ja en die scène has er prima tussen gekund ?…idd je hebt gelijk en ik zou me ook heel naar voelen als ik zoiets moest zien. ?
Haha! Leuk dat je ze met ons deelt. Ik ben ook ooit mijn fiets weleens “kwijt” geweest. ik had net een nieuwe fiets en ik had mijn oude fiets nog in mijn hoofd. Dat was lang zoeken.
Oh ja! Hoe lang deed je daar over?
Hihi allemaal grappig! 😀 M’n vriend en ik gingen een keer naar Nieuwpoort. Auto geparkeerd. Beetje gewinkeld. Iets gedronken op de dijk. Allemaal leuk. Komen we weer bij de auto, is het ding nergens te bekennen. Paniek! Bleek dat we verkeerd geparkeerd stonden en de auto was weggesleept. Maar het moest natuurlijk lukken dat wij allebei geen gsm mee hadden en onze weg daar totaal niet kenden. En hoe moet je nu in godsnaam weten naar waar je auto is gebracht? Gelukkig konden we in een cafeetje bellen. Blijkbaar waren we niet de enigen die het al hadden meegemaakt op die plek.
Oh, maar dat vind ik niet eens een blunder, hoor. Dat kan iedereen wel gebeuren in een onbekend gebied. Dan kan je gewoon sneller een bord over het hoofd zien. En ik zou ook in paniek raken als de auto dan ineens weg is! Hopelijk heeft het niet veel gekost.
Haha, blunders. Zo kan ik ook een ganse boek vol schrijven :p Zo was ik als kind eens in de tuin aan het spelen. Ik ben enig kind, dus ik moest wat improviseren. Ik speelde graag juf en leidde denkbeeldig de klas voor. Ik stapte achteruit en zei dat ze mij maar moesten volgen. Wat ik niet had gezien, was dat mijn vader in de tuin bezig was met werken. Nietsvermoedend ging ik achteruit en plots viel ik met mijn poep in een emmer met water. Mijn mooie bloemenjurkje had opeens heel veel water gekregen 😀 Ik kon er op dat moment niet mee lachen en was dan ook nog maar een jaar of 6 dacht ik. Mijn ouders konden er toen wel mee lachen 😀
Ik zou stiekem ook wel gelachen hebben, hoor! Ik zie het ook zo helemaal voor me. Ben je helemaal geconcentreerd bezig en dan …
Ik blunder zo vaak. Ergste was toch wel in een cafe naar buiten willen lopen. En vol met mijn hoofd tegen de glazen deur aan liep. In een volle café. Was vast een leuke bezienswaardigheid. In die zelfde cafe op mijn mooie hoge pumps binnen komen. Mijn beste vriend zei nog pas op is hier glad. Maar ik bevond me al in een spagaat. O ja ik had een korte rok aan.
Oh ja! Dat is echt een blunder en zo’n moment dat je dus helemaal door de grond kan zakken. Thanks for sharing!
haha zo leuk altijd zulke blunders. Ik heb er ook zat haha :’)
Kom maar, kom maar, kom maar…. 🙂
Oh wat erg hé? Als kind voel je je sowieso al snel voor gek staan natuurlijk. Ik moet diep denken, want ik bega de laatste jaren vooral steeds blunders…
Vertel, vertel, vertel 🙂
Mijn zwarte, kanten slipje die nog in de auto lag en waar ik achter kwam ná de keuring. Deze zat een keertje als ‘bal’ in mijn maillot op mijn been tijdens het auto rijden. Hup eruit dat ding. Met als gevolg dat ik die hele onderpants vergeten was. Ik rijd weg en zie ineens mijn slip hangen. Aaaaaaaaah! En laatst liep ik in onderbroek over straat. Mijn rokje zak er aan de achterzijde nog in. Ahum. Tot de buurvrouw mij erop attendeerde. ” Je moet je rokje even naar beneden trekken”. Volgens mij heb ik iets met slipjes ofzo..
O die laatste is prachtig! De eerste die me te binnen schiet is recent, kwam op mn werk aan voor een nachtdienst en bleek pas de nacht erna dienst te hebben…baalde enorm.
Oh, dat is inderdaad een blunder! Ik herken het. Ooit stond ik vroeg op, om dus de trein te pakken naar mijn studie. Alleen vond ik het wel erg rustig in mijn studentenhuis. Ik was al aangekleed, maar vertrouwde het toch niet helemaal. Ik kwam er gelukkig op tijd achter, voordat ik de deur uit was, dat het zondag was!
Haha, geweldig idee om over te bloggen. Ik ben één grote blunder! Blunder dagelijks. Dat van die auto herken ik bijv maar al te goed. Laatst nog ging ik naar mijn werk en vergat ik mijn huissleutels (gebeurt vaker). Ik ga tussen de middag naar huis om mijn hond uit te laten en mijn lunch op te halen van huis. Maar kon er dus niet in… dus dacht ik, dan bestel ik een broodje in onze kantine. Bleek rond de middag dat ik was vergeten op bestellen te klikken. Nou ja dan maar naar de supermarkt. Eenmaal in de supermarkt bleek dat ik ook mijn portemonnee thuis had laten liggen. Ophalen had geen zin, ik had immers geen sleutels… ach story of my life dit.
Ooooh… zo’n dag! Ik zie het al helemaal voor me. Dat alles echt zo kansloos is, dat je eigenlijk het beste gewoon terug je bed in kan gaan 🙂
hihih, ja van die heerlijke situaties. Zo liep ik als tienermeisje eens te sjansen met een paar jongens en liep tegelijk ook vol tegen een lantaarnpaal op. En best hard ook! *oops*
Oh ja, dat is een ultieme ‘ik-kan-wel-door-de-grond-zakken-blunder’!
Hihi, leuk artikel! Die van de Ikea vind ik wel herkenbaar, ik heb ook wel eens zo’n soort gelijk moment mee gemaakt 🙂 en die van Saskia is ook herkenbaar, ik ben ook eens vol tegen een lantaarnpaal aangelopen omdat ik druk aan het kletsen was 🙂
Ik wist gewoon echt niet meer wat ik moet zeggen. Zo erg!!!
Hahah, wat een leuke blunders! Ik zou even goed moeten nadenken over mijn blunders. De eerste die mij te binnen schiet is dat ik als klein meisje met mijn opa en oma naar het zwembad ging. Ik vind en vond het heerlijk om dan ook onder water te zwemmen. Op een gegeven moment zag ik mijn oma staan en greep ik haar bij haar middel voor een knuffel. Bleek het een andere vrouw te zijn met bijna hetzelfde badpak…
Jaaaah… heel herkenbaar. Zo pakte ik ook de hand van mijn moeder vast, toen ik klein was. En wat schrok ik toen bleek dat die mevrouw helemaal niet mijn moeder was!!
Hahaha super leuk dit! Wat een heerlijk blogje <3
Thanks 🙂
Hahaha mooi vooral daar in die bus met die jongen super awkward!!! Voor jullie allebei! Maar dan vond hij je geen lelijk of stinkend meisje toch anders had die er wel iets tegen gedaan lijkt me? Ik vind dit wel een goed idee voor een blog mijn leven is een aaneenschakeling van blunders dankjewel impulsiviteit, dus aan inspiratie geen gebrek hoewel de helft van mijn blogs al heel redelijk bedeeld zijn met blunders.
Nou, ik zag er zo natuurlijk niet charmant uit. Misschien had hij gewoon hele goede beleefdheidsvormen 🙂
Haha.. ik geniet van al jouw blogs! Maar een blog specifiek over blunders… ben super benieuwd!
Hahaha, die laatste! Blunders zijn wel dingen waar ik even over moet nadenken. Jouw autoverhaal deed mij in ieder geval denken aan de keren dat ik de sleutel in de auto liet en vervolgens de auto met het knopje op slot deed. Auto dus op slot en de sleutel er in. En dit is mij drie keer overkomen. Gelukkig heb ik nu een auto met automatische deurvergrendeling.
Oh nee! En toen? Bracht iemand de reserve sleutel?? Gelukkig zaten er dan geen kinderen in de auto. Daar ben ik dan het bangst voor. Dat ik ze per ongeluk op sluit in de auto met de sleutel er ook in.
Oef, ongemakkelijk! Zeker in slaap vallen tegen een vreemde! Ik vind het sowieso al afschuwelijk om in slaap te vallen in de trein; altijd bang dat ik dan snurk of mijn mond openzakt ofzo…
Mijn jeugdblunder? Tijdens een vakantie in Duitsland gooiden mijn zus en ik een softballetje over in een vol zwembad. Ik had mijn bril niet op (sterkte -6 ofzo dus half blind), maar ik zag nog wel dat ze net onderdook. Haha, dacht ik, heel grappig, ik pak haar terug! Dus precies op het goede moment mikte ik het balletje op haar hoofd toen ze net weer bovenkwam. Uiteraard lachte ik haar recht in haar gezicht uit….tot de verwachte reactie (boos worden of meelachen) uitbleef. Toen keek ik nog eens goed en zag mijn zus een paar meter ernaast ook dubbel liggen van het lachen terwijl de meneer (die dus een bal op zijn hoofd kreeg en ook nog eens vol uitgelachen werd) heel verstoord weg zwom…
Ooh ja, dat is een goede!!! Ik kan ook nog voorstellen hoe dat moet zijn, aangezien ik een sterkte heb van -10. Ja, wat een blunder. Geweldig! Ik zie het al voor me dat het voor je zus waanzinnig grappig moet zijn. Thanks voor sharing. Zo leuk om van iedereen een blunder te horen. Ik word er helemaal vrolijk van. Ben ik niet de enige die rare dingen deed 😉