19 weken geleden kwam mijn goedlachse dame de wereld verblijden. Vandaag precies 19 weken geleden werd ik dus een moeder van twee!
Maar hoe gaat het met de kleine (en haar grote broer)? Hoe gaat het met mij? En vind ik het opvoeden van twee kinderen ook zo pittig waar iedereen me voor waarschuwde? Want is dit niet de periode van korte nachten? Maar ook de vermoeidheid, de aandacht en tijd die een pas geboren kindje nodig heeft, terwijl je ook nog aan het ontzwangeren bent. Het bevallingsverlof is voorbij en, als je een baan hebt, ben je inmiddels dus ook nog aan de bak.
Vandaag deel ik waar ik sta in mijn leven als moeder van twee en hoe ik daar ben gekomen.
Ik hoorde het vaker. Dat het ouderschap erg zwaar kan zijn, vooral als je er (minimaal) twee hebt. Ook in combinatie met de gebroken nachten, een ander kindje dat ook alle aandacht vraagt, de weinige aandacht die je jezelf kan geven en dat alles binnen de routine van het dagelijkse leven. Heb je net je balans gevonden met de eerste, moet je opnieuw beginnen met de tweede. “Mensen die maar één kind hebben, hebben geen idee hoe het is. Pittig, erg pittig. Het dubbele van wat je gewend bent, maar dan meer.” lieten vriendinnen me weten.
Overdrijven is ook een vak
Je hoort ze eigenlijk niet (veel). Moeders die zeggen dat het allemaal heus niet zo zwaar is. Dat hun kind(eren) voorbeeldig zijn. Als je ze namelijk wel hoort, zie je de bedenkelijke gezichten. Want natuurlijk wordt daar geen woord van geloofd. Overdrijven is ook een vak, zullen we zeggen. En het feit blijft, dat de gemiddelde ouder het ouderschap ook als pittig ervaart. En daardoor vind ik soms best moeilijk ’toegeven’ dat ik het ouderschap dus niet zwaar vind. Natuurlijk zijn er wel eens lastige of zware momenten (borstvoeding geven en je kind die om de 2 uur komt vind ik behoorlijk heftig), maar ik ervaar het ouderschap en moeder zijn van 2 niet als pittig. Mijn kinderen maken het me ook wel erg makkelijk, moet ik bekennen. Met weinig moeite fiets ik door het ouderschap heen en ik voel eigenlijk me helemaal zen.
Ontspannen en vrolijk
Mijn kinderen zijn goedlachs, van nature erg ontspannen en vrijwel altijd vrolijk. Al vanaf de geboorte hebben ze nauwelijks gehuild. Ook voelen ze zich overal op hun gemak. “You make mellow babies!”, zei een vriendin zelfs ooit. Een andere noemt ze wonder kinderen. Ok, dat weet ik nog net zo niet, maar ik snap wel wat ze bedoelen. Ik durf te beweren dat mijn karakter en dat van mijn man, hier grote invloed op heeft gehad. Doordat we zelf flexibel zijn, maken we ons ook niet snel druk om dingen. En die flexibiliteit zie ik ook al terug in mijn kinderen. Tegelijkertijd kunnen we ook duidelijk grenzen aangeven, want die zijn er degelijk. En ja, mijn zoontje heeft heus wel eens een driftbui (al valt dat volgens vriendinnen in het niet met de driftbuien zoals hun kinderen dat hebben). Maar die duurt erg kort en zo erg zijn ze niet eens. Daarnaast is hij ook eigenwijs, barst van de energie en zelfvertrouwen en laat duidelijk merken wat hij wel of niet wil. Maar ik kan het allemaal hebben. Onze kinderen opvoeden met hun karakter, gecombineerd met de onze, vind ik daarom best makkelijk.
Slaaptekort?
Hier wordt de hele nacht doorgeslapen. Vanaf 2,5 maand sliep de kleine meid al door. Ze valt rond 20:00 uur in slaap en wordt wakker tussen 07:30-08:30 uur met uitschieters naar 09:00-09:30. Tussendoor geeft ze geen kik. Net zoals mijn zoontje trouwens, alhoewel hij pas door sliep vanaf 6 maanden. Ik ben gezegend met voorbeeldige slapers. Daarnaast heb ik zelf maar 5 uur slaap nodig per dag. Ik ga gemiddeld rond 02:00 uur naar bed en sta rond 07:00 uur op; fris en fruitig. Dus slaaptekort heb ik nooit ervaren en last van vermoeidheid heb ik vrijwel nooit (gehad). En, zoals de meeste ouders wel weten, dat maakt een wereld van verschil.
Bewegingsvrijheid
Mijn zoontje is zo ontzettend lief voor zijn zusje. Hij wil alles met haar delen en komt haar vaak een kusje geven en snapt dat hij voorzichtig moet zijn. Als ze huilt, komt hij haar troosten. Ik kan met een gerust hart dus even de kamer verlaten en die twee samen laten. Een luxe, laat een vriendin weten. Haar kinderen krijsen of ze vertrouwt haar oudste niet met de jongste. Ik zorg wel dat de jongste veilig ligt, zodat mijn zoontje niet per ongeluk in zijn enthousiasme een dino op haar laat vallen als hij speelt. Maar dit geeft mij genoeg bewegingsvrijheid in huis en dat maakt het leven allemaal veel makkelijker.
Twee tegelijk
Mijn zoontje kan prima alleen spelen en heeft geduld als ik bijvoorbeeld uitleg dat hij echt eerst even moet wachten tot zijn zusje haar flesje op heeft. Hij is dan ook niet jaloers. Mijn dochtertje vindt het fijn om vast gehouden te worden, maar geniet er ook van als ze gewoon dichtbij is. Hierdoor kan ik makkelijk mijn aandacht verdelen of we doen iets samen (zoals lezen). En in de praktijk gaat dat dus ook heel goed en dat vind ik ontzettend fijn. Hierdoor voelt het voor mij totaal niet zwaar om twee jonge kinderen te hebben. Maar ik besef ook dat iedereen een andere tolerantie grens heeft. Dus als ik zeg dat ik het makkelijk vind, zegt dat eigenlijk niets.
Ik maak me niet druk
Wat ik verder merk, is dat het scheelt dat ik me niet druk maak om wat anderen denken. Teveel scherm tijd? Mijn zoon mag prima een film kijken. Daar ga ik niet panisch over doen, zolang ik merk dat zijn favoriete activiteit nog steeds buiten spelen is. Ik voel geen druk dat ik me moet verantwoorden voor mijn keuzes of dat ik het wel goed doe als ouder. Zelfs als ik ‘goed bedoeld advies’ hoor, luister ik altijd nog naar mijn eigen gevoel. Ik wéét dat ik het goed doe, juist omdat ik zo bewust bezig ben met alles wat ik doe. Het is misschien ook de leeftijd. Ik ben 39. Ik maak me echt niet druk om dingen die er niet toe doen. Ik houd me liever bezig met mijn eigen gezin en mezelf. Heeft mijn zoontje toevallig een huilbui op een openbare plek? So be it, het hoort erbij.
De werkelijkheid
Sommige ouders zijn gevoelig voor druk van buitenaf. En dat is zonde. Je kan je beter concentreren op je eigen gezin en jezelf, dan je afvragen hoe anderen het doen. En wil je het echt weten omdat je advies nodig hebt? Vraag er dan rechtstreeks naar en laat je niet beïnvloeden door het anonieme internet en andere onbekende bronnen. Een mooi en strak Instagram account waardoor iemand de perfecte moeder lijkt? Realiseer je het verschil tussen een buitenkant die je ziet en de werkelijkheid achter gesloten deuren. En wees ook realistisch. Mensen met een team van schoonmakers, nanny’s, make-up artiesten, masseuses en fitness goeroes, komen nét wat anders voor de dag dan jij. Dus ga jezelf nooit vergelijken met andere moeders. Het is onnodig en het maakt je wellicht alleen maar onzeker. Ik doe het althans niet.
Niet alleen
En thuis doe ik het natuurlijk niet alleen. Mijn man en ik voeden samen op. De poepluiers, het koken, huishoudelijke taken, kinderen in bad stoppen, speelmomenten… we doen het allemaal samen. Je kiest samen voor het ouderschap, vind ik. Door je lusten en je lasten te delen, verdeel je ook datgene wat het ouderschap pittig maakt. Daarbij hebben mijn kinderen natuurlijk ook nog de bonus papa. Hij helpt ons ook met de kinderen, waardoor je nog meer dingen kan delen.
In balans
Mijn leven is niet veel veranderd sinds ik moeder ben geworden, als ik eerlijk ben. Ja, ik kan niet spontaan motor rijden, maar ik rijd nog wel. Ook reis ik nog steeds en, zoals jullie wel kunnen zien op Instagram, ondernemen we ontzettend veel dingen. Ik heb wat dat betreft vrij in het juiste seizoen. Ik ben niet iemand die zich weg cijfert voor de kinderen en besteed ook tijd aan mezelf zonder me schuldig te voelen. Ik denk dat als je het ouderschap moeilijk vindt, het al ontzettend helpt als je dingen kan loslaten. En je concentreert op wat je wel kan of hoe je dat kan bereiken. Ik weet wat ik wil en waar ik sta, wat er voor zorgt dat het ouderschap in balans met is met wie ik ben als persoon. Dat maakt me een betere moeder wat weer resulteert in twee gelukkige kinderen. Geen idee hoe ik het ouderschap over een jaar ervaar, maar ik denk toch dat de basis hetzelfde zal zijn.
Mijn kant van het verhaal
Samenvattend, het gaat geweldig! Het gaat ontzettend goed met mijn kinderen, maar ook met mij. Ik geniet ontzettend van de vele dingen die ik doe (en dat gaat in zo’n rap tempo, dat ik het niet eens bij houd om er over te bloggen). Ervaar ik het pittig en druk om 2 kinderen te hebben? Totaal niet. Dit verlof voelt zelfs als een lange vakantie, terwijl mijn eerste bevallingsverlof meer hard werken was (maar toen was alles nieuw). Ik kan me voorstellen dat veel mensen dat anders ervaren, hoor. En juist omdat je vaker hoort dat het zwaar is, wil ik ook gewoon mijn ervaring over het ouderschap van twee kwijt kunnen. Zonder dat ik me schuldig hoef te voelen dat het me prima af gaat (en de lieve Mama Maai maakte me dat nog eens duidelijk in één van haar comments op mijn blog). Dus als je me vraagt hoe het gaat in het algemeen? Ik heb vandaag nog exact een maand verlof, de kinderen zijn gezond en relaxed, we gaan vaak op pad, het weer is uitnodigend (behalve als het regent) en maakt me vrolijk en er is veel liefde in mijn leven… het gaat geweldig!
En jij?
Hoe ervaar jij het ouderschap eigenlijk?
Wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat! Ik snap je wel. Je voelt je bijna bezwaard als je zegt dat het je makkelijk afgaat. Ik heb dat juist andersom, ik heb het gevoel dat ik klaag of me dochtertje afkraak als ik zeg dat ik het als pittig ervaar. En dit heeft verschillende redenen, door mijzelf omdat ik dingen te goed wil doen, niet makkelijk loslaat en wel veel slaap nodig ben. En door de kleine meid omdat ze behoorlijk kan huilen, maanden lang niet doorsliep, een bewegelijk en pittig karaktertje heeft en graag dingen onderneemt. Samen zorgde dit voor wat pittige maanden. En natuurlijk is dit grotendeels ook een mindset, eentje die ik momenteel gelukkig weer wat beter op de rit heb. Maar inderdaad, iedereen ervaart het anders en op zijn eigen manier. Jammer dat het soms lijkt dat hier geen ruimte voor is, maar dat neemt niet weg dat iedere ouder een ander persoon is, andere behoeften heeft en het anders ervaart. Erover praten helpt mij erg. En het leren loslaten en andere mensen ook laten helpen 😉
Dankjewel voor je uitgebreide en openhartige reactie!
Het is echt zo. Dan hoor ik veel al verhalen die inderdaad als zwaar mogen worden ervaren en voelt het bijna lullig om te zeggen: die van mij doet dat niet. Ik wil namelijk niet laten zien dat ik iets beter doe/kan/heb. Het is geen opscheppen wat ik doe. Daarom ben ik dan maar bescheiden en kort in mijn uitleg. Want het is niet leuk als iedereen om je heen doodop is en ik dan in geuren en kleuren vertel dat mijn kinderen slapen als Doornroosje. Dan voel je je toch een beetje bezwaard. Niet ik me druk maakt wat een ander van me denkt, maar meer omdat ik de ander geen slecht gevoel wil geven. Klinkt dat logisch?
Ik vind het knap dat je zelfkennis hebt en (h)erkent dat je dingen te goed wil doen. Daardoor gaat het straks al heel anders! 🙂
Die van ons sliep na 4 weken ook door. Heerlijk was dat! En ik maar van andere moeders horen hoe zwaar die nachten wel niet waren.. Dan voel jij je best bezwaard inderdaad om (alweer) te vertellen hoe lekker je hebt geslapen. Helaas besloot de kleine meid om na vier maanden ineens niet meer door te slapen en veranderde er nog wel wat dingentjes. En dus konden we met die andere ouders weer meepraten haha. Maar inderdaad, je eigen weg volgen in het ouderschap ( sowieso met alles wat je doet) is het beste wat je kan doen, zowel voor jezelf, je partner en je kleine.
Hier het omgekeerde. Ik ervaar het inderdaad als pittig. Maar ik ervaar het leven zelf ook als pittig. Niet voor niets dat ik inmiddels al 2 depressies heb gehad en dan alle andere dingen die er nog bij komen. Wel kan ik zeggen dat ik geen “last” meer heb van wat een ander ervan vind. Om jouw schermtijd voorbeeld te noemen heb ik wel hetzelfde. Fay mag gerust een hele film kijken of zelfs 2 als ze dat wil. Zolang ik zie dat ze ook genoeg buiten speelt en lekker binnen in haar fantasie wereld.
Maar ondanks dat ik het pittig vind, vind ik het vooral erg mooi en fijn. Maar wel pittig. Haha snap je me nog?
Vanuit jouw oogpunt kan ik me dan zeker voorstellen dat je het ouderschap als pittig ervaart. We verschillen wat dat betreft erg. Ook omdat ik het leven als vrolijk, avontuurlijk, mooi en uitdagend zie. Ik ben niet iemand die continu blij is, alles door een roze bril ziet en daar naïef in kan zijn. Maar ik zie wel in veel dingen snel positieve dingen. En dat helpt natuurlijk enorm.
Fijn dat je je nu niet (of minder) druk maakt om de mening van anderen. En je zegt letterlijk de zin die ik eerst had. Ik wilde tikken dat Oz gerust een film mag kijken of 2. Maar in het kader van lange teksten, probeer ik overal kleine dingen te schrappen. Dus die zin heeft het niet gered. Maar ik snap je 😉 Ook je laatste zin snap ik. Thanks voor je eerlijke reactie!
Wat fijn om te lezen dat het je zo goed en makkelijk af gaat! Ik had al zo’n vermoeden, omdat ik je zoveel zie ondernemen met de kids. Super. Ik denk dat je de spijker op z’n kop slaat dat dit grotendeels door je karakter komt. Ik ben zelf ook flexibel, maar stel hoge eisen aan mezelf. Dat betekent dat ik geen genoegen neem met bijna goed..waardoor ik het mezelf vaak erg lastig maak. Maar wat mij de das omdeed was elke nacht, 7 maanden lang, elke 2 uur wakker gemaakt worden door onze jongste voor weer een voeding (ALS ze al sliep, want ik heb ook uuuren met haar door het huis gehobbeld in de nachten). Ik viel soms letterlijk bijna om overdag. Nu ze allebei wat groter zijn is het stukken makkelijker (en dat je gewoon kan zeggen: “doe je schoenen aan, we gaan” is ook wel eerrug fijn moet ik zeggen) en vind ik het eigenlijk ook niet zwaar…ondanks de peuterbuien. Ik zou zeggen: geniet lekker verder! Lijkt me trouwens serieus leuk om een keer thee te doen daar of hier, mocht je eens een keertje thuis zijn. 😉 🙂
Thanks voor je leuke reactie. Dit verlof heb ik er nu al goed uitgehaald, hè. Alle dingen die we ondernemen. Het is bizar veel eigenlijk. Alhoewel ik vind dat niets te veel is ;).
En het lijkt me zo zwaar als je dus te weinig rust krijgt. Logisch dat je overdag soms gewoon om viel dan. Ik vond dat het zwaarste; de momenten dat Zola om de 2 uur gevoed wilde worden. Dan gaf ik wel borstvoeding, maar als ze bleef huilen, gaf ik uiteindelijk een flesje. Wel pittige momenten met borstvoeding gehad, maar dat maakt nog niet dat ik het ouderschap als pittig ervaar. Dat is ook een verschil natuurlijk. En als je in jouw geval niet kan slapen… pfff…. heftig.
En jaaaaaah!! Wat een leuk idee. Ik heb nog precies een maand verlof. Dus uiteraard ben ik een keertje thuis of heb ik tijd. We gaan afspreken for sure! Lijkt me super leuk om reis- en blogervaringen uit te wisselen. Ik vind het altijd geweldig om medereizigers te ontmoeten natuurlijk.
Ik vind het een verademing om te lezen dat je geen druk ervaart je te verantwoorden naar anderen. Ik probeer me ook steeds minder aan te trekken van de norm of van wat normaal is en dat is erg prettig. Ook omdat ik mijn kinderen wil leren een eigen mening te vormen. Dan moet ik wel het goede voorbeeld geven 🙂 Eerlijk gezegd weet ik niet goed met welk woord ik het ouderschap zou omschrijven. Als ik ergens midden in zit ervaar ik het als pittig. Maar als ik later terug kijk op pittige periodes denk ik vooral aan de fijne dingen en aan onze heerlijke kinderen.
Dankjewel! Het scheelt zoveel als je kan los laten wat anderen er van denken. Maakt sowieso het leven veel makkelijker en relaxed :). Dat van een eigen mening vind ik ontzettend belangrijk. Ik heb een hele sterke mening en ik hoop dat het mijn kinderen inspireert om ook een eigen mening te durven ventileren. Maar wel op een zodanige manier dat ze nog steeds open staan voor anderen. Dus ik vind het ook belangrijk om een goed voorbeeld te zijn. Wat dat betreft halen kinderen het beste uit je naar boven, vind je niet?
Mag ik een beetje van jou…? Ik vind het namelijk enorm pittig. Alhoewel het goed afgaat hoor. Maar mijn oudste is toch echt wel eens jaloers op zijn jongeren broer en die kleine kan er ook al wat van, temperamentvolle stuiterballen zijn het. Maar ik denk dat het wel deels waar is wat je zegt. Ik ben namelijk niet relaxed. Wou dat ik dat meer was. Maak me veel te druk, ben druk en af en toe ook veel te gestresst. ik ben zeker van mening dat je dat uitstraalt naar je kids. Niet goed, ik weet het. Ik hoop dat er een tijd komt dat ik daar beter mee kan omgaan.
Tuurlijk mag je een beetje van mij. Ik stuur direct wat naar je toe!! Het lijkt me sowieso lastig als er sprake is van jaloezie. En dat kan hier in huis natuurlijk ook nog steeds gaan gebeuren, hè. Het is ook in combinatie hoe ‘moeilijk’ je kinderen het je maken. Zelf was ik ook erg makkelijk. Ik rookte niet, dronk niet en hield me aan de gemaakte afspraken. Wat dat betreft maakte ik het mijn ouders ook heel makkelijk. We shall see.
Maar het klopt echt. Als je zelf relaxed bent, nemen kinderen daar echt wel iets van over. En dat je zelf al bewust bent van het feit dat je weet dat je snel gestrest bent, is een begin.
Wat fijn dat het je zo gemakkelijk afgaat allemaal. Geniet er maar van!
Doe ik zeker!
Wat fijn om te lezen zeg, heel leuk! Opvoeden moet je inderdaad samen doen, al zie ik dat het in mijn omgeving lang niet altijd het geval is. Liefs.x
Ik zie het ook niet altijd terug in mijn omgeving. Heel raar vind ik dat en eigenlijk ook niet meer van deze tijd.
Ik vind het heel leuk om te lezen, en wat gaaf dat het zo goed gaat! En zó belangrijk dat je je daar ook zo goed bij voelt. Liefs Florentine
Thanks
Allereerst vind ik het een mooie, pure en inspirerende post die je schrijft! Keep up! ?? Ik ben best wel een controlefreak (altijd al geweest) en dat breng ik soms onbedoeld over op mijn kinderen. Mijn denken en handelen gaan niet altijd synchroon zal ik maar zeggen..haha. Ik denk dat ik mijn best doe, het zo nu en dan zwaar vind maar door zo nu en dan even afstand te nemen van ‘alles’, ben ik weer opgeladen om weer een fijne mama te kunnen zijn. Kort samengevat: ik heb mijn eigen momenten nodig om er voor mijn kinderen op een juiste en zen manier te kunnen zijn.
Oh, dankjewel Essma! Dat is leuk om te horen.
Goed dat je de zelfkennis hebt door jezelf te herkennen als een controle freak. Loslaten is dan inderdaad het sleutelwoord. Logisch dat je dingen van je karakter onbedoeld overbrengt. Maar ik denk altijd dat als je er alleen al bewust van bent en er rekening mee houdt, je al meer dan de helft gewonnen hebt.
Mooi dat je je eigen momenten koestert. Juist omdat ze ook een geschenk zijn aan je kinderen. Ik ben helemaal voor! Daarom houd ik er niet van om mezelf weg te cijferen. Vroeg of laat breekt dat eens op. En het zit niet in mijn natuur.
Ik hoor in de club van de relaxte moeders…
Anders was die derde er niet gekomen.
Ik heb gemakkelijke kinderen zeggen sommigen. En ergens klopt dat wel. Maar… dat komt ook omdat ik wel met opvoeding bezig ben en vaak ook alleen met man in het buitenland.
Mensen geven me vaak complimenten hoe flink mijn kinderen zijn… maar ik vind dat normaal. ???
Van een naar twee was pittiger dan van twee naar drie. Vooral doordat de middelste zelfs als baby al een sterk karakter had.
Fijn te lezen dat het zo goed gaat…
Hahaha… ik snap wel wat je bedoelt. Je moet ook ergens wel dingen kunnen loslaten en voor je eigen welzijn relaxed kunnen zijn. Met name als je toch het merendeel van de opvoeding alleen doet. Lijkt me verschrikkelijk als je dan ook nog erg gestrest bent. Aan de andere kant, dan zou jouw situatie heel anders zijn en je man niet veel van huis zijn, hè.
Ik hoor dat vaker. Dat als je er eenmaal 2 hebt, die 3e niet meer pittig is en die er gewoon bij komt. Los daarvan moet ik zelf niet aan 3 kinderen denken, hoor. Maar meer ook omdat ik dat dan lastiger (en duurder) combineren vindt met onze passie: reizen. Heb je nóg een grotere huurauto nodig enzo 😉
Volgensmij doe jij het heel goed als moeder! Fijn dat het zo goed gaat. Scheelt ook dat je weinig slaap nodig hebt. Ik slaap 7,5 tot 8 uur per nacht, zelfs met een jonge hond in huis was dat best een ding.
Thanks. Ja joh, dat maakt een wereld van verschil. Ik functioneer op 5 uur slaap zoals iemand anders dat op 8 uur doet. Het is precies wat ik nodig heb. Dus een paar keer 4 uur kan ik ook wel hebben, maar van 8 uur slaap word ik heel suf. Dan heb ik teveel geslapen.
Ik volg je blog nu een klein halfjaartje en eerlijk gezegd verbaas ik mij totaal niet. Alles wat je schrijft is precies hoe ik denk dat jij ook echt bent. Komt ook doordat je daar ook wel eens over schrijft; dat je relaxed bent, veel onderneemt… Superfijn dat je je een tweede zo ervaart! Ik hoop dat ik het net zo mag gaan ervaren over een paar maandjes. Er is mij vanaf een bepaalde hoek ‘gewaarschuwd’ dat veel stellen spijt hebben van hun tweede kindje wanneer deze niet al te veel schelen. Nou heb ik al helemaal niks met die persoon, maar ik vond dat zo rare opmerking. ‘Gefeliciteerd met je zwangerschap, maar had het nou niet gedaan..’ Zo komt het er op neer. Maar goed, ik weet wie het zegt dus vooral niet te veel van aantrekken 😉
Dankjewel voor je leuke reactie! Ik vind het mooi om te lezen, want het komt toch ook overeen met het blog wat ik eens schreef over mezelf. Dat ik, naar mijn idee, hier oprecht en eerlijk ben. En dat wat je leest, ik ook echt zo ben. Dus dan vind ik het mooi dat mijn idee ook overeenkomt met wat je leest. Thanks 🙂
Ik gun je dezelfde ervaring toe met een tweede. Ik vond het al mooi dat je ooit al schreef wat je anders zou aanpakken bij een tweede (bijvoorbeeld het slaap ritueel), waardoor je nu al bewuster bepaalde keuzes maakt. Dat zal alleen maar ten goede komen van ontspannen kinderen (en ontspannen ouders).
En wat een bizarre opmerking. Ik zou het echt raar vinden als mensen spijt hebben van een tweede kindje. Lijkt me ook verschrikkelijk om te horen als kind. Je ouders zullen heus wel van je houden, maar toch.. je bent dan eigenlijk minder gewenst. Geen fijne basis. En dat mensen je daar dan voor waarschuwen? Zegt inderdaad meer over die persoon dan over jou.
Sowieso bestaat er geen ideale leeftijdsverschil. Mensen zeiden ook: oh, dat is perfect. Schelen ze niet veel. Maar ik had vroeger alleen maar ruzie met mijn zusje met wie ik 2 jaar scheelde. En inmiddels hebben we geen contact. Het kan alle kanten op. Ja, ze kunnen samen spelen. Maar door een kleiner leeftijdsverschil zit je ook sneller in elkaars vaarwater. Dus ik vind het altijd van die nietszeggende opmerkingen 🙂
In ieder geval… jij nog een hele fijne resterende zwangerschap!