Nederland moet stoppen met adoptie uit het buitenland. Althans, vindt de Raad voor Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming (RSJ). De RSJ kwam gisteren met deze uitspraak nadat het kabinet om advies had gevraagd ter verbetering van het adoptie proces. Maar dat Nederland zou moeten stoppen met adoptie uit het buitenland, is nogal een ferme uitspraak. Nederland zou zich beter moeten concentreren op het ondersteunen van kinderbescherming in het land van herkomst, adviseert RSJ. Maar help je daar dan de zogenaamde adoptie problematiek mee? Is dat de oplossing voor alle problemen, vraag ik me af?

Zou Nederland moeten stoppen adoptie?

Zodra we het hebben over een maatschappelijke kwestie, waarbij het met name om mensen (en kinder-) rechten gaat, heb je mijn aandacht. Ik blog er graag over. Niet alleen om het onderwerp onder de aandacht te brengen, maar ook om zelf te leren van andere invalshoeken. Dus… zou Nederland moeten stoppen met het laten adopteren van kinderen uit het buitenland?

Je kind afstaan uit liefde

In veel landen is de voornaamste reden om je kind op te geven voor adoptie, altijd nog armoede zoals bijvoorbeeld in Columbia. Ik geloof oprecht, vooral nu ik zelf moeder ben, dat veel moeders adoptie zien als laatste redmiddel. Er is écht geen geld meer voor boodschappen en al helemaal niet meer voor de broertjes of zusjes, nu de 3e erbij is gekomen. De toekomst ziet er somber uit en je weet dat in rijkere landen, maar kansen zijn. Juist uit liefde en als laatste redmiddel, lukt het je dan om afscheid te nemen en je kind naar een tehuis te brengen om zo op te geven voor adoptie. Hoe wanhopig moet je zijn om dat te kunnen? In een land waar dan veel sprake is van armoede, begrijp ik volledig dat er gebruik wordt gemaakt van een land als Nederland. Voor een geadopteerd kind, lijkt mij dit in ieder geval de ‘fijnste’ verklaring.

Elk geadopteerd kind ervaart een adoptie anders

De reacties van geadopteerde kinderen (inmiddels volwassen natuurlijk) zijn divers. Ik kan me ook voorstellen dat afhankelijk is van diverse factoren. Bijvoorbeeld de leeftijd waarop je wordt geadopteerd (vanaf 4 maanden of ben je ‘weg gehaald’ toen je 4 jaar oud was, is nogal een heel groot verschil) en de geografische ligging van waar je terecht komt (in Utrecht waar diverse mensen met verschillende huidskleuren en culturen zijn of ergens in Prinsenkamp in de Achterhoek waar een handjevol mensen wonen en je de enige bent met een ander kleurtje).

Adoptie lost niet de problematiek op in andere landen

Natuurlijk lost adoptie niet de achterliggende problematiek op in een land. De RSJ vindt dat een kind altijd beter af is in een gezinssituatie dan in een tehuis. Daar ben ik het volledig mee eens. Ook zou het kind een continuïteit van opvoeding moeten krijgen. En dan bij voorkeur in eigen land waar het de cultuur, taal en de sociale omgeving kent. Ook mee eens. En wellicht had het adoptiekind niet geadopteerd hoeven te worden door een Nederlands stel als het land (of de moeder) beschikking had over betere bescherming, hulp programma’s, begeleiding, etcetera. Maar ik vind het een naïeve gedachte dat je door adoptie te stoppen vanuit een klein land als Nederland, problematiek en armoede kan oplossen in een ander (groot) land. Om je trouwens een idee te geven, in 2015 zijn in totaal 304 kinderen geadopteerd. Waarvan de meesten uit China worden geadopteerd. De VS staat op een 2e plek als meest voorkomend adoptieland.

Adoptie vanuit Amerika

Wel ben ik van mening dat een land als de VS zelf in staat is om haar adoptie kinderen op te vangen. Een veel voorkomende reden om kinderen voor adoptie op te geven is ongewenst zwangerschap. Het is dan bijna normaal om je als zwangere al op zoek te gaan naar adoptie ouders om direct bij geboorte je kind af te staan (al heb je daar nog wel bedenktijd). Als het zou blijken dat het beter voor een kind is om op te groeien in eigen land, dan biedt Amerika natuurlijk hetzelfde medische, educatieve en sociale netwerk als wij. Als er al ‘gestopt’ zou moeten worden, kies dan voor een welvarend land als Amerika. Het lijkt mij niet dat er een ‘nood’ is vanuit Amerika om uit te wijken naar een land als Nederland, zoals Columbia dat wel kan gebruiken. Want ook Amerikaanse gezinnen adopteren veel uit eigen land. Dat Amerika op de 2e plaats staat van meest populaire adoptie bestemming, heeft dan wellicht te maken als persoonlijk voorkeur van de Nederlandse adoptie ouders. En daar vel ik geen oordeel over.

Positieve ervaringen

Daarnaast vind ik niet dat je er vanuit kan gaan dat kinderen in deze gevallen altijd beter af zijn in eigen land. Op individuele basis zullen er ook kinderen gebaat zijn bij een adoptie. Ik heb diverse interviews gelezen over dit onderwerp. Daarnaast zijn er ook mensen geadopteerd in mijn omgeving. De 31-jarige Mario vond zijn biologische familie terug. Zijn moeder was erg arm en is inmiddels overleden en zijn broer is dakloos. In Nederland heeft hij een HBO diploma, goede baan en een gezin. Hij verwacht niet dat hij dat had kunnen halen in Columbia en is dus voorstander van adoptie mogelijkheden. Ook de 33-jarige Josan is dat. Omdat ze aangeeft dat ze anders was omgekomen door ondervoeding in Haïti. Ze begrijpt de kritiek, maar is juist dankbaar dat adoptie haar gered heeft. Ook een vriendin van mij is blij met haar adoptie familie en haar Nederlandse leven. Daarnaast is mijn Indonesische vriendin chronisch ziek. In Indonesië had ze minder medische mogelijkheden gehad, als het al überhaupt bekostigd kon worden. Wel heeft ze haar biologische familie inmiddels ontmoet, waar ze ook een fijne band mee heeft.

de andere kant

Een kennis ervaart haar adoptie minder positief. Sinds ze haar biologische familie heeft ontmoet, voelt ze zich niet juist minder thuis bij haar adoptie familie. De 44-jarige Jinny, geboren in Zuid Korea, herkent dit. Ze kwam op 4-jarige leeftijd naar Nederland en was de enige die geen blanke huid had in haar dorp. Dat heeft ze geweten ook met alle opmerkingen die ze door de jaren heen hoorde. Zij is dan ook van mening dat het beter is voor een kind om in eigen land opgevoed te worden. Daarnaast benoemt ze dat er ook  Uit een interview dat ik jaren geleden in de Viva las, liet een Chinese weten dat ze zich serieus afvraagt of ze het nou echt zo slecht had gehad als ze niet gewoon in China was gebleven. Ze had dan nooit geweten welke kansen ze was ‘mis gelopen’ en daar heeft ze zeker een punt in. Zij werd op 4-jarige leeftijd naar Nederland gehaald en ervoer dat overigens als zeer traumatisch.

Moeite met aarden

Persoonlijk kan ik me wel voorstellen dat onbewust een basis bij jezelf weg valt. De basis van je roots, je genen, het JIJ. Als ik naar mezelf kijk, heb ik het altijd erg belangrijk gevonden om te weten waar ik vandaan kwam. Niet alleen geografisch, maar ook biologisch. Bepaalde persoonlijke trekjes of fysieke aspecten van mijn lichaam zijn duidelijk afkomstig van mijn Indonesische genen en Indonesische culturele achtergrond. En mijn creativiteit? Die heb ik duidelijk van mijn beide opa’s. Het is fijn dat je jezelf daarin kan herkennen in je familie. Als dit weg valt, zou ik met veel vragen achterblijven. Ik kan me daarom heel goed voorstellen dat veel adoptie kinderen heel veel moeite hebben met aarden bij een ander gezin en dan ook nog in een ander land. En dat je op veel onbegrip kan stuiten, ook al is dit wellicht onbedoeld. Met juiste begeleiding, steun en openheid over je afkomst en het bezoeken van je geboorteland, kom je een heel eind, als je die behoefte zou hebben. Maar dat staat los van dat je adoptie zou moeten stopzetten.

Special Needs

Juist kinderen waar de term ‘special needs’ voor is bedacht, kunnen veel baat hebben bij adoptie. ‘Special Needs’ zijn adoptie kinderen met een medische aandoening of verhoogd risico op medische of andere beperkingen. In 2015 had ruim 80% van de kinderen bij aankomst een special need. Het is onnodig om uit te leggen Nederland veel betere zorg kan bieden voor een kindje met bijvoorbeeld een ernstige verstandelijke beperking dan in bijvoorbeeld Cambodja. Daarbij heb ik overigens ook veel respect voor mensen die ‘kiezen’ voor een special needs kindje. Veel zwangere vrouwen doen testen om er achter te komen of hun kindje gezond is om dan een keuze te maken of ze de zwangerschap willen voortzetten als dat niet zo is. Die moeders in armere landen hadden die keuze niet. Het is mooi dat deze kindjes zo wel in een gezin belanden.

Kortom

Kortom, ik ben het er niet mee eens. Nederland zou niet moeten stoppen met adoptie uit andere landen. Ik vind het te kort door de bocht. Mocht er onvrede zijn over het proces of corruptie vanuit het land van herkomst, moet er vooral gekeken worden hoe dát verbeterd kan worden.

En wat is jouw mening?

Bronnen: NOS, nu.nl, adoptie.nl 

 

Comments

comments