Totaal onverwacht las ik het in het nieuws. De nieuwe orgaandonatie-wet is door de tweede kamer gekomen. Ik zeg het niet vaak, maar hier ontschoot mij een welgemeend: “Eindelijk!”
De nieuwe wet is (blijkbaar) nogal omstreden. 74 stemmen tegen, 75 stemmen voor. Ik snap niet dat er zoveel mensen tegen dit voorstel zijn. Hoe kan dat? Een voorstel waarmee je zeker mensenlevens gaat redden. Al is het er maar 1!
Wel / niet/ onbelangrijk
De wet was al “afgezwakt” ingediend. Er was altijd een mogelijkheid om je af te melden als donor, daar lag het niet aan. De nieuwe regels stellen dat er nog steeds een duidelijk verschil zal zijn tussen mensen die akkoord gaan, mensen die niet akkoord gaan en mensen die niets doen. Ook goed, dan zien we tenminste of iemand het belangrijk genoeg vind om er over na te denken. En heel fijn om te weten dat ik (en Sheila), als geregistreerd donor ook zo zichtbaar zal blijven. Dat men kan zien dat ik het heel belangrijk vind om dit WEL te doen.
Geen donor zijn
En ik kan me ook heel goed voorstellen dat er een groep mensen is die GEEN donor willen worden. Het niet willen doneren vind ik geen probleem, ik begrijp dat er redenen kunnen zijn dat je tegen orgaandonatie bent.
Alhoewel ik er dan tevens vanuit wil gaan dat deze mensen ook geen donororgaan willen als ze levensbedreigend ziek zijn. Wat in de praktijk lang niet altijd het geval zal zijn. Ik DENK dat er veel mensen zijn die het lastig vinden om “hun” organen op te geven, ook al doen ze er niets mee. Maar die tevens, als ze iets nodig hebben het toch zullen accepteren. De angst voor de dood is dan groter dan willen om te hebben, hebben, hebben.
Uitstelpreventie
Wat ik echter niet snap van al die Kamerleden, waarom stem je tegen? Ja, je vind het belangrijk dat mensen niet tegen hun zin in organen afstaan. Maar deze hele wet is ook zo ingedeeld dat, ALS jij het NIET wilt, je dat nog steeds kunt aangeven.
Het gaat juist om het overgrote deel van de mensen die niets doen! De uitstellers onder ons, de daar-wil-ik-helemaal-niet-ver-nadenken-mensen. De mensen die het blijkbaar niet belangrijk genoeg vinden om er bij stil te staan dat je ook na je dood nog steeds een verschil kunt maken. Deze mensen zijn na deze wet automatisch donor en ook deze mensen kunnen beslissen dat ze dat helemaal niet willen. Alleen dan moeten ze actie ondernemen en zich afmelden.
1 op 10.000
De kans dat je ooit orgaandonor zult worden is trouwens helemaal niet zo groot. Maar 1 op de 10.000 donoren zal ook daadwerkelijk op zo’n manier overlijden dat dit mogelijk is. Juist daarom is het zo belangrijk om iedereen die geen bezwaar heeft WEL te laten doneren. Zodat er geen mensen onnodig sterven, omdat iemand te laks was om even een codicil in te vullen.
We schreven er al eerder over, ook over bloed-, plasma- en stamceldonatie. En dat wil ook zeggen hoezeer dit onderwerp ons aan het hart gaat. En hoe blij we zijn dat deze wet nu in ieder geval door de Tweede Kamer is gekomen. Ik schrijf er nu weer over, omdat ik hoop dat de Eerste Kamer ook verstandig zal zijn. Omdat ik wil vertrouwen op onze democratie, en vooral het verstand van deze mensen. Stem voor!
Zodat er nooit meer iemand hoeft te sterven door de ongeïnteresseerdheid of luiheid van een ander.
Wat vind jij van de nieuwe wet?
Ik sprong een gat in de lucht. Eindelijk inderdaad! Ik vind het geweldig dat deze wet er is.
Goed dat je hier een blog over schrijft! Nu ben ik zelf al vanaf mijn vroege tiener jaren geregistreerd, en ik ging er (blijkbaar wat te optimistisch) vanuit dat de meeste mensen en positief beeld hadden. Maar ik schrok erg van alle reacties van mensen die fel tegen de wet zijn. Daarom ben ik ook zo blij om de positieve berichten (zoals deze) te blijven horen!
Ik schrik ook van de hoeveelheid mensen die hier tegen zijn. Vrije wil, uiteraard, daar mag nooit discussie over bestaan! Maar laksheid mag geen reden zijn om andere mensen, die het heel hard nodig hebben te laten sterven.
Deze wet vind ik een goed iets. Ik geef eerlijk toe dat ik pas donor ben geworden. Binnenkort komt er een blogje Online waarom nu pas. Ik was wel iemand die er liever niet over na wilde denken. Nu ben ik blij dat ik donor ben en dat iedereen die geen actie onderneemt het is. Stel je voor hoe blij iemand kan zijn met jouw orgaan.
Het is niet erg dat je nu “pas” donor bent geworden. Het gaat erom dat je het bent! En nu is iedereen die er nog niet over na wil denken ook donor. En als je dat niet wilt zijn tot je er over na hebt gedacht, dan geef je eerst maar door dat je het niet wil.
Ik weet het niet zo goed, ik vind het echt lastig. Weet je, het is een klein beetje kinderachtig van mij, maar in verhalen is het toch altijd zo dat als je hart klopt met stoppen je doodgaat toch? Hoe kan je dan voor de echt doodgaan als je hart nog klopt?? Of dan sta je daar dalijk bij de hemelpoort en laat god je niet binnen omdat je incompleet bent.. Dat zal allemaal natuurlijk vast niet zo zijn maar toch.. Overigens vind ik het wel goed dat doordat het nu in de tweede en eerste kamer zo’n dingetje is, mensen er wel beter over na gaan denken of ze wel of geen donor willen zijn.. Lastig, lastig, lastig.
Ja, als je hart stopt met kloppen en dat ook niet meer wil doen (geen reanimatie mogelijk) dan ben je dood. Maar er zijn ook situaties dat je lijf eigenlijk niet dood is, maar er ook geen leven meer in zit. Dit is wanneer je hersendood bent, ook je reflexen enzo doen dan helemaal niets meer. Je lijf werk dan nog wel, maar er wordt niets meer aangestuurd door de hersenen. Dan zijn je organen nog niet afgestoten of gestopt en dat is ook eigenlijk (volgens mij) zo’n beetje de enige situatie dat je orgaandonor kunt zijn.
Als je door een ziekte of ongeluk komt te overlijden dan is de kans heel klein dat je ook orgaandonor kunt zijn. Meestal is er dan teveel schade. (volgens mij hè). Het gaat dus ook echt maar over 1 op de 10.000, dus dat is weinig.
Ik ben even moeten gaan opzoeken hoe ’t zat, want ‘k wist eerlijk gezegd niet hoe de vork in de steel zat. Maar nu zie ‘k dat de nieuwe wetgeving in Nederland al jaren bij ons in België is ingevoerd. Of heb ‘k ’t mis?
Ikzelf wil mijn organen afstaan als ik sterf. Ik doe niks liever dan mijn medemensen helpen, alsook met mijn eigen vlees en bloed. Mocht iemand in mijn directe omgeving dringend een orgaan nodig hebben die ik kan missen, dan doe ‘k dat uiteraard ook. Dit komt nu mssn egoïstisch over als dat ‘k geen vreemde wil helpen, maar dat is niet zo. Sinds kort ben ‘k begonnen met bloed geven. Dit is uiteraard niet hetzelfde, maar hier help ‘k ook al menig mensen mee, veronderstel ‘k.
Ja inderdaad is het in België al jaren zo geregeld. Dat vind ik ook ontzettend goed. Natuurlijk zal het percentage mensen dat het niet wil daar hoger zijn als nu hier, maar dat komt dus omdat de mensen die het niet willen ook echt moeten doorgeven dat ze het niet willen.
Ik ben ook bloeddonor geweest (mag nu niet meer, na een bloedtransfusie) en sta momenteel geregistreerd als stamceldonor. Ik wil geven wat ik kan, maar het moet wel realistisch zijn. Ik ga geen nier opgeven voor de achterneef van de buurman van mijn schoonzus. Denk ik tenminste, als het nodig is dan wordt het wel anders…
Het is absoluut positief en ik sta er dan ook 100% achter, maar ik kan me ook indenken dat niet iedereen hier hetzelfde in staat en dat is ook oke natuurlijk. Iedereen heeft recht op een eigen mening. Liefs.x
Absoluut, iedereen heeft recht op zijn eigen mening. En ik vind dit dus een goede zaak, want nu zijn mensen zonder mening dus automatisch WEL een potentieel reddende engel voor hun zieke medemens.
Dan ben ik een van de weinige die het niet met deze wet eens is hier… Ik vind zeker dat mensen erover na moeten denken en dat het belachelijk is dat er mensen overlijden die gered hadden kunnen worden als een ander minder laks was. Toch ben ik het niet eens met deze wet. Ik vind namelijk niet dat iemand het recht heeft om te zeggen dat zij beslissen wat er met mijn lichaam gebeurt, mits ik er tegenin ga. In mijn ogen hoort dat andersom te zijn. Mijn lichaam is van mij en als daar iets mee moet gebeuren moet ik daar toestemming voor geven. Let dus op, dit gaat mij niet om het donor zijn… Donor zijn vind ik top, raad ik iedereen aan. Maar deze wet gaat mij persoonlijk te ver.
Je bent zeker niet een van de weinige, aangezien de kamer dus ook bijna 50/50 was. Ik snap je insteek van die eigen beslissing wel, maar het is juist het hele nog-niet gedaan waardoor zoveel mensen nog geen donor zijn. Ik zou het dus ook aanmoedigen dat mensen nu hun stem doorgeven, ook al is dat Nee. Natuurlijk heb ik liever dat het Ja is, maar op dit moment is de realiteit gewoon dat heel veel mensen het eigenlijk wel ja vinden, maar niet doorgeven. De luiheid van het niet doorgeven van je keuze wordt nu dus ten goede gebruikt, in plaats van dat je er andere mensen door laat lijden. Hoe ik er ook naar kijk, ik kan het niet als negatief zien.
Sinds het mocht, sinds mijn 16de dus, ben ik al donor. Ik heb zelfs nog mijn eerste, rooie, codicil in mijn portemonee. En mijn tweede gele ook. En daarnaast ben ik natuurlijk gewoon geregistreerd in de database waar alle medici die het willen of straks moeten opzoeken, kunnen zien. Zodat duidelijk is voor mijn nabestaanden dat ik dit ook écht wil.
Want daar doe je het ook voor: dat die straks niet de vraag krijgen of ze wel of niet je lichaam mogen gebruiken om een ander te redden.
Ik vind het dus goed dat mensen er nu écht over na moeten denken, want als je het echt niet wilt, dan geef je dan dus aan. Geen gewissewas meer van ‘daar wil ik niet over denken hoor’.
Wil je er niet over denken? Prima! Dan geef je dus aan dat je het niet wil. Klaar en simpel. Net zo simpel als mijn keus om wel te registreren toen dat nog nodig was.
Mensen die niet weten wat doodgaan is, moeten zich daar ook maar eens in inlezen: je kunt wel degelijk als dood zijn als je hart nog klopt: dat heet hersendood. Als je hersens het niet meer doen, dan is het echt einde verhaal. Dan ben je zelfs geen kasplantje meer.
Dat gedoe en ge-mystifiseer rond de dood moet ook maar eens een taboe zijn wat we doorbreken. Alles sterft. Alles. De vraag is of je daar niet iets positiefs mee kan doen. Zoals met een compostbak. Zorgt ook weer voor nieuw leven. Of dooie blaadjes in het bos, die de nieuwe boompjes warm houden in de winter.
Grappig, er zijn veel dingen waar we het niet over eens zijn, maar deze wel. Inderdaad, door deze wet worden mensen gedwongen om er echt eens over na te denken. Juist daarom vind ik het nog belangrijker dat dit nu niet afgekeurd wordt door de Eerste Kamer, alhoewel ik er een hard hoofd in heb…
Ik ben tegen de wet. Omdat ik het de omgekeerde wereld vind dat ik verplicht word tot iets tenzij ik aangeef dat ik het niet wil. Dat is in mijn ogen de omgekeerde wereld.
Daarbij heb ik niet zoveel vertrouwen in het systeem, wie zegt dat er niet geklungeld word met mijn ingevulde gegevens? Ik heb 6 of 7 jaar geleden ook al eens het donor codicil ingevuld en nu ik deze even ging bekijken waren die gegevens weg.. Ik heb het direct opnieuw ingevuld maar ik vertrouw het voor geen meter en heb mijzelf voorgenomen ieder jaar opnieuw te kijken of mijn gegevens nog kloppen.
Daar komt nog bij dat als iemand verzaakt heeft het in te vullen, of op een leeftijd komt dat hij/zij het moet invullen het vergeet en overlijd alsnog de nabestaande hier over worden lastig gevallen. Die persoon is op dat moment nog niet eens overleden, ook iets wat ik geen prettig idee vind. Je leeft nog als ze je organen verwijderen, je leeft nog als ze de noodzakelijke bijna dodelijke testen met je doen. Ik heb onderstaand stuk gelezen en vond dit een nadenker. https://www.nrc.nl/nieuws/2016/09/14/nee-d66-heeft-geen-bezwaar-tegen-kilheid-4283971-a1521404
Ieder zijn eigen mening uiteraard maar ik hoop dat het er bij de eerste kamer niet door komt.
Ik geloof niet dat het kilheid op de IC zal aanjagen. Uiteindelijk zal er in die zin weinig veranderen, het is en blijft een stukje humaniteit vanuit de arts en deze zal hierin echt wel empathisch omgaan met de situatie (natuurlijk de ene meer dan de andere). Een gesprek gaan ze nu ook al aan als er niets bekend is over de wil van een potentiële donor. Belangrijkste blijft dat als de nabestaanden tegen zijn, dan gebeurd het NIET. Er staat dan alleen dat de persoon zelf “geen bezwaar” heeft aangetekend.
Ook staat er in dat stukje dat er steeds minder mensen hersendood zijn. Ik zie het als volgt: Laten we van deze vreselijke situatie dat iemand die nog lang niet zou mogen overlijden (maar nu helaas wel hersendood is), een allerlaatste goede daad kan doen voor zijn medemens.
De droevige realiteit is namelijk dat deze mensen TOCH gaan overlijden. Er blijft van de donoren geen mens meer door leven, maar de ontvangers hebben nog wel een kans.
Ik vind dit een bijzonder moeilijk onderwerp. Inderdaad, als het lichaam en alle onderdelen daarvan slechts materie is die inwisselbaar is, dan ben ik het volledig met jullie eens. Maar zelf denk ik dat het lichaam en iedere afzonderlijke cel daarin ‘bezield’ is en dat maakt deze kwestie er voor mij wat minder simpel op.
Oh, zo had ik er nog nooit naar gekeken.
Nee, ik denk dat ik inderdaad niet in de veronderstelling leef dat iedere cel, of zelfs het complete lichaam, bezield is. Ik denk dat de ziel een los iets is, ongrijpbaar en ontastbaar. Daarom kan ik het ook als losse onderdelen zien en niet als één geheel, dat de mens compleet maakt.
Als je dat echter wel zo ziet dan is doneren natuurlijk een heel lastig verhaal, omdat je daarmee een stukje van je ziel afstaat. Het lijkt me dat het ontvangen van een orgaan dan ook lastiger is, misschien zelfs onwenselijk als je over een hart praat, terwijl je natuurlijk ook niet wilt overlijden.
Maar aan de andere kant is doneren dan misschien ook weer iets prachtigs, omdat dan een stukje van jouw ziel door kan leven, iets moois toe kan voegen aan een ander persoon en nog vele andere levens kan beroeren…
Dank je voor dit nieuwe inzicht. Ik snap nu wel iets beter waarom het voor mensen bezwaarlijk kan zijn. Alhoewel ik deze reden maar weinig hoor van mensen die tegen zijn…
Ik vraag me af en stelde onlangs al de vraag op fb pagina van orgaan donatie welke organen er procentueel gezien eerder afgestoten worden, organen van personen die 100% achter orgaandonatie stonden bij leven of organen van mensen die niet zelf voor orgaan donatie hebben gekozen maar waarvan de familie leden uiteindelijk hebben beslist.
Stel, jij staat niet achter orgaan donatie maar je familie (of straks wellicht de nieuwe wet) zorgt ervoor dat je wel orgaan donor wordt, zullen je organen het dan goed doen in andermans lichaam of zullen de organen van een persoon die graag wilde doneren het procentueel gezien beter doen en minder kans lopen om afgestoten te worden in het nieuwe lichaam?
Ik vind het een goede stap.. Sowieso vind ik, mijn mening, dat mensen een keuze moeten maken.. Ja of nee maakt niet uit. En juist omdat er zo weinig donoren zijn, vind ik dat als je niet expliciet zegt ik wil het niet, je in aanmerking komt als donor.
Ik denk dat het ook een goede verandering is, omdat er misschien wat meer bewustwording komt. Ik ben trouwens ook donor 🙂 was ik al een tijdje.. Maar als iemand kiest om het niet te zijn, vind ik dat ook prima. Als je maar een keuze maakt eigenlijk..