Ik ben geen ochtendmens. Echt totaal niet. Respect voor iedereen die weleens een nachtje is blijven slapen of een ochtend vroeg op heeft moeten staan met mij. En trouwens ook voor alle (oud)collega’s die met mij te maken hebben voor 10 uur ’s ochtends. Ik ben werkelijk niet aan te slingeren ’s morgens. Ik heb echt een tijdje nodig om wakker te worden en te “landen” zoals ik het ook wel noem. Het duurt eventjes voordat ik weer op aarde ben, na een nacht in dromenland.
Natuurlijk hebben kleine kinderen daar geen boodschap aan. Die zijn wakker en willen mama. En ze willen daarnaast ook dat mama zorgt voor het eten en al het andere waar ze op dat moment zin in hebben. En als mama niet snel genoeg gaat dan zullen ze dat ook luid en duidelijk laten weten. En laat mama daar nu ’s ochtends totaal niet mee om kunnen gaan.
Gelukkig heb ik een geweldige man die enorm geëmancipeerd is en die ook gewoon meedraait in het hele reilen en zeilen van opvoeden en huishouden. Hij weet van mijn ochtendkwaaltje en probeert mij juist daarin een beetje te ontzien, zodat iedereen er profijt van heeft. Ik kan rustiger wakker worden en zo zit iedereen met een (iets) gezelligere mama aan tafel.
Ochtendroutine
Om 06.45 begint onze wake-up light met schijnen. Deze wordt steeds feller, zodat je langzaam wakker kunt worden en je bioritme ook rustig kan opstarten. Erik wordt hier langzaam wakker van, maar ik slaap al die tijd gewoon door. Wekkers deren mij bijzonder weinig en ik heb de gave om door bijna alle wekkers heen te kunnen slapen. Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik al te laat op mijn werk ben gekomen, of afspraken met vriendinnen heb gemist, puur omdat ik de wekker (en mijn mobiel) niet hoorde.
Wij hebben een aantal weken geleden een Mickey Mouse slaaptrainer gekocht. Een geweldig nachtlampje dat tevens een maantje of zonnetje op zijn buik heeft. Emily weet nu dat ze pas uit bed mag komen als het zonnetje schijnt. Voorheen stond ze regelmatig vóór 6u aan ons bed. Tegenwoordig is het 07.10 als er voetjes onze kant op komen, waarna ik wordt gewekt door een kinderstemmetje dat zegt dat het zonnetje schijnt (daar kan geen wekker tegenop). Emily vervangt papa in bed, die zijn warme plekje en telefoon afstaat zodat zij een spelletje kan spelen en ik rustig wakker kan worden.
Papa kleed zich aan en smeert vast de boterhammen voor de kinderen en zichzelf. Daarna is Alice aan de beurt, die hij uit bed haalt en een nieuwe luier geeft. Rond 07.30 is het tijd om met zijn allen naar beneden te gaan en samen te ontbijten. Dit gezamenlijke ontbijt vind ik echt een vereiste. Je leeft tegenwoordig zo makkelijk langs elkaar heen en voor je het weet spreek je elkaar nog maar amper. Wij hebben 2 momenten op de dag dat we allemaal aan tafel zitten, ’s morgens en ’s avonds. Samen eten, telefoon (& speelgoed) weg.
Na het eten worden de kids aangekleed, iedere ouder een kind, prima verdeeld. Ze zijn nog te jong om het zelf te doen en een dat-wil-ik-niet-aan-gevecht hebben we nog niet hoeven voeren. Die tijd komt vast, maar voorlopig gaat het nog redelijk gemakkelijk. Als alles is aangekleed, zo rond 8.00u, jassen aan en de deur uit. Papa brengt de meisjes naar het kinderdagverblijf terwijl ik de tafel afruim, het huis op orde probeer te brengen en mezelf aankleed.
Lekker thuis
Op de dagen dat ik niet werk is de ochtendroutine klaar na het eten en vertrekt papa wat eerder. Ik zorg dan voor het aankleden, maar doe dat op een veel rustiger tempo, met soms badderen of wat televisie kijken tussendoor. Het opruimen gaat dan iets minder vlot, of alles blijft gewoon staan tot de lunch. Ach geen mens die het ziet.
Ochtendstress
Ik lees regelmatig op mamablogs dat het ’s ochtends een heel gedoe is om kinderen (op tijd) op school te krijgen. Vooralsnog hebben wij daar dus weinig last van. Het scheelt natuurlijk dat het kinderdagverblijf geen starttijd heeft. Als het eens wat minder vlotjes gaat en we zijn wat later dan is dat geen probleem. Maar van echte obstakels hebben wij ook (nog) geen last. Misschien is ons schema erg ruim, of zijn de kinderen ontzettend meegaand.
Ik hoop dus dat wij dit ritme ook lekker vol blijven houden tot ze zelf hun boterhammetjes kunnen smeren en zichzelf aankleden èn dat ze dat netjes en braaf blijven doen. Maar of dat realistisch is? Ik zie het in ieder geval niet zitten om om 6.00 mijn bed uit te komen om zo maar een beetje tijd voor mezelf te pakken en toch rustig wakker te worden. Vroeger is in mijn geval absoluut niet beter. Had ik al gezegd dat ik voor 10 uur niets waard ben?
Hoe is jouw ochtendroutine? En voor degene met ervaring met oudere kinderen; is mijn hoop op eenzelfde routine met oudere kinderen tevergeefs? Tips zijn natuurlijk welkom…
Ook wij ontbijten en doen het avondeten samen, idd echt belangrijk vind ik. Maar kan me voorstellen dat dit lastiger zou zijn als we allebei buiten de deur werkten. Ik moet nl om half 8 de deur uit (en er zijn er zat die nog eerder moeten vertrekken), dan wordt het wel even een ander verhaal. Gelukkig is bij ons altijd 1 van ons 2-en thuis bij de kinderen, dan is het iets makkelijker. 🙂
Ik werk dan wel vanuit huis, maar de kinderen gaan dan dus wel moven, anders komt er van werken helemaal niets…
Half 8 is wel vroeg vind ik hoor. Moet er niet aan denken!
Oeff, ochtenden…Nu de oudste naar school gaat is het erin gebakken dat we op tijd moeten zijn. Daardoor gaat ook de jongste een stuk vroeger naar de opvang. Maar het is echt geen feest om vroeg op te staan 😉
I knew it, ik ben niet de enige die die ochtenden nu niet bepaald leuk vind. Ach ja, hoe vroeger de deur uit, hoe eerder de rust weer terugkeert toch?
De kans is natuurlijk aanwezig dat als ze gaan puberen ze met geen mogelijkheid op tijd uit bed te krijgen zijn: weer een heel ander probleem. Maar … dan is het ook hún verantwoordelijkheid om op tijd op school te zijn.
Zonder kids heb ik toch nog wel een fikse ochtendroutine. Om 6.45 gaat mijn wekker af (de wakeup light gaat om 7 uur aan, want die is niet voor mij 😛 Het werkt ook niet. Echt niet.) Ik sta uiterlijk om kwart over 7 op, en om half 8 loop ik met de hond buiten. Dan hond en katten eten geven. Ontbijt maken, en om 8 uur mijn gozer nog eens wakkerschreeuwen. En afhankelijk welke bus ik neem ga ik ergens tussen 10 over 8 of 20 over 8 het huis uit.
in het weekend sta ik ongeveer op dezelfde tijd op, in verband met de hond. Hij gaat toch wel graag rond dezelfde tijd uit. Dus ik nu ook, en dan bevalt me wel.
Eigenlijk zijn huisdieren net als kinderen, je moet er vooral heel veel voor over hebben (en, ja je krijgt er ook echt wel veel voor terug). Die laten zich niet afschepen met een moeder/vrouwtje dat uit wil slapen omdat ze te laat in bed lag.
Ik probeer ook iedere dag dezelfde tijd uit bed te komen, maar manlief laat mij in het weekend altijd lekker even uitslapen, waardoor ik eigenlijk niet echt in een ritme lijk te komen. (overigens als hij mij er wel uit probeert te halen ben ik niet bepaald dankbaar hoor…)
Mijn gozer heeft dat: hij wil altijd graag uitslapen. Maar daardoor is het door de weeks juist zo moeilijk voor hem om op te staan. Hij is ook geen ochtendmens. Ik wel, maar ik kom graag langzaam op gang, vandaar dat ik vaak vroeger opsta dan nodig is. Niks fijners dan in je ochtendjas met een kop thee dromerig naar buiten te kijken voor een half uurtje!
ik ben indertijd met de nachtploeg begonnen, net omdat er altijd iemand bij de kinderen thuis zou zijn. In de loop der jaren werden die kinderen heel zelfstandig, en hoefde ik niet eens m’n bed uit toen zij naar school vertrokken
En hoe oud waren ze toen? Jaartje of 4? Mag ik daar vast op gaan rekenen?
de oudste was toen wellicht toch al een jaartje of 5
😉
Ik heb zelf geen kids maar zeker wel een routine. Ik ben wel een ochtend mens, ik begin met werken om 7u. De weekenden sta ik ook vroeg op, door het ritme blijf ik maar meestal tot 8u liggen. Maar ik heb wel wat aan m’n dag.
Kinderen heb ik niet. Mijn ochtendroutine varieert aanzienlijk, de ene dag stage, de andere dag naar school, de andere dag thuiswerken!
De ochtendroutine is een soort van hel bij ons. Het grootste struikelblok in dit gezin mag ik gerust zeggen. Ik zou willen dat school wat later begon 🙁 Mijn dochter van 14 is niet vooruit te branden ’s morgens en komt constant te laat op school. Daar krijgt ze een te-laatje wat inhoudt dat ze de volgende dag om 7:30 op school moet zijn in plaats van 8:10. Na 9 keer te laat tijdens het schooljaar wordt de leerplichtambtenaar gewaarschuwd. De wekker staat dus tegenwoordig niet meer om 7:00 maar om 6:00 (helpt nog steeds niet hoor ;)). Ik help de jongste met aankleden, haal de droge was uit de droger, doe een nieuwe was in de wasmachine, spring snel onder de douche voordat mijn middelste in de douche staat en ik de badkamer niet meer inkom en kleed me aan, ik ga de ontbijtjes en de lunchboxen klaarmaken, terwijl zij ontbijten (dus nee helaas geen ontbijt samen, dat is voor de weekenden) verschoon ik de kattenbak en voer ik de katten, ruim de afwasmachine van de avond daarvoor uit en maak het boodschappenlijstje voor het avondeten. Zoonlief gaat dan naar school, zelfstandig en op tijd, hoera. Dochterlief is nog steeds niet vooruit te branden en nog ‘ergens iets aan het zoeken’. Ik breng de kleinste naar school om 8:20 en ga dan meteen door naar het werk waar ik om 9 uur moet zijn. Als ik tijd overhoud ’s ochtends dan werk ik onze blog bij maar dat komt bijna nooit voor.