Ik heb een zus(je), 3 jaar jonger dan ik, en de beste omschrijving voor haar is in 1 woord: paardenmeisje. Zij leeft voor paarden in het algemeen en haar eigen paard in het bijzonder. Al zo lang als ik me goed kan herinneren is zij verzot op paarden, paardrijden en alles wat daarbij komt kijken. Paarden zijn haar eerste liefde en haar ware passie.
Soms is het ronduit irritant natuurlijk, als je zusje tijdens het avondeten alwéér over die paarden bezig is, maar eigenlijk is het machtig om te zien hoe mensen in hun passie opgaan. Zelf heb ik geen hobby die al jaren ècht mijn ding is, ik heb geen passie die zich ooit voor mij geopenbaard heeft. Ik ben al jaren dwalende tussen ‘vind ik leuk’ en ‘zou ik wel willen leren’ en dat op 101 verschillende gebieden.
Fotografie
Ooit was ik helemaal into fotografie. Dat begon met wat foto’s maken op reis, waardoor ik wilde weten wat voor knopjes er eigenlijk op die camera zaten en die allemaal ging uitproberen. Dit was nog voor de digitale fotografie, dus ik zag niets van de foto’s die ik maakte. Maar die foto’s bleken wonderbaarlijk mooi te zijn bij thuiskomst. Zo ging ik via diverse fotocursussen uiteindelijk naar de fotovakschool, dè vakopleiding voor fotografen. En daar ging het mis. De technische kant van de camera vond ik altijd reuze interessant, maar de technische manier van naar de foto’s kijken niet. Door het volgen van deze lessen en vervolgens steeds maar kritiek te krijgen op iedere opdracht die ik deed werd mijn enthousiasme minder. Uiteindelijk kreeg ik zelfs een lichte hekel aan fotografie. Ik deed opdrachten niet of met tegenzin en na een tijdje pakte ik geen camera meer op.
Zelfs nu, bijna 10 jaar na de fotovakschool vind ik het nog lastig om met de camera aan de slag te gaan. Ik help anderen graag met hun camera om uit te leggen hoe ze welke instelling kunnen vinden, maar zelf plaatjes schieten blijf ik lastig vinden. Als het niet meteen gaat zoals ik in gedachten heb, of het licht werkt niet mee, dan verander in (van binnen) in een opstandige peuter, die het liefst de camera in een hoekje wil gooien en stampvoetend de kamer uit rent.
Werk vinden
Na mijn laatste zwangerschapsverlof zat ik zonder baan en moest ik het sollicitatiepad op, maar het lukte me niet. Er was geen enkele functie te vinden die aansloot bij mijn ervaringen, die bij mij paste of waar ik (voor mijn gevoel) geschikt voor was. Ik moest heel diep bij mezelf te rade gaan om te vinden waarin ik zou slagen, maar vooral ook wat ik wilde doen. Er is een quote van Warren Buffet die goed weergeeft waar ik me worstelde:
“Take a job that you love.
I think you are out of your mind if you keep taking jobs that you don’t like because you think it will look good on your resume. Isn’t that a little like saving up sex for your old age?”
Warren Buffet
Ik wil werken vanuit mezelf, vanuit innerlijke drives, vanuit mijn passie. Ik besef dat ik het nooit leuk ga vinden om te werken, als ik het werk zelf niet leuk vind. Het maakt niets uit of het mooi aansluit bij mijn studies of mijn CV, het moet LEUK zijn. Alleen, wat vind ik leuk?
Op zoek naar mijn passie
Op dit moment zit ik middenin een proces van uitzoeken wat ik precies leuk vind, waar ik geïnspireerd door raak en wat mijn passie is. In de hoop om ooit daarmee mijn geld te kunnen verdienen. Een aantal dingen heb ik al geleerd:
- Een passie hoeft niet als iets bijzonders te voelen. Waarschijnlijk voelt het juist heel natuurlijk voor jouzelf en is het daarom zo moeilijk om te vinden.
- Kijk eens goed rond tussen je boeken, grote kans dat je al een stapel boeken hebt verzameld die rondom 1 thema hangen. Een onderwerp waar jij graag over leest, en waar je uren mee bezig kan zijn. Dit kunnen kookboeken zijn, maar ook geschiedenis-, kunst- of architectuurboeken. Of boeken over fotografie, of over bloggen.
- Waar ben je onverwacht goed in? Vaak hangen passie en talent samen. Je passie zorgt ervoor dat je je erin vastbijt en je talent pikt het snel op, waardoor beiden elkaar versterken.
- Stop met piekeren en ga het beleven. Een passie zit niet in je hoofd, die zit in je hart. Je kunt zo lang blijven denken als je wilt, maar als je het niet gaat zoeken en uitproberen dan zal je het nooit te weten komen.
Ik heb nog een lange weg te gaan, maar de eerste stappen zijn genomen. Gaandeweg hoop ik te kunnen vinden wat mij echt voortbeweegt en waar ik dolgelukkig van zou worden.
Maar misschien kunnen jullie mij helpen. Zeg eens, heb jij een passie? En hoe kwam dit op je pad?
Ik vind dit ook altijd heel lastig voor mezelf. Er is een hoop wat ik leuk vind, wat ik wil leren, waar ik me in wil verdiepen, maar het zijn niet allemaal passies. Ik weet ook niet waar die grens ligt. Ik zie het als een grijs gebied, niet zwart of wit. Ik kan je niet helpen hiermee, maar hopelijk volgen er reacties waar je wat meer aan hebt dan alleen herkenning.
Herkenning helpt ook, want soms lijkt het wel of je de enige bent die ergens mee worstelt. Herkenning kan dat gevoel van isolement en anders-zijn weghalen. Dus dank je wel hiervoor.
Ik heb van mijn passie mijn beroep gemaakt, maar heb nu de tijd niet meer om er zelf mee bezig te zijn….
Ik geef les in kunst, maar heb de tijd niet om er me zelf nog in te verdiepen nu met drie kinderen en werken….
Dat is ook echt balen 🙁
Succes met je zoektocht, je bent wel op de goede weg volgens mij.
Kinderen worden ooit weer groter, dus hopelijk krijg je dan weer wat tijd om zelf ook echt bezig te gaan met je passie. Mogelijk met weer een boel inspiratie, want les geven geeft volgens mij ook een frisse blik, door al die verse leerlingen.
Deze post is zo herkenbaar!
Ik zeg weleens tegen vriendinnen ‘Sommige mensen worden geboren, openen hun ogen en denken Ik word kapster en ik? Ik heb geen idee wat ik met mijn leven wil.’.
Mijn passie heb ik nog niet gevonden, soms heel frustrerend, maar ik ben ervan overtuigd dat het uiteindelijk wel goed zal komen, maar de weg er naar toe is niet altijd makkelijk.
Succes met je zoektocht!
Liefs.x
Fijn om te weten dat we niet de enige zijn. Soms voelt het zo en dan ben ik altijd bang dat ik anders of raar ben. Valt wel mee dus, gezien alle reacties hier…
Jij ook succes met je zoektocht!
Is passie niet een beetje overrated? Althans, op werkgebied. Natuurlijk moet je werk doen wat je leuk vindt, maar moet het per sé met passie?
Na de middelbare school volgde ik mijn hart en ging ik de lerarenopleiding muziek doen. Maar van je passie je beroep maken is linke soep. Ik moest concessies doen waar ik heel veel moeite mee had, juist omdat ik zulke duidelijke ideeën over muziek(onderwijs) had. Na een jaar voor de klas ben ik heel wat anders gaan doen en mijn passie voor muziek is helemaal terug. Ik ga nu (negen jaar later), terug het onderwijs in als docent Nederlands. Iets wat ik superleuk vind, maar het is niet mijn passie zoals muziek dat is.
Succes met je zoektocht, het is niet makkelijk.
Passie is waarschijnlijk zwaar overrated, en er je werk van maken is waarschijnlijk in veel gevallen ook totaal niet mogelijk. Zoals je zegt, muziek is daar een heel lastige in. In deze blog gaat het ook over 2 soorten ‘interesses’ door elkaar eigenlijk.
Ik weet eigenlijk niet eens wat mijn hobby’s en interesses zijn, en ik weet niet wat ik kan of wil doen qua werk. Een gezamenlijke deler vinden zou ideaal zijn.
Ideaal, maar mogelijk niet reëel… I know.
Succes met je nieuwe loopbaan!
Ik herken dat wel hoor. Ik vertaal het naar mezelf een beetje als: ik wil alles bereiken zonder er iets voor te doen. En tsja, zo werkt de wereld niet.
Ow, maar ik wil er zeker wel wat voor doen, ben absoluut niet vies van hard werken. Ik werkte ook nog fulltime toen ik al moeder was. Nu met 2 kids vind ik dat toch een beetje overdreven (want, waarom wordt je anders moeder? Om te werken?) . Alleen ik wil nu dus een baan waar ik zonder tegenzin naartoe ga en waarbij mijn harde werk ook daadwerkelijk wat oplevert, niet alleen vet veel winst voor een mega-company en een zwaar matig salaris voor mij.
Nu ik het terug lees lijkt het alsof ik het heel lelijk bedoel. Maar ik bedoel het juist op mezelf geprojecteerd. Hahaha Ik wil zoveel mogelijk bereiken door zo weinig mogelijk moeite. Hahahaha sorry!
Dat een passie niet bijzonder aanvoelt herken ik heel erg. Ik was altijd erg jaloers op mensen die hun passie al vroeg kende, alhoewel mijn eigen passie ook al op vroege leeftijd begon. Ik had het alleen niet door. Pas in het afgelopen jaar ben ik gaan ontdekken wat mijn passies zijn (ik ontdekte er zelfs meerdere! En dat voor iemand die dacht dat ie passieloos was) en waar ik écht blij van wordt. Dus misschien is jouw passie ook wel dichterbij dan je denkt!
Waarschijnlijk is dit inderdaad zo’n gevalletje van door de bomen het bos niet meer zien… Nu dus even goed om me heen kijken waarvan ik ga stralen en waardoor ik opleef!
Thanks voor je input.
naast bloggen, wat toch ook een passie is als je er meerdere uren per dag mee bezig bent, is vooral fietsen wel mijn passie. En dan bedoel ik het fietsen met de racefiets én de (zomerse) fietstripjes die ik samen met vrouwlief en eventueel vrienden maak. Heerlijk genieten van de mooie landschappen, af en toe een horecastopje.. het leven lacht me dan toe!
Ik haal de paar uur per dag met bloggen echt niet. Zoveel uur heeft mijn dag simpelweg niet. Af en toe heb ik een dag dat ik wat tijd heb om te bloggen en dan grijp ik de kans.
Motorrijden vind ik ook ongelofelijk lekker, helaas heb ik ook een fobie voor vallen, waardoor ik geforceerd ga rijden en het ook afvalt als passie. Maar waarschijnlijk geeft motorrijden mij wel hetzelfde gevoel als jou met het fietsen. Heerlijk is dat. Even zitten, dan weer verder. Vooral in het zonnetje…
Succes met het vinden van je passie. Mijn passie is lezen en gek genoeg mijn werk. Ik kan oprecht zeggen dat het werken met kinderen mijn passie is, en ben zo ontzettend blij dit te mogen doen!
lezen zou ik mee tijd voor moeten nemen en dat wil ik zeker dit jaar gaan doen!
Ja ik had al een beetje door dat jouw werk ook echt je passie is. Dat vind ik zo bijzonder! Fijn als je dat van jezelf zo goed weet en daar ook echt mee aan de slag kunt.
Ik zou ook mijn passie niet zo kunnen noemen en vind tig dingen leuk en zou wel tig dingen willen leren en uitproberen maar dat gaat niet altijd. Echt passie hebben in je werk is mooi en ik vind het bijzonder als mensen die gevonden hebben en er dagelijks mee bezig kunnen zijn, maar ik denk dat werk hebben belangrijker is, centjes verdienen zodat de rekeningen van die eventuele passie betaald kunnen worden. Ik heb geen baan die ik echt met plezier doe maar ik wil absoluut geen uitkering dus blijf ik hier werken tot dat ik iets anders tegen kom. Ik denk dat een baan hebben waarin je het meeste werk echt leuk vind al best moeilijk is tegenwoordig, laat staan om iets te vinden wat absoluut je passie is en wat salaris oplevert.
Dat klopt, de combinatie van passie en werk is inderdaad een lastige. Maar hopelijk kan ik iets vinden dat een beetje in de lijn van mijn passie ligt, waardoor ik het ook leuk vind. Ik moet toch een carrière switch maken, dus dan kan ik het beter goed doen.
Ik vind je puntjes wel heel mooi gevonden, heel ‘waar’, vooral het eerste punt. Ik denk inderdaad dat passie vaak heel natuurlijk aanvoelt. Ik ben er inmiddels achter dat ik niet slechts 1 passie heb. Ik heb meer passies, drie passies, drie dingen waar ik echt heel gelukkig van kan worden, waarbij ik me als een vis in het water voel en waarbij het nooit voelt als ‘werk’ of als ‘zwaar’ of ‘veel’. En ik heb ook gemerkt dat passies tijdelijk kunnen zijn. Politiek is bijvoorbeeld heel lang mijn passie geweest, echte passie, vuur en vlam, je weet wel maar dat werd op een gegeven moment (jaren en jaren later) minder. Je groeit als persoon en sommige passies groeien mee en anderen doven. Het schrijven bleef, de politiek ging. Net als vriendschappen en liefde denk ik.
Als passies tijdelijk kunnen zijn dan was fotografie echt een passie van mij, maar nu niet meer. Ik denk echter niet dat ik eruit gegroeid ben, maar meer dat ik het kapot gedacht heb, door teveel into de techniek te duiken.
Mocht ik nog een passie vinden dan moet ik het maar een beetje met beleid aanpakken, en niet weer te ver in de materie duiken…
Het lijkt mij ook niet makkelijk als je na 10 jaar al lastig is om met de camera aan de slag te gaan. Mijn nieuw hobby is blog. Het voel een beetje als een passie als er dingen omheen, maar er moet ook nog meer groeien.
Bloggen is bij uitstek iets waar je echt veel in kunt groeien. Er zijn altijd nieuwe blogs te vinden en de volgende stap te zetten. Tegenwoordig nog veel meer dan toen ik voorheen op weblog blogde. Ook qua technische kennis is internet onbegrenst, dus wat dat betreft een mooie hobby om tot passie te laten uitgroeien.
Ik benijd je niet. Het is best lastig om je passie te vinden. Zelf heb ik ook een heel traject gedaan in een groep om te vinden waar ik passie voor heb. Ik heb inderdaad een drijfveer gevonden, maar ik kan er nog zoveel kanten mee op dat ik voor mijn gevoel nog niet verder ben. Gelukkig heb ik nu een leuke, uitdagende baan….. maar ik wil wel alvast vooruitdenken, over een volgende stap, en dat is nog een groot zwart gat. Dus dapper dat jij zoveel tijd neemt om uit te zoeken waar je hart ligt…. volg je hart, want dat klopt!
Ik heb geen passie en dat vind ik prima. 😛 Dat betekent voor mij dat ik geen echte drijfveer heb om ergens achteraan te gaan en dus lekker mijn eigen ding kan doen, waar ik zin in heb. Mijn baan vind ik wel de leukste die ik tot nu toe gehad heb, maar dat ligt niet aan de inhoud van de baan, maar het bedrijf waar ik werk. Ik denk dus ook dat ik liever bij een leuk bedrijf werk waar ik niet direct werk doe waar ik voor ben opgeleid, dan dat ik aansluit bij mijn studie en me dooderger aan regels en bazen.
Ooit dacht ik passie te hebben voor boeken en het boekenvak, maar naarmate ik langer in de boekhandel werkte, hoe minder ik boeken en lezen leuk vond. Het doodde mijn passie enorm, en ik heb er zeker 15 jaar over gedaan om het weer een beetje leuk te vinden om te lezen.
Dus ben ik ook geen voorstander van het ‘van je hobby/interesse je beroep maken’. Want ik mis het lezen echt.
Werk is maar zo’n klein onderdeel van je leven, je moet zelf de balans maken. Ik doe liever mijn eigen ding buiten mijn werk (en beloning, en prestatiedrang) om, zodat ik er echt van kan genieten en me niet geremd voel. Een ander kan van een andere keuze gelukkig worden.