Ik zit, qua vriendengroep, middenin een babyboom. Iedereen om mij heen lijkt zich te vermenigvuldigen en het gezin uit te breiden met wat klein grut. Heel leuk, aangezien ik zelf lekker mee doe met deze ontwikkeling en ondertussen ook al 2 kleine Pucketjes heb rondlopen.
Gevolg van deze gezinsuitbreidingen is ook dat er regelmatig kinderverjaardagen te vieren zijn. Veel mensen om mij heen vragen dan heel specifiek om houten speelgoed. Soms nadrukkelijk met de opmerking; geen plastic of kunststof speelgoed. En ik snap waarom ze dit doen. Duurzaamheid en milieu zijn redenen, vaak ook uit gezondheidsoverwegingen voor het kind. Plastic heeft een slechte naam en daar wil je je kind niet aan blootstellen. Hout is daarentegen een natuurlijk materiaal en is daarom veel minder belastend om iets van te maken en hout is duurzaam. En die redenen zijn absoluut steekhoudend. Alleen denk ik daar zelf dus totaal anders over…
Met een dochter die nu richting de 3 loopt heb ik al een aardige kist vol met blokken, puzzels en ander speelspul verzameld. En ik merk dat het juist het houten speelgoed is waar ik meestal van gefrustreerd raak. En daar zijn meerdere redenen voor.
Mooi gekocht, moet mooi blijven
Hoe prachtig het ook vaak is op het moment dat je het krijgt, het blijft lang niet altijd zo mooi. Hout is namelijk nooit kleurvast, dus bijna altijd geverfd. Makers van houten speelgoed zijn vaak heel bewust bezig met de verfsoorten en de lijmsoorten die zij gebruiken. Dit zijn meestal de minst ongezonde variant (gezonde variant klinkt verkeerd), maar daarom niet per definitie erg geschikt voor hun taak. De verf houdt namelijk lang niet bij ieder speeltje goed. Ik heb al regelmatig speelgoed uit de routine gehaald, puur omdat de verf los begint te laten en ik liever geen stukjes verf in mondjes zie verdwijnen. Ook de lijm lijkt niet altijd geschikt voor zijn functie, want de secondelijm wordt hier met regelmaat ingeschakeld als er een arm of dakje o.i.d los is geraakt. Plastic is over het algemeen kleurvast en zeer robuust, tot op heden is er nog maar weinig kapot gemaakt door onze dames.
Een nachtje in de open lucht wordt door houten speelgoed niet echt gewaardeerd. Vooral als hier ook nog flink wat dauw of zelfs regendruppels bij komen. Dan zet het uit en krimpt het weer en dit heeft ook gevolgen voor het speeltje. Vooral qua esthetiek, wat voor mij nou weer een van de pluspunten van hout speelgoed is, want hout lijkt vaak net iets authentieker. Plastic geeft het dan eerder zo’n massaproductie uiterlijk, maar die blokken kunnen lekker buiten blijven liggen, of mee in bad als het kind dat zo in haar hoofd heeft.
Deuk in je hoofd
Daarnaast is houten speelgoed een stuk zwaarder dan de plastic variant. Nu dochter Emily een klein zusje Alice heeft, zijn het daarom de houten spullen die ik het liefst verstop. Want, ook al weet Emily wel dat ze niet moet gooien, onverhoopt vliegt er soms toch een stukje door de lucht, en plastic komt dan een stuk minder hard binnen. Dit merk ik ook tijdens het spelen, want sommige spullen zijn voor Alice te zwaar om op te tillen, en dan wordt ermee gezwaaid of geduwd, waardoor weer andere ongelukjes kunnen gebeuren.
Poetsen
Maar mijn allergrootste ergernis aan houten speelgoed is echter dat ik vind dat het veel minder goed schoon te krijgen is. Ik gooi hout niet zomaar in een sopje, want ik ben bang dat het daar niet goed op reageert. En de spullen waarbij ik dat gevoel genegeerd heb en die ik toch gewoon goed nat schrob en volledig poets hebben daar vaak duidelijk onder te lijden, als ik ze al schoon krijg. Want huidoliën trekken vaak erg makkelijk in hout. Het plastic spul gooi in gewoon in de vaatwasser als het te gortig wordt. Of ik ga met flink wat sop aan de slag en zo krijg ik alles goed en (voor mijn gevoel) hygiënisch schoon.
IEder maakt een eigen keuze
En ik besef me dat ik in dit misschien best wel redelijk alleen sta. Er zullen vreselijk veel mensen zijn die het totaal oneens zijn met mijn beredeneringen, en die zich geroepen voelen om met mij een discussie aan te gaan. Maar daarvoor schrijf ik dit stukje niet, ik ken die argumenten. Ik zie het gewoon anders. Ik schrijf het juist om de andere kant ook eens te belichten. Waarom mensen een andere keuze maken. Een keuze waar geen pagina’s vol met doe-dit-anders-ben-je-een-waardeloze-moeder over geschreven zijn.
Overigens ben ik bij mijn ouders ook eens in het oude speelgoed gedoken en tot mijn verbazing kwam daar ook voornamelijk plastic speelgoed naar boven. Volgens mijn moeder was dit makkelijker te bewaren, want minder zwaar. Maar ook was het houten speelgoed dat in eerste instantie mocht blijven, in de loop der jaren vaak minder mooi, leuk of goed gebleven, waardoor het restant nu voornamelijk van plastic is… Wat ik dan weer vrij opvallend vind, want hout kopen veel mensen ook vanwege de duurzaamheid.
Heb jij hier wel eens over nagedacht? Heb jij een voorkeur voor houten of plastic speelgoed?
Helemaal gelijk heb je met bovenstaande punten! Er kleven veel nadelen aan houten speelgoed. Zo heb ik met de dag meer gaten in m’n dure laminaat door uit frustratie weggesmeten houten blokken. Ook heb ik een vrij nieuw blokkentrein liggen die er nu al niet meer uitziet: verf dat idd vervaagd of loslaat. Maar ook zitten er hier en daar wat grovere houten gedeeltes, niet goed geschuurd dus. Best gevaarlijk. En je mag als de wiedeweer dekking zoeken als je peuter in z’n gooifase zit en jou in z’n vizier krijgt.
Mijn conclusie: houten speelgoed kan er prachtig uitzien, maar plastic speelgoed is handiger 😉
Zo fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Ik krijg af en toe echt het idee dat ik een enorme loedermoeder ben, omdat ik liever plastic spul heb. Inderdaad, die gooifase is echt veel fijner met plastic spul. Ook niet fijn als dat om je oren vliegt, maar wel stukken minder gevaarlijk.
Wat een interessante blog, ik heb (nog) geen kinderen dus ook geen ervaring maar toch een voorkeur voor houten speelgoed. Maar jou standpunten klinken als een heel goed punt en hierdoor kijk ik er toch weer anders tegen aan, dus dank je wel daarvoor.
Dank voor je reactie. Daarvoor schrijf ik dus zo’n blog. Niet om mensen meteen resoluut van mening te laten veranderen, maar vooral om eens een andere kant te belichten, zodat alle argumenten gezamenlijk een beeld geven en iedereen zijn eigen weloverwogen keuze kan maken, nu of in de toekomst…
Ik heb vroeger altijd met houten speelgoed gespeeld. Het speelgoed wat mijn ouders in huis haalden was volgens mij wel van een degelijke kwaliteit, ik kan me niet herinneren dat ondanks dat wij er intensief mee speelde, het ging splinteren of dat er verf vanaf kwam. Ik vind houten speelgoed ook een stuk mooier, ik denk ook dat ik het later aan mijn eventuele kinderen zou geven.
Ik vind hout in veel gevallen ook echt mooi. Het straalt meteen iets ouderwets en authentieks uit. En ik wil ook niemand overtuigen om plastic te kopen, natuurlijk niet, die keuze is aan ieder voor zich. Maar ik wilde gewoon even laten weten dat er ook mensen zijn die niet perse anti-plastic zijn en dat daar ook logische redenen voor zijn. Aangezien er dus echt pagina’s vol geschreven zijn over de voordelen van houten speelgoed, maar dat je de andere kant (die ik ook pas leerde kennen na aankoop) niet vaak hoort…
Overigens denk ik ook dat de kwaliteit van nu veelal onderdoet aan de kwaliteit van 20 of 30 jaar geleden. Alles wordt nu meer op consumptie en weggooien gemaakt, niet zo robuust als voorheen.
Ik vind dat je een heel goed punt hebt. Het zijn meestal ook vooral de ouders die houten speelgoed willen. Kinderen vinden het plastic vaak veel mooier en fleuriger. De praktische punten die je noemt vind ik heel zinnig!
Het zijn absoluut de ouders die hout kiezen en om meerdere redenen is dat ook wel begrijpelijk. Ook staat er in speelgoedwinkels veel minder houten speelgoed, dus je moet daar echt wat langer naar zoeken, wat het ook weer exclusiever maakt. Kinderen maakt exclusiviteit juist niet uit. Die willen alles van Woezel & Pip, Frozen of Piet Piraat, vooral als de andere kindjes daar ook iets van hebben.
Fijn dat mijn argumenten wel steek houden, is altijd een beetje spannend als je een blog plaatst.
Ee zit zeker wat in, met name het schoon houden is een puntje. Wat betreft duurzaamheid, het ligt er ook echt aan wat voor houten speelgoed je koopt. De kwaliteit kan echt veranderen. Het speelgoed van grimms is ook geverfd maar zit echt in het hout dus kan niet loslaten, fel gekleed en gaat niet kapot. Nadeel is alleen de prijs, ik merk dat je er minder snel van koopt maar wordt wel vaker gespeeld dan bijvoorbeeld toettoet.
Ik ken Grimms niet, maar heb het meteen even opgezocht. Het ziet er inderdaad anders uit qua kleuren, de verf lijkt echt in het hout te zitten. Dan kan het natuurlijk niet afbladderen en zie je beschadigingen misschien ook minder snel. Ook qua kleuren komt dit eerder in de buurt van kunststof dan van hout, juist doordat het lekker fel is.
Dit valt dan ook wel onder het echt kwalitatief spul, dat niet iedereen zomaar voor een verjaardag koopt bijvoorbeeld, maar ik ga dit merk onthouden, dat als ik een houten cadeau voor iemand anders moet kopen, ik tenminste met goed hout spul kom aanzetten.
Ik heb dit idd wel vaker gelezen, houten speelgoed. Ik zag een aantal jaar terug op YouTube een mama die alleen maar houten speelgoed had voor haar kinderen en dit ook zelf maakte, sindsdien ben ik fan! Ik heb nog geen kinderen maar als ik die heb, ga ik hier zeker goed over nadenken!
Respect! Ik doe het je niet na, heb ik echt geen tijd voor. Zelf maken is overigens wel goede idee, de beste manier om te controleren waar ze mee spelen. Mijn moeder heeft een heel poppenhuisje voor mij gemaakt vroeger. Dat is het enige houten speelgoed dat we nu nog hebben van mij van vroeger. Zou natuurlijk nooit weggegooid worden…
Als je zelf gaat maken moet je natuurlijk wel extra voorzichtig zijn dat je de juiste verf- en lijmsoorten gebruikt. Fabrikanten doen daar al jaren onderzoek naar, dus het is dan wel de moeite om er zelf even goed in te duiken.
Ik zie niet zo’n probleem in plastic speelgoed. Het onderhoud is veel makkelijk en ik vind het persoonlijk ook vaker leuker speelgoed, doordat het meer kleur heeft.
Fijn, zo dacht ik er dus ook over. Tot iedereen over dat hout begon en ik mezelf stom begon te vinden. Maar dat hoeft dus helemaal niet heb ik ondervonden.
Het zijn goede (min)punten die je aanhaalt voor het houten speelgoed maar ik koop het wel voor mijn kleindochter. Enkel omdat ik het veel mooier vind dan plastieken spul. Ik kocht ooit houten blokken voor mijn kleindochter maar toen ze die door het huis begon te keilen en de kat daardoor bijna een hartinfarct kreeg, heb ik ze (tijdelijk) veilig opgeborgen. Om te werpen zijn plastiekblokken veiliger 😉 Ze heeft een houten loopfietsje, houten puzzels, en houten diertjes die ze achter zich aan kan trekken en het is geliefd speelgoed. Al speelt ze even graag met plastieken speeltjes, eigenlijk maakt het voor haar niet uit of het hout of plastiek is. Qua onderhoud is plastieken speelgoed veel gemakkelijker, zoals je zegt.
Ja bij mij hebben ze ook een loopkarretje van hout (ik ben echt niet anti ofzo) maar ik merk dat ik die handvatten dus gewoon echt niet meer schoon krijg. En daar wordt ik knap chagrijnig van, want dat ding lijkt dus standaard smerig. Wil hem altijd wegstoppen als er bezoek komt…
De kids maakt het echt niet uit qua spelen (alhoewel ze een lichte voorkeur voor gooien met hout lijken te hebben), dus waarom moeilijk maken voor mezelf.
Bij mij is het heel simpel: ik zag ouders die uitsluitend houten speelgoed wilden en witte kleding. Voor je het wist waren ze in de stress vanwege al hun regels. Ik koop gewoon het speelgoed dat ik mooi vind en waarvan ik denk dat ze er een tijd mee zullen spelen.
Oeh, witte kleding! Dan past niet alleen het speelgoed perfect in het interieur, maar als de kids dan goed stil zitten zie je ze niet eens op de witte bank zitten! Verdwijnen ze ze lekker in het interieur.
Alles moet matchen!
Ik werkte sinds kort op een kinderafdeling in een warenhuis en hier merkte ik ook heel erg de tendens richting het houten speelgoed. Zelf raadde ik het mensen vaak niet aan, juist omdat het zwaar is en minder lang meegaat.
Een mixje lijkt mij het leukst voor een kind 🙂
Het is echt een trend nu hè. Nouja iedereen moet zelf weten wat hij met trends doet.
Fijn dat er ook in de winkel mensen zijn die ouders gewoon eerlijk zeggen hoe het ervoor staat. De voors, maar ook de tegens. En nu heb je dus een blogger die je verhaal ondersteund! 😉
Je moet kiezen wat je denkt dat het beste bij jou past. Ik heb ze allebei, wel nu mijn kinderen groter zijn. Betrap ik dat ik alleen maar houten speelgoed zoals blokken en treinrails bewaar. Op lego na dan.
Dat begrijp ik ook wel. Veel speelgoed is echt leeftijdsspecifiek en kinderen willen al dat blije *insert-willekeurig-kindermerk-hier* spul niet meer als ze er te oud voor worden.
Maar vanuit mezelf gezegd, vind ik het wel super leuk dat mijn kinderen nu spelen met dezelfde bus als waar ik mee speelde (en de poppetjes van nu ook nog passen), en met zo’n antieke fisher price loop-telefoon. Ik denk niet dat ik die nu nog zou kopen, en het is de enige manier waarop zij ooit nog een telefoon met draaischijf gaan zien. Dus misschien toch niet àlles weggooien…?
Zelf heb ik geen kinderen, dus heb hier eigenlijk nog nooit over nagedacht haha. Het speelgoed wat ik thuis heb voor als mijn neefjes komen is allemaal van plastic, maar niet speciaal met een reden voor gekozen eigenlijk ;).
Liefs.x
Je hoeft er ook nog helemaal niet over na te denken. Eerlijk gezegd deed ik dat ook pas toen anderen het verzoek bij ons legden om geen plastic speelgoed voor hun grut te kopen… En toen begon het grote twijfelen!
Ik dacht altijd dat houten speelgoed beter en leuker was, maar sinds ik kinderen in mijn omgeving heb, zie ik dat dit vooral berust is op het eerste aanzicht. Het ziet er mooier en duurzamer uit, maar het is a) veelal niet praktisch (denk aan schoonmaken, inderdaad) en b) het trekt kinderen ook minder..
Ja, het is vaak wel mooier. Iets minder massaproductie-achtig. Dat vind ik ook. Maar kindjes worden vaak juist wel getrokken door kleur en felheid, anders zou al het snoep ook niet zo ontzettend chemisch gekleurd worden…
Ik heb zelf geen kids, maar op mijn werk hebben we alles door elkaar. Juist deze variatie maakt het zo leuk!
Snap ik, als school of opvang is het juist goed dat jullie een mix aanbieden. Voor ieder wat wils. En misschien dat sommige kindjes ook echt een voorkeur voor het een of het ander hebben.
Ik heb hier echt nog nooit over nagedacht, maar kan me voorstellen dat dit een ding is. Interessant om te weten en wie weet komt het ooit nog van pas haha 🙂
Het was volgens mij nooit zo’n ding, maar de laatste jaren zie je wel die omslag. En aangezien ik zelf best gevoelig ben voor wat tegenwoordig zo “lijkt te horen” ga ik daar vaak in mee. Maar dit keer dus niet ,en ik heb er even goed over nagedacht waarom niet…
ik vind die discussie eigenlijk overroepen.
Hout is natuurlijk een warmer materiaal, maar heeft zoals je schrijft veel nadelen.
Plastic is duurzamer, en mijn favoriete speelgoed voor kinderen is dan ook van plastic gemaakt: Lego/Duplo.
Lego, ja, nothing beats Lego! Ik wil hier ook alleen de echte duplo hebben. Voornamelijk omdat ik bang ben dat ik anders 101 verschillende sets hier heb liggen die niet op elkaar passen. En voor de verkoop later is het ook handig als je gewoon alles in 1 set hebt…
Haha serieus nog nooit zo over nagedacht… Ik heb wel veel plastic speelgoed, maar voelde me soms wel schuldig als ik dan idd alle pluspunten van houten speelgoed zat. Dankzij dit stukje heb ik argumenten! Thanks for that 😉
You’re very welcome! Nooit meer schuldig voelen!
Mijn kids houden erg van knopjes en geluidjes dus dan kom je al snel uit bij plastic speelgoed. Dat is overigens ook gelijk mijn afweging bij het kopen van speelgoed. Dat het aansluit bij wat ze leuk vinden. Want speelgoed ( hoe mooi, educatief en design verantwoord ook) dat in een hoek staat zonder dat ernaar wordt omgekeken vind ik zonde van het geld. Wij hebben dus behoorlijk veel plastic in huis. Sommige dingen hebben we wel van hout zoals een blokkenkar, een keukentje en wasmachine. Zoon is van de laatste twee helemaal idolaat dus gelukkig geen weggegooid geld. Dochter is voornamelijk druk met legofriends, knutselen en lezen. We hebben veel plastic maar je wil niet weten wat we aan meuk in huis hebben voor alle creatieve uitspattingen. Lijm, talloze stiften en papier, glitters, stickers, noem maar op. En alles wordt ermee gepimpt bij ons in huis. Zo heeft ze haar hoogslaper volgeplakt met Frozenstickers, haar kledingkast met paardenposters, haar bureau met zelfgemaakte papieren zakjes voor kraaltjes en stickers en ga maar door. Er staat jullie dus nog het een en ander te wachten als jullie kleintjes straks groter worden 😉
Owjee. Daar denk ik nu al met afgrijzen aan, want hoe leuk knutselen ook is, ik wil echt niet dat ALLES onder komt te zitten. Gelukkig is de eerste best een net meisje, die houdt alles zelf ook lekker keurig in het bakje en knoeien vindt ze vreselijk.
De tweede echter…. Ik denk dat dat een echte belhamel gaat worden, waar ik mijn handen vol aan ga krijgen!
Wij hebben een mengeling in huis. Nieuw plastic speelgoed hebben we doorgaans gekregen want zelf koop ik dat niet gauw omdat ik het vaak lelijk en schreeuwerig vind. Maar op de rommelmarkt durf ik al eens Fisherprice-achtige dingen te kopen of houten speelgoed. Wel tof dat je kritisch nadenkt over die dingen! Ken je REACH? Label om giftig spul uit speelgoed te houden.
Ik ken Reach niet. Zal het eens opzoeken, altijd fijn als je zulke dingen kent en weet. Dank je wel!
Wat grappig, hier in Amerika krijg ik nu ook steeds vaker vraag naar houten speelgoed in de winkel. Ik had er eigenlijk niet zo bij stil gestaan tot deze blog, dat het eigenlijk dus best ineens een hype is ofzo. Persoonlijk koop ik gewoon wat ik leuk vind (uhm wat ik denk dat mijn dochter leuk vind..) en ik heb wel wat houten puzzels maar het meeste is toch plastic eigenlijk. Mijn dochter is heel erg van de lampjes en geluidjes en dan is zo’n plastic keuken setje of een bus van little people toch wel echt geweldig haha.
Gewoon kopen wat de kids leuk vinden! Kinderen blij, ouders blij! Hahaha.
Misschien bestaat er ook bio-plastic speelgoed.. Even opgezocht, het lijkt erop dat er al wel wat aanbod is. Milieuvriendelijk, geen schadelijke stoffen maar toch met de voordelen van het lichte en makkelijk vormbare plastic!
Het schijnt zelfs dat Lego wil overstappen op duurzame blokjes, al gaat dat nog wel 15 jaar duren..
Hopen dat daar nog meer initiatieven voor gaan komen 🙂
Interessant onderwerp, dankjewel!
Wow, ik zou het echt heel tof vinden als Lego gaat overstappen op duurzame blokjes. Lego is zo’n begrip! Als zij deze stappen gaan nemen dan gaan er vast vele bedrijven volgen. Ik zou dat meteen kopen, maar zo te horen wordt dat dan eerder voor mijn kleinkinderen, want ik denk niet dat mijn meisjes over 15 jaar nog veel lego willen voor hun verjaardag…
Grappig om te zien dat het hier om een mening gaat, en geen wetenschapper!
Ik zal uw een vraag stellen : waarom gebruiken topkoks Houten snij planken ; en geen plastieken?
succes met Uw onderzoek..
Beste Rocky, de schrijver van dit artikel blogt niet meer. Dus ze zal je reactie niet lezen. En ik snap niet zo goed wat je er grappig aan vindt. Volgens mij begrijp je het principe van een artikel niet, geschreven vanuit een blogger die zichzelf ook totaal niet voor doet als een wetenschapper. En ja, artikelen die vanuit een blogger zijn geschreven, zijn altijd meningen. Dus als iemand plastic boven hout verkiest, mag dat. En ik vind het simplistisch om met een vraagstelling als reactie te komen, waarbij je de mening van ander, voor mijn gevoel, niet waardevol vindt en/of respecteert.
Daarom vind ook ik je vraagstelling totaal niet relevant. Want ik denk dat je zelf ook snapt dat een kok vanuit zijn werk al andere beweegredenen heeft dan een moeder die het over speelgoed heeft. Dat is appels met peren vergelijken. Waarom kiest Marietje rietjes van papier, terwijl Klara liever plastic rietjes heeft? Je verwacht tot daadwerkelijk niet dat iemand moeite gaat doen om een ‘onderzoek’ te doen als antwoord op je vraag? Interessanter was geweest als je dan maar meteen zelf antwoord had gegeven, als je het blijkbaar zo nodig kwijt moet.