Het blogje Waarom ik donor ben van Sheila kreeg veel reacties. Mensen werden erdoor aan het denken gezet en er zijn zelfs reacties geweest dat mensen zich meteen hebben aangemeld. Geweldig! Daarvoor schrijven wij ook op be ineffable. Om mensen te laten nadenken over dingen en zo samen de wereld een betere plek te maken. Naast Sheila ben ik dus ook donor, omdat ik dit, net als zij, heel belangrijk vind. Maar wist je dat je niet hoeft te sterven om te doneren?
Moeders voor moeders
Een vriendin had mij er al eens over verteld en voor mij was het een no-brainer. Toen ik een positieve zwangerschapstest in handen had was dus een de de eerste dingen die ik deed contact opnemen met Moeders voor Moeders. Na een kort consult heb ik meteen ingestemd en 10 weken lang in maatbekers geplast om zo andere vrouwen te helpen met zwanger worden. Want wat is nu makkelijker dan je eigen urine afstaan om zo anderen te helpen? Het grootste nadeel dat ik eraan ondervond was dat ik 10 weken niet zittend kon plassen. Maar als ik dat vergelijk met de hormoonbehandelingen die sommigen moeten doorstaan om uberhaupt zwanger te kunnen raken, is dat pies of cake (sorry, kon het niet laten).
Sanquin bloedvoorziening
Ik ben jarenlang bloeddonor en plasmadonor geweest en ben daarnaast ontzettend blij dat ik niet de enige ben. Bij mijn eerste bevalling had ik namelijk zoveel bloed verloren dat ik een bloedtransfusie nodig had. Een klein beetje van wat ik ooit gaf, kreeg ik zo weer terug. Natuurlijk niet letterlijk mijn eigen bloed, maar gewoon een zak bloed van iemand die toevallig dezelfde bloedgroep had als ik. En op dat moment besefte ik nog meer hoe belangrijk het is dat mensen doneren. Ik weet niet of het mijn leven letterlijk gered heeft, maar het zal zeker geholpen hebben met het herstel.
Eenmaal een bloedtransfusie gehad, betekent dat je nooit meer bloeddonor of plasmadonor mag worden. Dit is bij bijna alle donoren wel bekend, want bij iedere donatie moet je een vragenlijst invullen waarop specifiek gevraagd wordt of je ooit een bloedtransfusie hebt gehad. In verband met een mogelijke besmettingsketen van de hersenziekte Creutzveld-Jacob is donatie na transfusie niet toegestaan. Waar ik echter pas tijdens mijn tweede zwangerschap achter kwam, was dat ik door mijn transfusie ook uitgesloten was van Moeders voor Moeders. Zij houden dezelfde criteria aan, waardoor ik ook nooit meer aan hen mag doneren. Ik vind dat echt heel jammer.
Stamceldonatie
Een van de reacties op Sheila’s blog over orgaandonatie ging over stamceldonatie. Janne noemde niet alleen haar broer als ontvanger van een orgaan, maar vroeg ook of we ooit over stamceldonatie hadden nagedacht. Ik had er wel van gehoord, maar me er nog nooit in verdiept. Juist omdat ik geen plasmadonor meer mag zijn, vind ik dit een mooie vervanger. Ik ben er dus ingedoken en heb me aangemeld. Ik weet nog niet zeker of ik ook wordt geaccepteerd, maar ik wil het in ieder geval proberen. En vandaag kreeg ik eindelijk het pakketje binnen waarmee mijn zogeheten HLA-typering wordt vastgesteld. Spannend!
Natuurlijk lijkt het me vreselijk eng dat ik mogelijk wordt opgeroepen om echt beenmerg af te staan. Ik heb ooit een ruggenprik gehad en dat is geen pretje, dus dit zal nog veel minder leuk zijn. Ik hoop ook dat ik nooit wordt opgeroepen. Niet omdat ik niet wil, maar omdat dat betekend dat er iemand niet ziek is geworden, wat natuurlijk altijd goed nieuws is. Maar als ik opgeroepen wordt zal ik er alles aan doen om te kunnen doneren.
Heb jij er wel eens over nagedacht om bloed- danwel plasmadonor te worden, of je aan te melden voor stamceldonatie? En vooral, waarom?
Ik wil al heel lang bloeddonor worden, maar dat is er nog niet van gekomen. Ik las onlangs ook over stamcellen doneren. Ik ben wat huiverig voor een ruggenprik, maar aan de andere kant heb ik die nog nooit gehad. Misschien valt het wel mee, ik kan er (nog) niet over oordelen.
Ik hoop me binnenkort wel aan te melden als bloeddonor, kan ik het eindelijk van mijn lijstje strepen. 😉
Wat let je? Meteen doen dan. Je hoeft om te beginnen alleen maar iets op internet in te vullen en dan nemen zij vanzelf contact op. Meteen doen dus! Ik zou het fantastisch vinden als ik maar 1 iemand kan motiveren om te gaan doneren.
Ja ik wil het al heel lang doen, maar om een of andere reden heb ik de stap nog niet genomen. Ooit stond ik op het punt, maar toen mocht het niet vanwege een reis die ik had gemaakt en sindsdien wil ik het wel, maar heb ik het nog niet gedaan.
Mijn zusje heeft na haar bevalling heel veel bloed verloren en twee keer een transfusie gehad. Na mijn zwangerschap wil ik dus heel graag gaan geven. Zij wil het ook graag, maar mag nu inderdaad niet meer.
Wat vervelend voor je zus, ik hoop dat ze er goed uit is gekomen. En ik hoop dat onze horrorbevallingen geen angst bij je opwekken. Het gebeurt blijkbaar maar zelden dat je zoveel bloed verliest bij een bevalling, hebben ze mij verteld. Goed dat jullie je ook willen aanmelden, even een paar maandjes wachten en dan na de bevalling aanmelden. Je hebt al ervaring met prikken nu!
Heb er vaak over nagedacht, wil heel graag helpen en doneren, maar mijn angst voor naalden houd me heel erg tegen. Ik ben gelukkig erg gezond, dus veel bloed heb ik niet hoeven laten prikken, daarom juist weer zo jammer dat de angst bij mij zo de overhand heeft.
Dat vind ik een begrijpelijke reden. Het zal de reden voor vele mensen zijn en het is ook zeer logisch dat je je daardoor laat tegenhouden. Misschien is het wel een optie voor je om je als stamceldonor aan te melden? Matches zijn hier veel moeilijker te maken en dus is iedere aanmelding heel belangrijk. Ook is de kans dat je hier vaker opgeroepen wordt gering, dus dan hoef je echt maar heel zelden over je angst heen te stappen.
Wist je trouwens dat je als man max. 5x per jaar wordt opgeroepen voor bloeddonatie? Met een bijzondere bloedgroep zelfs minder. Maar dat je ook minder mag gaan als je dit teveel vindt. Zelfs 1x per jaar wordt al zeer gewaardeerd.
ik ben al een tijd bloedgever, en dacht er al vaak over na om ook plasma te gaan geven. Helaas (ook door een beetje luiheid) is het er nog niet van gekomen.
Orgaandonor is bij mijn weten iedereen automatisch hier in België (bij overlijden), tenzij je er expliciet tegen bent.
In Nederland ben je bloed of plasma donor, naar mijn weten kan het niet beide. Plasmadonoren kunnen iedere 2 weken tot iedere maand opgeroepen worden, omdat je dat zo aangevuld hebt. Rode bloedcellen aanmaken duurt wat langer daarom wordt je daarvoor minder vaak opgeroepen.
Ik ben enorm voorstander van het automatisch donor zijn. Zo zijn er veel meer organen beschikbaar en juist de grote groep die er zelf niet over na wil denken helpt dan automatisch zijn mede-mens. Al dat gezeur hier in NL over dat iedereen zelf moet beslissen vind ik belachelijk. Laat men maar registreren als je er echt op tegen bent. Volgens mij zijn de wachtlijsten dan ineens een stuk korter.
Wat een mooi artikel! Ik zelf mag ivm gezondheidsredenen geen donor zijn bij sanquin maar mijn man is dit wel. Na een tijd bloed donor geweest te zijn gaat hij nu ook plasma geven. Hij heeft zich een tijdje terug ook bij sanquin aangemeld als stamceldonor en ik hoop zelf in de toekomst ook stamceldonor te kunnen worden. Het Is iets wat voor ons heel belangrijk is. We hebben van dichtbij een paar keer meegemaakt wat een stamceltransplantatie kan doen voor iemand. Het was een hele zware behandeling maar het heeft hun leven gered! Als je bedenkt wat je voor iemand kan betekenen is het ineens een stuk minder heftig wat je zelf moet ondergaan om de stamcellen af te geven. Overigens heb ik begrepen dat ze tegenwoordig de stamcellen gewoon uit je bloed kunnen halen met het zelfde principe hoe ze ook plasma uit het bloed halen. Als dat niet kan en het wel uit het bot gehaald moet worden gebeurt het onder narcose geloof ik. Dus daar hoef je je geen zorgen om te maken.
Dank je wel voor de informatie. Ik wist wel dat ze ook ooit alleen iets met bloed doen, maar niet of het dan ook om stamcellen zou gaan. En fijn om te weten dat het anders onder narcose kan. Leuk is een ruggenprik namelijk niet, en als ze dan ook nog moeten aftappen lijkt het me nog minder leuk…
Gelukkig ken ik zelf niemand die een stamceltransplantatie heeft ondergaan, maar dat is voor mij geen reden om me dan maar niet aan te melden. Ik vind het gewoon belangrijk om op deze manier iets voor anderen te kunnen doen.