Reanimatie kan levens redden. Zoals het leven van mijn broer, bijvoorbeeld, waar ik vorig jaar over schreef. Ook al was ik zwanger, dit was voor mij reden genoeg om een reanimatie cursus te volgen. Ook de herhalingscursus volg ik netjes. Dat betekent dat ik nu (in theorie, want het is altijd afwachten hoe je in de praktijk reageert) onder andere weet wat ik moet doen om een volwassene te reanimeren. Ja, inderdaad… een volwassene.
Maar hoe zit het dan met kinderen? Want hoe verleen je eigenlijk eerste hulp aan kinderen? Ik besefte pas hoe kwetsbaar zo’n kleintje is, toen ik moeder werd. En een (ernstig) ongeluk zit in een klein hoekje. De kans is dus (statistisch gezien) groot, dat mijn kind dat ook eens ging overkomen. Dus hoe zou ik daarmee om gaan? Reden genoeg om me daar eens in te verdiepen.. Lees verder →