De tweede kamer heeft het kabinet om een wetswijziging gevraagd, waarmee het mogelijk wordt om kinderen twee achternamen te geven. Is dat nou echt belangrijk, vraag je je misschien af? Nou nee, er zullen geen levens vanaf hangen. Laten we daar duidelijk over zijn. Maar… betekenis heeft het zeker. Voor de één meer dan voor de ander. Net zoals dat voor vele dingen geldt. Maar wat betekent dat dan voor mij? Zou ik een dubbele achternaam willen voor mijn kinderen?
Als je me al een tijdje volgt, merk je dat ik regelmatig blog over het bewust maken van keuzes. Opvoeden bijvoorbeeld, heeft hier zeker een doordachte basis. Ik krijg dan ook wel eens de vraag, waar komt dat vandaan? Waar heb je dat geleerd? Ik zat al te denken hoe ik daar in blogvorm over kon bloggen. En laat ik nou toevallig eens tijdens het blog hoppen naar (voor mij) onbekende blogs, uitkomen bij Miss Deadline die deze tag bedacht.
Ik ben veel dingen. En naast één van die vele dingen, ben ik moeder van twee. Een koningspaar, zoals dat heet. Toen mijn dochter als tweede van mijn kinderen op de wereld kwam, kreeg ik de veel gestelde vraag: “Is je gezin nu compleet?” En toen jullie de kans kregen om mij vragen te stellen, vroeg Mona mij dat ook. Aanvullend met de vraag of er nog meer kinderen kunnen komen.
Eerder beantwoordde ik hier de eerste vragen die mij gesteld worden. Maar deze persoonlijke vraag verdient een eigen artikel. Natuurlijk zijn er genoeg mensen die met één kind of kinderloos door het leven gaan (al dan niet bewust of onbewust). Twee kinderen lijkt nog steeds de norm. En voor veel mensen voelt dat dus als een compleet gezin. Dat ik de vraag ook regelmatig heb gekregen, is dan ook niet vreemd. En het heeft me al eerder aan het denken gezet. Is mijn gezin compleet? Voelt het als compleet?
Nog maar een half jaar te gaan. Ongeveer dan, give or take, ben ik een veertiger. Een heuse, echte veertiger. En dat is natuurlijk niet zomaar een getal. Het is een mijlpaal. Een goede gelegenheid dus om dit jaar waardig af te sluiten als dertiger.
Want is zo’n mijlpaal niet meteen geschikt om te kijken of je op het goede spoor zit? 40 is toch weer de helft van 80. Ik ga er vanuit dat ik nog lang niet op de helft van mijn leven zit, maar het zou wel zo kunnen zijn. En met 40 ben je nog jong genoeg, om de dingen te veranderen om jezelf gelukkig(er) te maken. Veel later zit je al snel (nog) vast(er) in je gewoontes. Daarbij heb je ook genoeg levenservaring opgebouwd om te weten wát je gelukkig maakt en om kritisch naar jezelf te kijken. Want voor je het weet heb je een 50+ voordeelpas en val je in de groep senioren. En probeer dan nog maar eens je oude gewoontes er uit te slijten! Dus nee, had je het op je 30e nog niet gedaan, dan is je 40e verjaardag een goed moment om dingen aan te passen. Althans, zo voelt dat dan.
Goh, wat kan ik koppig zijn. Mijn man en vriend zullen dat maar al te graag bevestigen. “Je bent wat dat betreft een echte stier,” liet een vriendin me laatst weten. En dat vond ik fascinerend. Want is dat zo? In hoeverre kloppen de eigenschappen die zijn toegedeeld aan sterrenbeelden met de werkelijkheid?
In mijn laatste artikel analyseerde ik mijn eigen blog. Maar is het niet net zo leuk (en wellicht interessanter) om je eigen sterrenbeeld eerlijk en openhartig nader te bekijken? Zelfkennis is altijd goed (én leerzaam), dus yes.. vandaag maak je kennis met mijn stieren gedrag!