Doodgaan. Iets waar je niet graag over nadenkt. Niet als je geliefden dood gaan, en niet dat je zelf ooit dood zult gaan. Vooral dat laatste is een ver-van-je-bed-show als je niet ernstig ziek of behoorlijk oud bent. Maar het is wel heel belangrijk om te beseffen dat het ooit zal gaan gebeuren. En als dat gebeurt, wat dan? Wat jij denkt dat er met jou gebeurt, is een beetje afhankelijk van je geloof.
Maar hier op aarde ben de je (voorlopig) klaar. Alleen, wat laat je achter?
Zware beslissingen
Eigenlijk zou iedereen er over na moeten denken, wat er gebeurt als je komt te overlijden. In de eerste fase over orgaandonatie. Ben je donor of niet? Een beslissing waar je de mensen het dichtst bij je niet mee op wilt zadelen in zo’n zware tijd.
Daarna komen andere (cruciale) dingen zoals bidprentjes, of je een crematie of begrafenis wilt, de muziek tijdens je afscheid en dat soort zaken. En in een latere fase, wat er met je bezittingen gebeurt. En dat was het zo’n beetje, dacht ik altijd.
Bij de notaris
Toen ik in verwachting was van mijn oudste dochter zaten wij ook in het proces van aankoop van de grond voor ons huidige huis. Bij de notaris werd ons de vraag gesteld of we ook een testament wilden opstellen. Een vraag waar we niet echt over nagedacht hadden, maar die op dat moment zeer relevant bleek te zijn.
Er zijn vele zaken die kunnen worden vastgelegd in een testament. Zo is het algemeen bekend dat de verdeling van je goederen kan worden beschreven in je testament. Je kunt mensen uitsluiten (onterven) of anderen iets speciaals toewijzen, precies zoals je wilt.
Zonder testament
Zonder testament gaat alles naar je echtgenoot/echtgenote en je kinderen. Niet getrouwd en geen kinderen? Dan gaan alles naar je ouders en broers/zussen. Daarna zijn eventueel grootouders en andere familieleden aan de beurt.
Alleen bloedverwanten komen dus in aanmerking. Belangrijk hierbij om te weten is dat, wanneer je niet getrouwd bent je partner dus niets krijgt! Samenwonen, zelfs met contract is niet genoeg. Alleen het huwelijk of een geregistreerd partnerschap voldoen. Ook stiefouders, stiefkinderen en stiefbroers of -zussen en de volledige schoonfamilie komen dus niet in aanmerking.
Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar mij maakt het echt niet uit waar mijn auto, laptop of andere materiële dingen naartoe gaan. Geef ze maar aan diegene die ze het best kan gebruiken en maak er vooral geen ruzie over. Daar hoef ik dus geen testament voor vast te leggen. Het huis gaat automatisch naar Erik en de meisjes, dus ook daar geen kopzorgen over.
Kinderen
Maar wist je dat er ook andere zaken in het testament vastgelegd kunnen worden? Belangrijke zaken. Zeker als je kinderen hebt.
Zo leg je in een testament vast wie de voogd van je kind(eren) moet worden als jullie beide komen te overlijden. En dat is (op dit moment) de enige reden waarom ik een testament eigenlijk verplicht vind voor iedere ouder. Dat je er samen goed over na denkt wie er ooit, in het ergste geval, voor je kinderen gaat zorgen. Want je doet zelf je uiterste best om ze toch enigszins fatsoenlijk groot te laten worden. Dan wil je dus dat iemand die volgens dezelfde waarden en normen leeft die taak van je overneemt, mocht er met jou iets gebeuren. Vind ik.
Stof tot nadenken
Ik verbaas me erover hoeveel mensen in mijn omgeving hier NIET over nagedacht hebben. Die vinden een testament iets voor oude, rijke mensen. Niet geheel onbegrijpelijk, zo staat het ook bekend. Maar het is het enige beetje controle dat je nog hebt, als je er niet meer bent. Als jij niemand aanwijst dan kan er van alles gebeuren.
Je wilt toch niet dat er ruzie komt tussen 2 families omdat ze er niet uitkomen wie de kinderen in huis neemt? Omdat beide kanten ze graag op willen vangen, of omdat niemand het erbij kan hebben. En je wilt toch ook niet dat je gezin nog verder uit elkaar getrokken wordt, omdat de kinderen uit elkaar gehaald worden. 1 Kind erbij is nu eenmaal makkelijker te doen is dan 2 of 3 (of 4). En je wilt al helemaal niet dat je kinderen in de pleegzorg terecht gaan komen omdat er simpelweg niemand is die de verantwoordelijkheid op zich kan en durft te nemen.
Keuze voor een voogd
Toen wij daar bij die notaris zaten, hebben we snel een vervolg afspraak gemaakt. Dat testament was iets waar we over na moesten denken. Niet òf we het wilden, maar wel wàt we erin moesten zetten. We hebben samen overlegd en hebben besloten wie wij een goede keuze zouden vinden.
Ken je de films Life as we know it of Raising Helen?
Ga er maar vanuit dat het geen (romantische) komedie wordt als jij iemand als voogd vermeldt, zonder dat deze persoon dat weet. Eerder een compleet drama! De hele situatie is al lastig zat, ook zonder kinderen die ineens ouderloos in je schoot geworpen worden. Dus het allerbelangrijkste in de keuze van een voogd; Vraag om uitdrukkelijke toestemming. Zorg dat ze weten wat ze overkomt en wat er van ze verwacht wordt.
Wist jij dat je dit ook kunt vastleggen in je testament? En als je kinderen hebt, heb jij al een voogd aangesteld?
Update: Wat ik niet wist maar waar Hannah mij op wees: Het is tegenwoordig ook mogelijk om je voogd vast te leggen zonder de notaris. Dat kan sinds 2014 kosteloos door het vast te leggen in het registratieregister, online, lekker thuis te regelen!
Ik weet dat ik best eens donor zou willen worden als ik kom te overlijden, maar ik heb het nog nergens vastgelegd (schiet eigenlijk niet op zo, maargoed). Ook weet ik dat ik begraven wil worden en waar ik zou willen dat mijn kinderen terecht komen. Life as we know it is inderdaad een prima voorbeeld. Ik zou zo’n situatie koste wat het kost willen voorkomen, dus zo’n testament is (ook op mijn jonge leeftijd) zeker geen slecht idee.
Gewoon doen dan! Niet wachten tot morgen en nu even de notaris bellen om een afspraak in te plannen. Dan is het tenminste geregeld. En ook dat donor worden, daar help je een ander leven ook mee, dus dat zou iedereen vandaag (liever nog gisteren) moeten doen. Ik vind eigenlijk dat een keuze verplicht moet zijn. Geen keuze is automatisch ja… Maar dat is een ander blog waard.
Toen de kinderen nog klein waren hebben we vast laten leggen dat ze bij ongelukken naar mijn ouders zouden gaan.
Ik heb ook mijn moeder doorgegeven als voogd. Tot hun 18e is dat. Maar ik ga er natuurlijk vanuit dat dat nooit nodig gaat zijn!
Wij moeten ook echt een testament hebben, maar dat vind ik lastig, want moet alles uitzoeken. Mijn vriend is namelijk niet de vader van de kinderen en ik wil op de één of andere manier vastleggen dat hij en mijn schoonfamilie toch de kinderen blijven zien, want ze zullen na mijn overlijden automatisch maar mijn ex gaan 🙁
Ik heb zojuist van een andere blogger begrepen dat je dit ook via je Digid kunt laten vastleggen. Maar het lijkt me in jullie situatie extra belangrijk. Gratis is natuurlijk handig en fijn, daarentegen als je naar een (goede) notaris gaat dan kunnen zij je ook helpen. Zij stellen de juiste vragen om precies vast te stellen wat je wilt en hoe het op papier moet. Daar betaal je ze ook voor, vind ik…
Mijn man en ik hebben een testament en we alles tot in detail geregeld. Mocht ik ooit zwanger zijn dan moet ik als eerst de notaris bellen ander krijgt het derde kindje helemaal niks.
Goed dat jullie het al vast gelegd hebben! Weet je zeker dat de notaris niet gewoon de vermelding “kinderen” heeft gedaan en het specifiek op naam heeft gezet? Want bij ons (ik was zwanger van de eerste) is er gekozen voor de opzet met “kinderen” en dan maakte het niet uit hoeveel we er nog zouden krijgen. Zolang wij de ouders zijn geldt die regel voor al ons nageslacht.
Zodra er andere ouders in het spel komen wordt het natuurlijk allemaal een stuk lastiger, maar ik ga er niet vanuit dat dat nog gaat gebeuren.
Ik weet zeker dat ik bij een derde kind de boel moet aanpassen. We hebben een bepaalde wens erin gezet en daarom is dit nodig. Kinderen buiten het huwelijk (we gaan er niet van uit maar stel it happends) zijn bijvoorbeeld uitgesloten. Toch wil ik na jouw reactie mijn testament lezen want je hebt mij wel aan het denken gezet.
het is zo, we denken niet na over wat er zal gebeuren als één van ons twee sterft.
Maar wij hebben dan ook geen schatten, geen huis, geen rijkdom.
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in Nederland is een eventuele schuld ook erfbaar. Dus mocht je die hebben is dat misschien ook een reden om er even voor te gaan zitten.
Toen mijn vader kwam te overlijden moest ik kort daarna zelf een testament op laten maken. Daar zit je dan als 17jarige te kijken.. Nu, 12 jaar later, sta ik nog steeds achter de inhoud, maar gek is het wel. Liefs.x
Dat is heftig ja, dit zijn zaken waar je als kind niet aan zou moeten (hoeven) denken.
Fijn dat je nog wel achter de inhoud staat en dus niet iedere paar jaar terug hoeft om het te laten aanpassen.
Goed om over na te denken! Zelf ben ik getrouwd en gaat alles naar mijn partner. Als we ooit kinderen nemen is het zeker iets waar ik me in ga verdiepen en ga opstellen. Alles maar beter goed geregeld dan achteraf gezeur.
Ja, mijn mening ook precies. Better save than sorry.
Ik heb geen testament. Alles gaat toch automatisch naar man en kinderen als ik doodga. Ik heb er wel voor gezorgd dat er voor alle gezinsleden en mezelf een uitvaartverzekering is. En ik heb ook een overlijdensrisicoverzekering zodat mn man en kinderen in ons huis kunnen blijven wonen mocht ik komen te overlijden. Ik ben eerlijk gezegd toch vaak verbaasd dat veel mensen geen uitvaartverzekering hebben. Ik ken een paar mensen in mijn omgeving die daardoor echt met hoge kosten opgezadeld waren toen een naaste kwam te overlijden. Ook al is het bij de meeste mensen niet een favoriet onderwerp, ik vind dat je toch even je kiezen op elkaar moet zetten dan om alles goed te regelen.
Wat ik bv ook al met mn ouders en man besproken heb is of ze bv begraven of gecremeerd willen worden en wat ze zouden willen met hun uitvaart. En als ze bv ernstig ziek worden, wat voor hen de grens is dat ze vinden dat ze geen menswaardig bestaan meer hebben en wat hen betreft de stekkers eruit mogen. Ik ben blij dat ik dat allemaal weet van mijn dierbaren, dat zal bepaalde beslissingen hopelijk toch iets makkelijker maken als de tijd eenmaal daar is.
Dat is ook nog wel iets om eens over na te gaan denken. Die uitvaart. Nu weet ik dat wij op dit moment goed zitten qua potjes om dat wel te kunnen dragen, maar leuk is anders om daar nu net je reserve potje aan uit te moeten geven. De moeite waard om ook eens een blogje aan te wijden en dat over een menswaardig bestaan ook… Thanks!