Toen ik dat ene verslavende pilletje slikte

In Amerika is die er in geslopen. Een klein pilletje. Een pilletje dat vaak wordt toegeschreven als pijnstiller, als al het andere niet werkt. Een klein pilletje, dat met langdurig gebruik een kans op verslaving met zich meebrengt met alle slachtoffers van dien. Een pilletje dat ook in Nederland wordt voorgeschreven en waar ik ook ongeveer 6 maanden lang gebruik van heb gemaakt.

Krachtig spul

Ik heb het over opioïden, pijnstillers die ongeveer dezelfde werking hebben als morfine. Zware kost dus. En dan met name oxycodon, één van de krachtigste opioïden die er zijn. In Amerika is het gebruik van o.a. oxycodon buitensporig. Dat verbaast me niet, snel gebruik van pijnstillers en andere pillen is daar de norm. Maar door grote kans op verslaving (en daardoor eventueel een overstap naar nóg zwaardere middelen,zoals heroïne), heeft het ook extreem veel dodelijke slachtoffers geëist. Gelukkig halen we die aantallen niet in Nederland. Maar in 2017 zijn hier toch 200 mensen om het leven gekomen door gebruik van deze pijnstillers en is er nu sprake van ruim 200.000 langdurige opioïden gebruikers. Het gebruik (of misbruik) van oxycodon is een actueel nieuwsonderwerp. Er begint nu eindelijk (h)erkenning te komen van de risico’s van langdurig gebruik.

Oxycodon

Je moet begrijpen dat oxycodon wordt voorgeschreven als pijnstiller tegen extreem veel pijn. Denk hieraan aan pijn na een operatie of bij kanker. In mijn geval kreeg ik het tegen de heftige pijnen die ik had als gevolg van een hernia. Nu moet gezegd worden dat mijn arts mij eerst een minder zware pijnstiller voorschreef. Maar toen ik alsnog met zware pijnklachten op de spoedeisende hulp belande, was duidelijk dat ik oxycodon nodig had. Een middel wat mij hielp om de dag pijnloos door te komen. Dagen werden weken en weken werden maanden. En gedurende die periode, slikte ik oxycodon.

Methadon

Oxycodon kan verslavend werken, kreeg ik als waarschuwing. Als ik de praktijk verhalen lees, blijkt dat ook zo te zijn. Door ze langdurig (en wellicht ook te veel, maar ik ben geen expert) in te nemen, raakt je lichaam er aan gewend. Als je lichaam dan al zo afhankelijk is van opioïden, ga je door om geen afkick verschijnselen te krijgen. Of je moet zelfs een stap verder gaan om die euforie te kunnen voelen en gaat door naar methadon of heroïne. En als een echte verslaafde, doe je er alles aan om aan je dosering te komen. Een knappe jongen die daar nog uit komt. Heftig spul dus, dat pilletje.

De symptonen

Uiteraard ben je benieuwd how ik oxycodon heb ervaren. Het hielp om de pijn niet meer te voelen. De enige motivatie om het te slikken. Maar ik kwam er ook achter dat oxycodon erg verdovend werkt. Je wordt ontzettend afgevlakt. Ik ben behoorlijk adrem en heb sterke communicatieve vaardigheden. Ik beschouw ze zelfs als één van mijn meest belangrijkste eigenschappen die mij vormen als persoon. Maar door het gebruik van oxycodon, kwam een gigantische vertraging in mijn denkproces. Werd er een grapje gemaakt? Dan landde deze een halve dag later, áls ik hem al door had. Ik kwam niet op woorden en versprak me regelmatig. Concentreren was een ramp. Een goed boek lezen? Doordat ik veel moeite had met verbanden leggen en dingen onthouden, was dat te veel gevraagd. Donald Duck was meer op mijn niveau. Ook mijn creatieve geest was leeg. Ik moest stoppen met mijn fotografie opdrachten, omdat ik mijn modellen geen aanwijzingen kon geven. En een compositie bedenken? Dat was helemaal verleden tijd. Ik kon staren naar mijn camera, zonder dat er een idee naar boven kwam. Een rijbewijs had ik nog niet, maar uiteraard was auto rijden onmogelijk geweest. Ik durfde zelfs niet alleen met de trein op stap, omdat ik mijn eigen alertheid niet 100% vertrouwde. Ik was langzaam, ingetogen en mijn emoties bleven vlak. Nee, ik vond het gebruik van oxycodon verschrikkelijk en ik wilde er dan ook zo snel mogelijk van af.

(On)afhankelijk

Omdat ik begreep dat een operatie geen garantie gaf dat een hernia voor altijd zou weg blijven, koos ik voor natuurlijk herstel. En dat duurde dus zeker een half jaar. En bijna gedurende die hele periode, slikte ik oxycodon. Eerlijk gezegd was ik niet bang voor een verslaving. Mijn lichaam kende geen verslavingen, zelfs niet met nicotine of cafeïne. Mijn lichaam weet niet hoe het is om te snakken naar een sigaret. Ook niet naar een kop koffie in de ochtend om wakker te worden. Overigens is de één gevoeliger voor een verslaving dan de ander. Misschien hielp het ook dat ik bij voorbaat al zo snel mogelijk van de oxycodon af wilde. Ik wil mijn lichaam niet afhankelijk maken van überhaupt iets om vervolgens niet zonder te kunnen.

Cold turkey

Ik overschreed nooit de maximale toegestane hoeveelheid pillen per dag. Echter, hoe weet je nou wanneer je kan stoppen met oxycodon als het op je hele lichaam verlammend werkt? Zelfs kleine pijntjes voel je niet. Je hebt immers een dosis aan pijnstillers in je lichaam.
De huisarts raadt aan om het gebruik geleidelijk af te bouwen zodra je geen klachten meer hebt. Dit in verband met de ontwenningsverschijnselen. Maar wanneer begin je dus met afbouwen als je toch continu met herhaalrecept oxycodon kan afhalen bij de apotheek? Ik besloot daarom om om de zoveel tijd een pilletje over te slaan om te ervaren of ik überhaupt nog pijn had. En ja, dat was zeker nog een geruime tijd het geval. Ik slikte net zo lang door én testte net zo lang, totdat ik de pijn kon verdragen met een lagere dosering. Toen ik na 6 maanden er achter kwam dat de pijn zo goed als weg was, vond ik het niet meer verantwoord om nog langer oxycodon te slikken. Daarbij wilde ik niet langer de ‘zombie’ versie van mezelf meer zijn. Ik besloot cold turkey te stoppen en de eventuele pijn op te vangen met paracetamol.

Ontwenningsverschijnselen

Ik was mentaal niet verslaafd. In plaats van er naar te verlangen, wilde ik er juist vanaf. Gelukkig had ik geen last van de ontwenningsverschijnselen die gekoppeld zijn aan een drugsverslaving. Denk aan angst, verwardheid, depressie, slapeloosheid en rusteloosheid. Wat een geluk, mijn lichaam mistte de oxycodon niet! Ik werd al snel mezelf. Ik kon weer grapjes maken. Ik begreep mensen én… ze begrepen mij. Geen onsamenhangende verhalen meer van mijn kant. Ik maakte weer zinnen met de juiste woorden op de juiste plek in de juiste volgorde. Ik kon door mijn cameralens kijken en de creatieve ideeën stapelden zich weer op.

Sluipmoordenaar

Maar deze sluipmoordenaar ligt echt op de loer, zoals hier ook goed uitgelegd wordt. Ik er bewust van dat er iets in mijn lichaam kwam, wat ik er niet in wilde hebben. Maar wat als je oprecht denkt dat je een onschuldige pijnstiller slikt? Dat dachten mensen zoals Evana en Willem namelijk ook. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Huisartsen schrijven steeds vaker oxycodon voor en door de digitalisering is een herhaalrecept zo geregeld. Oxycodon moet maatwerk zijn. Daarnaast moeten mensen bewust worden gemaakt van de gevaren. Alleen een ‘let op, het kan verslavend zijn en niet rijden onder invloed’ is niet afdoende. Ook pleit ik voor tussentijdse controles, omdat tegenwoordig het contact met de huisarts er voornamelijk is áls er iets mis is. Juist artsen en apothekers spelen een belangrijke rol het voorkomen van verslavingen. En wat jou betreft? Wees kritisch als je positieve verhalen op internet, zoals hier leest. Mocht je ooit zelf oxycodon toegeschreven krijgen, wees alert en probeer over te stappen op alternatieven, zodra je met de pijn kan om gaan. Want het laatste wat we willen, is het aantal verslaafden verhogen! En uiteraard draag ik graag bij aan een stukje bewustwording.

En jij?
Heb jij wel eens oxycodon voorgeschreven gekregen?

Comments

comments

11 gedachten over “Toen ik dat ene verslavende pilletje slikte

    • Sheila schreef:

      Gelukkig! Oxycodon was voor mij ook onbekend terrein, totdat ik dus een hernia kreeg. Goh… nooit gerealiseerd hoe vreselijk pijnlijk dat kon zijn! Gelukkig ging het bij mij dus goed om van de oxycodon af te komen, maar anders had ik graag dit soort informatie willen weten. Dus positief dat het nu zo in het nieuws komt. Maar erg laat voor vele gebruikers.

  1. Karin schreef:

    Mijn vriend kreeg ook oxycodon voorgeschreven toen zijn hernia heel erg werd. Helaas had dat niet het gewenste effect, want hij had nog steeds heel veel pijn. Na een hel-week werd hij geopereerd. De hele week had hij dubbelgeklapt van de pijn rondgeschuifelt en de dag na de operatie liep hij weer rechtop het ziekenhuis uit. En toen kwamen de afkickverschijnselen. Niet van de oxycodin (dat dachten we toen wel) maar van de tramadol die hij een halfjaar had geslikt. Ontzettend slecht om er zo cold turkey mee te stoppen, maar zijn huisarts (die sowieso al niet wilde helpen toen hij bijna doodging van de pijn) of de specialisten hadden er niets over gezegd 🙁

    Ik hoop dat het nu goed gaat met je hernia. Bij mijn vriend komt het heel af en toe terug als hij lang verkeerd heeft gezeten, maar gelukkig helpt het om veel te lopen.

    • Sheila schreef:

      Oh wat naar!! Ik hoorde vroeger wel eens dat mensen een hernia hadden. Maar ik had nooit gedacht dat dat zo pijnlijk kon zijn. Bij mij duurde het een paar dagen voor ze er achter kwamen dat ik een hernia had. Wat heb ik geschreeuwd van de pijn. Dus ik kan me goed voorstellen hoe zwaar jouw vriend het moet hebben gehad.

      Ook naar dat niemand je vriend waarschuwde om het af te bouwen. Dat is me gelukkig wel verteld. Juist omdat ik me goed voelde met een pilletje minder, ben ik maar meteen gestopt. Maar dat kan zeker anders aflopen.

      Bij mij straalde de pijn uit om mijn been. Tijdens mijn zwangerschap heb ik er een paar keer last van gehad.

    • Sheila schreef:

      Een toeschouwer zijn kan ook heel naar zijn, natuurlijk. Lijkt me vervelend als het een verslaving is die de persoon in kwestie niet (h)erkent. Dan ben je ook zo machteloos.

  2. Ilona Wielinga schreef:

    Wat een mooi artikel en goed dat je hier aandacht aan besteed.
    Ik slik zelf al een tijdje antidepressiva, en antipsychotica, en heb een tijdje kalmerende middelen (verschillende soorten pammetjes) geslikt, en ben een paar keer gewisseld van medicatie. Inmiddels weet ik dus als de beste hoe het is om door de ontwenningsverschijnselen heen te moeten. Ik heb dagenlang ziek op bed gelegen en voelde me verschrikkelijk. Maar uiteindelijk hebben we de juiste combinatie pillen gevonden, en daar doe ik het heel goed op. Dus voorlopig bouwen we die nog niet af. En daar ben ik blij om want daar zit ik voorlopig nog niet op te wachten.

    • Sheila schreef:

      Dankjewel en dankjewel voor het delen van jouw ervaring. Lijkt me zo naar dat je dan telkens weer door die afbouw fase heen moet! Fijn dat je nu een goede combinatie hebt gevonden.

  3. Zo simpel is dan geluk schreef:

    Ja, verslavend is het zeker en veel mensen kunnen tegenwoordig ook nog maar weinig hebben qua pijn. Bij het minste of geringste ‘normale’ pijntje moet er meteen een zware pijnstiller komen. Terwijl pijn juist een signaal functie heeft (uitzonderingen daargelaten natuurlijk) en het dus eigenlijk helemaal niet verstandig is om de pijn volledig te verdoven. In mijn ogen heb jij het overigens super goed aangepakt door voorzichtig te gaan voelen of je steeds wat minder kon gaan gebruiken. De meeste mensen staan hier echter niet voor open en worden boos als je hen op hun oxycodon gebruik aanspreekt. Maar ik ben er in mijn werk zeker alert op en blijf mensen er gewoon op aanspreken. Voor hun eigen bestwil uiteraard. 🙂

    • Sheila schreef:

      Dankjewel. Ja, ik snap wat je bedoelt. Ik vond het spul gewoon zo naar en dacht… maar hoe weet ik nou of ik daadwerkelijk nog pijn heb, als ik niets voel? Ik denk dat dat echt het verschil kan maken. Dat je de insteek hebt om van het spul af te komen. En tegelijkertijd vond ik het voor mezelf ook ‘fijn’ om te weten dat ik de bevestiging zo kreeg dat ik alsnog last had van pijn. Dan kon ik het voor mezelf goed praten dat ik echt nog even door moest slikken en dan kon ik het weer een tijdje los laten.

      Ik ging eens door mijn enkel en dacht: oh, ik heb er niet eens last van (terwijl ik met zwakke enkels echt last van pijn heb, als ik er door heen zak). Waarop een vriend zei, ja… maar jij slikt nu oxycodon hè. Toen realiseerde ik me ook weer hoe ‘goed’ dat spul werkt.

  4. Jenny schreef:

    Goed gedaan, dat ten eerste. Verder staan er een aantal feitelijke fouten in je blog. Oxycodon is sterker dan heroine en methadon. De reden dat mensen uiteindelijk aan straatdrugs gaan (en ook daar kun je vrij makkelijk aan oxycodon komen maar dat is duurder dan heroine) na oxycodon, is als ze niet goed afbouwen en het vervolgens niet meer legaal kunnen krijgen en zij last van allerlei afkickverschijnselen krijgen of de realiteit van hun leven weer voelen en daar niet mee om kunnen gaan want zich niet bewust dat daar veel te winnen is. Bottom ene is dt het erop lijkt dat het te makkelijk voorgeschreven wordt en artsen niet proactief vanaf het begin aandacht besteden aan een zo spoedige mogelijke afbouw.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *