Alhoewel de donkere en koude dagen nu echt zijn gearriveerd in Nederland, las ik dat er best nog wat warme dagen zijn geweest voor de tijd van het jaar. Heel veel heb ik er niet van meegekregen, want ik ben vooral bezig met het hier en nu. Backpacken in Nieuw Zeeland. Hoe gaat dat reizen met kinderen ons nou eigenlijk af? En wat maakt het dan zo anders dan op vakantie gaan? Nu we al bijna twee maanden onderweg zijn, leek me dat een prima onderwerp om aan te kaarten.

Het gaat goed

Laat ik beginnen te vertellen dat het reizen met twee kinderen ons goed af gaat. Ik ben onwijs trots op mijn kleine wereldreizigers. Het meest ervaren is mijn zoontje, die nu zijn 3e wereldreis maakt voordat hij 4 werd. Voor dochterlief, nu 1, is dit haar eerste wereldreis en wat voor één. En ik moet zeggen, ze doen het fantastisch! Van mijn zoontje had ik niets anders verwacht. Hij is erg flexibel, kan makkelijk switchen en kan ook heel goed om gaan met de wisselende omgeving en omstandigheden. Hij slaapt overal en voelt zich ook direct thuis. Hij heeft zijn eigen deryan tent, maar slaapt net zo gemakkelijk in een vreemd bed. En de jongste? Ook zij is gemakkelijk, maar heeft even net wat meer tijd nodig gehad om te wennen aan onze manier van reizen. Ze was niet bang, maar wilde in het begin toch graag samen een nieuwe accommodatie in stappen. Dat we telkens ergens anders slapen, maakte haar niet uit. Maar zij had wel meer behoefte aan een eigen bedje, daarom dat bij haar de Deryan tent een must is. Inmiddels rent ze direct een nieuw hostel binnen zonder ons om te kijken wat er valt te ontdekken. Vervolgens groet ze iedereen die ze ziet met een enthousiast ‘hallo’ en gaat er ook gezellig naast zitten. Het flexibele reizen zit hen duidelijk in hun bloed en daar ben ik blij om. En de blije gezichten elke dag, bevestigt mij alleen maar dat ze het naar hun zin hebben.

De balans vinden

Natuurlijk hebben we in de eerste maand van alles ondernomen. Maar de rode draad was toch het vinden van een goede balans tussen ons als reisgezelschap en een nieuwe dynamiek te vormen. Ik had het er al eerder over dat ik dat wel spannend vond. Mijn man en ik zijn een geolied (reis)team én voeden natuurlijk de kinderen samen op. Alhoewel vriendlief een belangrijke rol heeft binnen de opvoeding, heeft hij in zijn eigen woning. Een woning waar hij zijn rust heeft en zich kan terug trekken, waar ik niet continu ben en waar niet elke dag 2 kinderen om hem heen rennen, springen, praten, zingen, schreeuwen of gewoon leven. Dat zijn voor hem veel dingen om aan te wennen. Plus hij heeft hier een grotere aandeel in de opvoeding, wat dan voor ons anders is. Dit leverde soms ‘wij’ en ‘jij’ gesprekken op. Een onderscheid die ik nooit probeer te maken, maar daar ontkwamen we niet geheel aan, maar het leverde zeker iets positiefs op. Vervolgens is er ook een huishouden (we zijn tenslotte niet op vakantie) waar we verschillend in zijn. Maar we hebben onze weg er in gevonden. Ergernissen worden (beter) uitgesproken. Ik ben blij dat we dat bereikt hebben en dat we naar elkaar zijn gegroeid als gezin van 5, om het een mooie naam te geven.

Holiday home

Om backpacken met kinderen succesvol te maken, moet je ze continu een gevoel van veiligheid en ’thuis’ kunnen geven. Althans, dat is mijn mening. Daarom hebben we er de gewoonte van gemaakt om onze accommodaties ‘holiday homes’ te noemen. Dat geldt voor alles. Of het nou een hostel is, een cabin op een berg, of airbnb. Net zoals onze ‘home’ in Nederland, is dit de plek waar we ons thuis voelen, waar het veilig is en waar we zullen spelen, eten, boekjes voorlezen en slapen. Alleen is een ‘holiday home’ ons huis voor een korte periode. Soms delen we het met anderen (hostel) waar je dus rekening moet houden met anderen. Soms is het een holiday home voor onszelf. Het is een fantastische omschrijving en het werkt hier ontzettend goed. Hij gebruikt het voor alles wat tijdelijk is. Daarom heeft hij hier een holiday cat (want thuis hebben we Mojo) gehad en rijden we in onze holiday car overal naar toe en maakt hij holiday friends. En het leuke is, hij vraagt ook telkens als we vertrekken hoe onze volgende holiday home er uit ziet. En waar we ook zitten, de kinderen voelen zich continu thuis. En we vergeten heus onze tradities niet. Sinterklaas heeft ons ook kunnen vinden in Nieuw Zeeland (tot grote opluchting van zoonlief).

Rustig tempo

Nu we met kinderen reizen, is het reistempo lager. Veel lager dan wat ik gewend ben en dat is voor mij persoonlijk waar ik het meeste aan moest wennen. Normaliter blijf ik gemiddeld 1,5 nacht op één locatie (dat wil dus zeggen soms 2, soms 1 nacht) en onderneem ik graag élke dag iets. Nu verblijven we gemiddeld 3 á 4 nachten op één plek. We hebben daar de ruimte voor, want we zijn hier 3 maanden.  In alle eerlijkheid, het begint bij mij wel een beetje te kriebelen om naar een ander land te gaan. Was ik nu alleen met man- of vriendlief 3 maanden aan het reizen, hadden we nu al lang meer landen achter de rug gehad. Alhoewel vriendlief hier wel de voorkeur aan geeft, langer op één plek. Ach, het is ideaal voor de kinderen, omdat we zo alle tijd hebben om ook een speeltuin te bezoeken of om gewoon in en om het huis te relaxen, zonder dat we iets hoeven te missen wat we zelf willen zien. Met 3 maanden kan iedereen ook zijn rust vinden en lukt het me zelfs om meerdere boeken uit te lezen. We hebben nu ook de ruimte om terug te komen, als we iets leuk vinden. Een hele luxe. Iets wat we normaliter dus nooit zouden of kunnen doen. Dat gekriebel om méér te doen of om méér landen te bezoeken blijft, maar ik merk tegelijk dat die 3 maanden in één land ook veel voordelen voor onze situatie biedt waar ik ook blij mee ben.

Hostels

Zelfs nu we dus met kinderen reizen, verblijf ik dus nog steeds graag in hostels tussen andere backpackers. Once a backpacker, always a backpacker. Het geeft me energie om andere reizigers te ontmoeten en ervaringen te delen. Ik ben dan ook degene die contact maakt met iedereen.  De kinderen gedragen zich erg goed in hostels. Natuurlijk wordt er wel eens wat wilder gespeeld, maar dat maken ze goed met hun schaterlach en hun social skills. Al hebben ze heus wel eens hun moment van een huilbui, bij vertrek krijgen we altijd complimenten van andere gasten of hostels eigenaren. En dat is fijn. Ook omdat kleine kinderen niet in alle hostels welkom zijn en we laten zien dat het prima kan.

Airbnb

Als we geen geschikt hostel vinden, boeken we ook woningen via airbnb. Het is prettig om dan even iets voor onszelf te hebben. Overnachten in een eigen huisje betekent ook een moment om alles weer even bij te werken (was, sorteren, materiaal checken), uitgebreider te koken of om gewoon op de bank een filmpje te kijken. Ook is het eenmaal makkelijker om kinderen te wassen in een douche die je niet hoeft te delen. In een hostel moeten we ook al onze bagage uitstallen in een kleine ruimte waar ook de bedden en een tentje staan. Als we via airbnb boeken, kiezen we altijd voor minimaal 2 slaapkamers en een aparte woonkamer. Wat een luxe is het dan ineens om alle ruimte te hebben! Of om niet te hoeven te wachten tot de badkamer leeg is. En dat speelgoed best eens mag blijven liggen, zonder het meteen op te hoeven ruimen. Maar een airbnb geeft ons ook onderling ruimte om even een rustig plekje te vinden. Wat we als de kersen op de taart beschouwen bij een airbnb woning? Een goede, krachtige douche en/of een smart tv met Netflix!

Daten en activiteiten ondernemen

Wat ik erg fijn vind, is dat er ook ruimte is om dingen te ondernemen zonder kinderen. Een behoorlijke luxe, want normaliter is die mogelijkheid er natuurlijk niet als je als gezin reist. Behalve als je bepaalde activiteiten apart onderneemt. Ik ben nu twee keer wezen paardrijden. Maar samen met manlief ben ik dus de diepte in gegaan en morgen gaan we white water raften. Met vriendlief ben ik een paar keer uit eten geweest en we gingen naar de bioscoop. Er is altijd iemand die thuis kan blijven met de kinderen. Vriendlief pakt de momenten voor zichzelf door niet altijd mee te gaan hiken. Of hij blijft thuis als we de kinderen meenemen naar een speeltuin. Maar date mogelijkheden genoeg!

Hiken

Hiken is trouwens ook iets wat ik graag doe in Nieuw Zeeland. De oudste gaat in een draagrugzak en wordt gedragen door man- of vriendlief. Ik draag vrijwel altijd de jongste in een draagzak op mijn rug. Ze vinden het heerlijk om op die manier mee op pad te gaan en de tochten gaan me steeds beter af. We nemen lunch mee en nemen uiteraard alle rommel weer mee terug naar huis.

De kinderen onderling

Met de kinderen gaat het onderling ook fantastisch. Ze zijn erg lief voor elkaar. Als ze wakker worden zijn ze blij om elkaar weer te zien. De jongste wijst trots naar zoonlief en roept dan tegen iedereen ‘broer’. Zoonlief houdt weer beschermend het handje van zijn zusje vast als ze samen lopen. Heel af en toe wil zoonlief even een moment voor zichzelf, net zoals wij dat graag willen. Maar het is prachtig om te zien hoe sterk hun band is. Het enige nadeel van een familie kamer is alleen dat de jongste altijd als eerste wakker is en haar broer (en ons) hierdoor vaak wekt. Maar ach, zoonlief wordt er niet chagrijnig door. Het is echt een feest om ze samen te zien. Want dat is misschien nog wel het mooiste van deze 3 maanden (alhoewel soms natuurlijk ook vermoeiend). Het intensief samen zijn en je kinderen en met je neus bovenop de ontwikkeling van je kinderen zitten.

Het huishouden

Reizen betekent niet dat je de hele tijd vakantie hebt. Dus gaat het huishouden gewoon door. Kleding moet gewassen worden, de was moet weer opgeruimd worden, boodschappen moeten worden gedaan, maaltijden moeten worden gekookt, ontbijten en lunchen gebeurt thuis of onderweg langs de weg, de afwas gaat niet vanzelf, en af en toe verdient de auto een grote schoonmaak beurt of wordt de ruimte gestofzuigd. Af en toe wordt er een handwas gedaan, als iets niet kan wachten tot er een wasmachine beschikbaar is. Het is niet dat iedereen een vaste taak heeft, maar manlief is vaak degene die kookt. Mede ook omdat hij het heerlijk vindt, even een rustmoment, terwijl wij ons met de kinderen bezig houden. En ik ben degene die de haren van de oudste bij knipt, stofzuigt (want de rest ziet dat niet en vinden het dus niet belangrijk) en neem het naai herstelwerk voor mijn rekening. Het zijn taken waar je niet mee bezig bent als je vakantie viert. Maar als je gaat backpacken of in ieder geval gaat reizen, ontkom je er niet aan. En dat betekent ook improviseren. Als je bijvoorbeeld de was hebt gedaan, de droger het niet blijkt te doen en het buiten regent.

Boodschappen

Boodschappen doen we bij voorkeur bij Pak ‘N Save voor de beste aanbiedingen of anders de New World of Countdown. Je kan goed merken dat we nu een groter budget hebben als backpackers. Alhoewel we wel op de kosten letten, zit er vaak genoeg iets lekkers in de boodschappenkar. De Dreamy Chunky Choc koekjes en de Australische Tim Tam zijn favoriet. Maar natuurlijk vind je ook luiers en billendoekjes in de kar. En afhankelijk of er een oven is en de duur van ons verblijf, bak ik koekjes met de oudste. We hebben een koeltas met koel elementen en een doos waar onze voorraad boodschappen in zit. Ook heb ik een kaasschaaf gekocht, want ik werd chagrijnig van kaas snijden met een mes.

On the road

Hier in Nieuw Zeeland rijden we dus heel wat af. Maar, ook anders dan de vorige keer, we hebben zo veel tijd, dat we niet in één keer een land hoeven te door kruizen. Dat betekent dat de gemiddelde afstand per rit zo’n 3 uur is, maximaal 5. Gelukkig vinden de kinderen het niet erg om in de auto te zitten. Dit gaat ook gepaard met kindermuziek natuurlijk. Rijden in Nieuw Zeeland is trouwen anders dan in Europa. Op het zuidereiland vind je alleen eenbaanswegen met af en toe een ‘slow lane’ zodat er veilig ingehaald kan worden. In de Catlins is niet eens alles geasfalteerd. Je doet hoe dan ook langer over de kilometers dan wat je thuis gewend bent. En voor de kinderen proberen we ook altijd een stop te houden bij een speeltuin en tegelijk te picknicken voor de lunch.

Wat mis ik?

Of er dingen zijn die ik mis van thuis? Ik mis vrijwel nooit iets. Behalve dan één ding, nu we in deze tijd van het jaar reizen. De koude, maar sfeervolle feestmaand. Ja, die sfeer van kerst mis ik absoluut. De donkere nachten, gecombineerd met een kop warme chocolade melk en kaarslicht. De winkels die verlicht zijn, de vele kerstbomen die trots stralen. De Duitse kerstmarkten, kerstinkopen doen, de kerstkaarten die langzaam binnen stromen, Skyradio die muziek draait… ja, dat mis ik stiekem best. Vriendlief is voor het eerst in Nieuw Zeeland (m.u.v. Wellington) en mist wel eens een stad. Ik herken dat, ik had dat vooral in 2009. Maar nu wist ik al dat het vooral natuur zou zijn wat we zouden tegen komen. De jongste is te jong om iets te missen. Ik merk althans niets. En de oudste? Hij mist af en toe thuis, omdat daar al zijn speelgoed ligt. En hij mist met name zijn beste vriendinnetje (maar met goede timing lukt het ons om regelmatig even te video bellen). Daarom dat we speeltuinen zo belangrijk vinden. Dan is zoonlief in de gelegenheid om andere kinderen te ontmoeten. En gelukkig praat hij Engels en kan hij zo makkelijk contact maken.

Vrijheid

Maar voor de rest geniet ik hier van het uitzicht, van ons leven, van de vrijheid die we hebben en van de momenten die we samen doorbrengen. Het is gewoon heerlijk om 3 maanden lang je leven te kunnen leiden, zonder rekening te hoeven houden met een (werk) schema en afspraken. Het is zo’n vrijheid waar je over beschikt. Ja, 2 maanden onderweg zijn in dit mooie land bevalt me uitstekend en het is een voorrecht om dit samen te ondernemen. De laatste maand is ingegaan en ik ben van plan om alles er uit te halen wat er in zit!

 

Comments

comments