Toen ik zwanger was van mijn eerste, was de keuze snel gemaakt. We zouden ons kind tweetalig gaan opvoeden. Tenslotte beheers ik de Engelse taal dusdanig goed dat ik die rol wel op me kon nemen. En met twee reislustige ouders met veel internationaal contact, is het alleen maar leuk als je kind ook de conversaties in het Engels kan begrijpen.
We kozen voor de One Parent One Language (OPOL) methode en zo komt het dat ik sinds zijn geboorte geen woord Nederlands heb gesproken tegen mijn zoon. Dat neemt manlief voor zijn rekening. Maar hoe staat het er 2 jaar later mee?
Mijn zoon is in november 2 jaar geworden. Tijd voor een update wat betreft zijn tweetalige opvoeding, dacht ik zo.
Ik praat nog steeds in het Engels
Ik praat nog steeds consequent Engels tegen hem. Ik laat me heel af en toe verleiden en dan slipt er een zinnetje in het Nederlands door heen. Maar het is meer uitzondering dan regel. Ik merk dat ik met gemak 2 talen door elkaar kan spreken. Als ik dus midden in een Nederlands verhaal zit, kan ik direct switchen naar het Engels als mijn zoon tussendoor komt. Dat maakt het dus ook erg makkelijk om het nog steeds vol te houden.
Eerder rennen dan praten
Wat betreft zijn taalontwikkeling, begint zoonlief nu ‘pas’ met 2 (soms 3) woorden te spreken. Ik had al gelezen dat kinderen die tweetalig worden opgevoed vaak later beginnen met hun eerste woordjes. Maar mijn zoon loopt vooral fysiek en anatomisch voor op zijn leeftijdsgenoten (met begin 11 maanden liep hij en met 12 maanden kon hij rennen en met 13 maanden kon hij met 2 voetjes van de vloer springen). Ik merk dat hij minder ver is met praten, vergeleken met zijn leeftijdsgenootjes, maar dat is prima. Het komt wel. Zolang hij in ieder geval praat, woordjes herhaalt en ook echt begrijpt wat we bedoelen, weet ik dat het goed zit. Ik maak me er dus niet druk over. En.. je kan ook niet overal goed in zijn. Lopen, rennen, springen en klauteren vindt hij stukken interessanter, dus besloot hij blijkbaar om daar zijn energie in te steken.
Hij begrijpt beide talen
Maar de laatste tijd merk ik wel dat hij sprongen vooruit is gegaan qua zijn taalontwikkeling. En het leuke is ook, het tweetalig opvoeden begint resultaat op te leveren. Op zijn verjaardag kreeg hij een thee setje. Mijn vroeg of hij een kopje thee mocht en zoonlief begon dat enthousiast te regelen. Een dag later vroeg ik ineens: “Could I have a cup of tea, please?” En meneertje rende enthousiast naar zijn keukentje om thee in te schenken in één van zijn mini kopjes. Hij begrijpt heel goed wat we zeggen, of het nou in het Nederlands of Engels is. Zo waren we ook een tijdje terug in de bibliotheek, toen de kleuterklas van de internationale school binnen liep. Er werd een voorleessessie gehouden door een Amerikaanse juffrouw. Zoonlief wilde ook luisteren. Toen de juffrouw hem in het Engels vroeg welke dieren hij in het boek zag, begon hij vrolijk met op noemen: pig, doggie, cow, penguin, tiger, fish en bear. Andere woorden zegt hij nog niet, maar hij herkent ze wel als ik ze zegt; kite, flower, balloon en jack in de box.
Engels en Nederlands door elkaar
Zoonlief gebruikt nu Nederlands en Engels door elkaar. Je kan zo ook merken welke woorden door wie worden gezegd. Hij zegt daarom ‘mama’ tegen mij (logisch, want dat zegt papa tegen hem) en hij noemt zijn vader steevast ‘daddy’. Hij zegt ‘ja’ en ‘nee’ alleen in het Nederlands, ook al stel ik de vraag in het Engels. Wil hij meer eten of drinken, zegt hij: ‘more’. En zijn favoriete fruit is een ‘apple’ of ‘baj'(banaan, dus dit kan nog alle kanten op). Hij zegt altijd ‘airplane’, maar auto is gewoon auto.
Niet naar een internationale school
In de eerste instantie had ik de intentie om hem naar een internationale basisschool te sturen. Juist nu er één gebouwd wordt in mijn woonwijk. Maar ik heb me toch bedacht. Los van het feit dat het schoolgeld hoog is (al valt €4000 per jaar voor deze openbare internationale school altijd mee met de €20.000 per jaar voor de privé internationale school), hoor ik van mijn buitenlandse vriendinnen dat er dan wel stukken minder aandacht is voor de Nederlandse taal. Natuurlijk wordt daar les in gegeven, maar niet voldoende naar mijn voorkeur. Ik vind het wel erg belangrijk dat mijn zoon in ieder geval foutloos Nederlands kan schrijven en spreken. Dat hij het verschil weet tussen ‘jou’ en ‘jouw’ en de ‘d’ en ‘dt’. En het grootste nadeel van een internationale school is misschien wel dat je snel afscheid moet nemen van vriendjes. De meeste kinderen blijven maar voor een paar jaar in Nederland. En als jij degene bent die wel thuis blijft, moet je dus heel vaak afscheid nemen gedurende je basisschool carrière. Dus hebben we besloten om toch op zoek te gaan naar een Nederlandse school, waar bij voorkeur al in de eerste groepen Engels wordt gegeven.
Engels is overal
Ik vind het nog steeds leuk om Engels tegen hem te praten. En ik probeer dat ook vanuit andere kanten te stimuleren. Als hij tekenfilms kijkt (Peppa Pig is favoriet), laat ik hem in het Engels kijken. Op Spotify heb ik een lijst aan Engelse kinderliedjes verzameld. Daarnaast heb ik natuurlijk ook diverse Engelse kinderboeken. Al kan je als Nederlandse natuurlijk ook gewoon een Nederlands boekje in het Engels voorlezen. En ik ga wekelijks met hem naar een internationaal speelgroepje wat in Arnhem is ontstaan. Hier is de voertaal Engels en je merkt dat dit ook goed is voor hem. Daarnaast is het ook goed voor mij, omdat ik zo ook wekelijks conversaties in het Engels met volwassenen heb. Ik merk dat het mij in ieder geval goed bevalt om deze tweede taal nog steeds vol te houden. Nadelen zijn er niet, in mijn ogen. Dus waarom dan niet, als het me toch weinig moeite kost?
Ik vind het knap hoor! En hij zal er later alleen maar profijt van krijgen denk ik. Lijkt mij best moeilijk, maar jonge kids pakken een vreemde taal makkelijk op.mik vind je keuze voor een Nederlandse school heel goed, wat je zegt die kinderen blijven maar een paar jaar op zo’n school. Zo kan hij nooit “normaal” vriendjes en vriendinnetjes krijgen als hij steeds afscheid moet nemen.
Dankjewel! En ja hè. Het is ok om eens afscheid te moeten nemen van een vriendje. Maar als dat om de haverklap gebeurt, is dat best heftig lijkt me. Vooral als je degene bent die telkens kinderen ziet gaan. Vind het anders als hij de volgende school internationaal gaat doen. Dan is ook de basis op orde, zeg maar. Ook qua Nederlandse taal.
Ik vind het briljant en zou willen dat ik zelf ook tweetalig was opgevoed al gaat Engels me erg goed af. Duits vind ik daarentegen een regelrecht drama.
Oh Duits… is bij mij ook altijd een drama geweest. Das, die, den… ik wist nooit wanneer ik wat moest gebruiken. Niet dat mijn Frans veel beter is, hoor.
Ik zou ook willen dat ik tweetalig was opgevoed. Maar dan Nederlands en Indonesisch, omdat mijn ouders allebei Indonesisch zijn. Het is zo verrijkend om meerdere talen te kunnen spreken.
Leuk om te lezen hoe het na twee jaar gaat! Ik vind het ook knap als ouder, want het lijkt me best lastig.
Thanks! Het valt nog best mee. Ook omdat de omgeving er aan gewend is dat ik tweetalig spreek en telkens schakel. Dat helpt ook wel.
Leuke update en mooi om te lezen hoe snel je zoontje de twee talen oppikt en ertussen schakelt. Mijn zoontje kan inmiddels ook vloeiend schakelen, al maakt hij ook komische combinaties zoals “iedereen else”. :-). Hij gaat uiteraard wel naar een internationale school, dus nu zullen we langzaam moeten bedenken hoe we zijn Nederlands op niveau kunnen houden…
In jullie geval is het inderdaad erg logisch dat hij naar een internationale school gaat. Hoe ga je dat inderdaad doen met betrekking tot zijn Nederlands? Een Britse expat vriendin heeft haar kinderen ook op de internationale school. Haar oudste heeft nu verkering (wat klinkt dat toch schattig) met een Nederlandse jongen. Maar zijn ouders zaten ook voor werk over de hele wereld, dus hij heeft alleen op internationale scholen gezeten. Nu zit hij als Nederlander op de internationale school hier. Hij kan prima Nederlands praten, maar heeft het schriftelijk dus niet goed onder de knie. Dat heeft hij blijkbaar zelf ook aangegeven en hij kon niet helpen met wat poststukken vertalen voor haar. Nu ze waarschijnlijk in Nederland gaan settelen, is dat dus best een ding. Toen ik dat dus hoorde, besefte ik dat ik een internationale basisschool dus geen goede basis vond voor ons zoontje.
Leuk dat jouw zoontje ook woorden door elkaar gebruikt. Dat zie ik hier inderdaad ook gebeuren. En ik herken het vanuit het Indonesisch. Soms zijn er woorden die zo zijn ingeburgerd door mijn ouders, dat ik niet eens weet hoe ik ze moet vertalen in het Nederlands. Omdat er gewoon geen passende vertaling voor is. Zoiets als ‘gezelligheid’ vertalen wat eigenlijk onmogelijk is.
Het is belangrijk dat ons zoontje ook goed zijn Nederlands blijft bijhouden, zeker als hij gaat leren schrijven en lezen. Op een zeker moment zullen we toch wel weer terug gaan naar Nederland, dus dan moet hij daar ook mee kunnen komen. Er wordt hier in de stad wel Nederlandse les gegeven maar dat is maar zo’n 1x per week 2 uur. Dus ik denk dat ik zelf aan de slag moet met hem! Kan ik mooi mijn Nederlands ook weer een beetje bijspijkeren ;-).
Ik vind het echt slim dat je hier het belang van in ziet. De hoofdreden waarom ik mijn zoon dus nog niet naar een internationale school wil sturen. Dus ik begrijp je al te goed. En ja.. daar zou ik dan ook voor gaan. Nederlands was trouwens mijn favoriete vak op school (naast het Engels). Al die grammatica dingetjes. Heerlijk. Ik zou het niet erg vinden om daar weer goed in te zitten. En als jij er plezier aan beleeft, gaat je zoon het ook heel snel oppikken.
Zie de reactie van Henriette bovenaan (bij de Facebook reacties). Misschien zitten daar voor jou goede tips tussen? Zij woont in het buitenland en voedt geeft haar eigen kinderen ook bijles in het Nederlands.
Dankjewel voor de tip!
Ik wilde de kinderen op de Franse school doen toen ter tijd maar dat was zo idioot duur. Uiteindelijk heb ik er toen voor gekozen om mijn middelste zoon 1 jaar op de Franse school te doen, hij was toen nog net geen 3 jaar oud en kon toch nog niet naar de Nederlandse basisschool. Dochterlief zat op de NL basisschool. Ben achteraf van mening dat dat jaartje echt goed voor hem is geweest en heb er ook echt geen spijt van. De oudste twee hier in huis zijn drietalig, de kleinste tweetalig. Moet nog even mijn best doen met mijn kleinste man 😉
Oh ja, één jaar is ook een optie natuurlijk. Spreken de oudste de andere talen ook dagelijks? Want ik merk zelf wel dat als je op een gegeven moment iets niet meer gebruikt, je het gaat verleren natuurlijk. Zo ging mijn Spaans prima af toen ik toerisme deed. Maar omdat je niets met Spaans doet in Nederland, ga je het ook compleet vergeten.
Spreek jij ook meerdere talen met je kinderen? En tweetalig voor je kleinste vind ik al heel wat!
Nee ze spreken het niet dagelijks maar na een bepaalde leeftijd is het toch blijven ‘kleven’. Ze appen wel met Franse vrienden, kijken Franse YouTube dingen, en veel naar Engelse programma’s en Dochterlief leest ook Engelse boeken. Alleen dus bij de kleinste man is het Frans weer verdwenen. Net zo snel als hij het had geleerd is hij het verleerd. Ik spreek Nederlands met ze, soms begin ik in het Frans maar al snel vervallen we het in het NL. ps. ik ben zelf drietalig opgevoed en sprak op een gegeven moment 5 talen, ben er 2 onderweg weer kwijtgeraakt dus ja…je kunt talen zeker ook weer kwijtraken 🙁
Ja, dat laatste herken ik zeker! Maar ik denk wel dat als je jongste in Frankrijk is, hij het ook weer zo oppikt. Want ergens blijft het heus wel hangen. Niet alle woorden, maar wel een groot deel. Gaaf hoor, 5 talen. Sprak je ze allemaal ook vloeiend? Dat je er dan nog 3 vloeiend spreekt is toch ook gaaf? Zelf spreek ik 2 talen vloeiend en heb ik daarnaast nog kennis van 4 andere talen (Frans, Duits, Spaans en Indonesisch). Ik zeg bewust kennis, want die taalvaardigheid is echt wel achteruit gegaan met de jaren.
Erg leuk om te lezen. Ik heb er vaak over nagedacht. Niet gedaan. Mijn oudste heb ik wel vanaf groep 6 op Engelse les gedaan. En spreekt nu (11) redelijk goed Engels. Verstaat en leest het goed. Bij mijn middelste ga ik dit niet doen. Hij heeft al erg veel moeite met leren. Dit kan hij er niet bij hebben. Mijn dochter moet ik nog afwachten. Ook zij praat niet zo veel. Zij stond en liep al met 7,5 maand. Los lopen met 11 maanden. Net als jouw zoon springt ze al. Fysiek wilt zo continu uitgedaagd worden. Ze begrijpt heel erg veel. Maar praten vind ze niet belangrijk .
Het is ook slim om te kijken of het bij kinderen past. Als er bijvoorbeeld echt sprake zou zijn van een taal achterstand, wat is dan de toegevoegde waarde om het extra moeilijk te maken met een extra taal? Leuk dat je oudste nu wel redelijk goed Engels spreekt. En dat wordt alleen maar beter, natuurlijk.
Ik herken dat dus ook met jouw dochtertje. Mijn zoontje neemt de tijd met praten, omdat hij gewoon andere interesses heeft. Rennen, springen, klimmen is veel leuker! :). Leuk dat jouw dochtertje ook al liep met 11 maanden!
Wat leuk om te lezen. Ik heb zelf geen kids, maar wel altijd gedacht aan tweetalig opvoeden mocht het er van komen. Inmiddels is mijn neef met een Schotse getrouwd en deze kids worden ook tweetalig opgevoed. Gaat prima, maar het gebrabbel kwam laat op gang en is echt onverstaanbaar haha! Veel succes. Liefs, Josine
Leuk om te lezen dat je dit wel kent uit je omgeving. Past die neef ook de OPOL methode toe?
Denk het niet. De moeder kan geen Nederlands, dus die praat alleen Engels met ze. Al leert ze nu wel de taal, aangezien ze naar NL zijn verhuisd. Mijn neef praat idd alleen Nederlands met z’n kinderen, maar vast ook wel eens Engels tussendoor. Er waren geen opties, dus daarom vermoed ik ook geen duidelijke regel.
Ondanks dat ikzelf geen moeder ben vind ik deze verhalen wel altijd leuk om van jullie/jou te lezen. Ik vind deze methode ieder geval heel interessant, want stel dat ik ooit kinderen krijg zou ik ze ook tweetalig opvoeden. Vooral omdat ik als kind boos was dat mijn ouders dat niet bij mij gedaan hebben, terwijl dat gewoon niet logisch was haha, want ze zijn beiden Nederlands en spreken net iets meer dan vakantie Engels en redelijk wat Duits dan, maar dat is alles. Ik spreek wel vloeiend Nederlands en Engels, dus ik zou dat later dan ook doen. Ik zou het alleen wel lastig vinden om de hele dag jaren tegen je kind Engels te praten, terwijl ik spreek dagelijks Engels mis ik dan gauw toch ook wel weer het Nederlandse. Daarom vind ik het prettig dat ik zowel vrienden heb die ik dagelijks spreek die volledig Nederlands zijn als vrienden die totaal geen Nederlands spreken en ik daardoor wel Engels moet praten haha! maar ieder geval leuk dat je dit deelt, ik was altijd al benieuwd naar hoe anderen dit deden!
Dankjewel voor je leuke reactie Renate!
Inderdaad iets om voor later te onthouden. Als je dus vloeiend al een taal beheerst, is het gewoon zonde om er niets mee te doen (denk ik dan). Vooral als het je dan weinig moeite kost en je het ook leuk vindt.
Je went er wel aan. Juist ook omdat je je kind of de situatie linkt aan een taal, denk ik. Ik hoef er zelf niet meer over na te denken dat ik Engels spreek. Alhoewel mensen zeggen dat ik vloeiend Engels spreek, ben ik geen native speaker. Dus ik moet heus ook wel eens een woordenboek opzoeken, maar zo leer je zelf ook bij. En kindertaal is heel anders dan volwassentaal, natuurlijk. Dat is wel nieuw voor je. Althans, als je zelf dus geen native speaker bent. Want het komt van nature om ‘Op een grote paddenstoel’ te zingen, bijvoorbeeld en dat moet je dus niet doen. Als je althans wil volhouden. En ik merkte ook op dat het zo fijn is om in het Nederlands ‘je’ (lepeltje, speentje, fietsje, bordje, etc) te kunnen gebruiken. Dat maakt kindertaal ook zo makkelijk.
Heeeeel erg gaaf!!!! Ik heb er echt respect voor dat je hem tweetalig opvoed! Ik vind dat echt heel gaaf om te zien! In Belgie zie je in sommige gezinnen dat er Nederlands en Frans word gesproken, echt heel stoer!
Aah, dankjewel ??
Oh en het wisselen van vriendjes op een internationale school, daar raken ze heel snel aan gewend. Wij zijn overigens zelf degenen die nu weggaan maar mijn jongens zijn daar wel flexibel in.
Ik geloof best dat het te overzien is, maar laten we eerlijk zijn… het is altijd leuker om ze niet te zien gaan :). Maar de taal kwestie gaf wel de doorslag, moet ik zeggen.
Wat interessant! Ik houd zelf heel erg van Engels (geef ook de voorkeur om boeken in het Engels te lezen bijvoorbeeld) en als ik “later” kinderen krijg, vind ik het ook heel belangrijk dat ze goed Engels en andere talen kunnen spreken.
Zelf ben ik ook een soort van tweetalig opgevoed, maar dan in het Fries. Vanwege familie in Overijssel kozen mijn ouders ervoor om ons Nederlandstalig op te voeden, ook al woonden we in een Fries dorpje. Ik was een van de weinigen op de basisschool die geen Fries sprak (niet altijd leuk…). Mijn opa en oma (pake en beppe) spraken eigenlijk uitsluitend Fries, en ook al had ik met verstaan nooit moeite (ik denk dat ik weinig verschil zag tussen de twee talen in het begin), ik heb het nooit goed/spontaan kunnen spreken. Fries schrijven kan ik dan weer wel… Ik denk dat ik sowieso aanleg heb voor taal, maar dat het soort-van tweetalig opvoeden me ook heeft geholpen om andere talen beter te kunnen leren.
Leuk om te lezen. Ook al word je niet bewust tweetalig opgevoed, je krijgt het altijd mee. Zo vind ik het wel jammer dat mijn ouders mij geen Indonesisch leerden. Ze spraken uitsluitend Nederlands thuis. Maar er komen altijd Indonesische woorden doorheen. Dus dat heb ik altijd wel opgepikt en ergens heb je dan toch een basis. Als ik in Indonesië ben, kan ik me wel redden met het basis Indonesisch. En inderdaad, het helpt je ook om sneller andere talen op te pikken.