Zoonlief vierde vorige week zijn 4e verjaardag. Dat is sowieso een bijzondere gebeurtenis, maar al helemaal als je op reis bent. Nu hij 4 jaar oud is, betekent dat ook dat ik al 4 jaar bezig ben met hem tweetalig opvoeden. Nieuw Zeeland of niet… ik geef jullie jaarlijks een update over de gang van zaken. Dat betekent nu dat het tijd is voor een terugblik op het tweetalig opvoeden: 4 jaar later. Want hoe goed spreekt mijn zoontje nu Engels? En doe ik het nog steeds consequent? Benieuwd? Lees dan vooral verder…

Ik ben altijd al goed geweest in Engels. Iets wat zeker van pas kwam tijdens mijn studie toerisme en het reizen. Ik vertaal geen zinnen in mijn hoofd. Het Engels rolt er net zo gemakkelijk uit als ik Nederlands praat. Daarbij heb ik geen Nederlands accent, maar een Brits accent. Dus bedacht ik me, dan kan ik er net zo goed iets mee doen. Omdat tweetalig opvoeden alleen maar voordelen heeft die ik eerder deelde én we regelmatig reizen, was het vanzelfsprekend om onze kinderen tweetalig op te voeden. Als jullie de vorige updates hebben gelezen (hier en hier) weten jullie inmiddels wel dat we gekozen hebben voor het OPOL (One Parent One Language) systeem.

Consequent Engels

Nog steeds praat ik consequent Engels tegen mijn kinderen. Een kleine uitzondering daar gelaten. Ik zing namelijk ‘Slaap Kindje Slaap’ voor mijn dochtertje, omdat ik merk dat ze daar altijd goed mee in slaap valt. Maar voor de rest, is het consequent Engels. Als ik met iemand anders communiceer en tussendoor iets tegen mijn kinderen zeg, schakel ik direct van taal. Het Engels praten is dus ondertussen echt mijn 2e natuur geworden. Het is dan ook ideaal dat we nu 3 maanden rondreizen in Nieuw Zeeland. Ik hoef nu zelfs minder te schakelen dan thuis, gezien ik nu zelf in een Engelstalige omgeving rond loop.

Het Engels verstaan

Nu we in Nieuw Zeeland zijn, merk ik veel beter wat de resultaten zijn van het tweetalig opvoeden. En dat vind ik prachtig om te zien. Dat de kinderen hier Engels spreken, is voor hem heel logisch. Hij stapt er gewoon op af, speelt en praat met ze. Toen mijn man eens vroeg of hij moest helpen, zei hij zelfverzekerd dat dat niet hoefde, want dat kon hij zelf wel. Het is leuk om hem enthousiast te horen roepen in een groepje: let’s go en let’s do this! Ook snapt hij alles wat tegen hem gezegd wordt in het Engels. Ook als volwassenen wat vragen of zeggen. Hij reageert daar ook erg goed op in het Engels en als hij de woorden niet weet, in het Nederlands. Ik kan hoe dan ook duidelijk meten dat hij het Engels wel begrijpt. Als ik bedenk dat dat alleen maar van mij komt en Netflix, ben ik ontzettend trots op hem. Dat we nu dus 3 maanden in Nieuw Zeeland reizen, is ontzettend goed voor zijn Engelse taal ontwikkeling. We zijn bijvoorbeeld ook naar een voorlees uurtje gegaan in de bieb in Christchurch. Maar ik vind het met name fijn dat hij zich dus kan redden en ook andere mensen kan verstaan. Daarbij pikt hij ook steeds nieuwe Engelse woorden op door te luisteren naar anderen. En dat maakt reizen voor hem ook meteen stukken leuker, wat in de basis mijn opzet geweest van het tweetalig opvoeden.

Schakelen tussen Engels en Nederlands

Niet alleen ik schakel makkelijk, ik merk dat zoonlief dat nu ook doet. Zodra hij weet welke taal iemand spreekt (Nederlands of Engels), past hij zich daar op aan. Zo vroeg hij mij bijvoorbeeld waar zijn ’toy horses’ waren, terwijl hij ook aan zijn vader vroeg waar zijn ‘speelgoed paarden’ waren. Bij mij vraagt hij om een sandwich bijvoorbeeld, terwijl dat bij anderen gewoon een boterham is. Ik merk aan hem dat het hem niet eens opvalt in welke taal een tekenfilm wordt uitgezonden, als hij Netflix kijkt. Hij volgt ze allebei met gemak. Alleen in het Engels hoor ik hem woorden herhalen als hij een nieuw woord hoort.

Grappige uitspraken

Wat iedere ouder wel herkent, is dat kinderen altijd hun eigen grappige uitspraken hebben. Zoonlief maakt regelmatig zinnen met Engelse en Nederlandse woorden door elkaar. Of hij zegt iets in het Engels wat een vertaling is van een gebruikelijke Nederlandse uitspraak.

• I think it not
• All of them (als antwoord op de vraag hoeveel hij wil hebben)
• Dat is dangerous
• Ik wil dat not

Taalblunders

Doordat ik zelf geen native Engelse spreker ben, denk ik in de basis natuurlijk in het Nederlands. Omdat zoonlief dus nog wel door elkaar Engels en Nederlands praat, mis ik wel eens een woord als ik de context niet door heb. Mede ook doordat hij nog niet elke letter heel duidelijk uitspreekt. Zo keken we vorige week naar een schaap die lag te slapen. Mijn zoon zei dat iets in de trant dat hij dood was. Ik legde uit dat het schaap alleen maar sliep en niet dood was. Maar mijn zoon bleef volhouden dat het echt dood was. Ik begreep niet wat hij bedoelde, totdat hij uitlegde in het Engels dat het een dier met horens is en geen schaap. Oh… fijn, hij bedoelde een ‘goat’ in plaats van ‘dood’. Maar een woord omschrijven kan mijn zoontje dan ook weer goed. En dat is fijn, bij deze taalblunders van mijn kant. En soms reageert hij ongeduldig en geeft hij de vertaling van het Nederlands (of Engels) er achter aan, als we hem even niet begrijpen. Dat er veel Engelse woorden zijn die je ook in het Nederlands kan uitspreken, maar wat anders betekenen (denk aan Spain – speen en acorn en eekhoorn) maakt me elke dag weer bewust van de complexiteit van talen.

Bewust bezig zijn met taal

Bewust bezig zijn met talen is natuurlijk vanzelfsprekend als je kiest voor een meertalige opvoeding. En je moet er natuurlijk ook een bepaalde interesse in tonen. Die interesse heeft zoonlief ook. Als hij een nieuw woord leert, wil hij ook weten hoe je dat zegt in het Engels (of Nederlands). Als we door een dierentuin lopen, noemt hij altijd de dieren op gevolgd met uitleg in een andere taal. Als je dus een klein jongetje ooit hoort zeggen: “Dat is een zeekoe, in het Engels is dat een manatee,” weet je wie het is. Zelf stimuleer ik hem dagelijks door hem dingen te laten vertalen. Als hij iets zegt tegen mij in het Nederlands, vraag ik altijd hoe je dat in het Engels zegt. En als hij het niet weet, vertel ik hem dat.

Engels onderling

Zoonlief leert zijn zusje ook Engels. Hij spreekt tegen haar afwisselend in beide talen. Mijn dochtertje is nu 1,5 jaar en ik merk aan haar dat ze ook al door heeft wat ik zeg in het Engels. Want uiteraard praat ik ook alleen maar in het Engels met haar. De Engelse woorden die ze al in haar vocabulaire heeft zijn shoe, sock, apple, no en book.

Ik praat nog steeds in het Engels

Dat ik dus nog steeds Engels tegen en met mijn kinderen praat, vind ik een vanzelfsprekend iets. Het kost me geen moeite en dat verklaart wellicht waarom ik het al 4 jaar vol houd. Maar ik vind het ook nog steeds erg leuk. Ik vind het geweldig om nu in Nieuw Zeeland te reizen, omdat het voor mij natuurlijk ook goed is om in een Engelstalige omgeving te zijn. Wel ben ik benieuwd of hij straks nog zal reageren in het Engels als hij eenmaal naar school gaat.

Comments

comments