Gezucht en gekreun, als ik geld in een donatie spaarpot stop op het werk. Niet mijn gesteun natuurlijk, maar die van mannen aan de tafel. Het is behoorlijk suggestief. Ook weer niet richting mij toe, maar waarschijnlijk omdat er ‘help de bootvluchtelingen’ op de spaarpot staat. Er volgt namelijk ook nog een sarcastisch “en bedankt…”. Ik heb een talent voor suggestief terug zuchten, maar ik kom er niet aan toe. Mijn collega staat op me te wachten, net zoals een bespreking waar ik 1 minuut te laat voor ben. Maar een uur later denk ik er toch nog even over na.
De vluchteling in Nederland
De vluchtelingenopvang in Nederland. Het is nogal een topic en iedereen heeft er een mening over. Het merendeel negatief, heb ik soms het idee. En dat komt niet omdat de persoon in kwestie nou eens om de tafel is gaan zitten met zo’n vluchteling om in gesprek te gaan. Nee, het komt voornamelijk omdat deze mensen een empathisch vermogen van een koekoek hebben (je weet wel, die vogel die een nest inpikt door de eieren die er al liggen eruit te gooien en haar eigen eieren achter te laten. Vervolgens worden deze gevoed door de ‘pleegouders’. Maar een koekoek hoor je ook weer niet klagen als ze het niet eens is met de aangeboden voeding, omdat ze eigenlijk haar ogen had gericht op een ander lekker wormpje). Zo ook deze mannen, vul ik zelf in. En dat verbaasde me enorm.
Mag ik zelf weten aan wie ik mijn geld doneer?
Het verbaast me überhaupt dat mensen er iets van vinden als ik mijn eigen geld aan een goed doel wil doneren. Maar de manier waarop verbaasde me meer, omdat het collega’s zijn. Althans, mensen die voor dezelfde werkgever werken als ik. Want, ik werk voor een semi overheidsinstelling. waarbij het hoog in het vaandel staat om maatschappelijk bezig te zijn. Een prima baan met een prima salaris (en deze heren zitten heus in een hogere schaal dan ik) en zeer goede secundaire voorwaarden. Daarnaast is er ook nog een foundation actief waarbij iedereen een verzoek kan indienen om een bedrag/hulp/bijdrage te ontvangen voor een (eigen gekozen) goed doel. Plus je wordt doodgegooid op mijn werk met de omgangsregels en hoe belangrijk het is om de ander te respecteren. Niet alleen je collega’s, maar ook je medemens in het algemeen.
Waar ben je bang voor?
Dus met “en bedankt…” vulde ik in dat deze heren mijn geld slecht besteed vonden en dat vluchtelingen het helemaal niet verdienden om gesteund te worden. En daar kan ik me echt boos om maken! Want, vraag ik me af, ben je echt bang dat een vluchteling jouw baan bij dit bedrijf in zal pikken? Jouw brood koopt van de Albert Heijn, lid wordt van jouw voetbalclub, de hond zal uitlaten op jouw grasveldje of jouw parkeerplek zal afpakken? Bang dat een vluchteling iets van je afpakt, waarvan jij vindt dat je daar recht op hebt? Denk je nou echt dat jij, collega aan tafel, in je dagelijkse leven gaat merken dat er vluchtelingen aan zijn gekomen in Lesbos? Mensen die vluchten voor een oorlog waar ze niet om gevraagd hebben? Mensen die ook liever in hun eigen woning zouden blijven in hun eigen stad met hun eigen werk? Als je echt bang bent voor die vluchteling die zonder netwerk hier komt en onze taal niet machtig is, dan zegt dat heel veel.
Ik respecteer echt wel iemands mening, mocht je daar over twijfelen. Maar, ik vind dat die dan op een normale en volwassen manier beargumenteerd moet kunnen worden. Drogredenen moet je bij mij toch zeker achtwege laten. Vind je het vervelend dat een opvang drie straten verderop wordt geplaatst. Prima, verkondig je mening, maar doe het doordacht en respectvol.
Think before you act
Vergeet vooral ook niet wat deze mensen moeten doorstaan. Toen gemeld werd dat een opvangcentrum gebouwd zou worden in een dorp, reageerde een bewoner in het nieuws: “Als dat centrum komt, wil ik vluchten! Maar ik kan niet vluchten, want mijn huis staat hier!” En daar kreeg ik behoorlijk de kriebels van. Hoe durf je jezelf op die manier te vergelijken met slachtoffers die komen uit een gebied waar al meer dan 191.000 mensen zijn gedood?
Met die opmerking sla je plank behoorlijk mis. Beseft die beste man wel wat hij zegt? Sta er eens een seconde bij stil en laat die woorden eens tot je doordringen. Of de situatie waarbij een gemeentehuis werd ‘aangevallen’! Nog zo’n moment dat ik me soms schaam voor dit land. Als Canada, Amerika, Engeland en Polen zich niet hadden ingezet tijdens WOII, waren wij dan geen vluchtelingen geweest? Hopend en smekend om opvang in andere landen? Deze mensen die met agressie reageren op onze ambtenaren, zijn de mensen die voor aan zullen staan om de slachtoffer met verve te spelen, als ze de kans hadden.
Niemand heeft er om gevraagd om vluchteling te zijn
Natuurlijk zitten er ook mensen tussen die niet tot de groep oorlogsvluchtelingen behoren. Daar ben ik me bewust van. En natuurlijk zitten er mensen tussen die geen respect tonen voor de cultuur en gewoonten in een ander land. Maar dat neemt niet weg dat de duizenden echte slachtoffers nóg meer slachtoffer moet worden. De mensen met goede bedoelingen, die in een bootje stappen om te vluchten uit oorlogsgebied. Hoe wanhopig moet je zijn om die stap te maken? Voor je gezin, je familie, jezelf? Eerst kilometers lopen om dan te vluchten over zee, wat absoluut niet zonder levensgevaar is, met kinderen en baby’s of zelfs zwanger? Nu ik moeder ben, realiseer ik me des te meer dat je dat alleen doet als laatste wanhoopsdaad, als al het andere geen optie meer is. En als je zelf die overstap niet meer kan maken, zijn er ouders die hun kinderen alleen weg sturen. Alleen! Duizenden kinderen zijn sindsdien zoek geraakt! Sta daar eens bij stil. Kan jij je voorstellen dat je jouw kind alleen op een bus zet, richting oma en opa, waar hij na 5 keer overstappen met geluk aankomt? Nee toch? Wat moeten die ouders doormaken? Dus laat het los. Waardeer wat je hebt en bedenk je dat niemand heeft gevraagd om te wonen in oorlogsgebied. Niemand heeft gevraagd om gedwongen huis en haard te verlaten en niemand heeft gevraagd om te wonen in een opvang in jouw wijk. Niemand heeft er om gevraagd om oorlogsvluchteling te zijn. Vooral kinderen niet, die altijd de dupe zullen zijn.
Hulp in Griekenland
Die mensen die aankomen in Griekenland hebben nog een lange reis te gaan, vol met onzekerheid. Landen discussiëren onderling over de opvang en dan zijn deze vluchtelingen vaak niet eens welkom door dorp- en stadsbewoners, wat mij ook niet prettig lijkt, mocht je al zo ver komen. Maar hoe je het ook wendt of keert, mensen arriveren in Griekenland! Doodvermoeid, bang, onzeker, maar ook dankbaar dat men de overtocht in ieder geval heeft overleefd. En daar, in Griekenland, is acute hulp nodig. Wat de mening van de achterban ook mag zijn.
Internationale samenwerking
En daar bestaat onder andere Stichting Bootvluchteling voor. Deze stichting is actief op verschillende plekken en eilanden in Griekenland. De vrijwilligers zetten zich op plekken waar de nood het hoogst is, onder andere in Lesbos. Bootvluchtelingen worden opgevangen/gered/helaas soms ook begraven/verzorgd en gesteund. Dit doet niet alleen Stichting Bootvluchtelingen op locatie. De hulp wordt geboden door vele internationale instanties én de lokale bevolking die (zo) goed (mogelijk) samenwerken. Internationale vrijwilligers melden zich van tevoren aan bij een stichting of gaan op eigen houtje en hopen zo op locatie iets te kunnen betekenen.
Vriendlief als vrijwilliger
Niet iedereen kan of wil vrijwilliger zijn. Maar vriendlief is het wel. Een tijd terug schreef hij er al over dat hij besloot om meer te doen. I couldn’t be more proud! Vooraf hebben we samen zoveel mogelijk geld in gezameld om over te kunnen maken aan de stichting. Gisteren is hij vertrokken en aangekomen op Lesbos om 2 weken op eigen kosten, werkzaam te zijn als vrijwilliger voor deze stichting. Op het moment van schrijven, is hij bezig met zijn 1e draaidag. En ik ben trots op hem en op de vele (internationale) vrijwilligers die zich inzetten voor onze medemens, in dit geval vluchtelingen.
Persoonlijke ervaringen
Wil je persoonlijke ervaringen horen van vrijwilligers? Je vindt ze hier. Ik houd het niet droog als ik de verhalen lees vanuit mijn veilige en warme woonkamer:
– Is my baby alive: zwanger je ongeboren kind uit oorlogsgebied helpen
– Rouw: hoe niet iedereen de tocht overleeft
– I love you Syria: over alles wat het is
– Daphne: hoe de kleinste dingen het verschil kunnen maken
Steun!
Bovenstaande verhalen benadrukken nogmaals dat je steun nodig is. Doneer! Of meld je aan als vrijwilliger.
Stichting Bootvluchteling
IBAN-rekeningnummer: NL97 RBRB 0918 9326 37
t.a.v. Stichting Bootvluchteling
RSIN: 855164621
BIC number: RBRBNL21 REGIOBANK
Maar er zijn meer stichtingen gekoppeld aan deze vreselijke oorlog die jouw donatie hard kunnen gebruiken. Om je te helpen inspireren noem ik er een paar; War Child, Rode Kruis en Live for Lives Foundation.
Steun de/een stichting en
help de vrijwilligers, help mijn vriend, help te helpen! 
Ja…ik heb er tijd terug over geschreven omdat ik me ergerde aan de felheid en de onwetendheid waarmee sommige mensen reageren op ‘vluchtelingen’. Sinds ik het geschreven heb is het naar mijn gevoel ook nog eens 20 keer zo erg geworden. Eergisteren werd bekend dat er volgend jaar 30 vluchtelingen geplaatst worden in een lege gedeelte van het schoolgebouw van mijn oudste kids. Toen wist ik al dat ik nu elke dag hele domme opmerkingen zou horen om me heen, en ja…het begon gisteravond. Zegt een van die moeders (ik citeer!): ‘Hup grenzen dicht en lekker blijven waar je vandaan komt, het is best veilig op sommige plekken!!’, antwoord van de andere moeder was: ‘Laat de buurlanden ze maar opnemen, die hebben er geen een, ik bedoel dan Dubai, Saoedi Arabië, enz enz ‘ En dan kan ik wel over details vallen zoals dat Dubai geen land is, of dat de golfstaten geen buurland zijn van de landen waar de meeste vluchtelingen vandaan komen of ik kan cijfers gaan noemen van het aantal vluchtelingen die buurlanden als Libanon of Turkije hebben opgenomen – ik kan proberen uit te leggen dat als zij een vluchteling was en dat haar land compleet verwoest was, dat ze het niet zo chill zou vinden als iemand zou zeggen dat het ‘best veilig’ is ‘op sommige plekken’ of ik kan ook gewoon suggestief zuchten. Dat laatste deed ik.
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Wat fijn om de herkenning te lezen, maar tegelijkertijd ook hartstikke jammer. Liever lees je toch: “Nee Sheila, je hebt het fout. Ik hoor die opmerkingen helemaal niet en bij mij in de wijk worden de vluchtelingen opgevangen met een warm welkom.” Helaas…
Als ik de tijd had, had ik mijn mond geopend tegen de heren en ook tegen die dames bij jou op het schoolplein. 30 man. Joehoehoeeeee…. 30 man, een aantal waar je niet van wakker ligt als je in de supermarkt loopt tijdens de spits. 30 man, daar is een touringcar nog niet eens mee gevuld. “Weet je wat, als jouw huis in de fik staat, zou ik lekker in de schuur gaan wonen met je 2 kids. Want die is best veilig. En niet je buren gaan lastig vallen, waarvan de huizen nog wel overeind staan. Eens kijken hoe je dat vindt!” zou ik terug kaatsen naar die vrouw. Ooooh…. wat kan ik me daar boos om maken. Die domme, domme, DOMME opmerkingen.
Dit zijn moeders! Moeders die, als het goed is, juist moeten begrijpen hoe je als een leeuwin voor je kind vecht en alleen het beste wil. Onbegrijpelijk en ja… weer een schaamtemoment.
Ik hoop toch altijd maar dat er meer mensen zijn die helpen dan die zo schreeuwen en anti zijn. De schreeuwerds hoor je ook het meest….
True, maar het feit dat ze er zijn vind ik soms gewoon beschamend.
Wat een mooi artikel heb je geschreven en wat kun je trots zijn op je vriend! Het zou heel fijn zijn als mensen wat meer empathie zouden hebben.
Dankjewel! En ja, helemaal mee eens.
In de stad waar ik werk, Lommel, worden sinds januari 945 vluchtelingen opgevangen.
Ook daar kwamen zoveel onnozele reacties op.
Ik stond in een broodjeszaak iets te bestellen toen ik de discussie tussen vier mensen hoorde.
Ik kreeg er, net als jij, kriebels van.
Hun empathisch vermogen is inderdaad NUL.
“Het zijn alleen mannen” – wat al niet waar was. Het is gewoon zo dat mannen sterker zijn en veel vrouwen en kinderen de tocht niet halen. En als je dan moet vluchten, neem je dan je man, je vader, je broer niet mee? *zucht*
Ik werd blij van http://www.945inbeeld.be/
een initiatief van andere mensen in Lommel, die met foto’s en vragen de vluchtelingen een gezicht geven.
Wat een mooie website! Ik heb een paar foto’s bekeken, maar ik ga de tijd nemen om ze allemaal te zien/lezen. Dankjewel daarvoor. Het is mooi om dit soort initiatieven te zien die meer een plek in het nieuws verdienen, dan alle negativiteit.
Thanks for sharing!
Dat gebrek aan empathie vind ik ook stuitend. Maar ik vraag me weleens af of de mensen die zo’n anti-houding aan de dag leggen werkelijk zo ’tegen’ het helpen van vluchtelingen zijn. Ik denk dat daar eigenlijk iets anders achter zit, namelijk het stukje bij beetje steeds verder afbrokkelen van de Nederlandse cultuur.
Zo’n 25 jaar geleden kwam ik vanuit België in Amsterdam wonen. O.a. onder invloed van migratie, maar ook onder invloed van het massatoerisme, heb ik Amsterdam in rap tempo zien veranderen. Enerzijds vind ik die invloeden uit alle windhoeken een verrijking. Ik kan nu bijvoorbeeld producten kopen die ik hier 25 jaar gelden niet had kunnen vinden, maar ik vind het anderzijds tot ook wel jammer dat het authentieke er steeds meer afgaat. De tolerantie waar Amsterdam toen wereldberoemd om was, is tegenwoordig ver te zoeken, vind ik.
Ja, dat zeg je goed. Het zal er ook zeker mee te maken hebben. Ik vind het ook storend dat mensen ’tegen’ zijn en bijvoorbeeld demonstreren, maar als je één op één vraagt waarom, ze dus niet eens een reden kunnen benoemen. Maar het vooral doen omdat iedereen het doet, of omdat er íets is gezegd in de media wat als waarheid wordt gezien. Het is soms zo idioot, dat je soms het idee hebt dat je net zo goed een demonstratie kan beginnen om Nutella te verbieden in ons land (en Duo Penotti alleen te laten bestaan) en nog steeds zullen mensen in volle overtuiging mee doen. Omdat ze gewoon niet weten waar tegen ze demonstreren. Triest. En dan is het inderdaad zo dat het niet bij iedereen persé om de vluchtelingen gaat, maar om elk onderwerp wat gewoon in het nieuws is.
Je hebt ook gelijk dat die tolerantie ver te zoeken is. Daar ben ik het ook mee eens. Ik merk het niet persé in Amsterdam, maar in ons land in het algemeen. En ook dat vind ik net zo spijtig.
Dat is mij ook al opgevallen dat veel mensen maar een beetje mee joelen en eigenlijk niet weten waar ze het over hebben…
Een poosje geleden maakte een vriend van mij een denigrerende opmerking over de Ramadan. Ik vroeg hem waarom hij daar zo negatief tegenover stond. En zijn antwoord luidde: “Dat weet ik eigenlijk niet”.
Om je dood aan te ergeren, vind je niet? Mensen die dus gewoon wat roepen, om het roepen.
Poeh, ik vind het een hele lastige discussie om te voeren, maar goed dat je het aandurft om er iets over te schrijven! Ik vind al die commentaren in de categorie van ‘ze pikken onze banen in’ ook ondoordacht. Hoe slecht moet jij in je werk zijn dat je baas jou gaat vervangen voor een vluchteling die amper Nederlands spreekt… Maar we moeten wel weten waar we aan beginnen. Het gaat om veel mensenlevens en klakkeloos overal asielcentra opzetten onder het nom van: ‘in Nederland/Europa is het goed, kom maar hier’, vind ik te kortzichtig. Huisvesting en opvang van mensen die hier de taal niet spreken moeten we zeker niet onderschatten. Ik denk niet dat de oplossing is om ze in een ruimte/tentenkamp te plaatsen, met bedden en ze vervolgens een beetje doelloos aan hun lot over te laten, wat nu m.i. een beetje gebeurd. Natuurlijk worden ze daardoor onrustig en natuurlijk krijg je daardoor rottigheid en frictie, wat de weerstand van de angstige Nederlanders alleen maar versterkt. Dus lang verhaal kort: grenzen sluiten vind ik onmenselijk en onacceptabel, maar iedereen binnenhalen zonder concreet plan onder het nom van ‘we zien het wel’ vind ik ook geen optie. Eigenlijk ben ik gewoon een grote boe-roeper :’).
Dankjewel. Ik vind het bijzonder dat je zegt dat het een lastige discussie is, terwijl je toch goed je punten kan inbrengen! En daar draait het volgens mij allemaal om. Op een volwassen, menselijke en respectvolle manier dit topic aankaarten. Want negeren is geen optie, de vluchtelingen zijn er nu eenmaal en die moeten ergens worden opgevangen.
Ik ben het er mee eens. Het is zeker geen oplossing om ze alleen een bed te bieden en het daarbij te laten. Vluchtelingen zouden opgevangen moeten worden. begeleid én geschoold worden in de taal, culturen én normen in het desbetreffende land. En dan met name de rechten van de vrouw, zo ook hun eigen vrouwen, die nu onder de bescherming vallen van de normen en waarden van het desbetreffende land. Daar moet absoluut serieus mee omgegaan worden. Naar wat ik zo lees en meekrijg, is vooral dat laatste iets waar de overheid mee bezig is. Maar… hoe doe je dat georganiseerd?
Ik snap dan dat het begint met dat bed. Maar dat die concrete plannen gewoon in rap tempo gemaakt moeten worden. En dat die plannen en afspraken er ook zijn, maar dat ze telkens bijgesteld moeten worden omdat situaties veranderen of het niet werkt. Volgens mij is het het laatste waar de overheid het meest tegen aan loopt. Dus ja, dan stel je de grenzen open en eis je een registratie in het land waar ze binnenkomen. Maar daar weigeren de vluchtelingen zich te registreren, omdat ze zelf willen bepalen waar ze naar toe willen gaan. Dus het blijft super moeilijk en dat blijken mensen ook te vergeten. Een plan van aanpak staat mooi op papier. maar gaat vaak anders in de praktijk. En tot die tijd, moeten de vluchtelingen ergens naar toe.
En als meer mensen daar over gaan nadenken, er even bij stil staan, snap je toch wel dat ambtenaren bedreigen geen optie is, denk ik dan.
Ik heb ook al verwoede pogingen ondernomen om mensen aan te spreken op hun uitspraken en gebrek aan empathie. Het had spijtig genoeg weinig effect, want het is altijd moeilijk om iemand die vastzit in zo’n denkpatroon er weer uit te krijgen.
Ja, onbegonnen werk eigenlijk. Maar toch, kan ik het niet laten om dan ook maar eens te benoemen hoe ik er over denk. Bam, het liefst recht in hun gezicht 🙂
wauw! Ik heb heel veel respect voor je vriendlief en ik vind het ook heel mooi om te lezen dat ook jij je inzet voor de vluchtelingen, nog geen half uur geleden zaten vriendje en ik in een hete discussie rondom de vluchteling waarin hij mij te emotioneel en naïef en ik hem te koud en afstandelijk vond.
Maar ik denk dat er ook veel gereageerd wordt uit angst voor het onbekende en dat begrijp ik best. Vriendje is bang dat de ellende mee hierheen genomen word, hij is bang hoe het er over 10 jaar uit zal zien en dat men er hier een islamitisch land van zal gaan maken etc. We hebben geen glazen bol waarmee we de toekomst kunnen voorspellen maar god wat moeten deze mensen door een hel heen zijn gegaan om ervoor te kiezen om alles achter te laten en hun toekomst elders te zoeken, hoe traumatisch moet dit wel niet zijn voor ouders en kinderen.. Maar wat de beste oplossing voor de situatie is weet ik eerlijk gezegd ook niet, niks doen is sowieso geen optie!
Wat toevallig! Ik ben daar zelf niet bang voor. Je kan niet een land islamitisch maken. De basis van ons land is anders. In het geloof (en ik geloof niet eens), de grondwet, de scholing, de normen en waarden. Daar komt een groepering niet zomaar over heen walsen. Arabische landen kan je net zo min Christelijk maken, ook al stuur je de paus er naar toe.
Het kost generaties om iets te veranderen en dat gebeurt in mini stapjes. Eerst bewustwording en scholing. En de volgende generatie neemt telkens meer mee van het land waar het in is geboren, dan van de ouders (spreek ik uit eigen ervaring).
Amerika is bijvoorbeeld het land waar de meeste joden wonen. Niet in Israël dus, zoals de meesten het geloven. Maar als je naar Amerika zou gaan, zal het jodendom niet eens opvallen en het zal ook nooit Amerika overnemen, omdat ze gewoon te anders zijn van hun Christelijke normen en waarden (al is dat Christelijke soms ook ver te zoeken in een hypocriet land als Amerika met haar seks- en wapenindustrie, maar dat is een ander verhaal). Dus nee, daar ben ik juist absoluut niet bang voor.
De beste oplossing? Die lijkt mij juist super simpel, maar soms heb ik het idee dat de overheid deze vergeet: de oorlog stoppen! Daar is het mee begonnen en daar eindigt het mee. Maar dat is blijkbaar politiek behoorlijk ingewikkeld. En deze oorlog is überhaupt ingewikkeld, dat ik me kan voorstellen dat iedereen de draad kwijt is en zich maar concentreert op de vluchtelingen. Want dat is concreet en dicht bij huis (uiteindelijk).
Over de draad kwijt zijn, hier wordt het allemaal een beetje uitgelegd: http://www.nrc.nl/nieuws/2016/02/09/tien-vragen-over-syrie-die-je-niet-durfde-te-stellen
Wat goed dat je vriend vrijwilliger is geworden! Ik vind het wel een lastige kwestie met de vluchtelingen, want ik kan mij in alle standpunten wel inleven. Ik denk dat het bij veel Nederlanders ook wel een kwestie is van “wat de boer niet kent dat eet die niet,” ik weet niet hoe ik dat beter uit kan leggen, maar als je die mensen niet persoonlijk kent, is het een stuk makkelijker om negatief te zijn. Want ik weet zeker dat als de mensen die heel erg anti-vluchtelingen zijn er persoonlijk een aantal kenden, dit 9 van de 10 keer genoeg is om ze minder negatief te maken. Ik vond het eerst allemaal ook maar eng om heel eerlijk te zijn, omdat je overal verhalen hoort over dat het alleen mannen zijn die alle vrouwen hier willen verkrachten etc. Toen er een tijdje terug bij ons op de uni vluchtelingen te gast waren en meededen met onze colleges, heeft dat mij wel doen inzien dat het gewoon mensen zijn net als ons. En zelf zouden we het ook fijn vinden om geholpen te worden als het hier niet meer veilig zou zijn, dus waarom dat dan bij een ander niet doen? Er zullen ongetwijfeld ook minder fijne mensen tussen zitten, maar die heb je overal. Ik denk dat je daar niet teveel aan moet denken en je vooral moet focussen op: behandel de ander zoals je zelf ook graag behandeld zou willen worden.
Ik snap wat je zegt, maar daarom vind ik het juist ook zo raar. In Azië denken veel mensen dat elke Westerling barst van het geld en dat we super rijk zijn. En er zijn ook nog Amerikanen die denken dat we allemaal op klompen lopen of dat je als prinses niet hoeft te werken, maar in een paleis woont en bediend wordt. Zo’n beetje zoals je ziet in elke sprookjesfilm van Amerikaanse bodem. Maar dan snap je als Nederlander toch ook dat heel veel van dingen onzin zijn en dat er niets van klopt? Dan is het toch ook ergens wel idioot om alles te geloven wat in de media wordt gezegd?
Ergens is het jammer dat het eerst nodig is om persoonlijk in contact te komen met een buitenlander/vluchteling en een verhaal te horen, voordat men inziet dat ze weinig verschillen van ons. Iedereen heeft toekomstdromen, wil studeren, een mooie toekomst, de wereld veranderen, een gezin stichten en onbezorgd leven. En dat verbaast me dus, dat die vluchtelingen niet worden gezien als een mens zoals jij en ik. Maar als iemand die ‘eng’ is, ‘anders’ en ‘raar’. Terwijl die persoon alleen heel toevallig op een ander plekje in de wereld is geboren met andere kansen dan wij.
Maar ik ben blij dat je open stond voor je vluchtelingen die jouw uni bezochten. En het jouw kijk heeft verander. En ja, er zit overal een rotte appel tussen (kijk maar naar ons eigen land momenteel), maar veel meer goede 🙂
Wat heb je dit prachtig geschreven! Ik ben het helemaal met je eens, en je mag absoluut ongelooflijk trots zijn op je vriend!
Aah.. dankjewel Monique!
Je slaat de spijker op de kop! Ik denk er ook echt exact zo over. Krijg steeds meer het gevoel dat er in Nederland een tweestrijd komt tussen de mensen die anderen willen helpen en de anti- moslims. Zo jammer want ik kan me voorstellen dat dit juist is wat IS wil. Onrust en paniek zaaien.
Dankjewel Kim!
Voor veel mensen is het een ‘ver van mijn bed show’, want tja… die oorlog is ergens ver weg. Pas als een vluchteling in het gebouw tegenover je wordt ‘geplaatst’, gaan mensen blaffen. Want ho even… zo dichtbij hoeft ook al weer niet. Jammer inderdaad.
Prachtig geschreven, en je mag er trots op zijn dat jij wel empatisch vermogen hebt om in te zien wat de werkelijkheid is. Ik zeg altijd dat mensen die bang zijn dat een vluchteling, die de taal niet eens spreekt en soms ook ongeschoold is, banen inpikken, eens goed naar zichzelf en hun baan moeten kijken. Als je daar bang voor bent, wat zegt dat over jouw niveau als welbespraakte Nederlander? Als een vlichteling uit Syrië jouw baan “inpikt” heeft hij/zij het waarschijnlijk verdiend. Ook het hele “en de mensen in Nederland dan, die van voedselbank moeten leven?” Echt, wtf? Wil er weinig woorden aan vuil maken, maar deze Nederlanders hébben tenminste een f*cking voedselbank én hoeven geen angst te hebben worden afgeschoten en gedood te worden door bommen! Kan ik me echt kwaad om maken 😛
I hear ya!! Mensen beseffen in Nederland soms niet wat ze hebben. Een uitkering als je geen baan hebt? En niet willen werken, omdat je uitkering meer is dan die betaalde baan? Of het feit dat je kan klagen over het slechte weer. Dat geeft alleen maar (zwart/wit gezegd) dat je wel een heel prettig leven hebt, als je je daar druk om maakt!
Dankjewel voor je compliment. Het is een serieus stuk, maar ik vind het altijd een uitdaging om het zo te kunnen schrijven dat het ook gelezen wordt. Maar vooral als het me lukt anderen aan het denken te zetten. Ik heb niet de illusie dat ik een mening wijzig en dat is mijn doel niet. Maar hopelijk wel dat mensen beseffen dat een negatieve mening ook anders verkondigt mag worden en dat je dankbaar mag zijn voor wat je hebt. Dus je compliment doet me erg goed.
Zo heftig dat mensen negatief zijn tegen “de vluchteling”. Ik schreef laatst een artikel over een groep vrouwen hier uit de buurt die een aantal keer per jaar gaat helpen op Lesbos. Ze komen met zulke vreselijke verhalen terug. Top dat jouw vriend vrijwilliger is geworden!
Staat dat artikel op je blog? Kon het niet snel vinden. Wat gaaf dat er een groep is die daar heen gaat om te helpen!
Klopt, het staat erop: http://livinglienlife.nl/2016/01/11/interview-wedo-helpt-vluchtelingen-echt/
Wow… je slaat de spijker weer goed op z’n kop! Heel mooi geschreven en wat goed van je vriend! Ik wist niet dat hij daar ging helpen toen je vertelde dat hij vrijwilligerswerk ging doen. Gaaf, stoer en respect. Goed om te horen!
Ik kan me ook irriteren aan al die onnozele reacties… ik snap er werkelijk niks van. Dat individualisme… daar kun je toch niet op groeien? En wat als hier de pleuris uitbreekt? Dan zijn de schreeuwers ook de grootste jankers… wedden? Vreselijk.
Dankjewel voor je leuke reactie! Vind het ook heel stoer van vriendlief. En ja, dus helemaal mee eens. Die mensen met hun grote mond die schreeuwen dat iedereen uit dit land moet blijven. die staan straks vooraan. Geen twijfel!
Jij, bent. een. topper. Echt, top stuk!
Aw… wat lief.
Zelf schrijf ik alleen maar een blog. Mijn vriend verdient die comment meer, vind ik, dan ik. Maar je reactie vind ik super!
Amen.
Ik gebruik ook vaak als argument dat wij Nederlanders ook graag opgenomen willen worden in Duitsland of België als dit land ooit ten prooi valt aan een malle dictator met vreemde ideeën. .
Thanks 🙂
En ja! Precies! En op dat moment gaan wij Nederlanders het waarschijnlijk opeisen ook. Schandalig dat we aan de andere kant onze grenzen willen dicht gooien.
Ik denk dat niemand hun land wil verlaten tenzij er een heel erg goede reden of noodzakelijke reden is. Als vluchteling lijkt het mij heel lastig. Ze worden wel geholpen, maar ze hebben niet veel rechten om te doen en laten wat wij ze willen. In een andere land wonen is al moeilijk genoeg laat staan omdat het moet wegens een overleven reden. Ik zat de eerste jaar op school om Nederlandse taal te leren en de helft van de klas was een vluchteling. Sommige spreken zelf vier talen vloeiend en hadden een prima baan in hun eigen land en hier mogen zij niet werken. Ik zelf zie de vluchteling niet anders dan mijzelf. Misschien vanwege dat wij hetzelfde lot delen, maar ik deed het uit mijn eigen vrijwillige keus. Ik mag meer van het begin af aan zoals een werkvergunning. Eigenlijk is iedere mens hetzelfde, van de buitenkant zien wij er gewoon anders uit. En helaas zijn er genoeg mensen dat andere mensen neer kijkt, omdat ze uit het buitenland komen of vluchteling zijn. Laten wij maar hopen dat de buitenlander slim genoeg is om van zo’n soort mensen niet aan te trekken en druk om maken, want ze hebben het soms al moeilijk genoeg.
Je mag trots op je vriend zijn. Knap hoor! Echt leuk dat je zo’n artikel schrijft. Lief. X
Soms heb ik het idee dat bepaalde mensen zich pas ergens voor open kunnen stellen, als ze het zelf hebben meegemaakt of iemand kennen in een vergelijkbare situatie. Mijn ouders kwamen rond hun 16e naar Nederland toe. Het lijkt me dan erg lastig om de taal eigen te maken. Alles wat je van thuis wist en had (je rol op school, je vrienden, je hobby’s) vallen dan ineens weg. En dan is Nederlands, zoals je zelf als geen ander weet, nog een lastige taal om te leren ook. Natuurlijk waren ze niet weg gevlucht voor de oorlog, maar wel om politieke redenen. Dankzij de keuze van mijn ouders groei ik op in en welvarend land vol met mogelijkheden, opleidingen en vrijheid. En wat al deze vluchtende ouders willen voor hun kind; is enkel vrede. Vrede gun je toch iedereen? Hoe onmenselijk is het om het die mensen te ontzetten, omdat ze de pech hebben in een ‘verkeerd’ land te zijn geboren.
Ik ben gister thuisgekomen na een reis die niet in 1 term te vatten valt, waanzinnig, bizar, mooi, waardevol, confronterend…allemaal.
Ik heb daar al jullie reacties gelezen (en uiteraard het stuk van mijn schatje) en die hebben me heel goed gedaan. Bedankt daarvoor!