Iedereen heeft ze. Vrienden. Sommigen kunnen ze op één hand tellen, een ander beschouwt alle 500 volgers op facebook als vrienden. Iedereen vult vriendschap anders in en daardoor hecht iedereen er ook een andere waarde aan. Maar vrienden, afhankelijk van jouw definitie wellicht, heb je ze.
Iedere vriend(in) is anders
Met vrienden op Castlefest (c) Martijn Cruyff
Zelf beschouw ik weinig vrienden tot ‘beste vrienden’. Eén van die beste vrienden woont in Las Vegas, bijvoorbeeld. Alhoewel ik hem weinig spreek, heb ik wel veel met hem gedeeld. Zoals enkele prachtige reizen of lange telefoongesprekken. Maar ik heb ook een oud collega die ik beschouw als vriend. Zo’n 7 jaar geleden zijn we gestart met ‘daten’, zoals we het noemen. Om de 2 maanden gaan we uit eten met z’n tweetjes. Hij laat zijn vrouw met 2 kinderen thuis en ik kom ook alleen. Het is dan heerlijk om bij te kletsen over elk denkbaar onderwerp. Liefde, kinderen, werk, relaties, reizen… alles komt aan bod. Ook heb ik diverse nieuwe mensen leren kennen, sinds ik moeder ben. Met deze vrouwen deel ik weer een ander soort vriendschap. Ik kan bij ze terecht voor de gezelligheid, maar ook alles omtrent het ouderschap te delen. Dan is er natuurlijk Puck, die ik al jaren ken. Met Puck heb ik sowieso een bijzondere band. En dat mag ook al wel na alle reizen en uitstapjes die we samen hebben gemaakt tot aan het bloggen toe. Maar we zien elkaar niet vaak in het dagelijkse leven. Maar altijd op de momenten die er toe doen. Anderen zijn misschien niet allemaal direct met wie ik privé mee omga (uitzonderingen daar gelaten), maar zie ik terug op vaste evenementen. En hen weer zien voelt als een soort ’thuiskomen’, wat net zo bijzonder is. En zo is iedere vriendschap anders.
Hey, daar was ik bij
Wat bij mij echter wel kenmerkend is, is dat ik met weinig mensen uit mijn jeugd nog steeds bevriend ben. Als je op mijn verjaardag komt, is de kans zelfs groot dat je elk jaar nieuwe mensen ziet komen en oude ziet verdwijnen. Eerst vroeg ik me af of dat nou eigenlijk raar is. Of het raar is dat ik geen vriendschap kan behouden voor zeer lange tijd. Zo heb ik een vriendin (M) die erg trouw is met betrekking tot haar vriendinnen. Ik ken haar vanaf mijn 16e ongeveer en ze is nog steeds bevriend met vrijwel iedereen uit onze jeugd, maar ook haar daaropvolgende studies. Ergens vind ik het best jammer dat ik dat niet heb, want soms is het heerlijk om verhalen van vroeger op te doen. Of met iemand ergens over te spreken die bepaalde gebeurtenissen uit je leven heeft meegemaakt. De ‘hey-daar-was-ik-bij’ vriendin. Ik weet niet of jij daar nog veel van hebt? Maar ik niet.
Vriendschap komt van 2 kanten
Zo had ik een vriendin waarbij ik merkte dat het initiatief van afspreken alleen vanuit mijn kant uit kwam. Toen we weer eens hadden afgesproken (na tig pogingen van mijn kant) en ze na 10 minuten opstapte, omdat haar vriend haar wilde zien, was ik er klaar mee. En omdat ik van duidelijkheid houd, had ik er geen moeite mee om die vriendschap te verbreken. Als je het laat doodbloeden, dan is er altijd zo’n vaag moment van ‘wordt er nou wel/niet verwacht dat ik een kerstkaart stuur’ of ‘wat moet ik zeggen als ik haar zie bij de supermarkt’. Nee, een vriendschap betekent voor mij ook een afsluiter van een periode en dat werkt prettig. Weet je allebei waar je aan toe bent. Ik houd er gewoon niet van om ergens om heen draaien, zonde van mijn energie.
Vriendschap druk je niet uit in waarde
Ook had ik eens een vriendin, waarbij ik niet op de verjaardag kon komen. Door drukte zagen we elkaar 2 maanden later. Toen ze als eerste vroeg waar haar verjaardagscadeautje bleef, ging ik me afvragen of we wel op dezelfde lijn zaten wat de vriendschap betreft. Toen ik 30 werd en zij uitgenodigd was, werd haar gevraagd om een stukje tekst te schrijven in een boek voor mij. Een waardevol en uniek cadeau voor de ontvanger. Dat deed ze niet, want zíj vond dat soort dingen onzin. Ook al ging het niet om haar, maar de jarige in kwestie. Ok, dat kan. Maar toen ze nog maanden bleef zeuren om haar verjaardagscadeau, omdat ze vond dat dát anders was en ze daar een soort recht op had, verbrak ik die vriendschap ook. Dit was ook een ‘vriendin’ die mij alleen cadeautjes gaf in exact dezelfde waarde aan wat ik had uitgegeven aan haar cadeautjes.
Soms groei je uit elkaar
Met een andere goede vriendin was het plotseling duidelijk dat we uit elkaar groeiden. Op een gegeven moment was onze vriendschap ook ‘op’. Al kwam dat meer vanuit haar initiatief dan de mijne. Ik heb daar zeker maanden wakker van gelegen, want ze was tenslotte mijn beste vriendin. We maakten geintjes over later, als we samen in een bejaardentehuis zouden zitten. Maar ik besefte ook dat vriendschap van 2 kanten moet komen. Ik kan niet eens verklaren waar het ‘mis’ ging. Misschien, omdat ik binnen 3 weken ging samenwonen en haar daardoor niet meer wekelijks kon zien. Maar soms gebeuren dat soort dingen. Spijtig, maar waar. Af en toe kom ik haar tegen (inmiddels 13 jaar later) en ik merk dat ik niets heb te vertellen, maar ook niets heb om te willen weten. Ik weet geen gespreksonderwerp om over te beginnen en dat zegt ook genoeg.
Vriendschap is in beweging
Een tijd terug stond ik daar eens bewust bij stil. Hoe het kan dat ik, vergeleken met vriendin M, weinig mensen nog uit mijn jeugd ken. Of niet met iedereen lang vrienden blijf. En toen viel het kwartje. Het past bij me. Ik ben iemand die graag in beweging is. Snel contacten maakt, maar ook groeit als persoon. En bij elke fase, passen andere mensen. Soms als ik groei, groeit niet iedereen met me mee. En dat is niets ten nadele van een ander, maar je groeit dan uit elkaar. Daarnaast ben ik iemand die het niet eng vindt om een vriendschap te verbreken, als de vrienden niet meer bij mij passen. Dat klinkt hard. Maar vriendschap moet voor mij, net zoals je partner, een toegevoegde waarde hebben. En als dat wegvalt, dan houdt het voor mij wel eens op. Ik ben gevoelig voor negatieve energie. Als dat heerst bij een vriendschap, vreet dat letterlijk aan me. Daar wil ik niets mee. Ik ga dat niet uit de weg, ik maak het eerst bespreekbaar en kijk of ik er uit kan komen. If not, ook prima. Al is het heus niet gemakkelijk om zomaar een vriendschap te verbreken, maar soms is het nodig om er zelf sterker uit te komen.
Vriendschap moet je verdienen
Maar vergis je niet, ik ben niet iemand die direct een vriendschap opgeeft. Ik ben zeker iemand die initiatief toont, trouw is en vooral contacten goed kan onderhouden. Maar ik ben nu eenmaal niet iemand die vrienden is om het vrienden zijn. Vriendschap moet je verdienen en aan blijven werken. Vriendschap betekent voor mij er voor elkaar zijn. Ook al is het in het midden van de nacht. Zo hebben vrienden me juist ook verrast, door er gewoon voor me te zijn, zonder dat ik het verwachtte. Vriendschap moet niet vanzelfsprekend zijn, want dat het namelijk niet. En daarom overleeft niet elke vriendschap het bij mij en dat is okay. Ik kan daarom oprecht zeggen dat ik omringd word door mensen die mij energie geven en me inspireren. En dat zou ik niet anders willen. Vrienden zijn belangrijk en ik ben er dankbaar voor dat ik ze heb. En als jij juist nog wel bevriend bent met mensen uit je jeugd, vind ik dat juist net zo bijzonder en mooi.
Hoe zit dat bij jou? Wat is jouw kijk op vriendschap en heb je wel eens een vriendschap verbroken?
Ik denk dat ik jouw vraag niet eens ga beantwoorden want ik zou deze post zelf geschreven kunnen hebben, zo enorm herkenbaar (t/m die vriendin sinds mijn 16e die wel nog al haar vrienden uit haar jeugd heeft). Laatst had ik het ook met mijn kids over, de twee oudsten, dat iedere vriendschap anders is. Ik denk dat als je dat ziet en beseft dat je meer van de vriendschappen kunt genieten en minder vaak teleurgesteld bent.
Oh wat leuk om te lezen Frederique!! Ik herken het namelijk niet veel bij mijn eigen vrienden, die afwisseling van vriendschap door de jaren heen. Als ik daar naar feestjes ga, zijn er altijd genoeg mensen die er (blijkbaar) járen zijn. Alleen bij mijn internationale vrienden die veel reizen en dus snel in contact komen met mensen, merk ik dat er vaak ook een wisseling is van vriendschap. Niet dat je de één inruilt voor een ander, maar je snapt me.
Super leuk om te lezen dat je bovenstaande herkent. Zelfs tot aan die vriendin die je ook hebt vanaf je 16e. En dat laatste zeg je ook heel goed. Gewoon door bewust te zijn van de mensen die je om je heen hebt en waarom.
Voor mijn gevoel heb ik één vriendin, waarbij de vriendschap altijd zal blijven. Ken haar van de basisschool, door privé redenen vanuit haar kant, hebben we soms nauwelijks contact. Dan ineens veel mail contact en foto’s uitwisselen, maar meer zit er helaas door haar omstandigheden niet meer in. Maar dat hoeft niet, het zit gewoon goed. Toevallig laatst haar voor het eerst sinds jaren weer gezien. Alsof we elkaar de dag ervoor nog hadden gezien. Ze was bij haar ouders, Ayrin kende hen niet, maar ze voelde zich meteen thuis, haar ouders waren meteen ‘opa’ en ‘oma’. Ze moet de speciale band gevoeld hebben. Haar dochter heb ik als baby gezien en jaren later was ze bij haar opa en kwam ik hen tegen en knuffelde ze mij, terwijl ze me nooit herkend kan hebben. Haar ouders en dochter waren bij mij op kraamvisite, zij kon niet komen om diezelfde privé redenen, …maar het was zo speciaal dat haar familie wel lief kwam. Verder ‘ken’ ik veel lieve mensen, vrouwen, maar vooral ook mannen, doe ik verschillende dingen met ieder en noem ik mensen voor het gemak ‘vrienden’, wanneer ik over ze praat, maar zij voelt als echte vriendin aan, dus ik vind het een lastig begrip. Heb een super toffe, lieve zus waar ik veel ‘vriendinnen’ dingen mee doe/deel, ook geweldige schoonzussen die ik als vriendinnen zou kunnen ‘bestempelen’. Maar ik strooi niet snel met het gevoel vriendschap. Terwijl ik vrij makkelijk en open ben, maar juist ook weer niet vd benamingen voor relaties en banden. Voordeel, vriendschappen kunnen hier niet eindigen 😉 hoogstens contact wat verwaterd of wegen die scheiden. En ik ben ook niet iemand van vaste afspraken maken, veel visites afleggen of dingen plannen…meer go with the flow, waar heb ik zin in en behoefte aan en dan zijn er altijd mensen die er bij passen op dat moment. Dus als ik het heb over echte vrienschap…dan is het er één en die band is zo goed en tevens heel apart, dat ik daarna alle fijne, lieve, geweldige mensen in mijn leven zie als fijne, lieve geweldige mensen op dat moment in mijn leven ‘punt’. Waarschijnlijk ben ik dan ook een slechte vriend voor mensen die er wel dingen aan ophangen 😉
Dankjewel voor je uitgebreide én mooie reactie! Dat waardeer ik altijd ontzettend.
Mooi dat je een vriendschap deelt waarvan je weet dat die altijd zal blijven. Ook al zie je elkaar nauwelijks. Maar dat is ook vriendschap. Het gaat er niet om hóe vaak je iemand ziet, maar echt of het voor jullie beiden nog goed zit. Als je iemand een paar jaar niet ziet, maar elke keer weel vol enthousiasme elkaar verhalen kan vertellen áls je elkaar ziet.. dan zit het gewoon goed. En voegt het dus iets waardevols toe. En dat maakt voor mij het verschil. Daarom ook dat vriendschap voor iedereen iets anders betekent. Sommige mensen vinden dat je elkaar geen vrienden kan noemen als je elkaar maar 1 keer per jaar ziet. Ik zie dat dus zeker anders en jij ook.
Daarom ook dat ik veel vrienden uit het buitenland ook echt beschouw als mijn vrienden. Een vriendin in Kuala Lumpur heb ik inmiddels 7 keer gezien, sinds ik haar ken vanaf mijn 21e. En dat is mega veel, voor iemand die aan de andere kant van de wereld woont. We appen elkaar nauwelijks, maar we zijn absoluut vrienden. En als we in de buurt zijn van elkaar, zoeken we elkaar op.
Zo vloog ik eens van Vietnam naar huis via Kuala Lumpur. Ik stuurde haar een berichtje. Ze kwam me ophalen van de airport, we gingen sushi eten en bij kletsen en 7 uur later pakte ik weer de vlucht verder naar huis.
Geweldig onderwerp weer trouwens!!! 🙂 Ik voel me soms zo anders dan de grote meute, wat fijn is, maar nog fijner dat jullie er over schrijven en je meer invalshoek leest! 🙂
Dankjewel voor je compliment! Die vind ik echt ontzettend mooi. Je hebt geen idee hoe groot die smile nu op mijn gezicht is :). En andersom is het net zo leuk om herkenning te halen uit de reacties! Dus dankjewel!
Ik had een vriendin die ik kende vanaf dat we een jaar of 2 waren. Tot we op een gegeven moment gingen verhuizen en ik een vriend kreeg. Ik was dol verliefd en wou daar gewoon elk weekend zijn. Daardoor is mijn vriendschap mis gegaan. Op het moment dat ik het goed wilde maken met haar, gaf ze aan geen interesse te hebben. Ik vond het jammer en ergens ook wel zonde, maar het is haar keuze.
Kan ik me voorstellen. Want ook al wordt een vriendschap verbroken, je hebt toch iets gedeeld. En het is soms moeilijk om daar afscheid van te nemen, terwijl je ook weet dat het puur herinneringen zijn.
Ik vind dat als een vriend(in) een nieuwe relatie heeft, je die persoon de tijd moet geven om daar van te genieten. Ik snap heel goed dat iemand me dan minder vaak gaat opzoeken en daar moet ook ruimte voor zijn. En als je een goede vriendschap hebt, kan je die elkaar ook geven. En op een gegeven moment vind je je weg daar in en kan je weer tijd hebben voor elkaar. Maar helaas gaat dat niet altijd zo.
Ja helaas heb ik al eens een vriendschap moeten verbreken. Ik kwam altijd de afspraken maar die vriendin niet. Ze was het dan zogezegd vergeten of ze was ziek. Maar ze ging dan wel op stap. Ik heb ook geen vriendinnen meer van toen ik naar school ging. Ik heb maar een paar vrienden en daar ben ik content mee.
Bij mij is dan ook de maat vol op een gegeven ogenblik. Als iemand de afspraken niet nakomt of telkens afzegt. Die snap ik absoluut!
Ik heb er ook geen moeite mee om een vriendschap te verbreken als deze op is of als het van 1 kant komt of we gewoon niks meer gemeen hebben en nergens over kunnen praten.
Ik heb een handjevol mensen die ik vrienden noem, soms vind ik het jammer dat het er niet meer zoveel zijn als in mijn vrijgezelle tijd maar op andere momenten besef ik me ook dat ik er de tijd niet meer voor heb. Nu kan ik vreselijk genieten van de vrienden die ik nog regelmatig zie en spreek.
1 daarvan ken ik trouwens uit mijn jeugd. Als kleine opdonders op de basisschool hebben we zelfs verkering gehad haha. Daarna zijn we elkaar jaren uit het oog verloren en kwamen we elkaar met carnaval een aantal jaar geleden weer tegen. Ontzettend veel lol mee gehad en ik heb hem mogen koppelen aan zijn huidige verloofde 😉 een vriendinnetje van me.
Goed dat je dat kan. Want ik heb wel eens een vriendin gehad waarvan ik merkte dat de vriendschap met een ander alleen maar vanuit haar kan. Ze werd wel gebeld als de ander wat nodig had. Maar ze durfde niet de vriendschap te verbreken en liet zich zo eigenlijk gebruiken. Dat vind ik altijd zo moeilijk om te zien.
Leuk juist dat je na jaren weer iemand ziet en de vriendschap als vanouds oppakt. Dan is die eigenlijk nog meer waardevol. Dan heb je elkaar echt iets te bieden én een historie meegemaakt.
Leuk zo’n artikel over vriendschap. je had mijn artikel al gelezen: over mijn 5 vriendinnen. Al ruim 10 jaar heel hecht, ook met periodes dat het even afgekoeld was. Ik heb zeker wel eens vriendschappen verbroken.. Niet alles moet van 1 kant komen, wat met deze mensen wel zo was. Liever kwijt dan rijk 😉
Ja, klopt. Vond ik erg leuk om te lezen, juist nadat ik net deze had geschreven. Een mooie aanvulling vanuit een andere invalshoek, zeg maar.
Vriendschap is een trein, soms komen er mensen bij, soms stappen mensen af :-).
Die is passend!!!
Het lijkt me zelf vrij natuurlijk dat dat sommige vrienden slechts vrienden zijn voor een bepaalde periode in het leven. Door de jaren heen ontwikkelen mensen zich, en niet al die richtingen sluiten dan nog op elkaar aan. Ook al is het soms pijnlijk als een vriendschap verbroken wordt of verwaterd.
Zelf heb ik nog één beste vriendin van de kleuterschool, waarbij het niet meer uitmaakt hoe vaak we elkaar zien, omdat we altijd de band en het gebabbel binnen 1 seconde oppakken. Daarnaast heb ik vooral een kleine kern beste, maar ‘losse’, vriendinnen (dus inderdaad zoals jij ook geen groepje, al denk ik nu vaak dat dit te maken heeft met het punt dat een kleine setting het best aansluit bij mijn manier van vriendschap).
Naast mijn studie en studentenhuis, heb ik één van mijn vriendinnen ooit ontmoet tijdens een lange treinreis. Verder heb ik nog steeds een paar goede vrienden vanuit de tijd dat ik in het buitenland studeerde; met Skype, lange chatsessies en af en toe een reünie, zijn deze paar mensen ook nog steeds speciaal voor mij.
In een vriendschap vind ik het belangrijk om elkaar het beste te gunnen, het gezellig te hebben zodat je ’s avonds vrolijk terugkijkt naar de afspraak, en interesse en compassie te tonen voor elkaar. Hierdoor heb ik ook wel eens vriendschappen verloren, want sommige vrienden hebben, jammer genoeg, een andere invulling van dit begrip.
Ik herken alles wat je zegt. Ik zie het inderdaad ook zo dat sommige mensen alleen bij een periode passen in je leven. Als je tenminste zelf uit een bepaalde periode bent gegroeid. Of een fase. En daar is niets mis mee. Ik denk dat het gewoon goed is om je vriendschap onder de loep te nemen. Of om er realistisch in te zijn.
Wel leuk om te lezen dat je nog met iemand van de kleuterschool om gaat. Ik heb zo dus ook een vriendin van de middelbare school. We hebben weinig contact, maar om de zoveel tijd spreken we af. En dan kunnen we gewoon direct gezellig kletsen en is het alsof we elkaar kort geleden nog hebben gezien. Dat is ook bijzonder.
Dat laatste wat je zegt vind ik ook mooi. Als je vrienden je dingen misgunnen, is er absoluut geen sprake van vriendschap!