Erik en ik zijn getrouwd onder huwelijkse voorwaarden. There, I said it, now you know.
Voor sommige mensen is dat best een big deal, trouwen onder huwelijkse voorwaarden, want “hij houdt niet genoeg van me om me te vertrouwen met zijn geld” of “dan ga je al plannen dat je uit elkaar gaat, terwijl je nog moet gaan trouwen en dat is vragen om problemen”.
Nou geloof ik toch al niet zozeer in dat voor altijd en eeuwig, niets zo veranderlijk als de mens. Daarnaast kan je gewoon dingen meemaken waardoor je uit elkaar groeit, traumatische ervaringen, maar ook juist de sleur van alledag. Toen wij gingen trouwen was dat dus niet voor altijd en eeuwig of tot de dood ons scheidt. Nee wij trouwden met de boodschap ‘I choose you’.
Ik kies jou
Daar, voor het altaar, kóós ik ervoor om de vrouw van Erik te worden. Ik koos ervoor om met hem lief en leed te delen en met hem door goede en slechte tijden te gaan. En nog steeds ben ik blij met die keuze. Maar ook sta ik er regelmatig bij stil dat blijven een echte keuze is. Ik kies steeds weer voor Erik. Het is voor iedereen een keuze, eerst om te trouwen en later om bij elkaar te blijven. Ik besef heel goed dat we beiden ook de keuze hebben om te vertrekken, als diegene denkt dat het geluk niet meer bij elkaar te vinden is.
Daarom ook huwelijkse voorwaarden, want iemand kan vertrekken. Soms zelfs als het geen bewuste keuze is, maar dat er iets op je pad komt waardoor het onhoudbaar werd om samen te zijn. Of dat, ondanks de liefde binnen het huwelijk, er een grotere liefde op je pad komt. Of omdat je uit elkaar groeit en de liefde heel langzaam verandert in haat. Die dingen gebeuren nu eenmaal en ik steek dan liever niet mijn kop in het zand.
Veel meer dan geld
Ik weet gewoon dat er nu sommigen mompelen, “ja, als je geld hebt, heb je makkelijk praten”. Ja, in eerste instantie wordt er bij huwelijkse voorwaarden aan geld gedacht. Veel geld meestal. En als een van de twee in bezit is van een flink vermogen dan is het altijd verstandig om dat even vast te leggen. Alleen, het hebben van geld is niet het enige wat je vast kunt en wilt leggen. Zo is er de situatie dat een van jullie een bedrijf heeft, waarvoor je ineens beiden aansprakelijk worden. Of had je al gedacht aan het ontbreken van geld? Die zaken zijn wel verstandig om even op te laten schrijven.
Want wat nu als je toekomstige echtgenoot een studieschuld heeft van € 50.000,-? Iets dat nu nog niet heel veel gebeurd, maar dat met het verdwijnen van de studiebeurs veel vaker gaat voorkomen. Natuurlijk lost hij die netjes zelf af en hoe jij daar niet aan bij te dragen. Het gaat toch om zijn schuld. Juist ja, maar het zou toch knap klote zijn als die schuld ineens voor de helft van jou blijkt te zijn, na 2 jaar huwelijk en een nieuw liefje in haar leven. Of dat huis dat (veel te duur) voor jouw komst is gekocht en nu, in mindere tijden, met veel verlies moet worden verkocht?
Maar geld is niet het enige waar je bij stil wilt staan. Huwelijkse voorwaarden gaan om veel meer dingen. Zoals als gezegd, als een van de twee, of beiden, een eigen bedrijf heeft. Of denk eens aan de spullen met emotionele waarde, ook die kan je laten vastleggen in de huwelijkse voorwaarden. Bijvoorbeeld die kostbare ring, familie-erfstuk, of oma’s linnenkast, die je never nooit niet kwijt wilt. Juist die dingen worden vaak een onderdeel om de ander mee te pakken, als het echt uit de hand loopt. En juist die dingen zijn zo belangrijk om vastgelegd te hebben.
Jaarlijks updaten
Wat relatief onbekend is, is dat je ook kunt afspreken om jaarlijks dingen bij te houden. Dat kan over geld gaan, het spaarpotje eerlijk (of juist naar rato) verdelen en daar een aantekening van maken, maar ook hierbij zijn spullen weer belangrijk. Wat als schoenen nu je lust en je leven zijn, en al jouw spaargeld gaat op aan dure Manolo Blahniks? Zou toch zuur zijn als hij ze later opeist voor zijn nieuwe schatje, als deel van de inboedel. Of zijn dure sportauto, die jij alleen onhandig vind, want de boodschappentas past er niet eens in. Daar kan je hem pas echt mee raken, mocht je in scheiding liggen. Ook kan je die kast die je ooit noemde weer laten schrappen, omdat het ding door de houtrot in elkaar zakte. Heb je daar in ieder geval geen gedoe meer over.
Natuurlijk moet je niet ieder paar schoenen gaan vernoemen en is het onzin om je 13 jaar oude fiat punto’tje op te nemen in de voorwaarden. Het gaat erom dat je er over nadenkt.
Goed geregeld
Toen trouwen bij ons eenmaal op de radar kwam, werden ook die huwelijkse voorwaarden snel genoemd. En ja, ook ik had op het begin echt dat verontwaardigde gevoel van, ‘waarom zou je dat doen? Dat getuigt ook van weinig vertrouwen in onze liefde en in elkaars goedheid.’ Maar daar heeft het echt niets mee te maken.
Huwelijkse voorwaarden als verzekering
Sommige dingen wil je niet achteraf regelen. Dit zijn zaken die pas belangrijk worden als er geen weg meer terug is. Een auto-, reis- of inboedelverzekering sluit je ook af voor het geval dat er iets gebeurt dat je niet wilt. Zo moet je naar de huwelijkse voorwaarden kijken. Het is een verzekering voor ons beiden, voor het geval dat het anders loopt dan we willen.
Heb jij hier wel eens over nagedacht? Ben je getrouwd of zou je willen trouwen onder huwelijkse voorwaarden? Waarom dan?
Ik snap je heel goed maar zoals je zegt ik geloof niet in eeuwig en niets is zo veranderlijk als een mens word ik toch een beetje zenuwachtig. Ik vind het een eng iets dat mensen niet meer trouwen voor altijd maar voor het nu en dat vind ik brr… ik wil trouwen en kiezen voor iemand waar ik mijn hele leven bij kan en wil zijn. Toch snap ik je heel goed hoor.. je hebt het netjes uitgelegd
Ik snap dat die gedachten niet voor iedereen zijn weggelegd. Alleen zo houd ik het voor mezelf een beetje doenlijk. De gedachten dat dit DE man moet zijn, voor de rest van mijn leven, tot de dood ons scheidt, waar ik altijd en eeuwig bij moet blijven en dat wij NOOIT meer uit elkaar zullen gaan vind ik doodeng. Krijg ik werkelijk waar de kriebels van. Dan wil ik meteen mijn vrijheid terug. Terwijl ik wel heel graag met Erik wilde trouwen.
Dus om de druk niet te hoog te maken ben ik er realistischer over gaan denken en toen besefte ik dat ik natuurlijk het liefste oud wordt met Erik, maar dat ik dat niet moet gaan eisen of verplichten. Ik moet het willen… En zolang ik het wil is het prima en blijft het leuk.
Daarnaast vind ik overigens wel dat veel mensen veel te makkelijk over het huwelijk en over scheiden denken. Er zijn veel te veel scheidingen en mensen denken niet lang en goed genoeg na over wat trouwen betekend en of ze die stap wel echt moeten nemen.
Ja en dat is toch misschien omdat je ooit gekwetst bent.. want ik heb nu bijna 3 jaar met mijn huidige vriend, vind hem een schat en ik wil geloven dat die mij nooit verlaat voor een ander en dat zn gevoel voor mij nooit veranderd maar de ene kant denk ik.. hoe kan dat nou?! de andere kant denk ik .. hm mijn ouders houden het ook al vanaf hun 21e uit met elkaar en zijn nu in de 60.. het is mogelijk het kan.. mensen vechten er alleen tegenwoordig niet meer voor.. scheiden is normaler geworden het is geen taboe meer en je hebt tegenwoordig veel meer verleidingen.. helaas..
Ik denk niet dat het komt omdat ik ooit gekwetst ben, het is een bepaalde nuchterheid die ik hierin heb. Ik wil dolgraag tezamen met de rollator door ons bejaardentehuis rijden met Erik, maar de kans is gewoon aanwezig dat er in de komende 40 jaar iets gebeurd waardoor dat niet zo gaat. Daar wil ik realistisch in blijven. En hij ook.
En onze beide ouders zijn nog bij elkaar in een goed huwelijk, dus we zijn ook niet doemdenkers geworden door een gescheiden gezinsleven ofzo.
Misschien zijn het de jaren. Ik denk dat ik hier de afgelopen 10 jaar wel echt in veranderd ben qua mening.
Ik moet eerlijk bekennen dat het nooit in me op zou komen om hierover na te denken, maar dat komt omdat mijn vriend en ik nooit van plan waren om te gaan trouwen. Wij hebben uiteindelijk ons partnerschap laten registreren, zodat we recht hielden om de algemene heffingskorting minstverdienende partner, destijds toch meer zo’n € 2000,- per jaar. We zijn nu 20 jaar samen en eigenlijk hebben we allebei vanaf het begin al geweten dat we altijd samen zouden blijven. Dat kan je helemaal niet weten! Nee, dat weet ik en toch voelt het zo voor ons allebei. Wij zouden dus nooit onder huwelijkse voorwaarden trouwen, maar ik kijk er helemaal niet raar van op dat mensen dat wel doen. Ik vind het eigenlijk wel slim. Je weet maar nooit.
Ik denk dat iedereen denkt dat ze voor altijd samen blijven op het begin van een relatie, maar met 20 jaar op de teller heb je ondertussen wel bewezen dat het niet zomaar een gedachte is geweest. Jullie houden het al erg lang vol samen!
Als trouwen geen ding is voor jullie dan zijn huwelijkse voorwaarden dan natuurlijk ook niet. Ook makkelijk als je er helemaal niet aan hoeft te denken…
Ik snap je redenering heel goed, maar ben het er niet mee eens. Precies de reden waarom ik in gemeenschap van goederen getrouwd ben 🙂 Ieder zijn ding denk ik dan zo 🙂
En ook dat mag. Je hoeft het absoluut niet met mij eens te zijn. Het enige dat ik wil is dat mensen er wel over nadenken, en zo te horen hebben jullie dat destijds wel gedaan. Prima toch, als je dan een andere keuze maakt. Ieder zijn ding inderdaad.
Ik heb er nooit zo over nagedacht, heb me er ook nooit in verdiept (is niet nodig geweest haha). Maar als ik zo jouw blog lees vind ik het niet zo’n gek idee… Idd dacht ik ook vooral, na ja weet je, we hebben allebei net zoveel, tmaakt niet zoveel uit. Maar er zijn inderdaad ook andere dingen waar je bij stil moet staan, daar had ik niet aan gedacht.
Als ik je aan het denken heb gezet dan heb ik mijn doel bereikt. Tof!
Je hebt het goed uitgelegd en ik snap je redenen volledig. Zelf ben ik niet getrouwd maar ik zou het op deze manier wel de beste manier vinden.
Dank je wel.
Toen we trouwden had mijn man een eigen bedrijf, en daarom zijn wij ook op huwelijkse voorwaarden getrouwd.
Volgens mij ben je de eerste die ik “ken” die ook op huwelijkse voorwaarden is getrouwd. Best apart eigenlijk. Maarja, de meeste mensen in mijn omgeving zijn gewoon niet getrouwd, dus dat helpt de statistieken ook niet.
Ik denk dat ik hier ook voor zou kiezen. Ik heb alleen niet de intentie om ooit te trouwens maar vind het wel verstandig, het gaat inderdaad niet alleen maar om het eventuele spaargeld maar om zoveel meer. Ik geloof dat je het om de zoveel tijd ook moet vernieuwen of iets, iets wat mijn oom nooit meer gedaan heeft en toen zijn nu ex, vrouw besloot er met een andere man vandoor te gaan heeft ze hem zover mogelijk geprobeerd te plukken. Vreselijke situatie.
Je hoeft het niet persé te vernieuwen, maar dan blijven de oude voorwaarden bestaan. Die kunnen helemaal niet meer voldoen zijn als bijvoorbeeld iemand tijdens het huwelijk een bloeiende zaak opstart. Daarom hebben wij ook gekozen voor een variant waarbij je jaarlijks de spaarpot verdeeld en dat ieder jaar vastlegt (niet bij de notaris, maar gewoon zelf). Dat hoeft dan ook niet alleen over geld te gaan, maar daar kunnen we ook andere dingen bij zetten als we dat zelf samen willen.
Wat een goed geschreven artikel! Erg interessant, informatief en tegelijkertijd blijft het fijngevoelig.
Ik ben het helemaal met je eens. Ook al roepen mensen vaak hard dat het niet mis kan gaan, helaas gebeurt het toch nog vaak. De pijn van een scheiding is dan al meer dan genoeg, laatst ruzie en oneerlijkheid m.b.t. de spaarrekeningen of een family erfstuk.
Daarnaast vind ik dat het ook samenhangt met een gevoel van onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid; dat je (beiden) voor jezelf kan zorgen én dat dat het besef bestaat dat beide partners niet voor financiële redenen bij elkaar blijven. (Want net zoals ‘onder voorwaarden’ trouwen bij sommige wantrouwen oproept, kan dit argument net zo goed gebruikt worden voor het niet willen verlaten van een rijkere partner.)
Dank je wel voor je goed onderbouwde reactie! Echt tof!
Een gevoel van onafhankelijkheid heb ik in mijn blog niet beschreven en zo had ik er zelf ook nog nooit echt naar gekeken, maar het telt natuurlijk ook mee. Het geeft me inderdaad een gevoel van onafhankelijkheid, dat ik (mocht het misgaan) altijd zal kunnen krijgen wat van mij was, omdat ik dat goed geregeld heb voor mijn trouwen.
Ik denk dat huwelijkse voorwaarden best goed zijn. Als je uit elkaar gaat zijn er zoveel emoties, dat je vaak geen goede beslissingen kan nemen. Dan is het goed dat dit al op papier staan. Beter safe than sorry.
Ja, het is echt een verzekering, net als met de autoverzekering na een ongeluk ofzo. Je wilt gewoon geen extra gedoe meer, bovenop al het gedoe wat er toch al is door de rotsituatie waar je in terecht bent gekomen.
Ik verwacht niet op korte termijn te trouwen, of überhaupt te trouwen, maar ik denk dat dit juist de beste manier is. De eerlijkste weg. Natuurlijk geloof je van tevoren in de goedheid van de ander, maar in een scheiding is dat juist het tegenovergestelde van wat je ooit dacht. Wantrouwen? Nee, eerder een verzekering mocht het fout gaat.
Ja, het is de eerlijkste weg. Want ondanks huwelijkse voorwaarden is tijdens het huwelijk alles toch van beiden. Schulden ben je dan wel samen verantwoordelijk voor. Het is alleen om de splitsing die er ooit was weer terug te brengen naar de juiste verhouding. Eigen verantwoordelijkheid enzo.
Vind ik eigenlijk een hele ‘volwassen’ beslissing.. Net goed dat je realistisch bent, tegenwoordig kan er zoveel fout lopen, goed dat je hier rekening mee houdt op zekere hoogte :à
Ja, er kan gewoon teveel tegenwoordig en een beetje realistisch daarin zijn vind ik wel een fijn idee.
Ik ben romantisch en misschien blind voor de liefde. Ik kies te geloven in de liefde voor altijd. Maar de liefde is ook iedere dag hard werken en natuurlijk zou het kunnen dat je verliefd wordt op iemand anders onderweg, maar dat ook weer een keus. Als het echt mis gaat dan zie wij het wel met geld zaken. Scheelt ook wel dat wij geen schulden hebben. 😉
Nou ik snap dat wel, trouwen onder huwelijkse voorwaarden. Ik ben niet van plan om te trouwen, maar mocht ik het doen dan zou ik het ook onder huwelijkse voorwaarden doen. Je weet nooit hoe het loopt en dit is gewoon het eerlijkste (en in mijn ogen slimste, maargoed.. dat is ieder voor zich natuurlijk). Liefs.x
Ik denk dat het voor iedereen verschillend zal zijn of huwelijkse voorwaarden een goed idee is. Idd in het geval van studieschuld, eigen bedrijf etc is het handig. Maar spelen dit soort dingen niet en je doet het alleen voor de verdeling van de spullen voor het geval dat moet je je wel bedenken dat je ook na je huwelijk met alles wat je aankoopt steeds moet laten vastleggen van wie het is. Want anders moet dat toch echt door tweeën op het moment dat je uit elkaar gaat.
Ik was mijn eerste huwelijk onder huwelijkse voorwaarden getrouwd. Achteraf vind ik het zo zinloos dat we dat deden maar m’n vader had me op het hart gedrukt dit echt te doen want je weet maar nooit . Ik had een huurflat vol oude gekregen meuk. Hij alleen een koffer met kleding en een matras omdat zijn ex zijn hele huis had leeggeroofd. De notaris zal zich wel rotgelachen hebben nadat we voor die zooi hadden getekend. Ook met de scheiding kwam ik er makkelijk vanaf. Mijn ex was nl behoorlijk beledigd toen zijn advocaat voorstelde om te kijken of er nog wat te halen viel. Of ze soms dacht dat hij een of andere sukkel was die niet voor zichzelf kon zorgen. Dus nee, hij hoefde niets van me te hebben. In m’n huidige huwelijk ben ik in gemeenschap getrouwd. Niet omdat ik denk dat ons huwelijksbootje unsinkable is, maar omdat ik er in onze situatie gewoon de meerwaarde niet van inzie.
Dat heb je duidelijk verwoord en ik deel je gevoel helemaal over dat je nooit weet hoe de dingen lopen. Want of je nu getrouwd bent of niet, garanties heb je toch nooit. Mensen en situaties kunnen veranderen en je kunt niet in de toekomst kijken, dat is gewoon een heel nuchtere gedachte. Wij zijn niet onder huwelijkse voorwaarden getrouwd omdat hier (Bolivia) niet echt bestaat. En we hebben ook gewoon eigenlijk niks, geen eigen huis of flink bedrag op de spaarrekening. Als ik bijvoorbeeld een flinke erfenis of iets dergelijks had gehad, dan had ik daar wel iets over laten vastleggen bij de notaris.
Ik ben ook op huwelijkse voorwaarden getrouwd en ik vind dat eigenlijk heel logisch. Je weet nooit wat er kan gebeuren dus het kan maar geregeld zijn. Nu is de liefde heel groot en ik hoop dat dit ook altijd zo blijft, maar je weet het nooit. Ik heb helemaal geen zin in trammelant achteraf dus bespreek ik het liever op voorhand.
Ik moet wel zeggen dat we het nooit bijgesteld hebben.
Er lijkt een groot taboe op huwelijkse voorwaarden te zitten, maar als je het zo vraagt zijn er toch wel wat mensen die het zo geregeld hebben. Gelukkig maar.
Bijstellen hoeft natuurlijk ook niet, maar ik weet niet zeker of dat ineens weer zou kunnen als je dat een aantal jaren niet gedaan hebt. Dus wij hebben het maar gewoon ieder jaar gedaan (er staat dus 4x op rij: “niets te verdelen”), braaf als wij zijn.