Ik en auto rijden. Ik heb er niet zo veel mee. En in alle eerlijkheid, ik ben er ook nog niet echt goed in (vind ik dan). Het gaat gelukkig steeds beter, maar inparkeren bijvoorbeeld, vind ik een ramp. En dat maakt me onzeker. En me onzeker voelen is niet echt mijn ding. Dat is eigenlijk best nieuw voor me. Dus tegelijk met onzeker voelen, voel ik me ook weer stom (zo’n woord dat ik meer in de mond nam toen ik 12 jaar oud was). Want auto rijden kan vrijwel iedere kip, toch? Dus waarom heb ik er dan zoveel moeite mee? En is het eigenlijk nodig om me stom te voelen?
Laat ik eerst benoemen dat ik mijn auto rijbewijs pas een jaar heb. Het is duidelijk dat ik er nooit haast mee heb gehad om het te halen.
Andere prioriteiten
Ik had andere prioriteiten toen ik 18 was. En daarbij, redde ik het prima zonder rijbewijs. Ik kon gratis met het OV (dankjewel papa de buschauffeur) door heel Nederland. Ik pakte de trein om naar mijn studie te komen en ook dat was natuurlijk gratis met de OV-kaart. Als ik dus geld had, koos ik voor (maanden) backpacken over de hele wereld in plaats van het nemen rijlessen. Ik besteedde mijn geld liever aan een drankje ergens bij een kampvuur in Australië. Eenmaal thuis ging mijn geld weer op aan mijn kamerhuur én de volgende reis.
Geen Bob
Op mijn 25e kreeg ik een relatie met (nu) mijn man. Hij had een auto, dus nu had ik al helemaal geen haast om mijn rijbewijs te halen. Dit tot mijn spijt van mijn vrienden, want ik zou natuurlijk de ideale BOB (een term die toen nog niet bestond) zijn geweest. Als ik tenminste dus een rijbewijs had gehad. Maar nee, nog steeds zag ik de noodzaak er niet van in. En nog steeds ging mijn geld uit naar het maken van reizen.
Categorie AM
Toen ik in 2006 ergens een antieke Vespa PK 50 XL kon kopen voor , deed ik dat natuurlijk meteen. Mijn geweldige scooter trok veel bekijks en ik kon meteen goed omgaan met de hand schakel. Om mijn Vespa te mogen berijden had je sinds 2009 een bromfietscertificaat nodig. Als je geen motor of auto rijbewijs hebt, moet je daar tegenwoordig examens voor afleggen. Ongeacht je leeftijd. In 2009 mocht je echter nog je certificaat kopen als je geboren was voor 1980. Dus… ik pinde, ging richting het gemeentehuis en regelde mijn eerste rijbewijs. Bam, zo doe je dat. Kopen die handel! Wow… een rijbewijs AM. Dát maakte indruk op al mijn vrienden (niet echt) natuurlijk. De Vespa daarentegen maakte wel indruk en ik heb er menig tours op gemaakt.
Categorie A
Toen in 2010 mijn Vespa stuk ging en ik geen onderdelen kon vinden, besloot ik om dan maar meteen voor een motor rijbewijs te gaan. Een auto is natuurlijk praktischer, een motor is veel leuker! Door mijn Vespa had ik al ervaringen met schakelen. Maar… een grote motor is natuurlijk anders. Daarbij wilde ik niet voor een lichte motor gaan. Want hey… ik ben dan wel 1.50 meter, ik ben vooral ook eigenwijs! Ik ging dus voor het zwaardere werk. Ik viel 10 keer om (want ik kon alleen met de punten van mijn tenen de grond aanraken) tijdens het lessen, maar dat kon de pret niet drukken. Althans, niet die van mij. Mijn instructeur dacht er anders over en kon niet wachten om van me af te zijn.
Mijn intruder
Doordat ik nog geen auto rijbewijs had, moest ik eerst mijn theorie examens halen (met een auto rijbewijs mag je deze later afleggen). Het spannendste vond ik vooral het invoegen op de snelweg. Misschien kan je je nog herinneringen hoe dat voor het eerst in een auto ging? Vast eng, maar er zat tenminste iemand naast je. Op een motor moet je het toch maar even alleen doen.
Na een paar lessen mocht ik op voor het examen voertuigbeheersing en als laatste het praktijkexamen. Wat was ik trots dat ik alle drie examens in één keer haalde! Dus sinds 2011 rijd ik motor en heb ik rijbewijs A. Geen tussen categorie, maar gewoon het zwaarste in de motor categorie. Ik rijd een Intruder 700 cc en ik vind mezelf stiekem best stoer. Motor rijden vind ik heerlijk en nog steeds had ik geen behoefte om een auto rijbewijs te halen.
Toen werd ik moeder
En toen werd ik moeder. En pas toen, toen besloot ik dat het belangrijk was om wel een auto te kunnen besturen. Ik wilde in staat zijn om met hem naar aan huisarts of het ziekenhuis te rijden, bijvoorbeeld. Tijdens mijn bevallingsverlof deed ik een spoedcursus. Want deelnemen aan het verkeer was ik natuurlijk al gewend. Nu was het een kwestie van het leren besturen van een auto. Al direct besefte ik dat ik geen natuurtalent in een auto ben, maar ik deed het toch maar even binnen 22 lessen.
Niet leuk
Wat ik moeilijk vind (en daardoor niet leuk)? Ik voel me opgesloten in een auto. Op een motor zie je álles. Maar in een auto wordt je blikveld behoorlijk beperkt (geen wonder dat mijn man ooit eens is aangereden op de motor door een automobilist). Ik heb moeite om in te schatten hoeveel ruimte de auto in beslag neemt (gelukkig gaat dat steeds beter). Ik ben klein en kan niet goed over het stuur heen kijken (dus zit ik altijd op een verhoging in onze auto). Wat ik verder niet leuk vind? Een motor geeft meer gevoel. Je rijdt en hebt een groot iets onder controle met je lichaam. Auto rijden geeft dat vrije gevoel niet. Ik vind het echt saai om auto te rijden en doe het alleen omdat het moet. Je (althans ik) gaat ook niet zomaar een ‘rondje rijden’ met een auto. Dat doe je met een motor des te meer. De enige voordelen zijn dat zoonlief mee kan en dat ik muziek kan draaien en luid kan meezingen. Je wordt in ieder geval minder gek aangekeken bij een stoplicht als je luidkeels in een auto zingt, dan op een motor, heb ik door.
Nee, auto rijden is nog steeds mijn ding niet. De auto die we hebben is ook groot (maar ja, veel keuzes heb je niet als je 1.50 bent én toch een gezinsauto wil) en best lastig als beginnersauto. Dus ik troost me er mee dat het dus niet helemaal aan mij ligt.
Categorie B
Hoe natuurlijk motor rijden gaat, hoe onnatuurlijk auto dus rijden voelt. En dat vind ik dus stom. Ik weet dat het niet hoeft, maar toch vind ik het ergens gewoon raar van mezelf. Ik maak me vooral druk om parkeren. Hoe krap is het? Knal ik niet tegen andere auto’s aan? Tegelijk besef ik heus wel dat vele anderen het ook kunnen, dus waarom ik niet? Maar toch, ik ben geen held in auto rijden. Ik realiseer me ook wel dat ik nog meer ervaring op moet doen, maar vaak heb je er wel of niet meteen een gevoel bij. Ik dus niet.
Ben ik dan niet ergens trots op ?
Of er momenten zijn waar ik wel trots op ben? Ja, het feit dat ik ook mijn auto rijbewijs in één keer heb gehaald (hoe stoer is dat) na 22 rijlessen. Daar ben ik zeker trots op (en mijn portemonnee was er ook blij mee). Verder is het telkens een overwinning als ik er alleen op uit ben gegaan. En ik ben trots dat ik er toch gewoon maar ‘even’ voor ben gegaan. Naar mijn idee gaat het steeds beter. En daar gaat het om, toch? Stapje voor stapje. Voordelen dat ik vooral eerst een motorrijder ben, zijn er ook. Zo kijk ik verder vooruit dan de gemiddelde automobilist én ik heb meer oog voor het gedrag van een ander. En veiligheid voorop. Als motorrijder besef je wel hoe kwetsbaar je bent. Dus ik kijk ook altijd extra goed om me heen als ik rijd.
Maar het liefst pak ik de motor, want dat vind ik tenslotte nog steeds veel leuker. Dus laat die mooie zomer maar komen, zodat hij vaak van stal kan! Auto rijden zal waarschijnlijk nooit mijn ding zijn.
En jij? Wat vind jij van auto rijden en ben je er goed in?
Ik ben er en beetje overheen gegroeid. Lessen vond ik altijd wel leuk en kreeg vaak op mijn kop dat ik te hard ging :’) Snelweg vond (en vind) ik nog steeds erg fijn om te rijden. Echter, heb ik 10.000x over mijn theorie gedaan en nadat ik mijn rijbewijs had (ook trouwens op latere leeftijd) heb ik in de eerste weken een aanrijding gehad. Niet geheel mijn schuld, maar de schik zat er goed in. tevens had ik werk waarheen ik kon met de fiets, dus heb toen een jaar lang niet gereden. Ik kreeg een aantal jaren terug een baan waar ik telkens auto moest rijden in Den haag, een HELL. Heb er wel ontzettend veel van geleerd maar had telkens spanning als ik in de auto moest stappen. Als ik eenmaal reed ging het wel. Ik rij nu 5 dagen in de week naar mijn werk en vind het heerlijk. We hebben een super fijne auto en vind het erg fijn dat ik (aangezien mijn werktijden ook erg afwijken) toch maar mooi ons autootje in kan stappen. Ik werk nu ook wat verder.
Zo. Wat een verhaal van mijn kant haha 😉 Maar uiteindelijk ben ik blij met hoe alles gelopen is. Motor rijden lijkt mij nou weer 10x niks. Ieder zijn ding. x
Oh wat naar! Een aanrijding lijkt me dus al helemaal geen fijn begin van je ‘rij-carrière’! Kan me heel goed voorstellen dat je daardoor voorlopig niet meer wilde rijden. Goed dat je er uiteindelijk wel voor bent gegaan. En dat je hebt doorgezet ondanks de spanning in de auto.
En inderdaad.. een lange reactie voor jouw doen. Maar daar word ik helemaal blij van 🙂
Autorijden, echt dat is onder tussen een compleet trauma geworden…
en als ik denk dat iemand nog maar gaat zeggen dat rijd zij toch raak ik compleet in paniek..
Het gekke, ooit vond ik het heerlijk…
vanaf mijn 12e mocht ik stukjes op ons terrein rijden, vanaf mijn 17e reed ik in de buurt rond… En toen moest ik mijn rijbewijs gaan halen, dat ging in zoverre goed dat ze vonden dat ik wel auto kon rijden, maar een te veel eigen rijstijl had dus keihard heel vaak zakte
Daarna haalde ik mijn C nog, en toen…
Ik weet het niet eens meer precies maar al jaren rijd ik niet meer, wil niet, durf niet, kan het niet…
Oh joh… wat vervelend dat het een trauma is geworden voor je. Waarschijnlijk voor jezelf ook compleet onverwachts, omdat je dus al zo jong reed. Al was dat met eigen rijstijl.
Als je niet wil, moet je het vooral lekker niet doen! Niemand hoeft je te dwingen of over te halen. Mis je het ergens wel eens?
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die auto rijden niet als vanzelfsprekend ervaart. Als in.. dat doe ik wel even.
Ik snap het heel goed hoor! Ik vond mijn rijlessen echt heel spannend, kwam iedere keer met klotsende oksels die auto uit. Nog steeds rijd ik niet graag in andermans grote auto’s, ik heb zelf 7 jaar lang een kleine Nissan Micra gehad en nu een even kleine Fiat 500. Die ken ik van binnen en buiten, ik voel ‘m goed aan, weet hoe groot ie is zodat parkeren niet eng is. Inderdaad, dat gevoel van controle moet ik hebben, anders vind ik het vreselijk. Ik rijd ook nooit hard. Maar ik vind het wel een heel fijn idee dat ik kán autorijden en dat ik een eigen autootje heb, het geeft me een gevoel van vrijheid. Heerlijk om te kunnen gaan en staan waar ik wil!
Ja, dat laatste snap ik zeker. Ik ben nu ook een paar keer alleen met mijn zoontje op pad gegaan in de auto en ik was mega trots op mezelf! We hebben gewoon geen makkelijke auto, maar ik merk dat het me steeds beter afgaat. Maar alsnog, idealiter zouden we een andere auto aanschaffen. Maar een 2e auto wil ik echt niet. We hebben al 2 motoren en dus 1 auto. Dat vind ik meer dan zat.
Ik vind van mijzelf dat ik goed kan auto rijden en ik ben ook dol blij met mijn rijbewijs en auto, de vrijheid die het me geeft om overal naar toe te kunnen vind ik heerlijk, Tassen in de auto en gaan 🙂 Kan me voorstellen dat een motor nog vrijer voelt maar is voor dagelijks gebruik toch onhandig, ik kan Bink bijvoorbeeld ook niet op de motor zetten en aangezien het vaker slecht weer is in Nederland dan goed weer.. Tommy heeft ook jaren motor gereden en zegt ook inderdaad dat het heerlijk is.
Om Bink mee te kunnen nemen is een auto natuurlijk ideaal. Al heb ik in Amerika mensen echt wel zien rijden met honden op de motor! Zo grappig. Ooit een zijspan vind ik ook wel cool. Dan word ik zo’n moeder die haar zoontje op school komt afzetten met de motor. Hoe cool is dat!
En mist Tommy motor rijden niet?
Haha lieve meid toch! Je weet dat je pas leert autorijden als je je rijbewijs al hebt toch? Een jaar is nog niks en de hoeveelheid die je in dat jaar rijdt is ontzettend belangrijk. Oefening baart kunst en absoluut geen reden om jezelf stom te noemen… écht heus niet!
En weetje… er zijn triljoenen mensen die hun rijdbewijs al LAAAAAAAAAAAAANG hebben… en nog voor geen meter kunnen rijden!! Ik heb zeer regelmatig een frustratie moment in de auto om die reden. Laatst nog toen een of andere malloot zich vergist had bij zo’n rotonde met 4 banen en van de meest linker baan gewoon in een klap naar helemaal rechts ging voor alle auto’s langs op de banen rechts van hem, ik zat er bijna vol in!! GROM!
I love love love autorijden en ja, ik pak geregeld een auto om gewoon doelloos een rondje te rijden, I LOVE IT!!! Maar het verkeer… die malloten op de weg die veel te hard, veel te langzaam of gewoon als een kip zonder kop rijden en geen rekening houden met andere weggebruikers… vreselijk! En levensgevaarlijk ook nog eens. Maar dat is dan ook het enige waar ik moeite mee heb en die frustraties en situaties heb je op de motor ook.
Niet (goed) kunnen inparkeren? Boeiend… joh… Zolang je weet hoe je moet kijken, anticiperen op het verkeer én gewoon je richting aan geeft zal het vast zo erg niet zijn. Dat is veel belangrijker! <3
Natuurlijk snap ik dat :). Maar… ik had mijn motor snel onder controle nadat ik mijn rijbewijs had. Reed vrij snel een heel weekend naar het buitenland. Dus ik voel nu al aan dat ik gewoon niets heb met een auto.
Je hebt ook wel gelijk. Als ik niet kan parkeren, is dat niet zo’n ramp. Maar het voelt toch wel als een beperking. Ik kan (nog) niet zomaar overal parkeren. En dat is toch echt wel een ding. Ik heb dus meer een halve vrijheid, zeg maar. Maar ik kan inderdaad wel goed anticiperen.Ik heb ook een hekel aan die mensen die denken dat de weg alleen van hun alleen is. Die gewoon ineens naar rechts/links schieten. Super gevaarlijk met name als ik dus motor rijd. Alleen al daarom zou ik nooit zo’n onbezonnen actie doen. Die mensen mogen ze inderdaad van de weg halen. Het gaat inderdaad niet alleen om dat je goed kan rijden, maar dat je je verantwoording neemt in het verkeer. Absoluut mee eens!
ik rij heel graag met de wagen, en vind mezelf een prima chauffeur.
Ik heb ook al eens een cursus wagenbeheersing mogen volgen, en een cursus ecologisch rijden, waar ik trouwens ook een blogje heb over geschreven. Heel interessant, en sindsdien rij ik nog bewuster volgens de regeltjes…
Ik kan me wel vinden in die vrijheid die je motor biedt, dat vind ik ook als ik met de fiets op pad ben nl.
😉
Oh… ecologisch rijden! Wat goed dat je dat hebt gedaan. Heb je een link voor me over dat blog? En ook wagenbeheersing is slim.
Ja, wat dat betreft is een motor wel te vergelijken met fietsen. Het heet natuurlijk niet voor niets een motorfiets 😉
dit is de link, Sheila: https://houdenvanhetleven.wordpress.com/2011/03/17/ecodriving/
Op de motor na herkenbaar. Ideale bob…maar dat doe ik mooi niet. Vreselijk naar onbekende plaatsen moeten rijden. Liefst rij ik dan alleen en binnendoor, kan ik lekker uiïg verkeerd rijden en dan is dat niet zo’n ramp. Inparkeren? Ik zet ‘m wel wat straten verderop. Zo blij met onze oprit. Ml wilde een stationwagen, handig met de kleine, maar veel te groot voor mij. Ik rijd soms best aso naar het werk, maar dat is lekker binnendoor via rustige wegen… Deed vroeger alles op de fiets en met het o.v. Vond het heel raar dat ik in de auto niks hoorde en hoelang ik het frame rond het raam wel niet ontzettend irritant in mijn blikveld vond zitten. En met de fiets kun je zo mooi overal snel tussendoor fietsen. En met 25 begonnen met lessen, zei de instructeur zo mooi: mag ik je feliciteren? Ben je net 18 geworden? Hahahaha… Ben benieuwd of het ooit beter wordt.
Oh wat fijn om te lezen. Ik ben dus niet de enige!!! Inderdaad.. herkenbaar. Ik zet hem dus ook maar wat straten verderop als parkeren te ingewikkeld voor me is. Ik maak het mezelf absoluut niet moeilijk. Hier in de wijk heb je dus die ‘parkeerkoffers’. Ook een ramp. Daar parkeer ik alleen als er meerdere lege plekken naast elkaar zijn. Zodat ik hem rustig kan insteken. Anders parkeer ik bij het spoor, waar het fijner is. Jep…. ik snap je!
Bedankt voor je leuke reactie!
Diegene die me heeft leren rijden (mijn broer) is testpiloot voor Ford… dat zijn erg goede bestuurders.
Hij legde de lat voor mij heel hoog bij het oefenen… daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor! 🙂
Oh jaloers, misschien mogen Sheila en ik je broer een keertje lenen? 🙂
Wat Frederique dus zegt!
Ik kan het altijd even voorstellen 😉
Op het moment zelf was ik er niet zo blij mee… tot ik examen moest doen en alles niet zo moeilijk bleek te zijn als hij me had laten geloven…
Ik kan bijvoorbeeld achteruit ergens inrijden met langs beide kanten van mijn spiegels 10 cm. ruimte… Zo had ik het geleerd!
Op het examen was dat een mega-gat waar ik in moest rijden, dat deed ik bijna met mijn ogen dicht! hahaha
Rijden is mijn ding ook niet. Ik heb mijn rijbewijs pas heel laat gehaald en sindsdien heb ik eigenlijk ook niet meer gereden. Als je weet dat ik al zelfs met een kinderwagen overal tegenaan botste…sja…daar werd ik ook een beetje onzeker van 😉 Ik ben gewoon niet zo goed met dingen met wielen. Maar ja, we zijn dan weer met andere dingen extra goed, toch? 🙂
Helemaal mee eens! Ik kan bijvoorbeeld blind typen, een eitje koken, een servet in een zwaan vouwen, binnen de lijntjes kleuren… het is net waar je prioriteiten liggen in het leven 😉
Haha precies dat. Vooral die zwaan, dat is echt badass gewoon!! 😉
Ik probeerde eens een dansende ollifant, maar dat was toch te hoog gegrepen. Mijn prio is blijven hangen bij de zwaan.
Ik vind het heerlijk om auto te rijden, ondanks dat ik er volgens mijn vriend, weinig van bak (aan zijn gescheld en gevloek te horen als hij naast me zit).
Ik wil nog wel heel graag een motorrijbewijs, dus dat word even sparen. Maar dan wil ik wel een buikschuiver!
Hahaha… word je daar niet gek van? Ik ben echt eens super boos geworden op mijn man die commentaar zat te geven op me. Ik zei dat ik het echt wel wil leren, maar dat dát dus echt niet hielp. Commentaar mag alleen als het nuttig is.
Oh een buikschuiver is zo niet mijn ding! Dat vind ik weer helemaal niets. Is ook niet vreemd. Als je van een chopper houdt, ga je daar met een boog omheen. En andersom ook. Maar we zwaaien wel naar elkaar als we elkaar tegen komen op de weg, natuurlijk. Ik zwaai alleen niet naar de mensen op scooter motoren. Of die motoren met 2 wielen voor. Dat telt echt niet 😉
Knettergek!! Ik heb een keer heel abrupt op de rem getrapt (toen er niemand achter ons reed). Zat hij bijna met zijn gebit op het dashboard en ben ik heel boos geworden. Nu is het wat minder, maar toch…
En nee, scootermotoren en 2 wielen voor zijn geen echte motoren. Jij leek me al een type voor een chopper! hahaha! Daar zou ik ook nog naar zwaaien!
Scooter daar heb ik ook eentje van. Ik wilde ook eerst een Vestpa, maar hij pas niet in de garage waar maar een smalle ruimte overblijft omdat er al een auto staat. Het wordt anders en ik rijd het eerste jaar in Nederland met plezier rond met scooter tot ik rijbewijs heb een jaar later. Parkeren van auto dat kan ik mij ook aan ergeren. Ik ga liever tegenwoordig op de fiets. Al geef ik toe dat het handig met kinderen is om een tweede auto te hebben. 😉
Parkeren is dus niet alleen voor mij een dingetje, lees ik.
Wist je trouwens dat de eerste keer dat ik een scooter reed, ik in Thailand reed. Op Koh Samui was dat. Ik huur er altijd wel één in Azië (behalve in grote steden, daar moet ik er niet aan denken). En dan heb je die standaard dingen met een mandje voor. Je kent ze wel. Daar hadden ze in het begin alleen maar schakel scooters, dus daar leerde ik het.
Hahaha, rare timing voor mij om dit te lezen – heb eergisteren mijn theoretisch rij-examen afgelegd en was gelukkig meteen geslaagd! Kijk er wel naar uit om echt te leren rijden nu 🙂
Oh echt? Gefeliciteerd!!! En goed zo. Dat was in ieder geval het examen wat ik in één keer wilde halen. Ik vertikte het om die overnieuw te doen. Ik dacht, theorie heb ik tenminste helemaal zelf in de hand. Met name toen ik dus die voor de motor deed, had ik boeken gekocht en ik deed online oefenen. Ik heb het erg serieus genomen en heb een week zitten studeren. Ik hoorde van iedereen dat die van de motor lastiger is dan van de auto. Veel mensen zakken voor de theorie voor de motor en ik dacht, dat gaat mij niet gebeuren. Ik denk trouwens ook dat het meespeelt dat vrijwel iedereen al auto rijdt. En daardoor denkt.. oh, daar hoef ik niets voor te leren en daardoor zakken er veel.
Maar goed, tof dat jij hem ook in één keer hebt gehaald. Nu naar de rest! Succes!
Hihi, jouw redenen om nog niet je rijbewijs te halen zijn PRECIES de redenen waarom ik hem ook nog niet heb. En echt iets voor jou om de motor erbij te pakken. Ik ken je niet IRL, maar je lijkt me er echt een type voor.
Mijn centjes gingen op aan kleren, make-up en uitgaan. Ik woonde later op steenworp afstand van de stad, het station en ook de kroegen. Weer geen reden om het te behalen. Nu James er is zou het misschien wel handig zijn. Een auto kun je bij hoge nood natuurlijk huren dan wel lenen. Ik ben zelf veel te schijterig (mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen) om op een motor te zitten.
Haha.. cool dat je een motor bij me vindt passen op basis van mijn blog. Ik reed overigens zelfs ook tijdens mijn zwangerschap nog door 🙂
En natuurlijk mag je dat zeggen als jij jezelf schijterig vindt! Maar voor Oz wilde ik dus eindelijk wel mijn rijbewijs halen. Auto rijbewijs. En een auto kan je altijd wel lenen van iemand, inderdaad. Een motor is toch andes. Die moet je echt huren of je moet een hele goede vriend hebben die toevallig motor rijdt. Een motor leent een beetje liefhebber namelijk helemaal niet uit 🙂
Tjonge jonge, je rijbewijs in één keer gehaald na slechts 22 lessen? Dat is zéker iets om trots op te zijn. Ik geloof dat ik in het totaal 10 keer zoveel lessen heb nodig gehad als jij. Toen ik eenmaal mijn rijbewijs had, had ik meteen de eerste dag al een aanrijding! Ik heb me dan ook altijd onzeker gevoeld tijdens het autorijden en na een dik jaartje heb ik mijn auto weggedaan omdat ik mezelf een gevaar op de weg vond en ik het dus niet verantwoord vond dat ik de openbare weg opging met de auto.
Dankjewel!
En wat een zelfkennis. Ik wou dat meer mensen dat hebben. Ik reageer wel goed als ik rijd. Dat komt ook doordat je op de motor heel anders rijdt. Je bent bewuster van het verkeer om je heen, omdat je weet dat je kwetsbaar bent. Maar soms zie je mensen op de weg die gewoon een gevaar zijn. Dure niet zouden mogen rijden. Maar zelf dus gewoon vinden dat ze prima kunnen rijden of er niet van wakker liggen. Levensgevaarlijk.
Auto rijden is nooit mijn hobby geweest. Op mijn 28ste haalde ik mijn rijbewijs en ik was heel blij dat ik het haalde. Daarna reed ik bijna een jaar in mijn eigen auto maar ik durfde niet goed. Dat mijn ogen slecht zijn en niet samenwerken maakte me zo onzeker. Nu rijd ik op een Tomos en daar voel ik mij prettig mee.
Oh slechte ogen… een ideale combinatie met auto rijden inderdaad. Ik heb geen idee wat een Tomos is, dus ga zo meteen even googlen 🙂
Wow wat, in 22 lessen je rijbewijs gehaald??!! Super goed gedaan man!!!! Ik had al meer dan 22 lessen nodig om die handelingen te leren automatiseren. Binnen spiegel buiten spiegel wat wat kwam toen ook alweer??? Kijk een poeoeoeosss!!!!! Ik had echt de beste en meest geduldige rijinstructrice ever.
Nu ik het kan vind ik het heerlijk om te doen, liefst zo hard mogelijk zodat de wereld om me heen gewoon vervaagd, het er even niet meer is, gewoon alleen ik en mijn auto en mijn muziek en verder niks meer. vroemvroemmmm
Thanks, daar ben ik dan ook wel trots op. Ook als ik 35 nodig had gehad. Ook prima. Maar dat ik mijn rijbewijs in één keer haalde. Na alle verhalen die ik hoorde, dacht ik niet eens dat dat mogelijk was.
Ik zie jou ook inderdaad zo hard mogelijk de weg op met muziek. Rijd je ook zoals het er in je hoofd aan toe gaat? Hey… 2 andere auto’s op de weg, 10 andere auto’s op de weg, hey… dit is een leuk liedje, 88 andere auto’s op de weg, verkeerslicht op rood, hey… McDonalds, dat is een mcflurry of een happy meal of een burger, stond het verkeerslicht nou op rood?
Autorijden kan heel onnatuurlijk voelen. Maar hoe vaker je het doet, hoe natuurlijker het wordt. Ik kan mij overigens ook wel vinden in de mening dat een motor zo vrij voelt. Vooral doen waar je je goed bij voelt!