Wat nou als je verliefd wordt op een ander? Een ander die al een partner heeft en eigenlijk dus al bezet is? Wacht, laten we het verhaal nog smeuïger maken. Er zijn ook twee kinderen in het spel. Oh, we doen er nog een stapje bovenop. Die ander is ook nog ernstig ziek.
Nadat je zijn vrouw en tevens je beste vriendin, hebt aangeboden om haar te ondersteunen in de zorg, blijkt dat je verliefd op hem bent geworden. Natuurlijk doe je je best om deze gevoelens te onderdrukken, maar wat als deze gevoelens wederzijds zijn?
Ik las erover in de Jan van deze maand. Nadat bij de man van Nora’s beste vriendin kanker is geconstateerd, hebben ze het zwaar. De beste vriendin vindt het moeilijk om de zorg te combineren met de aandacht die haar kinderen nodig hebben, zonder ook nog zichzelf te verliezen. Het is dan ook een opluchting als Nora aanbiedt om te helpen.
Een gesprekspartner
Eerst is het de man van haar beste vriendin en komt Nora één keer per week langs. Haar beste vriendin is vooral bezig met overleven, terwijl haar man juist behoefte heeft aan een gesprekspartner. Deze vindt hij in Nora en al snel kijken ze beiden erg uit naar dat momentje samen in de week. Als op een gegeven moment Nora hem kust en de man terug kust, is het hek van de dam.
Eerlijkheid duurt het langst
De man vindt dat eerlijkheid het belangrijkste is en vertelt zijn vrouw dat hij verliefd is geworden op Nora. Al is het compleet onverwachts, het is zoals het is. Dan is het hek van de dam. De beste vriendin voelt zich bedrogen, wat natuurlijk te begrijpen is en Nora mag vertrekken. Als de man vervolgens zeer goed reageert op een behandeling, besluit hij toch om te kiezen voor Nora.
Een scheiding volgt
Een scheiding wordt in het werk gezet, maar het begrip is ver te zoeken. De beste vriendin (die bij deze natuurlijk geen beste vriendin meer is) verbiedt dat haar ex de kinderen bij zich heeft als Nora er is. Ook de ouders van de man steunen hem niet en staan achter de ex. De vriendinnen van Nora vinden het niet kunnen. Hoe kan je als vrouw een huwelijk kapot maken, vooral als er sprake is van kinderen? En al helemaal tijdens een ziektebed? Velen verbreken het contact met Nora. Vooral nu ze er definitief voor heeft gekozen om door te gaan met de man van haar voormalige beste vriendin. Er wordt met de vinger naar Nora gewezen en door andere vrouwen wordt ze vermeden, voor het geval ze ook hun mannen ‘jat’.
Eerlijk?
Ja, ik begrijp dat zo’n situatie heel veel emotie met zich meebrengt. Ik kan me ook voorstellen dat het extra moeilijk is als er kinderen bij betrokken zijn. Maar laten we eerlijk zijn, is het wel haar schuld? Het is makkelijk om naar haar te wijzen, maar zo zwart/wit is het volgens mij allemaal niet. Ik denk niet dat Nora ’s ochtends wakker werd en dacht: “Vandaag ga ik eens een gezin uit elkaar trekken.”
Als we iets niet in de hand hebben, is het wel de liefde. Maar zij is niet verantwoordelijk voor het gezin van hem, wel voor haar eigen geluk. Hij is ook verliefd geworden en maakt zelf de keuze om te scheiden van zijn vrouw. Ik vind het altijd bijzonder dat de vrouw wordt gezien als boeman (of boevrouw, als dat woord had bestaan). Er zijn toch twee mensen in het spel? Ik vind het vooral belangrijk dat er wordt gekeken om dit ‘uit te vechten’ zonder dat de kinderen er last van hebben. Maar wat heb je er aan om toch samen verder te gaan, als je partner eigenlijk niet meer bij je wilt blijven? Persoonlijk denk ik niet dat ik dát zou kunnen of zelfs willen. Hoe pijnlijk het ook is als mijn partner voor een ander kiest en niet meer met mij een gezin wil vormen met mijn zoontje.
Hoe denk jij er over? Vooral als het jou zou gebeuren als partner, of als de moeder van zijn kinderen? Of wat als je verliefd wordt op een ander? Is dat je dat eens overkomen?
Liefde valt niet te sturen. In bovenstaand voorbeeld en in zoveel gevallen, wordt de vrouw als boeman gezien. Als er al iemand de boeman zou zijn is dat hier de man. Hij gaat vreemd en besluit te scheiden.
Maar bovenal is het belangrijk dat je voor jezelf en je eigen geluk kiest. De relatie tussen zijn huidige vrouw en hem heeft geen kans van slagen meer, nu hij zulke sterke gevoelens heeft voor een ander. Het zou een leugen zijn bij zijn vrouw te blijven. Niet alleen richting zijn relatie, maar zeker richting te kinderen. En dat mag je hen niet aandoen. Wat voor voorbeeld stel je dan? Kinderen verdienen het gelukkige ouders te hebben. En is dat met een ander, dan is dat zo.
Ik ben het helemaal met je eens. Als iemand het inderdaad zóu moeten zijn, is het inderdaad de man. Al is het in dit voorbeeld, zoals ik het uit het artikel haalde, wel zo dat de man voor de familie (zowel van hem zelf als zijn ex) óók de boeman is. En precies wat jij zegt, wat is dan de oplossing? Als hij niet meer met zijn vrouw verder wil, wil je dat zelf toch ook niet meer? Je kan dan ergens toch proberen te bekijken hoe je hiermee verder moet.
Bedankt voor je leuke reactie!
Zeker, dit soort dingen zijn niet eenzijdig. Natuurlijk makkelijk om ‘de ander’ als de schuldige aan te wijzen, maar het ligt niet zo makkelijk vaak.
Nee, inderdaad. Uiteindelijk is het als buitenstaander al helemaal moeilijk om te weten hoe het écht zit.
Leuke naam van je artikel trouwens. 😉 Ik wordt zelf ook steeds verliefd op een andere oogschaduw en lipstick…maar dat bedoel je niet waarschijnlijk. Ik heb zoiets ook een paar keer van dichtbij meegemaakt. En een scheiding hoeft niet altijd te komen, maar soms is dat ook wel het geval. Verliefdheid op een ander overkomt iedereen wel eens. Ik dus ook, maar het ligt er aan hoe je mee omgaat. Eerlijkheid tegen je dierbaren vind ik belangrijk. Ik heb het ook gehad en heb er openlijk over gesproken met mijn partner. Het was niet makkelijk, maar het is goed geweest, dat gesprek.
Je artikel is leuk. 😉 en verfrissend Sheila.
Hahahahaha…. het is duidelijk waar jouw interesses liggen!
Nee klopt. Een scheiding is zeker niet altijd een (nodig) gevolg. Verliefd worden op een ander kan gebeuren. Dat is hartstikke menselijk en zeker geen reden om kwaad over te worden op een ander. Het gaat er vooral om wat die persoon ermee doet. Misschien is het ook een wake-up call voor jezelf, dat je je eigen relatie onder de loep kan houden om de verliefdheid weer terug te brengen. En als de ander bij jou wil blijven, is dat mooi dat je daar samen aan kan werken.
Eerlijkheid vind ik ook belangrijk. Een vriend zei eens dat hij niet zou willen weten. Maar ik ben het daar niet mee eens. Dan houd ik ook mezelf voor de gek, als ik wil negeren dat mijn partner verliefd is op een ander.
En dankjewel voor je leuke reactie en compliment. Dat doet me goed!
Graag gedaan 😉 Je verdient het!
Oh, pas halverwege begreep ik dat ik de vrouw, de schuld had moeten geven. Ik vond meteen de zieke man, hoe zielig ook, de eikel. Want natuurlijk kun je liefde niet sturen, en zijn de meeste mensen niet in staat om levenslang monogaam te zijn, maar je mag wel een beetje invoelen in de situatie. En als de liefde zo sterk is, dan kun je ook nog even wachten en alles netjes afhandelen met je huidige partner en kinderen.
Het is misschien ook wel veelzeggend dat zijn familie ook ‘kiest’ voor zijn ex. Dan moet er toch wel wat spelen, wat niet in dit verhaal wordt meegenomen. En ik zou bijna Nora willen waarschuwen niet met deze man verder te gaan.
Niet elke verliefdheid hoeft te eindigen met een breuk en een nieuwe relatie, denk ik dan.
Ik vind het zelf niet nodig om iemand de schuld te geven. Wie weet is de ex ook de schuldige, als je het zo wil noemen, doordat die niet meer heeft geïnvesteerd in de liefde. En de zieke man heeft zelf misschien niet voldoende aangegeven waar zijn behoeftes lagen.
En ja, ik lees een artikel, verwoord de korte versie hier en inderdaad… dat interview zal ook eenzijdig zijn geweest vanuit Nora. De familie zal niet zomaar voor de ex kiezen. Alhoewel dat tegelijkertijd ook wél kan, omdat sommige mensen alleen de buitenkant willen zien. Maar is er dan ook echt een schuldige? Ik denk dat de basis ligt in de relatie van de man en zijn ex. Als die beter was geweest, had hij die keuze misschien niet gemaakt. Ik kan me voorstellen voor de familie dat dat gezin een ideaal plaatje was. Maar ja, dat is alleen maar de buitenkant.
Pfff, wat een toestand zeg. Ik kan hierover geen zinnig woord zeggen. Behalve dan dat je vooral je hart moet volgen…. als je eenmaal verliefd bent op een ander, wordt het heel lastig om je relatie te repareren, denk ik.
Daar ben ik het ook mee eens. Je hart is het belangrijkste is. Je kan met je verstand kiezen, maar ik denk dat je hart je dan blijft achtervolgen en je uiteindelijk jezelf (en de ander) voor de gek houdt als je daar geen gehoor aan geeft.
wauw haha geweldig geschreven! Verliefdheid op een ander overkomt iedereen weleens! eerlijkheid duurt het langst zeggen ze niet voor niets!
Thanks voor je enthousiaste reactie! Dat doet me goed 🙂
En ja, ik geloof daar ook in. Dat eerlijkheid het langst duurt.
Jeetje wat een heftig verhaal, zeker omdat hij ook nog eens ziek is/was. Eerlijkheid duurt inderdaad het langst.
Ik zat te denken, toen ik het artikel las in het blad, dit is maar een tipje van de sluier! Knap hoe dat samengevat kan worden in 2 pagina’s. Er zal zoveel emoties, verdriet, woede, verwardheid gemixt met verliefdheid aan te pas zijn gekomen.
Ik heb wel een oplossing….of is die te makkelijk? Belangrijkste persoon in mijn leven ben ik. En als ik het niet leuk heb, wordt het voor de ander ook heel snel niet leuk. Dus voor jezelf kiezen. Dit zeg ik even los van de verantwoordelijkheid tegenover de kinderen. Dat vind ik overigens ook voor ‘de ex’. Door contact met de nieuwe partner te verbieden, belast je je kinderen met jouw ellende. Begrijpelijk maar niet goed (hierbij doe ik de aanname dat de nieuwe partner een prima persoon is en geen kleine-dieren-martelende-racist is).
Ik denk wel dat je aanname juist is 😉
Los daarvan ben ik het met je eens dat je zeker voor jezelf moet kiezen en je eigen geluk. Maar wel dat dat op een nette manier kan gaan. Hoe wrang je het ook vindt, de kinderen zouden daar niets van mogen merken. Want dat tekent hen ook voor later (een reden waarom mijn broer nooit wil trouwen, bijvoorbeeld).
Tja, die is een situatie die je eigenlijk pas kan beoordelen als je er zelf in zit. Ik denk dat je gevoelens niet eenvoudig kan voorkomen, maar wat je met die gevoelens doet, is een heel ander verhaal. Als je gelukkig bent in je relatie, geloof ik wél dat je die gevoelens een plekje kan geven en het verder niet te voeden. Als je erin meegaat en de gevoelens en het contact voedt, dan is er iets niet goed in je huidige relatie – dat moet dan ook inderdaad van 2 kanten komen en dan is er toch al niks meer aan te doen.
Ik ben hier altijd heel open en eerlijk in, ook tegenover mijn man. Alles is heel goed tussen ons en we willen altijd bij elkaar zijn. Maar ik zeg wel, als hij ooit eens verliefd wordt op een ander, dan is dat natuurlijk erg, maar ik zou het mijn leven niet door laten verpesten, want ik weet dat er dan iets niet klopte in onze relatie waar hij niet voor wilde vechten. Is dat een beetje logisch? 😛
Ik ben het er mee eens dat liefde van twee kanten moet komen. Volgens mij ligt daar de basis al of je wel of niet samen verder wilt gaan. Ik vind zelf niet dat als iemand verliefd wordt, er per definitie iets mis is met je relatie. Of dat dat zegt dat de persoon die verliefd is geworden niet meer wil vechten. Volgens mij hangt het meer van de volgende stap af, wat doe er mee. Het kan nog steeds alle kanten op.
Ik begrijp in ieder geval wat je probeert uit te leggen, hahaha. Het is zo belangrijk om eerlijk te zijn. En inderdaad… het is nooit de moeite waard om je leven te laten verpesten door een ander. Al helemaal niet als die persoon ervoor kiest om niet meer bij jou te willen zijn!
Poeh, heftig verhaal..
Om eerlijk te zijn zou ik niet weten hoe ik met zo’n situatie om zou gaan, er is een heel proces aan vooraf gegaan natuurlijk (het doet me op de een of andere manier een beetje aan Kluun denken)..
Ik zou me denk ik als echtgenote wel enorm genaaid voelen natuurlijk in eerste instantie, maar als ik iets heb geleerd is dat je voor je eigen geluk moet kiezen, hoe moeilijk de weg ook is. Dat je je als vrouw zijnde gaat verlagen naar het hele modder gooien en klauwen uitslaan snap ik niet, hou de eer aan jezelf en investeer in jezelf, je kinderen en je toekomst.
Liefs X
Ja, inderdaad. Dat zeg je goed. Er moet zeker een heel proces aan vooraf zijn gegaan. Iets wat niet eens te beschrijven valt in een artikel of interview in een magazine. Het kunnen maanden zijn, maar ook jaren.
Mee eens, kies zeker voor je eigen geluk. En dat is heus niet altijd even makkelijk. Zelfs als je je partner verlaat, lijkt me dat alsnog een moeilijke keuze.
Wat zeg je dat mooi! Ik ben het er helemaal mee eens. Houd zeker de eer aan jezelf en sta er boven. Het kost je alleen onnodig energie, die je beter in jezelf en je kinderen kan stoppen.
Als ik verliefd zou worden op een ander dan zou ik dat zien als een alarmsignaal dat ik iets aan mijn relatie moet doen. Ik zou er dus niets mee doen.
Kort, maar krachtig. Mooi dat je het dan zou oppakken als een wake up call. Dan wordt verliefdheid op een ander ineens erg nuttig.
Tsja, moeilijk te bedenken wat ik zou doen als mijn man voor een andere vrouw kiest. Zoals ik het nu zie zou ik omwille van de kinderen niet al te kinderachtig doen in de vorm van ze bij hun vader weghouden of hem helemaal zwart maken bij ze. Maar ik zit niet in die situatie, ik kan me er ook wel wat bij voorstellen dat als er emoties bij komen kijken en je echt tot in het diepst van je ziel gekwetst bent je misschien toch dat soort dingen doet. Ik kan dus eigenlijk alleen maar zeggen dat ik hoop dat ik het op een volwassen manier zou handelen.
Ik ben getrouwd en momenteel verliefd op een ander, ik zit dus eigenlijk in de situatie van de man. Tot nu toe heb ik niets daarmee gedaan, mijn man weet het wel. Degene waar ik verliefd op ben weet van niets en dat wil ik ook zo houden. Ik weet toch zeker dat ik bij mijn man wil blijven. Verliefd worden op een ander kan nu eenmaal gebeuren als je al een tijdje samen bent. Dat hoeft inderdaad helemaal niet te betekenen dat je relatie slecht is of dat je niet meer van je huidige partner houdt heb ik ontdekt nu ik zelf in deze situatie ben beland. Ik heb eigenlijk alleen nog maar meer respect voor mijn man gekregen dat hij ondanks dat hij het weet toch bij me blijft en me niet veroordeelt. Toch vind ik het vrij pijnlijk allemaal, ik hoop dan ook dat de vlinders snel uitgefladderd zijn en ik dan weer voor 100% van mn gezin kan genieten.
Wat vind ik het leuk dat je onze blog bezoekt, zonder dat je zelf blogt. En je uitgebreide reacties worden erg gewaardeerd. Net zoals je openheid.
Mee eens, dat je verliefd wordt op een ander, zegt niet meteen dat het niet goed is gesteld met je eigen/huidige relatie! Het is ook menselijk, want ik geloof niet dat er maar één persoon op de hele wereld geschikt is als een partner. Dat zou wat zijn, als die van jou toevallig in Verweggistan woont en je hem dus nooit ontmoet hebt.
Knap ook van je man dat hij dat ook realiseert. En soms is het ook even een schop onder de kont voor de ander (of jezelf). Gewoon om er weer aan herinnerd te worden dat liefde niet vanzelfsprekend is en dat je er ook aan moet blijven werken. Een bloemetje meenemen, samen uit eten gaan, quality time… En als je het zo ziet, kan je ook dankbaar zijn dat je verliefd bent geworden op een ander. En dat je weet dat verliefdheid tijdelijk is, houden van is de kern. Als je dát nog hebt met je man, kom je hier wel doorheen. Maar inderdaad.. het wordt gewoon weer even makkelijker als die vlinders weg zijn.
Heel mooi om te lezen hoe je hier mee om gaat Antoinette!!
Ik zou het ook eerlijk willen vertellen en de liefde laat zich inderdaad niet sturen. Ik kan me wel voorstellen dat het enorm pijnlijk is voor de vrouw, maar als je iemand niet meer gelukkig kunt maken en iemand is dat wel met een ander.. tja.. wat doe je eraan? En het is ook niet eerlijk dat de mensen Nora aankijken als de boevrouw, vind ik. Begrijpelijk, maar niet fair. Het zijn gevoelens, menselijke gevoelens. Ik zou er alles aan doen om de kinderen er niet de dupe van te laten worden overigens.
Mee eens, want Nora is eigenlijk een buitenstaander in dit geheel. Zij is niet verantwoordelijk voor het huwelijk van een ander en het geluk van een ander. Wel voor haar eigen geluk. En menselijke gevoelens zijn gewoon niet te sturen. Ik zou er ook alles aan doen om de kinderen niet de dupe te laten worden.
Heftige situatie…
Voor mezelf, moest ik in zo’n situatie terecht komen, zou ik toch eens kijken wat ik te verliezen heb én wie ik er allemaal pijn zou mee doen… Je hart holderdebolder achterna lopen, is niet altijd de juiste oplossing.
Dat lijkt me ook wel weer moeilijk. Je verliefdheid rationeel benaderen. Volgens mij is dat super moeilijk. Maar wel goed om daar ook bij stil te staan. Want verliefdheid gaat op een gegeven moment over. Alleen in de meeste gevallen lukt het mensen dán pas om ergens rationeel naar te kijken, denk ik.
Ik vrees dat ik je hierin moet gelijk geven, Sheila.
Oei, wat een gewetensvraag… ik ben wel van mening dat er 2 mensen ‘schuld’ aan hebben en dat je niet de een meer kunt aanwijzen dan de ander. En ja, liefde kun je gewoon niet sturen, gevoelens kun je tot op zekere hoogte misschien controleren maar als ze er zijn, dan zullen er op een bepaald moment ook keuzes gemaakt moeten worden met alle gevolgen van dien. Ik hoop het in ieder geval nooit op die manier mee te hoeven maken!
Dat vind ik ook, wat betreft de liefde kan je niet zomaar 1 persoon aanwijzen. Zelfs als een relatie beëindigd wordt zonder de tussenkomst van een ander, ligt het niet zomaar aan één persoon. Wat zeg je dat netjes. Liefde kan je niet sturen inderdaad, maar je hebt wel bepaalde gevolgen in de hand.
Ik ben het wel met je eens eigenlijk. De man besluit weg te gaan bij zijn gezin… En eigenlijk vind ik iemand als de boeman aanwijzen niet echt noodzakelijk als het om liefde gaat… dat kun je inderdaad niet sturen.
Maar… eerlijk is eerlijk. Als ik verliefd zou worden op de partner van mijn beste vriendin dan zou ik zelf het contact verbreken, of in elk geval laten afkoelen. Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat ik een (klein/groot) aandeel heb in het kapot lopen van dat gezin. Als Nora haar gevoelens voor zich had gehouden en ruimte had gegeven was het wellicht ook kapot gelopen, maar dan los van haar. Of wellicht was het dan niet kapot gelopen, je weet het niet.
Het is in elk geval lastig oordelen en ik houd niet van oordelen. Maar als ik naar mezelf kijk en wat ik wijsheid zou vinden in zo’n situatie… ja dan was ik weg gegaan, zonder mijn verliefdheid te vermelden. Geen hand vol maar een land vol (ik geloof niet in 1 soulmate).
Ik ben het helemaal eens met wat je zegt over Nora. Ik geloof ook dat de relatie waarschijnlijk ook was doodgebloed als ze afstand had gehouden. Misschien waren ze niet eens uit elkaar gegaan (omdat veel mensen bij elkaar blijven voor de veiligheid), maar dan hadden zij zichzelf ook voor de gek gehouden. Ik zou dat ook zelf een fijnere basis vinden voor mijn relatie, als ik Nora was. Want ik zou, in de positie van Nora, never nooit degene willen zijn die naar haar hoofd krijgt gesmeten: “Maar ik ben voor jou weg gegaan!”
Pff, lastig inderdaad. Als kind van gescheiden ouders weet ik hoe ernstig de impact van zoiets kan zijn. Als ik uit het oogpunt van de kinderen kijk, had ik gewild dat de affaire nooit was ontstaan. Want hoe je het ook wendt of keert, zij zijn uiteindelijk de dupe. En dan kunnen beide partijen beter hun mond houden.
Maar inderdaad, liefde kun je niet controleren. En ik vind het inderdaad vreemd dat vrouwen er altijd op worden aangekeken en mannen niet zo zeer.
Goed artikel! Stof tot nadenken.
Absoluut mee eens. Kinderen zijn hoe dan ook de dupe. Wat je op z’n minst kan doen, is je best doen om dat zo minimaal mogelijk te houden. Wat vervelend dat je zelf in zo’n situatie hebt gezeten als kind.
Zelf is mijn broer van gescheiden ouders (wat hem dus mijn halfbroer maakt) en hij heeft de scheiding van zijn ouders als verschrikkelijk ervaren. Niet dat een affaire de reden was, hoor. Maar de scheiding heeft nog steeds een impact op zijn leven, waardoor hij een hele andere kijk heeft op het huwelijk dan ik. Maar om nou bij elkaar te blijven voor de kinderen, lijkt me ook niet gezond.
Bedankt voor je leuke reactie!
Ik las een tijdje geleden net zoiets, misschien was het wel dit verhaal in JAN, anders in LINDA ofzo. 🙂 En een soortgelijke situatie zit trouwens in de film over Stephen Hawking. Wat een heftig verhaal… vooral omdat het direct zo “alles of niets” wordt gemaakt. Het eerste wat ik me dan afvraag is: was er dan écht geen oplossing? Een relatie met zijn drietjes? Of dat het echtpaar getrouwd blijft (als echtpaar of als beste vrienden) en hij nu en dan met de andere dame afspreekt ofzo? Hoe kan het dat mensen uit naam van liefde zoveel kapot maken? Maakt me treurig.
Hey Martine, leuk dat je reageert! Ik ken de film niet. Bedoel je nou ‘The Theory of Everything’? Die staat nog op mijn kijklijst. Een relatie met z’n drietjes is zeker een mogelijkheid (heb je die blog van mij gelezen?), maar het is nu eenmaal niet voor iedereen weg gelegd. Maar ik moet de film nog gaan kijken! Lijkt me erg mooi.