“Wat vind jij nou van homo’s?” hoorde ik iemand een ander vragen. Ik ving de vraag op ergens in een lunchroom. Ik was niet bewust aan het luistervinken, maar deze zin in een gesprek van twee onbekenden, bleef hangen. De rest van de conversatie weet ik niet meer, want mijn gesprekspartner vervolgde ons gesprek. Maar de vraag zette me aan het denken. Want stel dat mij die vraag gesteld zou worden?
Wat vind jij nou van homo’s?
Wat vind jij nou van homo’s? Om te beginnen vind ik het een rare vraag. De vraag staat bij mij namelijk gelijk aan een vraag zoals: “Wat vind jij nou van brunettes?” of “Wat vind jou nou écht van mensen met schoenmaat 39?” Het is compleet nietszeggend. Want zeg nou eerlijk, heb jij een mening over mensen met blauwe ogen bijvoorbeeld? Wat valt er nou van te vinden? Natuurlijk kan je blauwe ogen mooi vinden, maar dat gaat over de kleur zelf. Om nou te zeggen, ‘ik vind mensen met blauwe ogen altijd zo onzeker. Ze zijn heel anders dan mensen met bruine ogen. Die zijn zelfs een tikkeltje arrogant’, slaat natuurlijk nergens op. En dat gevoel riep die vraag dus ook bij me op.
Wat valt er van te vinden?
Wat vind ik nou van homo’s? Homoseksueel ben je of ben je niet. Wat valt daar nou van te vinden? Het is geen voorkeur waar je voor kan kiezen. Geen hobby waar je voor kan gaan en ook geen baan waar je op kan solliciteren. Wat voor mening kan je nou hebben als er wordt verwezen naar een hele groep mensen? En zoals de vraag gesteld werd in dat gesprek, had het ook nog een nare bijsmaak. Alsof er gepraat werd over mensen met een aandoening. Wat al helemaal nergens op slaat natuurlijk. De vraag is ook niet bedoeld over iemand in het bijzonder. Dan kan je tenminste nog een mening hebben. Maar goed, je vraagt toch ook niet: “Vogelbekdieren… wat vind jij daar nou van?”
Geen vraagstuk
Met die vraag wordt ook geen vraagstuk voorgelegd. Wat vind je van de acceptatie van homoseksuelen onder de Nederlandse bevolking? Denk jij dat homoseksuelen vaker te maken hebben met discriminatie dan mensen die niet homoseksueel zijn? Vind jij dat het homohuwelijk wereldwijd gelegaliseerd zou moeten worden? Kijk, daar kan ik wat mee. Daar kan tenminste een mening over worden gegeven. Bij voorkeur ook nog op basis van goede argumenten.
Dus wat vind ik van homo’s?
Dus wat vind ik van homo’s? Niets. Net zoals ik ook niets vind van hetero’s. Want niemand die die vraag stelt. We zijn allemaal gewoon mensen, waarvan iedereen ook nog eens uniek is. Daar valt in mijn ogen weinig van te vinden.
En jij?
Wat vind jij van homo’s? En is jou wel eens een vraag gesteld waar je niets mee kon?
Tsss inderdaad wat een belachelijke vraag zeg.
Ik vind net als jij niks van blondjes euhm homo’s bedoel ik
Hahaha!
Haha het is me wat. Tja, wat vind jij van mensen? Mooi omschreven, Sheila! Helaas hoor je dit soort dingen maar al te vaak.
Precies dát. Dat slaat toch ook nergens op? Wat vind jij van mensen? En van bomen? En van kinderen dan? En van… kom op, zeg.
Gekke vraag inderdaad en denk er hetzelfde over. Stel dat mijn zoontje homo is; prima! Als hij maar gelukkig is! En zo denk ik er ook over bij andere mensen.
Fijn, want zo zie ik dat ook. Ik vind het ook raar als mensen zeggen: “stel dat mijn zoontje homo wordt…” Dan denk ik, nou, dat word je niet, hoor. Dan is hij het al.
Wat een dijk van een artikel Sheila! Je hebt natuurlijk helemaal gelijk, het is een hele rare vraag om te stellen.
Ah, thanks Gera!! Super compliment! En dat voor een kort artikel. Een unicum.
Helaas zijn er ook in het tijdperk 2017 nog heel veel mensen die iets van homo’s, lesbiennes en biseksuelen vinden. Ik heb serieus opmerkingen gehoord als, het zijn vieze mensen, lesbiennes zijn manwijven, biseksuelen kunnen niet kiezen, etcetera. Jammer!
Zelf vind ik er net als jij ook niets van, het zijn voor mij gewoon mensen, niets meer en niets minder.
Ja, het is toch ook te gek voor woorden? Dat er inderdaad mensen zijn die er dus iets van ‘vinden’. En dat ‘vinden’ slaat dan ook werkelijk nergens op. Zo respectloos en kortzichtig. Ben blij dat ik dat niet ben :). Leuk om weer een reactie van je te lezen!
Hear hear
Thanks!
Pffff, wat moet je daar nou van vinden? Je vraagt toch ook niet: “Wat vind je van hetero’s?”
Dat is eigenlijk dus precies wat er in mijn laatste alinea staat 😉
Je hebt helemaal gelijk. Ik denk dat dat soort mensen ook nog een type homo in hun hoofd hebben. Beetje jammer, iedereen is anders.
Ja, dat denk ik ergens ook wel.
Oh ik vind het inderdaad net als wat je hier schrijft een onlogische vraag. Ik bedoel uhhh. Wat vinden we van hetero’s, gender neutraal en mensen die inderdaad een bepaalde haarkleur hebben? lekker belangrijk, als mensen zich nou eens met zichzelf gingen bemoeien en iedereen nemen zoals hij of zij (of het) is. Verder lekker belangrijk, zolang die persoon maar lekker gelukkig is.
Het is echt een super onlogische vraag. Maar toch zijn er mensen die dan weer niet snappen wat ik bedoel. Die waarschijnlijk mijn blog lezen en denken: “Wat een muts, waar maakt ze zich druk om. Is ze zelf lesbisch ofzo?” Wat dan weer totaal niet relevant is, als ik het wel was geweest. Maar je snapt me vast 🙂
Ook niets. Als mijn dochters lesbisch zouden zijn, prima! Je bent het of niet!
Mijn God, wat mensen toch durven vragen. Ik hoor veel in het rusthuis hoe mensen op hun eigenwijze manier denken over iets, maar hé.. dat hoort toch niet zo’n vraag? Enfin, mijn antwoord is simpel: Homo zijn is zoals blond of bruin zijn 🙂 I really don’t have a problem with it, cause they are the nicest people in the world I know 🙂
Ja vind ik ook. Veel mensen realiseren zich gewoon niet wat uit hun mond rolt.
Rare mensen. Ik vind er ook niets van, zoals iedereen hier. Gelukkig hebben we toch allemaal nog een beetje verstand in ons hoofd. Lijkt me ook vreemd om daar een conversatie over te voeren. Haha.
Ik denk dat de gesprekspartner in kwestie ook gewoon een antwoord heeft gegeven. Ik hoorde de conversatie in ieder geval niet stil vallen of van toon veranderen.
Mooi omschreven en zo waar!
Dankjewel lieve Roelina!
Vreemde vraag inderdaad, daar valt toch geen antwoord op te geven? De persoon die de vraag stelt klinkt als iemand die waarschijnlijk tegen het homo huwelijk etc is. De vraag is mij nooit gesteld, gelukkig. Ik denk dat ik als wedervraag zou hebben: wat vind jij van hetero’s? Mannen? Vrouwen? zucht.
Ja, dat idee heb ik ook. Of in ieder geval, er iets negatiefs van vinden. Anders zou je ook helemaal niet zo’n vraag stellen.
Inderdaad een vreemde vraag, ben ook wel benieuwd wat diegene geantwoord had. Ik heb inderdaad ook dezelfde mening; niks. Ik vind wel eens wat van mensen, maar dat heeft niks met hun geaardheid te maken.
En waarschijnlijk ook niet met hun schoenmaat of haarkleur 🙂
Deze valt wel onder de noemer domme vragen. Ik ben eigenlijk uiteindelijk ook wel benieuwd in wat voor een gesprek deze personen precies zaten.
Ik vind verder niks van homo’s, ik vind er net zoveel van als ik van hetero’s vind, weinig spannends dus. Liefs.x
Ja, ik ook. Maar misschien is het maar goed ook dat ik er verder niets van mee kreeg. Ik zou me er waarschijnlijk alleen maar mateloos aan ergeren.
Er bestaan geen domme vragen alleen domme antwoorden? Ik vind het goed dat mensen vragen stellen en misschien kun je ze dan helpen om hun eigen denken iets te veranderen. Sommige mensen krijgen van thuis uit hele andere waarden en normen mee. Hier bij ons in de omgeving is homoseksualiteit heus wel geaccepteerd ofzo, maar het is hier denk ik echt wel anders dan in de grote stad.. echt niet zo vanzelfsprekend en doodnormaal. Want er is denk ik een verschil tussen iets helemaal normaal vinden en iets accepteren. Ik woon in een dorp met meer schapen dan inwoners en hoewel de kerk hier geen invloed meer heeft, heeft iedereen wel katholieke roots, daar gaan echt wel generaties overheen voordat al die kerkelijke gedachtegangen uit het hedendaagse leven zijn vervaagd, een vraag zoals hierboven zou hier gemakkelijk gesteld kunnen worden…. ik vind het ergens ook taboe doorbrekend en het zet mensen die minder open minded zijn hopelijk ook aan het denken want homoseksualiteit zou net zo normaal moeten zijn als heteroseksualiteit
Helemaal mee eens! En ik moet zeggen, ik waag me er graag aan. Als ik eens zo’n vraag of dergelijke opmerking hoor. Ben ik de eerste die naar voren springt om uit te leggen dat de wereld er heel anders uit kan zien dan de opgelegde norm. En ik hoop vaak dat ik met mijn blogs iets kan bereiken. Een ander perspectief ofzo, een bredere kijk op de wereld. Want het accepteren gedeelte herken ik natuurlijk uit mijn eigen relaties. Het heeft wel even geduurd voordat mijn ouders accepteerden dat mijn huwelijk niet zo traditioneel is zoals ze gewend waren.