Gisteren ben ik mijn 20e week van zwangerschap ingegaan. Een mooie mijlpaal wat het zwangerschap betreft. Een mooi moment om jullie een update te geven wat betreft mijn zwangerschap. Daarnaast hadden we 21 december onze 20 weken echo. En dat is altijd iets om naar uit te kijken. Ten eerste omdat je natuurlijk wil weten of ‘alles’ goed is met de kleine in je buik. Maar voor velen vooral de bonus die je er bij krijgt; hier kan worden gezien of je een jongetje of meisje draagt.
Laat ik beginnen met vertellen hoe het met me gaat. Daar kan ik eigenlijk kort en krachtig over zijn; uitstekend!
Mijn eerste zwangerschap was peanuts
Mijn eerste zwangerschap noemde ik zelfs ‘appeltje eitje’, omdat ik echt toentertijd praktisch nergens last van heb gehad. Dat ik de eerste 5 (dus nog geen week) dagen van mijn zwangerschap een béétje misselijk was, ik het eerste en laatste trimester continu naar de wc moest en ik op het einde ietsie pietsie opgezette enkels had, vind ik niet eens noemenswaardig. Dat waren namelijk echt de enige ongemakken. Al die vreetbuien waar je voor gewaarschuwd wordt? Nooit gehad. Vergeetachtigheid en vermoeidheid? Nope. Maagzuur, harde buiken, striae, spataderen, snel geïrriteerd? Nee, niets van dat alles. Op een gegeven moment zijn we uit principe midden in de nacht bij de McDonalds gestopt voor een hamburger. Gewoon uit principe, omdat mijn man nooit op pad hoefde voor rare eetwensen. Een paar uur later lag ik te bevallen in het ziekenhuis, want mijn kleine man kwam 3 weken te vroeg. Dus in die gehele zwangerschap had ik één keer een buitensporige maaltijd, terwijl ik niet persé trek had. Weer niet noemenswaardig dus. Overigens beviel ik via een keizersnede en ook dat herstel was ‘appeltje eitje’ voor mij. Wat een geluk dus.
Hoe gaat het nu?
En dan nu de tweede zwangerschap. Ik werd vaak gewaarschuwd. De tweede kan zo anders zijn dan de eerste! Dus ik moest vooral niet verwachten dat ik weer een makkelijke zwangerschap tegemoet zou gaan. Ja, natuurlijk. Dat kan allemaal gezegd worden, maar ik stond er nogal nuchter in. Ik merk het vanzelf wel! Het gaat zoals het gaat. En wat blijkt? Ook tot nu toe, alles verloopt weer makkelijk, soepel en vlot. Wat een geluk! Je hoort me daarom geen moment klagen. “Dit kan nog veranderen, hè?”, waarschuwde een collega. “Ja, alles kan. Maar, stel dat ik me vanaf morgen wel hondsberoerd voel en ik last krijg van bekken instabiliteit, heb ik toch nog 20 prettige weken gehad,” antwoordde ik.
Verschil tussen toen en nu
Maar ik merk wel kleine verschillen. Zo merk ik dat ik deze zwangerschap veel sneller geïrriteerd ben en daar hebben vooral man- en vriendlief last van. Ook was ik tijdens het eerste trimester voor een langere periode misselijk. Maar goed, dan praat ik over het dubbele aantal dagen en daar doen nog steeds veel zwangere vrouwen een moord voor. En ik had een korte periode waarbij ik snel moe was en om 22:00 uur al in bed lag (normaliter is mijn bedtijd middernacht). Natuurlijk is het ook een verschil dat je lichaam de tweede keer anders reageert. Mijn buik was veel eerder zichtbaar, bijvoorbeeld. En als het buiten ijskoud is, doen mijn borsten zeer. Maar verder? Gelukkig dus net zo prettig en makkelijk.
Wat maakt deze zwangerschap extra bijzonder?
Wat mijn tweede zwangerschap bijzonderder maakt dan de eerste, is dat we het nu ook kunnen delen met onze zoon. Hij is net 2, maar is ontzettend betrokken. Als ik bij de verloskundige ben, springt hij op de ligtafel naast me om mee te kunnen kijken. Hij helpt de verloskundige met voelen en springt enthousiast op en neer als we het hartje horen. Van de week moest ik naast hem liggen, zodat hij een boekje kon voorlezen aan de baby. En eergisteren kreeg de baby een kusje van hem. Het is geweldig om hem zo te zien en ik weet nu al dat hij een fantastische grote broer gaat worden.
De 20 weken echo
En van de week hadden we dus de 20 weken echo. Gezien dit een medisch onderzoek is, ligt de nadruk natuurlijk op de gezondheid van je baby. En terecht. Omdat we tantevoren geen test hebben laten uitvoeren (ondanks dat ik qua leeftijd in de ‘risico groep behoor), is het misschien extra spannend wat de uitslag zal zijn. En het is dan ook altijd een opluchting als alles er goed en gezond uit ziet. Waarbij je dan ook nog mooi naar de bewegingen op het scherm kan kijken. Wat is mijn kleine actief! En sinds deze week voel ik hem of haar ook. Alles wat mogelijk is om te zien, kwam aan bod. En het zag er fantastisch uit!
Jongetje of meisje?
En dan komt natuurlijk ook de vraag of we het geslacht willen weten. Ja zeker! Maar niet nu al. Daarom maakte ik een kaartje waarop de verpleegkundige de uitslag kon aanvinken. Ik vroeg haar om de uitslag in een envelop te doen, zodat we deze onder de kerstboom konden leggen. De verpleegkundige liet ons weten wanneer ze in de buurt van het geslacht kwam en liet ons weg kijken. Toen ze zei dat de baby de beentjes voor zijn of haar geslacht had, waardoor ze niets kon zien, was ik in staat om op en neer te springen. Hopende dat ons kindje dan de beentjes zou verplaatsen. Gelukkig deed die dat uit zichzelf alsnog, al was het maar kort. Maar nét lang genoeg om voor de verpleegkundige te zien wat het is. Al was ze niet 100%, maar ik ben tevreden met 98% ‘zekerheid’.
Het leukste kerst cadeautje
Dankbaar en tevreden gingen we vervolgens richting huis. De envelop zorgvuldig weg gestopt. En thuis ligt de envelop gesloten te wachten om geopend te worden. En dat gaan we ook doen. Samen met man-, vriend- en zoonlief op Eerste Kerstdag! Geen ‘gender reveal party’ om het groots uit te pakken. Maar gewoon met ons viertjes om het daarna pas met anderen te delen. Het bericht of er een jongen of meisje in mijn buik groeit, gaat absoluut het leukste kerst cadeautje van dit jaar worden. P.S. Ik wilde een foto plaatsen van de echo, maar op de één of andere manier wordt er even niets geladen. Dus die hebben jullie nog te goed.
Wat voor speciaals hoop jij dit jaar te vinden onder de kerstboom? En voor de moeders, hoe verliep jouw zwangerschap?
En dan voor iedereen natuurlijk:
Fijne feestdagen!
Hele fijne feestdagen en dat 2017 je veel gezondheid, liefde, geluk, avontuur, warmte, gezeligheid en blogplezier mag schenken.
Ik hoopte elke keer zo dat mijn zwangerschap anders zou zijn dan de vorige, maar helaas. Super fijn dat het bij jou zo goed en zonder klachten verloopt en wat mooi hoe jullie het doen met kerst, heel intiem. Mooie dagen voor jullie!
Dank je wel. Helaas heb je er ook niets over te zeggen hoe een zwangerschap verloopt. Het kan echt alle kanten op gaan. Ik heb gewoon echt geluk, wat dat betreft.
Fijne feestdagen. Een mooi cadeau onder de boom en een mooie manier om dat met de kleine te delen, zeker nu hij zo betrokken is.
Yeah jullie blog doet het weer 😉
Jippie!!!! Baalde er zelf ook al van. En dankjewel. Was echt super leuk om het zo op deze manier te doen.
Oh inmiddels weet je het dan al denk ik zo, ik ben erg benieuwd! Fijn dat je ook nu tot nu toe een prettige zwangerschap hebt en super leuk dat de kleine man ook zo geboeid is door het wondertje in je buik 🙂
Ja, nu weet ik het. We houden het nog even voor onszelf, maar het wordt heus wel binnenkort gedeeld 🙂
Wat een mooi idee om dit op deze manier te doen. Ik heb ooit ook een erg mooie cadeau gekregen onder de kerstboom, mijn verlovingsring. <3
Oh… dat is ook super bijzonder, zeg. Had je het verwacht om het onder de boom te vinden? Dat moet dan ook een bijzondere kerst zijn geweest.
Wat een mooi idee om dit onder de Kerstboom te leggen, super.
Bijzonder ook om te lezen dat je zoontje zo betrokken, lijkt me zo leuk om te zien. Ik hoopte onder mijn boom een mooie ketting te vinden, helaas is het niet helemaal goed gegaan en wordt er op het moment een nieuwe gemaakt, nog even afwachten dus. Liefs.x en een hele fijne jaarwisseling!
Dankjewel. Ik had het niet anders willen doen. Het was zo heel erg speciaal.
Oh, wat jammer. Ben benieuwd naar het verhaal achter de ketting. En ook naar de uiteindelijke ketting zelf.
Een hele fijne jaarwisseling!
Wat een originele en bijzondere manier om jezelf dit kerstcadeau te geven! Geniet nog lekker na samen met je mannen.
Was het absoluut ook. Had het niet anders willen doen.
Pfffff ik brand van nieuwsgierigheid hoor! Wel top dat alles goed was. Ik had beide zwangerschappen wel kwaaltjes zoals brandend maagzuur(toen we afgelopen zomer verhuisden vond ik tijdens het inpakken van de verhuisdozen ineens nog overal en nergens rennies;) ), rugklachten en spataderen zijn mij helaas ook flink toebedeeld. Vreetbuien heb ik ook nooit gehad. Wel had ik een veranderde smaak. Zo lustte ik absoluut geen cola en chocola terwijl ik daar normaal gesproken echt aan verslaafd ben. Maar dat was dan ook eigenlijk wel een heel gezonde kwaal. Toch heb ik ondanks deze kwaaltjes mijn zwangerschappen als een hele mooie en bijzondere tijd ervaren en daardoor ook zeker niet als zwaar.
En ik heb het inmiddels gedeeld op mijn persoonlijke Facebook die je ook volgt ?.
Bijzonder dat je geen chocolade meer lustte. Dat hoor je nooit. Meestal zijn het van die dingen zoals koffie, of de geur daarvan. Fijn dat je het in ieder geval als prettig hebt ervaren, ondanks enkele kwaaltjes.